بحران فلسطينيها مصر اتحاد اروپا امريكا و دولت محمود عباس

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: بحران فلسطينيها مصر اتحاد اروپا امريكا و دولت محمود عباس
دكتر سيد حسين موسوي
رئيس مركز پژوهشهاي علمي و مطالعات خاورميانه
بحران فلسطينيها و به طور مشخص بحران جنبش الفتح به رهبري « محمود عباس » و جنبش حماس به رهبري خالد مشعل با آغاز به كار اجلاس آشتي ملي در قاهره در روز چهارشنبه 7 اسفندماه زير نظر « عمر سليمان » رئيس سرويس اطلاعات مصر وارد مرحله تازه اي شد . نمايندگان دو طرف و نيز نمايندگان 14 سازمان فلسطيني و شخصيتهاي مستقل پس از يك روز نشست كاري موفق شدند پنج كميته برگزاري انتخابات ادامه مصالحه ملي تشكيل دولت وفاق بازسازي غزه و بازسازي سازمان آزاديبخش فلسطين تشكيل دهند. قرار است اين كميته ها حداكثر تا هفته آينده چشم انداز كلي توافق عمومي را تدوين كرده و آن را در اختيار رهبران شركت كننده در اجلاس قاهره قرار دهند. نمايندگان فلسطيني طي مصاحبه مطبوعاتي به سرپرستي « احمد قريع » به نمايندگي جنبش فتح و « موسي ابو مرزوق » به نمايندگي جنبش حماس از نتايج به دست آمده در نشست قاهره ابراز خوش بيني كردند. در پي اعلام نتايج اوليه نشست قاهره محمود عباس رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين اعلام كرد وي با هر گونه توافق ملي فلسطينيها بر پايه فرمول تشكيل دو دولت فلسطين و اسرائيل جانبداري كرد و در مقابل خالد مشغل رئيس دفتر سياسي جنبش حماس طي نشست مطبوعاتي در دمشق اعلام نمود جنبش حماس براي حفظ همبستگي ملت فلسطين آماده مصالحه است اما اين مصالحه بر پايه حفظ مقاومت عليه اسرائيل خواهد بود و اگر كسي تصور كند كه اين مصالحه مقاومت را قرباني خواهد كرد توهم خواهد داشت .
در پي اين كشمكش سياسي برخي از كشورهاي اروپايي مانند دولت نروژ روي ضرورت انجام مذاكره با جنبش حماس به عنوان نيروي واقعي در نوار غزه تاكيد كرد. ديگر دولتهاي اتحاد اروپا انجام اين مذاكره را مشروط به برسميت شناختن اسرائيل از سوي جنبش حماس و كنار گذاشتن استراتژي مقاومت و خشونت عليه اسرائيل كردند. در همين حال اجلاس شرم الشيخ براي بررسي چگونگي بازسازي نوار غزه تشكيل شد.
