محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832849823
هدف نهایی امام سجاد (سیره امام سجاد از نگاه رهبری 2)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سیره امام سجاد (ع) از نگاه رهبری 2
هدف نهایی امام سجاد یك كتاب در یك مقاله آنچه در در این مجموعه ملاحظه خواهید نمود، خلاصهای است از اثری با ارزش با نام «پژوهشی در زندگی امام سجاد علیه السلام» نوشته حضرت آیتالله سید علی حسینی خامنهای - مقام معظم رهبری، دامت بركاته – كه برای سهولت در بهره‌برداری از آن در 3 قسمت ارائه می‌گردد • تشكیلات پنهانی شیعه: بعد از شهادت امام حسین علیه السلام تا قبل از واقعه حره، هرچند مردم مرعوب شدند اما چنان نبود كه به كلی نظام تشكیلات پیروان اهل بیت علیهم السلام به هم بریزد زیرا در تاریخ بعد از عاشورا، حركاتی ثبتشده است كه حاكی از وجود تشكیلات شیعه است. البته منظور از تشكیلات پنهانی شیعه، تشكیلات منسجم امروزی نیستبلكه مقصود پیوندهای عمیق اعتقادی است كه مردم را به یكدیگر مرتبط میكرد و وادار به فداكاری مینمود و به كارهای پنهانی و زیرزمینی برمیانگیخت. بنابر نقل ابن اثیر در كتاب «الكامل فی التاریخ» در همان روزهایی كه خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در كوفه بودند، در یكی از شبها در محلی كه آنها زندانی بودند، سنگی فرود آمد كه نوشتهای به آن بسته بودند به این مضمون: «حاكم كوفه شخصی را پیش یزید (در شام) فرستاده كه درباره وضعیت و سرنوشتشما از او كسب تكلیف كند. اگر تا فردا شب (مثلا) صدای تكبیر شنیدید، بدانید كه شما در همین جا كشته خواهید شد و اگر نشنیدید، بدانید كه وضع بهتر خواهد شد.» از این حكایت روشن میشود كه كسی از شیعه و دوستان اهل بیت علیهم السلام در دستگاه ابن زیاد حضور و نفوذ داشته و میتوانسته اطلاعاتی از زندان و سرنوشت زندانیان به دست آورد و اخبار را با صدای تكبیر به اهلبیت علیهم السلام برساند. نمونه دیگر عبدالله بن عفیف ازدی است كه نابینا بود و در همان مراحل اولیه ورود اسرا به كوفه، از خود عكس العمل نشان داد و به شهادت رسید. (1) واقعه حره در سال 63 هجری اتفاق افتاد. جوان كم تجربهای از بنیامیه، والی مدینه شد. او برای آنكه مردم انس و الفتی با یزید پیدا كنند و اختلافات كم شود، عدهای از اهل مدینه را، كه غالباً از اراتمندان امام سجاد علیه السلام بودند، به شام فرستاد. آنان رفتند و چند روزی در آنجا مهمان شدند و برگشتند. وقتی به مدینه بازگشتند، به مردم گفتند: یزید چگونه میتواند خلیفه باشد در حالی كه اهل شرب خمر، بازی با سگها و انواع فسق و فجور است! بنابراین ما یزید را از خلافتخلع كردیم. بنابر آنچه گذشت، میتوان نتیجهگیری كرد كه حدیث «ارتد الناس بعد الحسین علیه السلام الا ثلاث» مربوط به حوادثی است كه بعد از شهادت امام حسین علیه السلام واقع شد و به كلی تشكیلات شیعه را از هم پاشید و رعب و ترس را حاكم گرداند و منظور آن نیست كه بلافاصله بعد از شهادت امام حسین علیه السلام ارتداد حاصل شد بلكه مربوط به حوادثی مثل حادثه عظیم و سهمگین «حره» است. زیرا شیعه بعد از شهادت امام حسین علیه السلام به كلی مرعوب و ناامید نشده بودند و در صدد برگرداندن انسجام قبلی خودشان بودند و به تعبیر طبری «فلم یزل القوم فی جمع آلة الحرب و الاستعداد للقتال...» و مؤلف كتاب «جهاد الشیعه» با آنكه شیعی نیست و درباره امام سجاد علیه السلام نظرات واقع بینانهای ندارد اما این حقیقت را درك كرده و نوشته است: «گروه شیعیان پس از شهادت حسین علیه السلام مانند یك تشكیلات منظمی درآمدند كه اعتقادات و روابط سیاسی، آنان را به یكدیگر پیوند میداد و دارای اجتماعات و رهبرانی بودند و همچنین دارای نیروهای نظامی بودند كه جماعت توابین نخستین مظهر این تشكیلات هستند.» • واقعه حره در سال 63 هجری اتفاق افتاد. جریان به طور خلاصه این بود كه در سال 62 هجری جوان كم تجربهای از بنیامیه، والی مدینه شد. او برای آنكه مردم انس و الفتی با یزید پیدا كنند و اختلافات كم شود، عدهای از اهل مدینه را، كه غالبا از اراتمندان امام سجاد علیه السلام بودند، به شام فرستاد. آنان رفتند و چند روزی در آنجا مهمان شدند و برگشتند. وقتی به مدینه بازگشتند، به مردم گفتند: یزید چگونه میتواند خلیفه باشد در حالی كه اهل شرب خمر، بازی با سگها و انواع فسق و فجور است! بنابراین ما یزید را از خلافتخلع كردیم.
