محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852901045
آقای شهاب حسینی! چه رنجی کشیده اید
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بادی، نزهت - در تمام مدت تماشای فیلم احساس می کردم شهاب حسینی برای بازی در این نقش به اندازه خود امین عذاب کشیده است تا بتواند این شوریدگی و پریشانحالی را به ما منتقل کند. کاراکتر امین در فیلم "پرسه در مه" که شهاب حسینی نقش آن را بازی می کند، شخصیتی از خود بریده و پریشان است که پروسه دردناکی را در مسیر خلق شاهکارش طی می کند، یک سلوک گیج کننده از خلاقیت، سکون، تزلزل و ناامیدی که تا مرز خودویرانگری و فروپاشی روحی و جسمی اش پیش می رود. شهاب حسینی در این نقش خیره کننده است، طوری که اصلا نمی توانیم در هیچ یک از قاب های فیلم از او چشم برداریم. این در حالی است که جواهری چون لیلا حاتمی در مقابلش بازی می کند که خودش می تواند ستاره هر نما باشد و نگاه ما را از هر چیزی به سوی خود بدزدد اما با این وجود شهاب حسینی در این فیلم کاری می کند که اجازه نمی دهد از قلمروی جذبه حضورش خارج شویم و حتی بعد از تمام شدن فیلم احساس می کنیم تکه هایی از خاطرات او را با خود به خانه آورده ایم.بازی شهاب حسینی از نوعی ابهام و چندگانگی برخوردار است که برای نمایش ناآرامی های ذهن امین عامل اساسی به حساب می آید. او در این نقش مثل خوابگردها رفتار می کند و در مرز میان واقعیت و خیال حرکت می کند، چنان که آدم باور می کند امین در یک خواب طولانی ذهنی زندگی می کند و در حال ساختن رویایی برای گریز از مرگ است. بازی او در این فیلم بیش از هر چیزی بر چشمهایش متکی است، انگار که ذهنش را برای ما عریان کرده و اجازه داده است تا ما هر چیزی را که در آن می گذرد، از طریق چشمهایش ببنیم و بفهمیم که او در مسیر از دست دادن خلاقیتش چه رنجی را می کشد. آن تنگ کردن چشمها، پرپر زدن پلکها و نگاههای ثابت به شدت حس سودازدگی و ...امین را به ما القا می کند.بگذارید سه نمونه از زیباترین صحنه های فیلم را که خیلی دوستشان دارم با هم مرور کنیم و ببینیم شهاب در آن چه جادویی به کار می برد که افسون این صحنه ها از سرمان نمی پرد. یکی جایی است که رویا امین را در کلبه ای متروک در شمال می یابد. ظاهرا شهاب در این صحنه هیچ کار خاصی انجام نمی دهد. ما او را می بینیم که با انگشت قطع شده اش در کلبه ای خالی و ساکت به نقطه ای دور خیره شده است. شاید باورش سخت باشد که همین نگاه ثابت و خیره شهاب کاری می کند که احساس می کنیم مدتهاست روح زندگی از وجود امین پر کشیده و او به عدم پیوسته است، به نیستی، نابودی و نسیان.دیگری صحنه ای است که امین مثل مرده ای که سالهاست از زندگی دل بریده، روی تخت بیمارستان خوابیده است و دیگران در حال پایان دادن به زندگی او هستند، در حالی که او تازه به جاهای شیرین رویایش رسیده و میل به زندگی را در خود یافته است. او تنها با پلکهایش ناامیدانه می کوشد که به آنها بفهماند تا دقایقی دیگر از کما بیرون خواهد آمد اما کسی لرزش ضعیف پلکهایش را نمی بیند.نمونه آخر که یکی از حسرتبارترین صحنه های عاشقانه سینماست، جایی است که امین برای نخستین بار رویا را می بیند و در چشمهایش چنان درخششی از حس زندگی دیده می شود که آدم فکر می کند او می تواند با این عشق دنیا را فتح بکند، اما ناخودآگاه به یادمان می آید که این آخرین تصویری است که امین از این دنیا با خود می برد و با اینکه دلمان سخت می گیرد اما احساس می کنیم امین آدم خوشبختی بود که این فرصت را یافت تا رویای دلخواهش را در این دنیای بی رحم بسازد. در تمام مدت تماشای فیلم احساس می کردم شهاب حسینی برای بازی در این نقش به اندازه خود امین عذاب کشیده است تا بتواند این شوریدگی و پریشانحالی را به ما منتقل کند. حتما بارها تا انتهای اندوه و جنون رفته و برگشته و جسم و روحش پا به پای او ویران شده است. درواقع او هم مثل امین یک پروسه دردناک را طی کرده است تا برای ما رویای یک زندگی عاشقانه تر را بسازد. این یادداشت بهانه ای برای قدردانی از شهاب حسینی برای بازی در فیلم "پرسه در مه" است تا بداند که با وجود ظلمی که در اکران به این فیلم کردند ما بازی درخشان او را دیدیم و در رنج و لذت او شریک شدیم. از بهرام توکلی هم ممنونیم که با خلق امین و انتخاب و هدایت ظریف و ماهرانه شهاب حسینی برای آن، جواهر دیگری را به گنجینه شخصیتهای ماندگار عمرمان افزود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]
-
گوناگون
پربازدیدترینها