واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: لطفاً تیراندازی نكنید نبود فیلمهای مناسب برای خانوادهها در غرب، باعث شده كه رسانههای مختلف به دنبال ارائه گزارشهایی در نقد این موضوع باشند.آنها پی در پی نظرات مختلفی را منتشر میكنند كه در آنها به خشونت بیحد و حصر فیلمهای این زمانه اشاره شده است؛ مسئلهای كه بیش از همه، بنیان خانوادهها را به خطر میاندازد و نسلی را پرورش میدهد كه از خون و خونریزی بیزار نیست. شبكه سیبیاس در گزارشی كه یك سال تمام روی آن كار كرده، به سراغ افراد مشهور جهان رفته است و از آنها پرسیده كه ترجیح میدهند چه فیلمی را با خانوادههایشان ببینند؛ گزارشی كه بعضی از اطلاعات آن، از گفتوگو با سیاستمدارها، هنرمندان، ثروتمندان و... بیرون كشیده شده است. اما جالبترین نكته این است كه بیشتر فیلمهای محبوب این افراد، مربوط به دهههای گذشته میلادی است. در اینجا بخشی از این گزارش را میخوانید:
برادپیت و مستر بینبرادپیت یكی از طرفداران فیلمهای مستربین است. او تمام اپیزودهای این شخصیت را تماشا كرده و آن را بهترین گزینه برای تماشا در كنار خانواده میداند. پیت میگوید: «تعطیلات آقای بین یكی از خندهدارترین فیلمهایی است كه من در طی یكی دوسال اخیر دیدهام. بهنظرم این فیلمها به خانوادهها میآموزند كه چگونه با هم مهربان باشند». پیت بهرغم بازی در فیلمهای پر زد و خورد، دوست دارد تجربهای هم در فیلمهای كمدی داشته باشد چون معتقد است خانوادهها اینگونه فیلمها را بیشتر به ذهن میسپارند.
كیم جونگ ایل و فیلمهای كلاسیكرهبر كرهشمالی مرد مرموزی است. تحریمها و ممنوعیتها مانع از این شده كه كسی اطلاع درستی از اوضاع مملكت او داشته باشد و برای همین همهچیز در آن كشور حالت رازآمیز دارد. فراریها از كرهشمالی از خشونت بیحد و حصر او حرف میزنند اما همانطور كه دختر و خواهر همسر كیم جونگ ایل گفتهاند، او آرشیو كمنظیری از فیلمهای سینمایی دارد.در كاخ او در پیونگ یانگ، ایل بیش از 20 هزار فیلم را در اتاقی نگهداری میكند كه در میان آنها فیلمهایی با بازی الیزابت تایلور، بیش از بقیه است.فیلم «چه كسی از ویرجینیا وولف میترسد» محبوبترین فیلم كیم جونگ ایل است. با این حال او عادت دارد در كنار خانوادهاش تنها فیلمهای والتدیزنی را ببیند؛ آثاری نظیر «سفید برفی»، «هفت كوتوله»، «میكی ماوس» و... . ضمناً باید ایل را جزو طرفداران پر و پاقرص یانگوم هم به حساب آورد. به این ترتیب میتوانید مطمئن باشید كه هیچ آدم مشهوری دنبال فیلمهای اكشن و پر از خشونت نیست؛ همه آنها ترجیح میدهند در كنار خانوادهشان آرامش را تجربه كنند؛ حسی كه افراد خانواده را به هم نزدیك كند.
