تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849197365
با یکدیگر حرف می زنیم یا دوئل می کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بادی، نزهت - این روزها مدام از مفاهیمی چون نقدپذیری، برقراری دیالوگ و درک متقابل صحبت می شود اما تنها چیزی که در بحث و گفتگو های ما دیده نمی شود تحمل نظرات مخالف یکدیگر است. این روزها مدام از مفاهیمی چون نقدپذیری، برقراری دیالوگ و درک متقابل صحبت می شود اما تنها چیزی که در بحث و گفتگو های ما دیده نمی شود تحمل نظرات مخالف یکدیگر است.غالبا این مناظره و مباحثه ها تبدیل به محاکمه طرف مقابل می شود و بیشتر به نوعی دوئل کلامی شباهت می یابد، یعنی قصدمان تسلیم کردن و حذف طرف مقابل است تا قانع کردن و برقراری ارتباطی دوطرفه.در این بحثها مدام می گوییم که ما نمی خواهیم مسائل را شخصی کنیم و یا منظورمان به فرد خاص و ماجرای مشخصی نیست و بعد شروع به تسویه حساب های قدیمی می کنیم و با نشانه ها و کدهای واضحی که همه می فهمند، به مخالفان و منتقدان حاضر و غیابی خود طعنه و کنایه می زنیم.از آن طرف کاملا مراقبیم که مبادا کسی پشت سرمان اظهارنظری کرده باشد که البته خوشایندمان نباشد. دیده اید اگر نقل قول و اظهارنظرات مثبت و موافق باشد، طوری به روی خودمان نمی آوریم که انگار وظیفه دیگران است که از ما تعریف و تمجید کنند.ولی اگر به نظرمان منفی و مخالف برسد، در کوتاه ترین وقت ممکن جوابیه و دفاعیه های مفصلی صادر می کنیم و نه تنها هیچ نظر و عقیده ای را بی پاسخ نمی گذاریم، بلکه چند تا پرونده سیاه هم برای طرف می سازیم و با هزار اتهام و توهین کل خلقت این آدم را زیر سوال می بریم تا حسابی سر جای خودش بنشیند و دیگر پا توی کفش ما نکند.انگار فقط زمانی می توانیم با هم حرف بزنیم که اختلاف عقیده ای نداشته باشیم و مدام یکدیگر را تایید و تمجید کنیم. درواقع مخالفت با دیدگاه و اظهارنظرهای دیگران بیشتر به معنای خصومت، عناد و غرض ورزی تلقی می شود و افراد بی توجه به درستی یا نادرستی نظر مقابل، آن را به شدت رد و نفی و انکار می کنند. درواقع ما یا پیوسته تعریف و تایید می کنیم و یا اینکه به هم هجوم و حمله می بریم. به طوری که غالبا صراحت را با گستاخی و هتاکی اشتباه می گیریم و احترام را با تعارف و تکریم.دقت کرده اید که در چنین بحث هایی لحن و ادبیات افراد چقدر حالت تهاجمی و تهدیدگری پیدا می کند و با چه موضع گیری، شتاب زدگی و پیش داوری شدیدی همراه می شود. اصلا هم فرقی نمی کند که این بحثها میان هنرمندان و فرهیختگان شکل بگیرد یا سیاستمداران یا ورزشکاران و یا رانندگانی که در خیابان با هم تصادف کرده اند. در حالی که برای برقراری دیالوگ و درک متقابل بیش از هر چیزی به حفظ آرامش، سعه صدر، انصاف، حسن ظن، ادب، متانت و تسلط بر خود نیاز است. احترام متقابل، تحمل کردن و قائل شدن حق برای دیگران از شرایط اولیه یک گفتگوی سالم است. اگر قرار است با شنیدن کوچکترین نظر مخالف از کوره در برویم و حتی اجازه توضیح و دفاع و پاسخگویی به دیگری ندهیم، اصلا چرا به سراغ مقوله دوجانبه ای مثل گفتگو می رویم؟ می توانیم برای خود، دوستان، موافقان و طرفدارانمان جلسه ای ترتیب دهیم و تا دلمان می خواهد در ستایش و تمجید خود یک تنه در آن سخنرانی کنیم و مونولوگ بگوییم و صدایی هم از کسی درنیاید.همه ما به خوبی می دانیم که حرف زدن و اظهار نظر کردن با چهره برافروخته، صدای بلند، لحن عصبانی و ادبیات توهین آمیز هرگز به برقراری دیالوگ و درک متقابل منجر نمی شود و هیچ تاثیری هم بر مخاطبان و شاهدان این گفتگوها و بحثها نمی گذارد. فقط بیشتر به سوء تفاهم، دلخوری، کدورت، بدبینی و توهم توطئه دامن می زند.پس قبل از اینکه بخواهیم در چنین مباحثه و نشستهایی شرکت کنیم، بهتر است آمادگی لازم را پیدا کنیم و اگر هنوز به اندازه کافی برای این کار مناسب نیستیم، هیچ ضرورتی ندارد که وارد چنین پروسه دشواری شویم. چون وقتی حرفی را زدیم و دیگران شنیدند، دیگر با هزار توجیه و توضیح نمی توان از زیر مسوولیت آن شانه خانه خالی کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 314]
-
گوناگون
پربازدیدترینها