واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: بي اشتهايي کودک شما * فرزند من خيلي کم غذا ميخورد، و بيشتر در حال فعاليت است، از لحاظ ظاهري کوچک به نظر ميرسد، من خيلي نگران سلامتي فرزندم هستم، چه بايد بکنم؟ شايد اين سوالي است که بسياري از مادران جوان دارند و هنوز هم در سراسر دنيا هيچ مادري پيدا نميشود که بهطور کامل بداند که کدام غذا و به چه ميزان براي کودکشان مناسب است. تا رشد او بهخوبي صورت بگيرد. حال ما به شما کمک خواهيم کرد که به حل اين مشکلي بپردازيد. نخست علل بياشتهايي کودکان را روشن ميسازيم و سپس به بررسي نيازهاي تغذيهاي کودکان ميپردازيم. علل بياشتهايي کودکان براي حل هر مشکلي نياز است که ابتدا علت آن را متوجه شويم. مادري که کودکش به اندازه کافي غذا نميخورد و از رشد نرمال کودکش دلنگراني ميباشد، به پزشک متخصص تغذيه مراجعه نموده و در اين صورت پزشک در خصوص عادت کودک از او سوالاتي را خواهد کرد. - ساعات غذا خوردن کودکتان چگونه است؟ - مقدار غذايي که در هر وعده ميخورد به چه ميزان ميباشد؟ - در بين وعدههاي غذايي چه چيزهايي مصرف ميکند؟ و مادر کودک بايد به دقت به سوالات پزشک پاسخ بدهد. و اما علل متفاوتي براي بياشتهايي کودکان به غذا وجود دارد. علت اول: وجود نوعي بيماري در کودک است. هر نوع بيماري يادآوري مصرفياي که موجب زخمهاي دهان، تغيير حس چشايي کودک، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ شود و البته وجود تب خفيف نيز موجب کاهش اشتهاي کودک ميگردد. در طول دوران مريضي با نقاهت، به دليل کمتر شدن فعاليت کودک، او طبعا اشتهاي کمتري نسبت به غذا خوردن پيدا ميکند. ولي نگران نباشيد؛ بازسازي بدن کودکان بسيار سريع است. پس از بهبود بيماري، با مراقبت بيشتر شما، کودکتان به راحتي به وضعيت اوليه خود بازميگردد. فقط بايد توجه داشته باشيد، «کمبود غذايي او» به (سوءتغذيه) منجر نشود، که اثرات مخرب آن به سختي جبرانپذير ميباشد. بچهاي که صبح تا شب يک گوشه نشسته و کمتر جنبوجوش دارد، به طبع با بچهاي که فعاليت و جنبوجوش بيشتري داشته، به غذا ميل و اشتياق بيشتر نشان ميدهد، براي تعيين نيازهاي تغذيهاي کودک در مرحله نخست بايد از ميزان رشد و وزن او مطمئن شويم علت دوم: وجود سوء جذب با حساسيتهاي غذايي در کودک، ممکن است رودههاي کودک، به يک نوع مادهغذايي نظير پروتئين موجود در گندم (گلوش) حساسيت داشته باشد. از اين رو مواد غذايي به راحتي جذب ديواره روده نميشود و در اثر مصرف يک ماده غذايي خاص، در بدنش عوارض خاصي به وجود آمده که موجب ترس کودک از خوردن آن غذا ميشود. براي اطمينان از عدم وجود چنين حالتي، بايد برنامه غذايي و ميزان مصرف از هر غذا را در طول مدت 3هفته يادداشت کنيد، به اين ترتيب متوجه خواهيد شد چه غذاهايي را کودکتان دوست ندارد، يا کمتر راغب خوردن آن ميباشد، و چه نوع غذاهايي، را بهتر ميخورد، و ميلش ميکشد. بدين ترتيب، برنامه غذايي که براي کودک تعيين خواهيد کرد، براساس علايق او و به روش جانشيني (کمکي) خواهد بود. علت سوم: در دسترس نبودن غذاهاي کافي و سالم براي کودک. گاهي