تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806938540
ميم مثل مطهري
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ميم مثل مطهري
در مقاله گذشته(او به تنهايي يك امت بود!)، استاد رحيم پور ازغدي به ترسيم پاره اي از ابعاد فكري-فرهنگي شهيد راه انديشه استاد مرتضي مطهري(ره) پرداختند. در نوشتار حاضر، داشته هاي مطهري نسبت به دارايي هاي ديگران، و نيز مواضع عقيدتي و آفاق فكري ايشان بخصوص در آن برهه زماني خاص و آن خفقان شديد پيش از انقلاب بار ديگر مرور ميشود. ... بضاعت علمي، اين چيزي است که بدون آن، ترتيب دادن يک اصلاح جدي ديني اجتماعي که از پس رويدادها و حادثه‌هاي فکري نيز برآيد، معسور (پررنج) است اگر محال نباشد. استاد، در معرکه‌هاي علمي بسياري حضور به هم رسانده و اعلام موجوديت و موضع مي‌کرد. اظهارنظرهاي کلامي، فلسفي و عرفاني او، بسان طرح نظريات اصولي و منطقي‌اش جدي و در حد عالي، راهگشا بود. اهل فتوي بود و مجتهدانه و فکورانه گام به عرصه‌هاي ناشناخته مقولات اقتصادي، حکومتي و نظام پردازي فقهي مي‌نهاد و بي هيچ سبک سري و خام دستي، «اجتهاد متُديک شيعي» را درگير مستحدثات معاصر کرد. در عين حال، مردي به شدت اخلاقي، توانمند در مقوله «تريبت» و برخوردار از دانش، بينش و کنش فعال سياسي اجتماعي بود. او به تنهايي، يک امت بود.مطهري در عين حال که «راست» را مي‌زد به «چپ» باج نمي‌داد. وقتي که چپ و التقاطيها را فاش مي‌کرد و بر سر کينه مي‌آورد، مراقب بود که به تفکر راست و طرفداران ليبراليزم و سرمايه داري ميدان ندهد. وقتي متحجران و مرتجعان را زير ضربه مي‌گرفت، هواي آن را داشت که بدعت گزاران و نفاق پيشگان و متظاهران را به دين، تقويت نگردند و آنگاه که به روشنفکربازيها و مارکسيسم زده‌هاي مسلمان نما مي‌تاخت، خطر گرايش به اخبارگري و اشعري مآبي و پوسته گرايي‌هاي فقهي را ملحوظ مي‌داشت.به علاوه عميقاً به تئولوژي مسيحي و يهودي، به مشرب عرفان آگاه بود و به ويژه به مسائل فلسفه غيرمدرسي و متأخر به غرب، متوجه شد و متکي به سرمايه انبوه علمي خويش. متفکري حاضر در صحنه بود که همه مراکز علمي و حوزوي و دانشگاهي و نيز محافل روشنفکري را مجبور مي‌کرد که همواره يک چشم به او و موضع او داشته و مطهري را در محاسبه‌هاي خود بگنجانند.وقتي کسي چنين پرقدرت و نيز مسئولانه اعلام حضور کند، نمي‌توانند او را کتمان کنند و مسکوت بگذارند و مطهري سايه خود را بر سر دوست گسترده و بر دشمنان تحميل مي‌کرد.ايشان به رغم تسلطي که بر فلسفه‌هاي غربي يافته بودند و علناً به چالش با آنها مي‌پرداخت و مچ مي‌گرفت، از موضع يک مرد دانا و محقق، فلسفه غرب را فلسفه کساني مي‌دانست که فلسفه نمي‌دانند. در مذاکرات فلسفي که با قوي‌ترين مترجمان و اساتيد فلسفه‌هاي غربي به عمل آورد، (به عنوان نمونه جلسات شب پنج شنبه با دکتر حميد عنايت که هِگل شناس برجسته‌اي بود و دوستان او) با تفکيک منصفانه مطالب درست از غلط و استدلال از مغالطه، دست روي نقاط فلسفه آلماني و نيز فلسفه انگلوساکسون مي‌نهاد و شکوه مي‌کرد که چرا اپيستمولوژي و نيز روانشناسي، بخش اعظم مباحث فلسفي متأخر در مغرب زمين را مال خود کرده و فلسفه را از فلسفه بودن انداخته است.