اين صورت وضعيت سياسي در جبهه فلسطينيها و كشمكشهاي جانبي آن است . در جبهه ديگر انتخابات پارلماني اسرائيل منجر به پيروزي حزب « كاديما » به رهبري خانم « ليوني شد » اما حزب دست راستي ليكود به رهبري « بنيامين نتانياهو » با اختلاف يك كرسي در مقايسه با حزب كاديما به پيروزي رسيد. حزب افراطي « اسرائيل خانه ما » به رهبري « ليبرمان » نيز در مقام سوم در كسب كرسيهاي پارلماني اسرائيل دست يافت . حزب كار اسرائيل به رهبري « ايهود باراك » وزير دفاع كنوني اسرائيل به بزرگترين شكست تاريخي خود تن داد. از اين رو خانم ليوني نتوانست با حزب اسرائيل خانه ما به ائتلاف دست يابد. به همين دليل شيمون پرز رئيس جمهور اسرائيل از بنيامين نتانياهو خواست كابينه ائتلافي خود را تشكيل دهد . نتانياهو با ائتلاف با حزب اسرائيل خانه ما مي تواند به اكثريت لرزان 64 كرسي پارلمان دست يابد اما ائتلاف با اين حزب نتانياهو را در وضعيت دشوار قرار مي دهد از اين رو نتانياهو طي دو مذاكره جدي با رهبر حزب كاديما از وي خواست با پذيرش 3 پست كليدي در دولت ائتلافي به كابينه جديد بپيوندد اما خانم ليوني اين پيشنهاد نتانياهو را نپذيرفت و اظهار داشت حزب كاديما از دو راه پيوستن به اپوزيسون و پيوستن به دولت ائتلافي نتانياهو راه اول را برمي گزيند. بنابراين دولت جديد رژيم صهيونيستي هنوز تشكيل نشده دچار بحران سياسي شده و احتمال ناكامي نتانياهو مطرح شده و يا اينكه وي به يك ائتلاف دست راستي لرزان تن خواهد داد كه با اوضاع كنوني منطقه و سياستهاي جديد ايالات متحده امريكا در منطقه چندان سازگار نيست .
اين نيز صورت وضعيت بحران سياسي اسرائيل است . نتيجه گيري اين دو وضعيت در جبهه فلسطينيها و اسرائيل اين است كه در جبهه فلسطينيها يك نيروي مقاومت به رهبري جنبش حماس وجود دارد كه از سوي دولتهاي محور ميانه رو عرب براي انصراف از استراتژي مقاومت عليه اسرائيل و نيز از سوي دولت محمود عباس به خاطر تعارض سياست حماس با روندهاي اوسلو تحت فشار است . همچنين مذاكره اروپا و امريكا با جنبش حماس مشروط به به شناسايي اسرائيل از سوي حماس و كنار گذاشتن استراتژي مقاومت و خشونت عليه اشغالگران صهيونيستي شده است . در سوي ديگر ماجرا دولتي در اسرائيل روي كار آمده است كه نه حماس را به رسميت مي شناسد و نه محمود عباس را بنيامين نتانياهو با فرمول تشكيل دو دولت اسرائيل و فلسطين مخالف بوده و حاضر به پذيرش روند صلح پيشنهادي كميسيون چهارجانبه نيست . انتخاب نتانياهو در اسرائيل نشان مي دهد كه افكار عمومي رژيم صهيونيستي در شرايط كنوني به سياستهاي افراطي بدنه سياسي اسرائيل راي دادند. بدين ترتيب اين معادله شكل مي گيرد كه دولت آينده اسرائيل براي برقراري صلح با فلسطينيها حتي مطابق فرمول دولت جورج بوش يعني ايجاد دو دولت اسرائيل و فلسطين آمادگي ندارد بيت المقدس را پايتخت هميشگي اسرائيل مي داند و استراتژي يهودي سازي اين شهر مقدس را در وسيع ترين شكل آن دنبال خواهد كرد. همچنين اين دولت مطابق برنامه انتخاباتي اش آمادگي برچيدن شهركهاي يهودي نشين واقع در كرانه باختري ندارد و به طور آشكار از سرنگوني جنبش حماس در نوار غزه سخن به ميان آورده است .
در مقابل اين معادله تشكيلات خودگردان فلسطين به رهبري محمود عباس همچنان به روند و موافقتنامه هاي اوسلو پايبند بوده و به ادامه مذاكره با اسرائيل براي تحقق فرمول ايجاد دو كشور اسرائيل و فلسطين علاقه مند است و به همين منظور از جنبش حماس مي خواهد كه از استراتژي مقاومت دست بردارد و به روند صلح و به رسميت شناختن اسرائيل به منظور جلب همدردي بين المللي به عنوان فرضيه افزايش فشار روي اسرائيل با هدف تحقق فرمول ياد شده بپيوندد.