اوقات والدين غذاي کافي و مقوي در اختيار کودک خود نميگذارند و يا از مواد غذايي سالم، نظير سبزيجات شسته و ميوهها، دانههاي مقوي مثل آجيل و لبنيات تازه، و... را در اختيار کودک خود قرار نميدهند، کودک با خوردن پفک، چيپس، بستي، شکلات و... که کالري زيادي دارد، کمي خودش را سير ميکند و آنگاه ديگر نبايد از او انتظار داشت غذا بخورد. علت چهارم: وجود فشارهاي رواني به کودک گاهي اوقات ديدن و شنيدن يک مشاجره کوچک خانوادگي، يا بروز مشکلي در بين اعضاي يک خانواده، ميتواند بر غذا خوردن کودکان، بخصوص کودک «حساس و باهوش» تأثير بسزايي بگذارد.» اجبار کودک به غذا خوردن، ترساندن او از پدرش، از معلمش و ديگران و يا تهديد کردن کودک به ندادن وعده غذايي در ساعتي ديگر به خاطر نافرماني از خوردن غذا باعث سردرد و کماشتهايي و بيميلي در کودکان ميگردد. و رفتارهاي غلط غذايي خانواده نظير، وعده دادن کودک به تنقلات، شيريني در عوض خوردن غذايش، غذادادن به کودک در جلوي تلويزيون، اصرار در خوردن غذا، غذا دادن در زمانهاي نامنظم و مکانهاي گوناگون نيز ميتواند از علل بروز و تشديد بياشتهايي در کودکان گردد. نيازهاي تغذيهاي کودکان از سن يک سالگي تا بلوغ: اغلب به عنوان دوران پنهان و خاموش رشد تغيير ميشود که در اين دوران، رشد فيزيکي نسبت به سال اول زندگي و دوران بلوغ کمتر است و در اين زمان در واقع شکوفايي احساس و عواطف و استعدادهاي کودک آشکار ميگردد. معمولا کودکان بعد از يک سالگي، هر سال بهطور متوسط، 2 تا 3 کيلوگرم افزايش وزن دارد. 6 تا 8 سانتيمتر به قدش اضافه ميشود، در اين زمان بسياري از والدين به دليل تغيير در اشتهاي کودک و کند شدن سرعت رشد او، نگران کاهش اشتهاي فرزند خود ميشوند، در حالي که اين مسئله کاملا طبيعي بوده و تا زماني که روند رشد کودک بر اساس جداول، رشد صعودي داشته باشد کودک شما «نرمال» است. شايد بسياري از مادران پيش خود ميگويند، کودک من به اندازه قبل غذا نميخورد، کوچکتر که بود بيشتر غذا ميخورد، بدقلقي نميکرد و از اين قبيل سوالات. رفتارهاي غلط غذايي خانواده نظير، وعده دادن کودک به تنقلات، شيريني در عوض خوردن غذايش، غذادادن به کودک در جلوي تلويزيون، اصرار در خوردن غذا، غذا دادن در زمانهاي نامنظم و مکانهاي گوناگون نيز ميتواند از علل بروز و تشديد بياشتهايي در کودکان گردد در پاسخ به اين مادران گرامي بايد خاطر نشان کنيم که در علم تغذيه اين حالات طبيعي بوده و نسبت به دوران کودکي، کودک آرامتر شده و اگر بچهاي در حد معمولي اشتها داشته و غذاي خود را کامل مصرف کند، ديگر نيازي به خوردن چند وعده غذا و يا غذاهاي کمکي نيست. بچهاي که صبح تا شب يک گوشه نشسته و کمتر جنبوجوش دارد، به طبع با بچهاي که فعاليت و جنبوجوش بيشتري داشته، به غذا ميل و اشتياق بيشتر نشان ميدهد، براي تعيين نيازهاي تغذيهاي کودک در مرحله نخست بايد از ميزان رشد و وزن او مطمئن شويم. متخصصين تغذيه با استفاده از جداول مختلف، ميزان رشد کودک را تعيين ميکنند. برگرفته از: مجله زن روز پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1608]