واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > دانش، مهرزاد - این روزها که جشنواره فیلم کودک و نوجوان در شهر همدان برپا است، بار دیگر سینمای این قشر سنی را در اذهان تداعی کرده است. سال ها بود سینمای ما از توجه به این مخاطبان کم سال خود را کنار کشیده بود و همین امر لطمههای جبرانناپذیری به مناسبات سینمایی ما وارد ساخته بود. شاید بگویید قضیه دیگر این قدر هم حاد نیست و حالا اگر فیلم کودکانهای تولید و اکران نشود به جای مهمی برنمیخورد. ولی واقعیت آن است که برخلاف ظاهر ماجرا، این نقصان تبعات ناخوشایندی را پیش آورده است. تا به حال درباره کاهش شدید فروش فیلمها در سالهای اخیر برخی تحلیلها به عمل آمده که هر یک در جایگاه خود میتواند مستدل و متین باشد، اما تا به حال به این اندیشیده شده که یک جنبه از بحران تماشاگر در سینمای ایران میتواند مرتبط با همین فقدان سینمای کودک و نوجوان باشد؟ نه...قضیه واقعا مصداق گودرز و شقایق نیست. اگر جامعه ایرانی معاصر را با درصد بالایی از قشرهای سنی کودک و نوجوان میشناسیم، لاجرم باید اذعان کنیم این مخاطبان سالهاست ارتباط اصلی خود را یا سینما قطع کردهاند، اما تماشاگر کودک مانند سایر اقشار نیست که رفتن یا نرفتنش به سینما قالبی کاملا شخصی داشته باشد و در این میان نقش والدین او نیز عیان میشود. کودک به هر حال با والدین خود به سینما میرود و کمتر پیش میآید به تنهایی و یا با افرادی دیگر در سینما فیلم تماشا کند. اگر در نهاد خانواده، فیلمی که روی پرده سینما است مناسب با سن کودکان تشخیص داده نشود و حتی فراتر از آن در یک بازه زمانی درازمدت، اثری متعلق به این مخاطبان به نمایش گذاشته نشود، آن گاه رفته رفته میل رفتن به سینما برای کل اعضای یک خانواده کاهش پیدا میکند و همین امر میتواند تأثیر منفی بزرگی روی تعامل سینما و تماشاگر بگذارد. این همان نتیجهای است که اکنون قالب عینیاش را در اوضاع و احوال کنونی میبینیم و از آن تحت عنوان بحران مخاطب یاد میکنیم. با توجه به این موضوع، همت و تلاش متولیان امر را در این راستا باید گرامی داشت، چه آنکه احیای مقاطعی مانند جشنواره فیلم کودک میتواند در بهبود این نوع خاص از سینما بسیار موثر واقع شود و از سالها رکود و رخوت به درش آورد. در عین امیدواری به این نکته، جای این آرزو را هم در دل نگه میداریم که در امتداد بحث سینمای کودک، از قشر نوجوانان هم غفلت به عمل نیاید. متأسفانه در ذیل اصطلاح«سینمای کودک و نوجوان» کمتر از شمایل نوجوانانه و دغدغهها و آرزوهایشان یاد شده و به جز مواردی معدود مانند برخی از آثار کیومرث پوراحمد و یا سهگانه معروف رسول صدرعاملی و یا همین فیلم «دختران» قاسم جعفری که این اواخر اکران شد، چنته این سینما از مفهوم و مصداق جزء دوم اصطلاح مزبور خالی است. البته کماقبالی به نوجوانها در سینما ریشه در دلایل مختلفی دارد که مهمترین آنها پارهای نگرشهای عرفی است که بعضی از حساسیتهای خاص سنین بلوغ را قابل طرح در سپهر عمومی جامعه و مخصوصا سینما نمیانگارد، اما نباید از یاد برد که سینما خود میتواند در تعدیل بسیاری از حساسیتها نقشآفرین باشد و طرح درست و مناسب و به دور از تهییجهای کاذب نسبت به برخی از موارد خاص از جمله عواطف و احساسات سنین نوجوانی، نتایج مطلوبی را در خواهد داشت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 528]