واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش روز يكشنبه گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، تارنماي مركز اطلاع رساني فلسطين نوشت: اولمرت كه روابطش با باراك در تابستان سال 2008 و در پي درخواست وزير كنوني جنگ اسرائيل براي عزل اولمرت از مقام نخست وزيري به سردي گرائيد، در كتابي كه درباره زندگي خود به رشته تحرير درآورده است، درباره وزير جنگ چنين نوشت: او به هنگام برگزاري انتخابات سال 2006 خواستار پيوستن به حزب كاديما شد و از من خواست تا نامش را در فهرست نامزدهاي انتخاباتي حزب كاديما قرار دهم. اولمرت افزود: او حتي براي اينكه به هدف خود برسد به من وعده داد كه درصدد رقابت بر سر تصدي رهبري حزب با من در نخواهد آمد اما، بعد از مطالعه نظرسنجي هاي مختلف كه نشان مي داد، در صورت پيوستن باراك به كاديما، اين حزب چندين كرسي را از دست خواهد داد، با پيوستن وي مخالفت كردم. به نوشته نخست وزير پيشين رژيم صهيونيستي، با تشكيل كابينه در مارس 2006 و انتخاب عمير پرتز به عنوان وزير جنگ، باراك از دسيسه چيني عليه پرتز دست برنداشت و به ويژه پس از شكست در جنگ لبنان، سعي كرد تا مرا به بركناري پرتز متقاعد كند. وزراي عضو حزب كار و حتي حاميان باراك نيز درباره واگذاري وزارت جنگ به وي به من هشدار مي دادند و مي گفتند كه اين امر مي تواند به كناره گيري حزب كار از ائتلاف دولت بيانجامد. در سال 2007 و بعد از ناكامي پرتز در رقابت با باراك بر سر تصدي رهبري حزب كار، پرتز، خود، از مقامش كناره گرفت و جاي خود را به رقيبش داد. اولمرت خاطر نشان كرد، در طول دو سال حضور باراك در كابينه، تصوري كه از او داشتم كاملا تغيير كرد. وي علاقه عجيبي به حرف زدن داشت و اين علاقه بيشتر و بيشتر مي شد. وقتي شروع به صحبت مي كرد به هيچ كس اجازه نمي داد كه ديگر يك كلمه حرف بزند. در نشست هايي كه با حضور باراك برگزار مي شد، همه با چرت و خواب آلودگي دست و پنجه نرم مي كردند. از همه زشت تر اين است كه باراك شخصيتي متزلزل دارد و فاقد قاطعيت لازم است، از اينكه مي ديدم كه او فاقد قدرت لازم براي تصميم گيري است واقعا تعجب مي كردم. در بخش ديگري از خاطرات اولمرت آمده است: به هر حال، انتظار داشتم با فردي رو به رو شوم كه به حكم تجربه اش، مواضعي مشخص و روشن در قبال مسائل امنيتي داشته باشد. در گذشته، من زبان به ستايش باراك مي گشودم و حتي در انتخابات نخست وزيري در سال 1999 از وي حمايت كردم اما، در طول دو سال حضور وي در كابينه، برايم مشخص شد كه او بدترين نخست وزير تاريخ اسرائيل است. رفتار باراك با زير دستانش كه همگي از افسران عالي رتبه ارتش بودند، بسيار زشت و زننده بود. وقتي از اين افسران دعوت مي شد تا براي بحث در خصوص مسائل حساس امنيتي در جلسه هيات دولت حضور يابند، وي به صحبت هاي آنها گوش نمي داد و حتي به آنها اهانت مي كرد. در طول حيات خود برخوردي زننده تر از برخورد باراك نديدم. او اميد مرا به ياس مبدل كرد. باراك فردي بي وفا وغير مسئول بود كه اين بي مسئوليتي را مي شد در تصميمات وي در خصوص مسائل امنيتي به وضوح ملاحظه كرد. به نوشته مركز اطلاع رساني فلسطين، صهيونيست ها از باراك به خاطر سابقه كشتار غيرنظاميان فلسطيني و بالاترين مدال افتخار نظامي كه اين كشتار براي وي به ارمغان آورد، به عنوان آقاي امنيت اسرائيل ياد مي كنند و معتقدند، وي، فردي شكست خورده در مسائل سياسي اما، بهترين گزينه براي تصدي وزارت جنگ است. صوير**1880** 1088
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]