گردان هاى آماده نبرد فتح

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: گردان هاى آماده نبرد فتح
در پي عزيمت فرماندهان گردان هاي عمل كننده ي تيپ 27 محمّد رسول الله(ص) به مناطق استقرار نيروهايشان، شوراي فرماندهي اين تيپ، جلسه اي اضطراري تشكيل داد. حضار اين نشست فوق العاده عبارت بودند از:

احمد متوسّليان، محمود شهبازي، محمّدابراهيم همّت و عبّاس كريمي.

عمده ي مباحث مطرح شده در اين جلسه حول سه محور ذيل بود:

1 - توجيه حضار نسبت به آخرين دگرگوني هاي ايجاد شده در دستور عملياتي صادر شده از سوي فرماندهي قرارگاه عملياتي نصر

2 - تقسيم وظايف و تعيين حدود اختيارات هريك از حاضران در زمينه ي هدايت عملياتي گردان هاي تك ور طي مرحله ي نخست عمليات.

3 - تشريح نحوه ي مانور و چگونگي مأموريت گردان هاي تيپ در آفند.

در پايان نشست مزبور، آرايش عملياتي تيپ 27 محمّد رسول الله(ص) و گردان هاي ارتشي ادغامي با آن در قالب دو قرارگاه فرعي نصر 2 و نصر 5، بدين شرح تصويب شد:

الف - محور يك، واقع در حد شرقي منطقه ي عملياتي قرارگاه فرعي نصر 2:

ارتفاعات تپّه چشمه، مشتمل بر بلندي هاي 249، 242، 220

واحد عمل كننده: گردان مالك اشتر به فرماندهي محمّد شهبازي

يگان ادغامي ارتش با آن: گردان 2 از تيپ 58 تكاور ذوالفقار به فرماندهي سرهنگ علي رضا عليرضايي

ارتفاعات جوفينه و تپه ي 189

واحد عمل كننده: گردان عمّار ياسر به فرماندهي علي اكبر حاجي پور

يگان در احتياط: گردان بلال حبشي به فرماندهي احمد صالحي

ب - محور دوم، واقع در مركز منطقه ي عملياتي قرارگاه فرعي نصر 2:

ارتفاعات بلتاي بزرگ (مشهور به بلتاي بالا) موسوم به «هدف سمنگان» و تپه ي 290

واحد عمل كننده: گردان مسلم بن عقيل به فرماندهي حبيب الله مظاهري

گردان ابوذر غفاري به فرماندهي سيّد مصيّب ميرسجّادي

يگان ادغامي ارتش: گردان هاي 3 و 4 از تيپ 58 تكاور ذوالفقار1

ارتفاعات بلتاي كوچك (مشهور به بلتاي پايين) و تپه 230

واحد عمل كننده: يك گروهان از گردان حمزه سيدالشهداء

ارتفاعات علي گره زد - تپه ي 235- علي گريذد (موضع توپخانه ي سپاه 4 دشمن)

واحد عمل كننده: گردان حمزه سيدالشهداء به فرماندهي رضا چراغي

يگان ادغامي ارتش با آن: گردان 169 از تيپ 2 لشكر 21 حمزه

گردان حبيب بن مظاهر به فرماندهي محسن وزوايي

يگان ادغامي ارتش با آن: گردان 144 از تيپ 2 لشكر 21 حمزه

ج - محور سوم، واقع در حد غربي منطقه ي عملياتي، قرارگاه فرعي نصر 5:

ارتفاعات مقابل شاوريه (موسوم به «هدف توفيق») مشتمل بر تپه هاي 314 در شرق، 300 در مركز و 238 در غرب

واحدهاي عمل كننده: گردان انصارالرسول به فرماندهي اسماعيل قهرماني

يگان ادغامي ارتش: گردان 1 از تيپ تكاور ذوالفقار.

پنج ارتفاع تپه چشمه، جوفينه، بلتاي بزرگ، بلتاي كوچك و شاوريه، از حيث سوق الجيشي، مهم ترين عوارض طبيعي موجود در منطقه ي غرب دزفول به شمار مي آيند؛ اين ارتفاعات در حكم ديواره اي با شكل تقريبي يك كمان است كه دو سر آن از سمت شمال، بر جاده ي آسفالت انديمشك به دهلران محيط است. درست به موازات ارتفاع بلتاي كوچك و در ضلع جنوبي جاده ي آسفالت انديمشك - دهلران، ارتفاعات استراتژيك علي گره زد واقع شده كه در آن برهه، مقر توپخانه ي سپاه چهارم ارتش عراق در آنجا مستقر بود. به فاصله ي پنج كيلومتر پايين تر از علي گره زد، ارتفاع ديگري موسوم به علي گريذد واقع شده كه قرارگاه فرماندهي يگان توپخانه ي سپاه 4 در پشت آن قرار داشت. بنا به صلاحديد متوسّليان چنين مقرر گرديد كه فرماندهان گردان هاي عمل كننده در مناطق تپه چشمه، جوفينه و شاوريه، به محض تاريك شدن هوا، پيشروي خود را به سمت مواضع واحدهاي دشمن آغاز كنند. آنان موظف بودند پس از عبور از خط اول دشمن و رسيدن به نزديكي اهداف تعيين شده در اين مناطق، به نيروهاي خود فرمان توقف بدهند و تنها پس از ابلاغ فرمان حمله ي سراسري از جانب قرارگاه عملياتي نصر، يورش خود به سنگرها و استحكامات دشمن را شروع كنند.