نتیجه، دقیقا برعكس نظر والی مدینه شد. و مردم مدینه بر علیه یزید قیام كردند. «عبدالله بن حنظله غسیل الملائكه» یكی از شخصیتهای موجه مدینه بود كه در راس قیام برضد یزید قرار داشت. یزید یكی از سرداران خونخوار بنیامیه به نام مسلم بن عقبه را برای سركوبی قیام به مدینه فرستاد. به دستور این فرمانده جنایتكار، چند روز شهر مدینه در محاصره قرار گرفت و بعد لشكریان وارد شهر شدند و مردم را قتل عام كرده و از هیچ جنایتی خودداری نكردند. آنقدر مسلم بن عقبه جنایت كرد كه پس از آن، مسرف بن عقبه نامیده شد. این واقعه، آنقدر تلخ و فجیع بود كه بزرگترین وسیله برای ارعاب دوستان و پیروان اهل بیت علیهم السلام گردید به خصوص از آن جهت كه عدهای كشته و زخمی و عدهای گریخته و آواره شدند و جمعی از یاران خوب اهل بیت علیهم السلام مثل عبدالله بن حنظله غسیل الملائكه به شهادت رسیدند. حادثه دیگر كه موجب شكست و تضعیف شدید شیعیان گردید، واقعه شهادت مختار در كوفه و تسلط عبدالملك بن مروان بود. عبدالملك بن مروان كه یكی از مدبرترین خلفای بنیامیه بود، همه جهان اسلام را با ارعاب و اختناق شدید تحتسلطه خود درآورد. بعد از واقعه حره و شكستحركت توابین در عراق و شهادت مختار و شهادت ابراهیمبن مالك اشتر نخعی و دیگر بزرگان شیعه، مدینه و كوفه - دو مركز اصلی تشیع - خاموش شد و پیروان اهل بیت علیهم السلام در نهایت غربت و تنهایی باقی ماندند. بدون شك، هدف نهایی امام سجاد علیه السلام ایجاد حكومت اسلامی بود. برای ایجاد حكومت اسلامی چند امر باید تامین میشد: ...• اگر امام سجاد علیه السلام در آن شرایط قیام مسلحانه میكرد و آشكارا با بنیامیه به مبارزه میپرداخت، یقینا ریشه شیعه كنده میشد و هیچ زمینهای برای رشد مكتب اهل بیت علیهم السلام و دستگاه امامت و ولایت در دوران بعد باقی نمیماند. به همین دلیل، امام سجاد علناً قیام مختار را تایید نكرد بلكه در بعضی روایات آمده كه آن بزرگوار، نسبتبه مختار بدگویی كرد تا رابطهای بین آنها احساس نشود. البته اگر مختار پیروز میشد، حكومت را به دست اهل بیت علیهم السلام میداد، اما در صورت شكست، اگر بین امام سجاد علیه السلام و او رابطه واضحی وجود میداشت، یقیناً پیامد آن، امام سجاد علیه السلام و شیعیان مدینه را میگرفت و ریشه تشیع قطع میشد. در واقعه حره نیز، روش حكیمانه امام سجاد علیه السلام باعثشد كه بلا از سر ایشان دفع شود و محور اصلی شیعه باقی بماند. البته روایاتی كه در برخی از كتب - از جمله بحارالانوار - هست و حاكی از اظهار تذلل حضرت سجاد علیه السلام در نزد مسلم بن عقبه است، قطعاً كذب است زیرا اولا این روایات به هیچ سند صحیحی متكی نیست ثانیا روایات دیگری وجود دارد كه آنها را از جهت مضمون تكذیب میكند. در هرحال شكی نیست كه امام سجاد علیه السلام برخورد خصمانهای با مسرف بن عقبه نكردند و گرنه حضرت به قتل میرسید و خسارت، جبرانناپذیر بود. • امام سجاد علیه السلام كنیزی داشت كه او را آزاد كرد و بعد با او ازدواج نمود. عبدالملك بن مروان نامهای به امام علیه السلام نوشت و حضرت را شماتت كرد. با این نامه میخواست بفهماند كه حتی از داخلیترین كارهای امام علیه السلام باخبر است و او را تحت كنترل دارد. امام سجاد علیه السلام در پاسخ نامه نوشتند كه این كار هیچ اشكالی ندارد و رسولالله صلی الله علیه و آله وسلم نیز چنین عملی انجام دادهاند و «فلا لؤم علی امریء مسلم انما اللؤم لؤم الجاهلیة» یعنی هیچ پستی و خواری برای مردم مسلمان نیست و پستی، همان خواری و ذلت جاهلیت است. اشاره امام علیه السلام به جاهلیت و شرك پدران عبدالملك بود و اینكه رویه جاهلی در خود او وجود دارد. وقتی نامه امام علیه السلام خوانده شد، پسر عبدالملك رو به پدرش كرد و گفت: ای امیرالمؤمنین! ببین علی بن الحسین (ع) چه تفاخری بر تو كرده است. یعنی در این نامه فهمانده