تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805458734
-آيا ازدواج سنتي رو به زوال است؟
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: خبرگزاري فارس: نيمي از همه ازدواجها در آمريكا به طلاق منجر ميشوند. ضمن اينكه نرخ ازدواج از 9/9 درصد به ازاي هر هزار نفر در سال 1987 به 4/8 درصد به ازاي همين تعداد نفر در سال 2001 كاهش يافته است. امروز، فقط پنجاه درصد خانوارهاي آمريكايي در مقايسه با 75 درصد گروه مشابه در چهل سال پيش، ازدواج كردهاند. طبق گزارشات دفتر آمارگيري آمريكا، در پنجاه سال گذشته، درصد خانوارهاي آمريكاييِ ازدواج كرده، به طور پيوسته از حدود هشتاد درصد به 7/50 درصد نزول داشته است. همچنين درصد ازدواجهاي منجر به طلاق از حدود 25 درصد به 45 درصد افزايش يافته است. زوجهاي ازدواج كرده و بچه دار، تنها 25 درصد همه خانوادههاي آمريكايي را تشكيل ميدهند و انتظار ميرود تعداد آنها تا سال 2010 ميلادي به بيست درصد كاهش يابد. پيش بيني ميشود اكنون بزرگ سالان مجرد، سي درصد خانوادههاي آمريكايي باشند. با وجود اين، بسياري از پژوهشگران بر اين باورند كه بر خلاف روندهاي كنوني، ازدواج هرگز به طور واقعي منسوخ نخواهد شد. (ديويد بلانكن هورن) نماينده يك گروه مدافع ازدواج ميگويد: «تحقيقات نشان ميدهد مردان و زنان ازدواج كرده، تندرستتر، ثروتمندتر و خوشبختتر از همتايان مجرد يا طلاق گرفته شان هستند. همچنين در صورت زندگي بچهها با والدين ازدواج كرده، آنها احتمالاً رفتار بهتري در مدرسه داشته و كمتر دچار مشكل انضباطي ميشوند. مدافعان ازدواج، به شواهدي مبني بر برگشتپذيري اين نهاد از جمله عدم تغيير نرخ طلاق وحتي كاهش آن در سالهاي اخير اشاره ميكنند. آمريكاييها در مقايسه با اروپاي شمالي، هنوز در ازدواج، متعصب، هستند؛ به عنوان مثال نرخ تولد كودكان نامشروع در دانمارك، شصت درصد در مقايسه با 34 درصد ايالات متحده است. اما بسياري از كارشناسان نگران آن هستند كه آمريكا فرجامي همانند اروپا داشته باشد و زندگي مشترك بدون ازدواج رسمي و والدين مجرد، نهاد غالب اجتماعي به جاي ازدواج سنتي گردد. آنها يادآور ميشوند كه طي سالهاي 1996 تا 2002، تعداد زوجهايي كه بدون ازدواج، باهم زندگي ميكردند، از 8/2 ميليون به 3/4 ميليون رسيده است؛ روندي كه انتظار ميرود در سالهاي بعد ادامه پيدا كند. حاميان ازدواج بر اين باورند كه امكان و ضرورت توقف نرخ فزاينده زندگي مشتركِ بدون ازدواج رسمي، با برنامههاي آموزشي و اقدامات ديگر وجود دارد. همچنانكه كارشناسان در خصوص سرنوشت يكي از مهمترين نهادهاي اجتماعي تاريخ بشر بحث ميكنند، سؤالاتي در اين باره مطرح ميگردد: آيا ازدواج سنتي داراي آيندهاي تاريك است؟ به گزارش دفتر آمارگيري، نيمي از همه ازدواجها در آمريكا به طلاق منجر ميشوند. ضمن اينكه نرخ ازدواج از 9/9 درصد به ازاي هر هزار نفر در سال 1987 به 4/8 درصد به ازاي همين تعداد نفر در سال 2001 كاهش يافته است. امروز، فقط پنجاه درصد خانوارهاي آمريكايي در مقايسه با 75 درصد گروه مشابه در چهل سال پيش، ازدواج كردهاند. در سال 1977 تنها يك ميليون آمريكايي در برابر پنج ميليون نفر فعلي، بدون ازدواج رسمي زندگي مشترك داشتند. همچنين درصد بچهها با خانوادههاي تك والد، بالغ بر سه برابر چهل سال قبل ميشود( از 4/9 درصد در سال 1960 به 5/28 درصد در سال 2002). به نظر برخي از محققان، گرچه ازدواج سنتي به طور كامل از بين نخواهد رفت، اما ديگر در برنامهريزيهاي اجتماعي فراگير نخواهد بود. (لورا كيپنيس) استاد مطالعات رسانهاي دانشگاه نورث وسترن چنين ميگويد: «بخشي از اين عدم مطلوبيت، ناشي از فرهنگ مصرفي است كه بر انتخاب، خوشبختي و بالا بردن انتظارات غير واقعي تأكيد دارد. نيازهاي جسمي و عاطفي ما بسيار گسترش يافتهاند و همين موضوع، پيدا كردن فردي را براي ازدواج مشكل ميسازد.» اما حاميان ازدواج معتقدند: اين نهاد تا حدّي به دليل تغييرات مورد اشاره بدبينان، رواج دو باره خواهد يافت. (ويليام دااِرتي) سرپرست برنامه ازدواج و خانواده درماني در دانشگاه مينه سوتا، ميگويد: «همه اين پويايي و آزادي به معناي آن است كه ما در توده اجتماعي به شكل روز افزوني غير شخصي زندگي ميكنيم. دليل بقاي ازدواج، ضرورت آن است؛ ضرورت نياز ما بهوجود كسي كه پيوسته و بدون پرسش در كنارمان باشد.» ديگران استدلال ميكنند كه بقا و رونق ازدواج به دليل آن است كه هنوز بهترين شيوه سازماندهي جامعه در سطح فردي به شمار ميرود. (تام مينري) نايب رئيس خط مشي ملي در گروه «گروه تمركز در خانواده» ميگويد: «مردم، آغاز به دركِ ميزان نيازشان به ازدواج كردهاند، و اين موضوعي نيست كه فقط ديدگاه مذهبيها باشد؛ بلكه اجتماعات علمي نيز آن را پذيرفتهاند.» وي معتقد است: علائمي از معكوس شدن روند ازدواج ديده ميشود و بهعنوان نمونه به كاهش نرخ سالانه طلاق از پنج در هزار در سال 1982 به چهار در هزار سال 2002 اشاره ميكند. علاوه بر آن، به نظر او، نرخ رشد مادران شاغل متوقف شده است؛ با توجه به آنكه از سال 1997 نرخ مادران شاغل (72 درصد) ـ پس از افزايش شگفتانگيز آن در بيست سال گذشته ـ تغيير نكرده است. خوش بينان بر اين باورند كه جوانانِ امروز، بيش از مردم بيست يا سي سال گذشته، ازدواج را جدي ميگيرند. همانطور كه (دااِرتي) ميگويد: «من واقعاً فكر ميكنم نهاد ازدواج در آينده استوارتر ميگردد. مردم درباره ازدواج، معقولتر و جديتر خواهند شد و اقدامات بيشتري مانند شركت در كلاسهاي آموزشي ترتيب خواهند داد.» او علت اين روند را تا اندازهاي خاطرات دردناك نسل گذشته ميداند و ميگويد: «بچههاي طلاق مشتاقند اشتباهاتي مشابه والدينشان مرتكب نشوند. حتي بچههايي كه والدينشان باهم زندگي كردهاند، اين موضوع را درك ميكنند، زيرا قادر به فهم بحران طلاق در خانوادههاي ديگر هستند.» (مينري) با ديدگاه او موافق است: «وقتي به جوانان نگاه ميكنيد، آنها را محافظه كارتر و مذهبيتر از والدينشان ميبينيد؛ درست مثل آن كه فرزندان نسل پيشين، در مقابل سبك زندگي و انتخابهاي پدر و مادرشان طغيان كنند.» و سر انجام، خوش بينان معتقدند: اين نهاد به علت برآورده ساختن نيازهاي اساسي انسان تداوم خواهد