علت اتخاذ اين تدبير، فراهم آوردن حداكثر مجال زماني براي گردان هاي حمزه، سلمان، حبيب و سه گردان ارتشي ادغامي با ايشان، براي رخنه به عمق بيست كيلومتري مواضع دشمن و تصرف برق آساي مواضع توپخانه ي سپاه چهارم عراق با استفاده از اصل غافلگيري بود.

در پي اختتام جلسه ي شوراي فرماندهي تيپ 27، عبّاس كريمي جهت توجيه و هدايت عملياتي فرماندهان گردان هاي مالك اشتر و عمّار ياسر، رهسپار دامنه هاي ارتفاعات «پيره كوه» - محل تجمع نيروهاي اين دو گردان - شد. احمد متوسّليان و محمود شهبازي به موضع ديدگاه تيپ رفتند تا ضمن نظارت كلي بر مانور گردان ها، هدايت عملياتي نيروهاي عمل كننده در ارتفاعات بلتاي بزرگ و كوچك و علي گره زد را عهده دار شوند. همّت نيز در قرارگاه فرعي نصر 5، بر روي تپّه ي 350 شاوريه باقي ماند تا امر خطير هدايت عملياتي گردان انصارالرسول(ص) را برعهده گيرد.

ابلاغ فرمان آماده باش صد در صد جهت آغاز عمليات، در اردوي رزمندگان تيپ 27 محمّد رسول الله(ص) قيامتي به پا كرد. وقايع نگاري كه خود توفيق حضور در صحنه را داشته است، مي نويسد:

... به محض ابلاغ خبر قطعيت يافتن حمله ي بزرگ به برادران تيپ 27 محمّد رسول الله(ص)، همه دستخوش تلاش و جنب و جوشي از سر شيدايي شدند. بار ديگر نواي خوش و دلكش سرودها، دعاها، زمزمه ها، گريه ها و وداع ها به ترنم درآمد.

هريك از بچه ها، متناسب با ذوقيات و حال و هواي روحي خاص خود، عبارتي را بر پشت پيراهن هايشان نوشته بودند؛ عباراتي از قبيل: مسافر كربلا، عاشق شهادت، منتظر شهادت، شهادت ارمغان مؤمن است، با سرود لااله الا الله.مي رويم به راه پاك روح الله.2

در كنار دامنه هاي سرسبز كمپ بلتا، مهندس محسن وزوايي؛ فرمانده دلاور گردان حبيب بن مظاهر، براي واپسين بار، سرگرم برقراري آخرين هماهنگي هاي لازم با فرماندهان گروهان هاي تحت امر خود و نيز گردان ادغامي 144 ارتش بود. به فرمان او، ستون رزم آوران گردان حبيب آرايش گرفت؛ گروهان يكم به فرماندهي عبّاس محمّد وراميني؛ پشت سر آن، گروهاني از ارتش؛ گروهان دوم به فرماندهي مجيد رمضان؛ گروهان ديگري از ارتش؛ گروهان سوّم به فرماندهي محسن حسن و سرانجام سومين گروهان از گردان 144 ارتش.

يكي از وقايع نگاران اعزامي اداره ي تبليغات - انتشارات سپاه به كمپ بلتا در وصف آن لحظه ها مي نويسد:

... ساعت شش بعدازظهر راهي كمپ بلتا شديم. مه غليظي اطراف مان را گرفته بود. اين مه كه فقط امروز منطقه را فرا گرفته بود، گرد و غبار ناشي از حركت خودروها بر روي جاده هاي خاكي را مي پوشاند.

با خود گفتم: از آمدن اين مه بايد مطمئن شد كه عمليات همين امشب انجام مي شود و انتظار طولاني همه، امشب پايان مي پذيرد. يكي از برادرها مي گفت: واقعه اي مثل اين مه گرفتگي غيرمترقبه، ديگر جزء الطاف خفيه ي الهي نيست؛ بلكه ديده هاي ما به لطف و عنايت آشكار خدا گشوده شده و الطافي چنين، براي هر صاحب بصيرتي آشكار و پيداست...

