واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: عرفات سرزمين اولين انسان كه هبوط كرد و دوباره راه صعود باز گرفت، سرزمين معرفت و شناخت، سرزميني براي نشستن عاشقانه با حضرت حق و رستاخيزي براي تولد دوباره است. گذرگاهي براي جبران گناهان، نزديك ترين نقطه وصال، مناجات خانه محمد رسول الله، نقطه اي براي تضرع و زدودن دل از كرده هاي اشتباه و نشستن در كوي مهر خداوند است. گام نهادن درعرفات انسان را وارد دنياي جديدي سرشار از معنويت و خاطره مي كند، ستون سفيد رنگي كه بالاي جبل الرحمه ديده مي شود انسان را به ياد دعاي عرفه خواندن سيد الشهداء در دامنه كوه مي اندازد. در فاصله حدود 21 كيلومتري شهرمكه، سرزمين مقدسي است با پيشينه تاريخي ديرينه كه نامش عرفات است؛ حاجيان پس از پوشيدن لباس احرام، براي انجام حج تمتع راهي آنجا مي شوند واز ظهر روز نهم ذيحجه تا غروب آفتاب در اين سرزمين وقوف مي كنند و به دعا و نيايش مي پردازند تا خداي رحمان به آنها رحمت آورد بارديگر اجازه ورود به حرم را به آنان عطا كند. در تاريخ آمده است كه چون عرفات خارج از مرز حرم است و مهمان خانه خدا، بايد اول آنقدر دعا و ناله كند تا لايق ورود به حرم شود راز اين وقوف آن است كه آدمي به معارف و علوم الهي واقف گردد و از اسرار آفرينش حق باخبر شود و با ايمان قلبي خداي قادر و قهار خود را بشناسد. عرفات سرزميني است كه هر ساله حجت خدا در آن سرزمين كنار زائران حق تعالي حضور دارد و زائر در پي مولايش حضرت مهدي(عج) مشتاق ديدار است به اين سو و آن سو و اين چادر و آن چادر و اين دشت و آن دشت چشم مي دوزد گويي كه به دنبال گمشده اش مي گردد. با نگاهش فرياد مي زند كه اي يوسف زهرا! در كدام گوشه از اين صحراي پر از زمزمه به نجوا ايستاده اي، بنگر و بنواز چشمان منتظر را، لحظه لحظه هايي را با ياد تو سپري كرديم... يا مهدي(عج)! تمام راه را به شوق ديدار تو آمده ايم و كعبه را به انتظار تو طواف كرده ايم، صفا و مروه را با دغدغه وصالت دويديم، زمزم را به ياد درياي شورانگيز چشمانت نوشيديم و اكنون در عرفات، خيمه به خيمه تو را مي جوييم... تو نيز ، حسرت ديدار را به چشمان اميدوارمان نگذار... دعا مي كنيم براي تعجيل در ظهور و آمدن و حكومت سرشار از عدالتت، شايد خدا به نسيمي، به نگاهي و دل شكسته اي ادامه دوران غيببت را بر ما ببخشد. در صحراي عرفات جبل الرحمه واقع شده است و بر بالاي آن زائران كه يكسره سفيد پوشند از دور به كوه بزرگي كه گويي تمام آن را برف پوشانيده شبيه اند؛ اين مكان آدمي را بي اختيار به سوي خود مي كشاند اين جاذبه حسين(ع) و نيايش اوست كه چون مغناطيسي دل را جذب مي كند. عصر روز عرفه، امام حسين(ع) با گروهي از خاندان و فرزندان و شيعيانش با نهايت خاكساري و خشوع از خيمه بيرون آمدند و در جانب چپ اين كوه ايستادند، امام چهره مبارك خود را به سوي كعبه گردانيد، دست ها را برابر صورت خود گرفت و دعايش را آغاز كرد. امام حسين(ع) با اين دعا روحي تازه به كالبد عرفات دميد و اين نغمه خوش آسماني و آواي دل انگيز ملكوتي را تا ابد در سينه سيناي