اسپیلبرگ و فیلمهایشبرای یك كارگردان مشهور، انتخاب فیلمی برای تماشا در كنار خانواده كار سادهای نیست. اسپیلبرگ میگوید: «خب، من فیلمهایی ساختهام كه بچههایم هم از تماشایشان لذت ببرند و خودم هم با آنها همراه شوم. این فقط درباره «ET» صادق نیست؛ فیلمهایی مثل «هوش مصنوعی» یا حتی «پارك ژوراسیك» هم میتواند برای خانوادهها دلچسب باشد؛ اگرچه گاهی خشونت و تلخی هم در آنها دیده میشود اما همه میدانند كه اینها واقعی نیستند و همین هم دلهره صحنهشان را جذاب میكند». با این همه او ترجیح میدهد اگر خانوادهاش حوصله داشته باشند، «اودیسه فضایی» ساخته استنلی كوبریك را با هم تماشا كنند و اگر هم میخواهند غذای روحیه بگیرند، حتما فیلمی از هیچكاك ببینند؛ فیلمهایی نظیر «سرگیجه»، «پنجره عقبی» و حتی «بدنام»؛ «اینها حال همه را خوب میكنند چون خودشان محكومكننده خشونت هستند».پل استر و قرمزپل استر – نویسنده كتابهایی نظیر «مون پالاس»، «شب پیشگویی» و «كتاب اوهام» - هم یك فیلمبین حرفهای است كه فهرست بلندبالایی برای تماشا در اختیار دارد. او بیش از هر چیز دوستدار فیلمهای صامت است. استر میگوید: «تماشای باستر كیتون، چارلی چاپلین و آن سادگی و جدیت و تیزهوشیشان واقعا میتواند روحیه خانوادهها را خوب كند. بچههای من زمانی كه كودك بودند، عاشق این فیلمها بودند. هنوز هم ترجیح میدهم یكی از این فیلمها را كنار خانواده ببینم تا اینكه در سینما برای هیولاها جیغ بكشم». اگرچه پل استر از عشاق فیلم «قرمز» ساخته كیشلوفسكی هم به حساب میآید اما آن را جزو فیلمهای انفرادی میداند؛ اثری كه روی خود او تاثیر گذاشته است.ژاك شیراك و تعطیلات آقای الوترئیسجمهور سابق فرانسه، تنها مرد سیاست نیست؛ او یكی از علاقهمندان به سینما به حساب میآید كه فیلمهای مختلف آمریكایی و اروپایی را میبیند. اما او در میان همه آنها، ترجیح میدهد كه در كنار خانوادهاش فیلم كمدی ببیند. «تعطیلات آقای الوت» ساخته ژاك تاتی ـ فیلمساز فرانسوی ـ است كه اتفاقا جزو فیلمهای مشهور این كشور هم محسوب میشود.شیراك میگوید كه دیدن مسیو الوت با آن سادهدلیاش واقعا تماشایی است. «تعطیلات آقای الوت» قصه مردی است كه مثل فرانسویهای دیگر تصمیم میگیرد با ماشین پر سر و صدایش به تعطیلات برود؛ اما او آرامش همه ساكنین هتل را برهم میزند، ماشینها را خراب میكند و حتی نمیتواند با دختری كه دوستش دارد، خداحافظی كند. فیلم دارای طنز سیاهی است درباره زندگی مردم بورژوای فرانسه كه طاقت بچگی یك مرد بزرگ را ندارند. شاید شیراك هم میخواسته این سادگی را در سیاست نشان بدهد، اما خب، آنجا دیگر ساحل مدیترانه نیست كه مثل آقای الوت سر و صدا كند. شیراك میگوید خانوادهاش میدانند او عاشق این فیلم است و معمولا هر سال یك بار این فیلم را میبینند؛ شیراك معتقد است«همه چیز خشن شده؛ حتی فیلمهای كمدی هم پر از زد و خورد است». این مرد، حالا وقت دارد بارها تعطیلات آقای الوت را ببیند.بیل گیتس و آوای موسیقیثروتمندترین مرد دنیا و صاحب كمپانی مایكروسافت، علاقهای به دیدن فیلمهای پر از جلوههای ویژه ندارد. او میگوید دوست دارد فیلمی را در كنار خانوادهاش ببیند كه همه را خوشحال كند.برای همین هم گزینهاش فیلم «آوای موسیقی» است؛ اثری با بازی جولی اندروز كه سالها جزء فیلمهای محبوب موزیكال بوده است. قصه «آوای موسیقی» (كه در ایران با عنوان «اشكها و لبخندها» ترجمه شده) درباره پرستار بچهای است كه وارد خانه مرد پولداری میشود و بهرغم سختگیریهای صاحبخانه، رابطه خوبی با بچهها برقرار میكند.گیتس میگوید: «این فیلم هیچ لحظه تلخ و بدی ندارد و دقیقا همان چیزی است كه بعد از كار روزانه میتواند همه افراد خانواده را دور هم جمع كند و همه هم از بودن در كنار یكدیگر لذت ببرند».«آوای موسیقی» گزینهای است كه بیش از هر چیز، روحیه بیل گیتس را نشان میدهد.منبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 397]