واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > عصرآزاد، سحر - سحر عصرآزاد انتظار از "آناهیتا" به نوعی انتظار برای دیدن اثری جدید از کارگردان فیلم "اشک سرما" است که یکی از عاشقانه های به یاد ماندنی سینمای جنگ و دفاع مقدس است و البته کمکی به مقبول افتادن فیلم نمی کند.عزیزالله حمیدنژاد پس از "هور در آتش"، "ستارگان خاک"، "قله دنیا"، "اشک سرما" و "شکوفه های سنگی" که متأثر از جنگ و پیامدهای آن در جغرافیای مختلف هستند، در ششمین فیلمش این سبقه را به کناری نهاده تا اولین فیلم متفاوت اش را در حوزه آثار علمی هم در کارنامه خود هم در سینمای ایران ثبت کند.نکته دیگر در فیلم های این کارگردان که بخصوص در "اشک سرما" نمود پیدا کرد، درام پردازی هوشمندانه او در قرینه پردازی عشق و مفاهیمی چون جنگ، وظیفه و ... است. همین وجه در "آناهیتا" هم به گونه ای دیگر بروز کرده و قرار است پیچیدگی های یک رابطه عاطفی بر بستری از یک کشف علمی نسبتاً جدید قرار گرفته و خوانشی جدید از چالش های یک عشق به تصویر کشیده شود. همانطور که اشاره شد نقطه قوت اولیه فیلمنامه، درام پردازی یک کشف علمی بر بستری اینجائی است که منجر به ترسیم دغدغه ای جدید در شخصیت جوان ایرانی می شود. به این ترتیب تحقیقات پروفسور ایموتو در کشف رابطه بین شکل مولکول های آب و انرژی موجود در فضای موجود، موتور اولیه قصه را روشن می کند تا درام شکل بگیرد.اما اشکال اینجاست که این پتانسیل مهم در یک سطح تخت حرکت می کند و هیچ اتفاق دیگری در جهت پیشرفت این کشفیات یا تکمیل شدن آنها اتفاق نمی افتد. در طول قصه ما شاهد هستیم که قهرمان با تکیه بر تغییر شکل مولکول های آب در فضای اتاقش متوجه ناراحتی دوستش، ورود یک غریبه به اتاق، روح بیمار نامزدش و ... می شود و با همین تمهید هم کارش را پیش می برد و می تواند به پلیس کمک کند.چون بار علمی قصه محدود به همین آزمایش در شکلی مشخص و ثابت مانده برای بالا بردن این کاستی و عدم پیشرفت درام در این جذابیت ها، موقعیت هائی طراحی شده که شخصیت ها به گونه ای باورناپذیر در همه جا صحبت از مولکول های آب، دیاپازون و مسائل علمی می کنند که به جهت وارد نشدن این اطلاعات به بافت درام و مستقیم بودن هیچ تأثیری ندارد و غیر واقعی می نماید. علاوه بر آنکه تازه در یک سوم پایانی قصه شخصیت نامزد دختر افشا می شود و گذشته او به عنوان یک خطی فرعی پر و پیمان به خط اصلی پیوند می خورد. تغییر اطلاعات با این کمیت و در این محدوده زمانی باعث می شود همه چیز به نوعی جمع و جور کردن عجولانه و نمایشی به نظر بیاید که قرار نیست لزوماً مخاطب باور کند یا تحت تأثیر آن قرار بگیرد، بلکه تنها ناظر این اتفاقات است. همچنین در کنار این خط داستانی، خط قصه فرعی دانشجوی انصرافی صورت سوخته هم به مشکلات فیلمنامه می افزاید و با تک گوئی هایش درباره علاقه به درس و دانشگاه و همچنین باز کردن گره داستان و گره تحقیقات قهرمان قصه، بر ناکارآمدی این روند می افزاید.حتی اگر این نکته را در نظر بگیریم که فیلم های علمی که بر مبنای تحقیقات واقعی در سینمای ایران ساخته می شوند، سابقه و پیشینه روشنی ندارند، حتی اگر پیچیدگی درام پردازی بر بستر یک موضوع پیچیده علمی را در نظر بگیریم، حتی اگر ... هیچکدام نمی توانند ذهنی را که با خاطره "اشک سرما"، "هور در آتش" و ... به تماشای "آناهیتا" می رود، راضی کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 673]