يافت. بنا به گفته (دااِرتي): «هنوز اشتياق زيادي براي روابط پايدار، صميمانه و عاشقانه وجود دارد و هنوز ازدواج، بهترين شيوه ايجاد اين رابطه محسوب ميشود.» تأثير ازدواج از پايان دهه گذشته، يك وفاق عمومي درباره مزاياي عيني ازدواج براي بزرگسالان و كودكان شروع به شكلگيري نموده است. در حقيقت اكثر جامعهشناسان اكنون موافقند كه ازدواج خوب، عموماً شرايط زندگي همگان را بهبود ميبخشد. نتايج مطالعهاي كه در سال 1990 در مجله «خانواده و ازدواج» منتشر شد، حاكي از آن بود كه افراد مجرد، نرخ مرگ و مير بالاتري از همتايان ازدواج كرده خود داشتند. نرخ مرگ و مير مردان مجرد 25 درصد و زنان مجرد پنجاه درصد بالاتر بود. طبق اين مطالعه، افراد مجرد، بيشتر در معرض خطر بيماريهاي وابسته به رفتار، مثل سرطان ريه و سيروز كبدي هستند. (دااِرتي) ميگويد: «داشتن يك شخص نزديك ميتواند ضامن سلامتي باشد. وجود كسي كه فرد را وادار به ادامه رژيم غذايي، ورزش منظم، مصرف دارو و توجه به سلامت خود كند، سبب انجام رفتارهاي صحيحتري ميگردد.» همچنين بنا به مطالعات صورت گرفته، افراد ازدواج كرده تقريباً دو برابر مجردها و سه برابر بيوهها و طلاق گرفتهها، احساس خوشبختي ميكنند. كودكاني كه در خانوادههايي با حضور هر دو والد بيولوژيكي بزرگ ميشوند، رفتارهاي مناسبتري در مقايسه با كودكان خانوادههاي تك والد دارند؛ به عنوان مثال احتمال فارغ التحصيلي آنان از دبيرستان بيشتر و مشكلات انضباطي شان كمتر است. اما برخي از كارشناسان، حداقل بخشهايي از ديدگاه مزبور را مورد ترديد قرار ميدهند، با اين استدلال كه تحقيقات مورد بحث، تصويري اغراقآميز از نويد بخشي نهاد ازدواج ترسيم ميكند. (استفاني كونتز) استاد تاريخ يكي از دانشگاههاي آمريكا در اين باره ميگويد: «ضروري است به خاطر داشته باشيم كه وقتي درباره مزاياي ازدواج صحبت ميكنيم، در واقع ازدواج رضايتبخش مدّ نظر ماست. زماني كه پژوهشگران، ازدواج را بهطور كلي مطلوب تلقي ميكنند، آنها همزمان از ازدواجهاي موفق و ناموفق، ميانگيني با اريب بالا ميگيرند. ازدواجهاي موفق گرايش به تداوم دارند، در حاليكه تعداد زيادي از ازدواجهاي ناموفق در شمارش محسوب نميشوند، زيرا به طلاق منتهي ميگردند. با اين حساب، ازدواجهاي موفق، در آمار بيشتر لحاظ شده و ازدواجهاي ناموفق كمتر مورد توجه قرار ميگيرند.» همچنين بدبينان مدعي هستند كه ازدواج ميتواند مزاياي واقعي براي مردان ايجاد كند، اما ضرورتاً به همان ميزان براي زنان مفيد نيست. (باربارا ريسمن) استاد جامعهشناسي دانشگاه كاروليناي شمالي معتقد است: «مردان به مراقبت شدن توسط زنان ـ ابتدا مادران و بعد همسرانشان ـ عادت كردهاند. بنابراين، ازدواج يقيناً قراردادي مناسب براي آنان محسوب ميشود، زيرا بدون وجود همسر، به عنوان جايگزين مادر، معمولاً به خوبي از عهده خودشان برنميآيند. اما زنان به دلايل متفاوتي ازدواج ميكنند. در جهاني با درآمد 75 سنت زنان در مقابل يك دلار مردان، زنان هنوز به دلايل اقتصادي و عملي مجبور به ازدواج هستند.» به نظر او، سلامت زن ممكن است از حيث جسمي