رژيم غذايي براي زخم معده و روده

واضح آرشیو وب فارسی:آفرينش: رژيم غذايي براي زخم معده و روده
اين روزها زخم معده و انواع بيماري هاي گوارشي سن و سال نمي شناسد و بيشتر اقشار جامعه را فرا گرفته است، اما براي درمان آن چه بايد كرد؟ در دستگاه گوارش، مكان زخم مشخص كننده نام آن است. به عنوان مثال اگر زخم در معده باشد به آن زخم معده و اگر زخم در دوازدهه باشد به آن زخم دوازدهه يا اثني عشر گويند.
به گزارش جام جم آنلاين در اغلب موارد هر دو را تحت يك عنوان كلي زخم پپتيك نام مي برند زيرا اساس درمان و مراقبت هاي هر دو يكسان است.
به گزارش جام جم انلاين موارد شيوع زخم دوازدهه بيشتر از زخم معده است و شيوع آن در مردان و در سنين 30 تا 50 سال بيشتراست. زخم معده بيشتر در سنين بالاي 60 سال و در زنان شايع است.
در حالت طبيعي، غشاي مخاطي معده و دوازدهه توسط عواملي مانند ترشحات موكوس و توليد بي كربنات از تماس با اسيد و پپسين معده محافظت مي شود.
پپتيك اولسر زخم يا سايشي است كه در اثر عدم فعاليت درست اين مكانيسم هاي دفاعي، در ديواره معده يا دوازدهه ايجاد مي شود. زخم ها مي توانند باعث ايجاد سوراخ شدگي و درگير شدن بافت هاي ديگر شوند.
علائم زخم پپتيك
زخم پپتيك، هميشه باعث ايجاد علامت در فرد نمي شود. گاهي اوقات، خونريزي يا سوراخ شدگي اولين علامت زخم است.
شايع ترين علامت زخم پپتيك، درد شكمي در ناحيه مياني شكم، بالاي ناف و زير جناغ سينه است كه ممكن است به پشت بزند.
علائم زخم معده و دوازدهه يكسان است به جز زمان بروز درد كه در زخم هاي معده با فاصله كمي پس از غذا خوردن، زماني كه معده پر است بروز مي كند; ولي در زخم هاي دوازدهه درد 2 تا 5 ساعت پس از صرف غذا و در زماني كه معده خالي است آغاز مي شود و در نيمه شب و نزديك صبح بدتر مي شود.
ممكن است چند دقيقه تا چندين ساعت نيز ادامه داشته باشد و معمولا پس از صرف غذا يا باآنتي اسيد يا استفراغ تسكين مي يابد.
علائم ديگر زخم پپتيك شامل نفخ، آروغ زدن، تهوع و استفراغ، بي اشتهايي و كاهش وزن است. زخم هاي جدي تر، باعث خونريزي معده يا دوازدهه نيز مي شوند.
گاهي اوقات خونريزي تنها علامت وجود زخم است كه به صورت استفراغ خوني يا مدفوع سياه و قيري رنگ (ملنا) بروز مي كند.
توصيه ها
- افزايش تعداد وعده هاي غذايي و كاهش حجم هر وعده.
- با آرامش غذا خوردن و پرهيز از استرس.
- پرهيز از مصرف حجم زياد مواد غذايي پيش از خواب.
- پرهيز از مصرف سيگار، الكل و قهوه; زيرا از طريق افزايش ترشح اسيد و ضعيف نمودن غشاي مخاطي، باعث توسعه يافتن زخم و كند شدن روند بهبودي مي گردند.
- افزايش مصرف اسيدهاي چرب امگا3 و امگا6 كه اثر حفاظتي دارند.
- در صورت عدم تحمل ميوه ها مي توان از كمپوت يا آبميوه استفاده كرد.
- عسل براي معده مفيد است; زيره ضدنفخ است و شيرين بيان، نعناع و بابونه ضد اسپاسم هستند.
مواد غذايي غيرمجاز
- غذاهاي تند و ادويه دار بخصوص فلفل سياه و قرمز (فلفل در مقادير كم از طريق افزايش توليد مخاط باعث افزايش محافظت مخاط مي گردد، ولي در مقادير زياد باعث تخريب آن مي گردد)
- شورها و ترشي ها
- كافئين
- نوشابه هاي گازدار
- سرخ كردني ها و غذاهاي پرچرب و سس ها
- سوسيس و كالباس
- حبوبات
- سبزيجات نفاخ مانند كلم، ترب، تربچه، خيار، شلغم، پياز و پيازچه
- ميوه هاي نفاخ مانند هندوانه، گيلاس، گوجه سبز، هلو، چاقاله بادام و زيتون
- غذاهاي خيلي سرد و خيلي گرم
- آجيل در صورت عدم تحمل
- شكلات در صورت عدم تحمل
- مواد غذايي اسيدي مانند مركبات در صورت عدم تحمل
- سير در برخي بيماران كه تحمل نمي كنند.

جمعه|ا|18|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفرينش]

[مشاهده در: www.afarineshdaily.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 405]