مه تا زمان تاريك شدن هوا بر منطقه حكمفرما بود. به محض تاريكي هوا، ديگر اثري از آن مه غليظ به چشم نمي خورد و ستاره ها كاملاً نمايان شدند... در كمپ بلتا، نيروهاي رزمنده، گوشه گوشه دور هم جمع شده بودند. هرجا كورسويي به چشم مي خورد، نداي «يا وجيهه ً عندالله ا شفعي لنا عندالله» نيز از آنجا بلند بود. نمي دانم چه سرّي در كار بود كه همه دعاي توسّل مي خواندند. عجيب اين كه تا به آن ساعت هنوز كسي از اسم رمز عمليات - «يا زهرا(ع)»- خبر نداشت؛ اما همه ي بچّه ها در دعا، ائمه ي اطهار (عليه ماالسلام) را به مادرشان زهرا(ع) قسم مي دادند. در مناجات ها، آخرين حرف ها زده شد؛ خيلي خودماني و صريح. در وسط يكي از اين حلقه هاي دعا و مناجات، ناگهان يك نفر با صداي گرفته اش بلند فرياد زد:

«خدايا، امام ما به حمله ي بستان «فتح الفتوح» لقب داد؛ با اين اميد كه فتح هاي ديگري هم در پيش داشته باشيم. خدايا، نخواه كه آبروي امام ما بريزد. خدايا، اگر همه ما تكه تكه شويم، عيبي ندارد؛ اما آبروي امام ما را حفظ كن.»

ديدن اين صحنه و شنيدن اين استغاثه بسيار تكان دهنده بود.3

سلحشوران گردان سلمان فارسي نيز پس از تناول شامي سبك و مختصر، بر گرد فرمانده خويش، حسين قجه اي، حلقه زده و به آخرين نصايح او پيش از عزيمت گوش جان سپرده بودند. محمّدتقي ذوالفعلي، از رزم آوران گردان سلمان مي گويد:

... بچّه ها ديگر سر از پا نمي شناختند. وقتي برادر قجه اي آمد و مژده ي شروع عمليات را به ما داد، بعضي از شدت خوشحالي به گريه افتادند و بي اختيار مي خنديدند و اشك شوق مي ريختند. بازيگوش هاي گردان هم از فرط شوق و ذوق، پشتك وارو مي زدند!

در كمپ بلتا، در حالي كه با گردان 141 از تيپ 2 لشكر 21 حمزه ارتش ادغام بوديم؛ نماز مغرب و عشا را خوانديم، شام خورديم، به آخرين توصيه هاي برادر قجه اي گوش داديم و سرانجام آماده ي حركت در ستون گردان شديم.

در همان دقايق، نكته اي باعث تعجب بچّه هاي گردان، خصوصاً ما نيروهاي گروهان يكم شده بود: به دستور برادر قجه اي، هركدام از نيروهاي گروهان يكم موظف شدند يك تخته پتو يا موكت از مسؤولين تداركات تحويل بگيرند. بچّه ها كه از كشف اين راز عاجز مانده بودند و از طرفي هم مي دانستند برادر قجه اي تا زمان مقتضي چيزي در اين باره به آنها بروز نخواهد داد، با هم بناي مزاح و شوخي گذاشتند. آنها با اشاره به پتوها و موكت هايي كه زير بغل گرفته بودند، مي گفتند: لابد قرار است از كمپ بلتا اسباب كشي كنيم و يك خانه ي نوساز از عراقي ها تحويل بگيريم! بعضي هم مي گفتند: برادرها، شيريني منزل نو را چه كسي به ما مي دهد؟!

نفرات گردان حمزه سيدالشهداء و همرزمان ارتشي ايشان از گردان 169 هم حال و هوايي چنين داشتند. رضا چراغي، فرمانده اين گردان، به همراه معاون خود، نصرت الله قريب، سرگرم رتق و فتق آخرين مسايل گردان پيش از روانه شدن به قلب استحكامات دشمن بود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پانوشت ها:

1- به رغم آن كه مقّرر شده بود گردان 4 از تيپ 58 تكاور ذوالفقار با گردان مسلم بن عقيل ادغام شود، ليكن تا آخرين دقايق پيش از آغاز عمليات، اين امر - بنا به دلايلي - صورت نگرفت و گردان مسلم بن عقيل، بدون ادغام با گردان 4 تكاور، رهسپار عمليات شد.

2- ر.ك. به: مجله ي اميد انقلاب، شماره ي 30، شنبه 21 فروردين 1361، گزارش خبرنگار اعزامي به جبهه ي نصر، عمليات فتح مبين، با اندكي ويرايش و بازنويسي متن.

3- سند شماره 8915 تيپ 27 در نبرد فتح، آرشيو اسناد معاونت فرهنگي لشكر 27.

شنبه|ا|26|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 8168]