و روحي پس از ازدواج بيشتر باشد، زيرا در آمد همسرش تضميني براي بهداشت، غذا و اقامتگاه بهتر خواهد بود. «بنابراين، بله، شايد، زن رفاه بيشتري داشته باشد، تنها بدان علت كه نابرابري جامعه او را وادار به ازدواج ميكند. ما نياز به پايهگذاري جامعهاي داريم كه زنان به علل مذكور مجبور به ازدواج نباشند.» پژوهشگران مدافع ازدواج، ايراد (كونتز) بر زير بناي تحقيق را وارد نميدانند، زيرا به زعم آنان، مطالعات مورد بحث، شامل ازدواجهاي ناموفق و منجر به طلاق نيز ميگردد. برخي ديگر، ادعاي منفعت بيشتر مردان از ازدواج را مورد ترديد قرار ميدهند. (مَگي كالاگِر) نماينده «موسسه ازدواج و خط مشي ملي» در اين مورد ميگويد: «مردان در برخي حوزهها و زنان در حوزههايي ديگر، از اين پيوند سود ميبرند، اما ازدواج روي هم رفته براي هر دو ايشان مزايايي در بر دارد.» چشم انداز خصوصي سازي ازدواج كشورهاي ثروتمند در قرن بيستم شاهد تحولات بي نظيري در نحوه ازدواج بودند. در ايالات متحده، اروپا و جاهاي ديگر، روند خروج از تعهدات مربوط به والدين، جامعه، و ديگر شكلهاي مسئوليت جمعي با تأكيد به انتخاب فردي شكل گرفت. مردم آزادي عمل بيشتري پيدا كردند كه با چه كسي ازدواج كنند و آيا به زندگي مشترك ادامه دهند يا نه. بسياري از پژوهشگران، حتي تغييرات بيشتري در دهههاي آتي براي ازدواج پيش بيني ميكنند. (بلانكن هورن) ميگويد: «مردم ازدواج را بيش از يك نهاد عمومي به عنوان رابطهاي خصوصي در نظر خواهند گرفت [و ]خصوصي سازي ازدواج موجب تزلزل آن خواهد شد.» دااِرتي با اين ايده موافق است كه ازدواج در حال جابهجايي از گستره عمومي به قلم و خصوصي است، اما او جنبه مثبتي در اين دگرگوني ميبينيد: «ازدواجهاي آينده تا حدي موقعيت برابري را ايجاد خواهند كرد. مردان در هنگام انتخاب همسر، به امكان درآمدزايي بيش از تواناييهاي خانه داري توجه خواهند داشت. مردان در جستوجوي زني خواهند بود كه درآمدي به اندازه خودشان و يا اندكي كمتر داشته باشد. اين موضوع، سطح نويني از برابري جنسيتي را در ازدواج ايجاد خواهد نمود.» با همه اينها،بعضي از محققان، تغييرات بسيار كمي در سبك ازدواج ـ حداقل براي ايالات متحده ـ پيش بيني ميكنند. نظر (ريسمن) چنين است: «تصور ميكنم آن قدر در سده گذشته با رويدادهاي بي شماري در زمينه ازدواج مواجه شدهايم، كه در حال ورود به دورهاي از ثبات هستيم. ما ميخواهيم پنجاه سال آينده را صرف جذب تحولات پيشين كنيم.» وي عدم تغيير نرخ طلاق طي دهه گذشته را گواه كُندشدن معنادار سرعت تغييرات ميداند. (كونتز) دگرگوني زيادي در شيوههاي ازدواج نميبيند، اما آن را ثابت نيز در نظر نميگيرد. به ويژه معتقد است: «زوجها مجبورند به واسطه نتايج برابري جنسيتي در ازدواج، كار كنند. ما ميخواهيم همچنان كه جزئيات واقعيات جديد را نظم ميبخشيم، شاهد تلاش بيشتري براي توسعه عادات جديد، انتظارات عاطفي جديد، برنامههاي زماني جديد و مهارتهاي نوين مذاكره باشيم ...................
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 345]
-
گوناگون
پربازدیدترینها