كه پدران من همه مؤمن، و پدران تو همه كافر و مشرك بودند. عبدالملك پاسخ داد: چیزی نگو! این زبان بنیهاشم است كه صخرهها را میشكافد. اگر امام سجاد علیه السلام در آن شرایط قیام مسلحانه میكرد و آشكارا با بنیامیه به مبارزه میپرداخت، یقیناً ریشه شیعه كنده میشد و هیچ زمینهای برای رشد مكتب اهل بیت علیهم السلام و دستگاه امامت و ولایت در دوران بعد باقی نمیماند• بدون شك، هدف نهایی امام سجاد علیه السلام ایجاد حكومت اسلامی بود. برای ایجاد حكومت اسلامی چند امر باید تأمین میشد: الف. باید اندیشه درست اسلامی كه امامان اطهار علیهم السلام حاملان واقعی آن هستند و مبنا و زیربنای حكومت اسلامی است، تدوین، تدریس و منتشر شود. ب. آشناكردن مردم نسبت به حقانیت اهل بیت علیهم السلام و مصادیق راستین اولی الامر و خلفاءالله كه حكومت اسلامی باید به وسیله آنان اقامه شود. ج. باید تشكیلات منسجم و شایستهای از شیعیان تشكیل شود تا زمینه تشكیل حكومت اسلامی فراهم شود. همه موضع گیریها، روایات، موعظهها، نامهها و خلاصه تمامی عملكرد امام سجاد علیه السلام در طول زندگی برای تحقق این سه امر بود و این سه، برای آن بود كه «حكومت اسلامی» ایجاد شود. البته امام سجاد علیه السلام در فكر آن نبودند كه در زمان خودشان حكومت اسلامی ایجاد كنند زیرا امكان نداشتبلكه برای آینده تلاش میكرد. برای هركدام از این سه امر، مشكلات فراوانی وجود داشت: الف. اندیشه اصیل اسلامی تحریف شده و اندیشه جاهلی حاكم و غالب شده بود. ب. تبلیغات اموی بر ضد اهل بیت علیهم السلام چنان گسترش یافته بود كه مردم حتی در نمازها، به سب و لعن اهل بیت علیهم السلام میپرداختند! ج. تشكیلات شیعه بر اثر اختناق و ارعاب و فقر و فشار اقتصادی و فرهنگی و سیاسی، متلاشی شده، نیروهای كادر شیعه به شهادت رسیده بودند.
• اظهارات و روایات صادر از ائمه علیهم السلام بهترین منبع و مدرك برای شناخت زندگی آنها استبه شرط آنكه هدف و مقصد كلی و خط مشی اصلی آنها را بشناسیم. امام سجاد علیه السلام چون در دوران اختناق زندگی میكردند و نمیتوانستند مفاهیم مورد نظرشان را آشكار و صریح بیان كنند، از دو روش استفاده میكردند: الف. روش دعا كه در صحیفه سجادیه متجلی است. ب. روش موعظه كه در غالب بیانات و روایات امام سجاد علیه السلام متبلور است. با این دو روش حكیمانه، ایدئولوژی و اندیشههای درست را به بهترین شكل منتقل میكردند. 14. صحیفه سجادیه مجموعهای از ادعیه است درباره همه موضوعاتی كه انسان در یك زندگی بیدار و هوشمندانه باید به آن توجه كند. امام علیه السلام به زبان «دعا»، انگیزههای یك زندگی اسلامی را در ذهن مردم بیدار و زنده میكند تا «اصلاح جامعه» آغاز گردد.تلخیص: محمد خردمند 1. ابن زیاد وارد مسجد شد، سپس بر بالای منبر رفت و گفت: سپاس خداوندی را كه حق و اهل حق را آشكار ساخت و امیرمؤمنان یزید و پیروانش را یاری كرد، و دروغگو پسر دروغگو و پیروانش را كشت. عبدالله بن عفیف ازدی - كه از شیعیان امیرمؤمنان علی علیه السلام بود - برخاست و به او گفت: ای دشمن خدا! دروغگو، تو و پدرت هستی و آن كس كه تو را فرمانروا كرده و پدرش. ای پسر مرجانه! فرزندان پیامبران را میكشی و بالای منبر به جای راستگویان مینشینی؟! ابن زیاد گفت: او را پیش من آورید، پاسبانان او را گرفتند. عبدالله بن عفیف، قبیله ازد را به یاری طلبید; هفت صد نفر از ایشان گرد آمدند و او را از دست پاسبانان گرفتند. ابن زیاد وقتی شب فرا رسید، ماموری فرستاد، وی عبدالله بن عفیف را از خانهاش بیرون كشید و گردنش را زد و در جایی به نام «سبخه» او را به دار آویخت. (ر. ك: الارشاد، شیخ المفید، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، علمیه اسلامیه، تهران، ج 2، ص 121 و 122).
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 445]
-
گوناگون
پربازدیدترینها