استاد در مباحث فلسفه اديان، فلسفه اخلاق، فلسفه سياسي و فلسفه زبان نيز مواضع دقيقي در برابر موج ماترياليسم و ليبراليزم اتخاذ نمود و فعال‌ترين خاکريز دهه‌هاي 40 تا 60 در برابر تهاجم فرهنگي مارکسيستي و ليبراليستي را يک نفره تأمين کرد.درست در دوراني که تفکر سکولار، تحت الحمايه تفکر حاکم بود و رژيم با هرگونه دخالت دادن نظري دين در حاکميت و مديريت برخورد پليسي مي‌کرد و دست به دست کردن جزوات «ولايت فقيه» که منادي مديريت و حاکميت فقهي واجراي عدالت بود، نوعي خرابکاري تلقي مي‌شد. استاد در طرح تفکر ديني چنان خوش درخشيد و با قدرت ظاهر شد که در آن واحد، هم دستگاه، هم چپ و هم منافقين و هم تفکر ليبرال و غربزده را در محظور جدي قرار دارد.در عين حال که «راست» را مي‌زد به «چپ» باج نمي‌داد. وقتي که چپ و التقاطيها را فاش مي‌کرد و بر سر کينه مي‌آورد، مراقب بود که به تفکر راست و طرفداران ليبراليزم و سرمايه داري ميدان ندهد. وقتي متحجران و مرتجعان را زير ضربه مي‌گرفت، هواي آن را داشت که بدعت گزاران و نفاق پيشگان و متظاهران را به دين، تقويت نگردند و آنگاه که به روشنفکربازيها و مارکسيسم زده‌هاي مسلمان نما مي‌تاخت، خطر گرايش به اخبارگري و اشعري مآبي و پوسته گرايي‌هاي فقهي را ملحوظ مي‌داشت.مطهري مي‌ديد که از قضا، سرزمين «انديشه و نظر» نيز به سبک ملوک الطوايفي اداره ميشود و هر دسته از کلمات و هر تيپ از اشخاص، در تيول کسي، حزبي، پيشکسوتي است و آدم آزادانديش يافت نمي‌شود. در فراق متفکراني آه مي‌کشيد که با پيشاني چين خورده و دلي فارق از تعصبات مذهبي، اسلام را به ديده تحقيق بنگرند و از سطر سطر تعاليم آن لذت ببرند. زيرا ايمان آوردن محصول را، مقارن به نوعي «لذت عقلاني» مي‌دانست و ايمان نجات بخش را آن گرايش وجودي و قلبي که مسبوق به يک ادراک صحيح باشد، مي‌دانست.اهل فتوي بود و مجتهدانه و فکورانه گام به عرصه‌هاي ناشناخته مقولات اقتصادي، حکومتي و نظام پردازي فقهي مي‌نهاد و بي هيچ سبک سري و خام دستي، «اجتهاد متُديک شيعي» را درگير مستحدثات معاصر کرد. در عين حال، مردي به شدت اخلاقي، توانمند در مقوله «تريبت» و برخوردار از دانش، بينش و کنش فعال سياسي اجتماعي بود. او به تنهايي، يک امت بود.برخلاف تعريف «ايمان» در تئوريهاي جديد مسيحي يا «فلسفه اديان» (که عمدتاً براي توجيه بي ريشگي اديان و فاقد ما به ازاء بودن «وحي» به کار مي‌روند) و عبارت «از جهش تاريکي» و پرتاب مجنونانه، ولي «خوب» خويش در عمق ندانسته است. استاد «ايمان اسلامي» را يک ادراک متعالي و (نه جهل مقدس) و يک اقبال انساني (نه يک تعصب) و يک خضوع عزيز در پيشگاه نور (و نه دلدادگي بي توجيه در آستانه يک نامفهوم)، تعريف و به ويژه سد باب التقاطهاي مدرن ميان «دين» و «بي ديني» را برچينند و تفاوت، بلکه تضاد ميان ايمان و کفر، صالح و طالح، عالم و جاهل، مؤمن و فاسق را سطحي، صوري و صرفاً تعارضي واژگاني و بي ريشه قلمداد کنند. آن را توطئه دور زدن «ايمان» از مسير تحريف آن مي‌دانست و معتقد بود که انديشه‌هاي قرون وسطايي همچنان در ذهن غرب و غرب زدگان خلجان دارد، گاه به مخالفت. ادامه دارد ...چيزي بگو مهربان! آنچه از دوست رسد نيكوست.منبع:سايت شهيد آويني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]
-
گوناگون
پربازدیدترینها