عرفات به يادگار گذاشت؛ تاريخ هم نمي داند كه حسين در اين دشت چه خوانده است كه هنوز سنگ هاي جبل الرحمه از گريه مي نالند. اي چراغ هدايت! نجواي عاشقانه ات در عرفات به گوشمان رسيد وملكوتيان با نجواي تو همراه شده اند و به ندبه نشسته اند و عرشيان از زمزمه هايت در شگفتند. گويي معناي اني اعلم مالاتعلمون را به نظاره نشسته اند، اين تو بودي كه حجت را در قربانگاه كربلا تمام كردي! تو مي فرمودي خدايا مرا بر مشكلات روزگار و حوادث شب ها و روزها ياري فرماي و از شر بدي ستمكاران در زمين نگه دار... باز مي شنويم كه با صداي بغض كرده مي خواني خدايا مرا به ديگري وامگذار، خدايا مرا به چه كسي وا مي گذاري> به خويشاوندي كه قطع نظر از من مي كند يا بيگانه اي كه با من ترشويي كند؟ آنگاه كه سرو ديده خود را به سوي آسمان بلند مي كني و از ديدگان مباركت اشك مي ريزد و نجوايت رساتر مي شود و ندا سر مي دهي خداي مهربانم چگونه نوميد شوم در حالي كه تو آرزوي مني و چگونه پست و خوار شوم با اينكه اعتمادم بر توست پس بيامرز مرا اينجاست كه آسمان رنگ خدايي دارد و شب از ياد تو عطرآگين است و من آدمي بايد مناجات، عبوديت و خدا را از كلام تو بشناسيم و زمزمه اللهم لبيك را در هر گوشه و كناري طنين انداز كنم. گويا روزعرفه، روز شناخت و معرفت حق تعالي، روز نيايش با او و روز گوش دل سپردن به راز و نياز حسين(ع) با خالق آسمانهاست؛ در زلال آفتاب نگاه خداوند، قنوت عشق را عاشقانه به زمزمه نشستن و سجاده اي به وسعت هستي گستردن است. در روايات آمده است كه صحراي عرفات سرزمين مقدسي است چنانچه توبه حضرت آدم در عرفات بر بالاي جبل الرحمه مورد پذيرش حق قرار گرفت همچنين آدم و حوا پس از پذيرش توبه شان در آنجا بار ديگر يكديگر را شناختند. باز در وصف اين سرزمين آمده است كه حضرت ابراهيم (ع) درآنجا به قصور خويش در پيشگاه عظمت الهي اعتراف كرد و گويا جبرئيل مناسك حج را در آنجا به ابراهيم (ع) آموخت و ابراهيم (ع) در عالم خواب ماموريت يافت تا اسماعيل خود را قرباني كند و به وظيفه خويش آشنا گردد. امروز نيز روز عرفه و هرجا سرزمين عرفات است، چشمان عاشقانه را به آسمان مي دوزيم و اينجا ملكوت ادعوني استجب لكم و آسمان از صداي بال فرشتگان لبريز است. اينجا از لابه لاي چادرها، بوي خدا مي آيد و تو اي مسافر سرزمين عرفات! بال هاي نيايشت را بگستران ، چشمانت را متلاطم كن و هم صدا با فرشتگان نغمه يا رب يا رب زمزمه كن. خدا به تمام صحيفه قلب انسان آگاه است و هر سري كه در درون قلب و وجود انسان است و چيزهايي كه حتي براي خود آدمي روشن نيست و به طور ناخودآگاه در زواياي قلب و مغز و احسان عبور مي كند آگاه است. گويي قلب در محضر خداست آنگاه نه تنها با دست و پاي خود گناه نمي كند كه در دل نيز هواي گناه نخواهد كرد و قلب از هر بدي به دور خواهد ماند. خدايا! آنگاه كه جان ها و انديشه ها از نسيم فرح بخش نام و يادت سرشار است بگذار در بركه عرفه، خود را از زنگار غفلت و معصيت شست و شو دهيم. ك/4 /7406/ 380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 645]