اين نوشته مي كوشد ابعاد كشمكشهاي فلسطينيها و نقشه سياسي جديد اسرائيل و نيز مواضع كشورهاي بزرگ بويژه كشورهاي غربي و نيز محور ميانه رو عرب به رهبري مصر در قبال اين وضعيت را مورد بررسي قرار داده و چشم انداز روند آشتي فلسطينيها و نتايج آن را ترسيم كند.
1 ـ براي من و بسياري از ناظران سياسي كه مواضع اتحاد اروپا و ايالات متحده آمريكا را در قبال بحران فلسطين تعقيب مي كنند ترديدي وجود ندارد كه هم آمريكا و هم اتحاد اروپا و نيز كميسيون چهارجانبه همچنان بر پايه فرمول برخورد دوگانه عمل خواهند كرد. آنها از فلسطينيها مي خواهند كه همه انواع و اشكال مقاومت را كنار بگذارند و راه مذاكره با اسرائيل را بر مبناي موافقتنامه هاي اوسلو (1993 ) دنبال كنند همچنين آنها از فلسطينيها مي خواهند كه به « نقشه راه » كه از سوي كميسيون چهارجانبه به سرپرستي توني بلر نخست وزير پيشين انگليس تعيين شده احترام بگذارند و علاوه بر اين در ميان خود مصالحه اي بر مبناي فرمولهاي فوق ايجاد كنند تا سياست واحدي در قبال اسرائيل داشته باشند. در مقابل اتحاد اروپا و ايالات متحده امريكا هم موضوع بازسازي غزه را در اجلاس شرم الشيخ تصويب مي كنند و هم از اسرائيل خواهند خواست به نقشه راه و فرمول ايجاد دو دولت اسرائيل و فلسطين احترام بگذارد. هنگامي كه از اتحاد اروپا سئوال مي شود كه چرا فقط از فلسطينيها (يعني قربانيان شش دهه تجاوزهاي پيوسته و اشغالگريهاي اسرائيل ) مي خواهيد كه به طور همه جانبه اسرائيل را به رسميت بشناسند از مقاومت دست بردارند و حسن رفتار و نيت خود را براي شركت در صلح با اسرائيل نشان دهند و در مقابل از اسرائيل نمي خواهيد كه هم نيروي فلسطينيها را به رسميت بشناسد و هم از دست زدن به هر گونه ااقدام نافي صلح در قلمرو سرزمينهاي اشغالي 1967 از قبيل يهودي سازي بيت المقدس ادامه ساخت شهركهاي يهودي نشين بناي ديوار حائل سرقت اراضي فلسطينيهاي واقع در قلمرو قدس و الخليل و ديگر مناطق كرانه باختري خودداري كند پاسخ آنها اين است كه در اسرائيل يك دولت دموكراتيك روي كار است و خشونت فلسطينيها عامل مهمي در روي كار آمدن جريان افراطي در دولت اسرائيل مي شود. و هنگامي كه از اتحاد اروپا سئوال مي شود كه جنبش حماس طي يك انتخابات دموكراتيك و پاكيزه قدرت را در دست گرفته و اين جنبش به دلايل گوناگون از به رسميت شناختن اسرائيل خودداري مي كند و با جريانهاي اسرائيلي از قبيل حزب ليكود يا حزب شاس و يا حزب اسرائيل خانه ما مقابله به مثل مي كند پس چرا هم اتحاد اروپا و هم آمريكا از به رسميت شناختن جنبش حماس خودداري كردند و اسرائيل روش خشونت باري را در قبال جنبش حماس در پيش گرفت نوار غزه را به محاصره درآورد اقدام به ترور پيوسته رهبران مقاومت كرد و در نهايت اقدام به جنگ دامنه دار و جنون آميز در ماههاي دسامبر 2008 و ژانويه 2009 (86 و 87 ) عليه مردم بيدفاع غزه كرد پاسخ اتحاد اروپا اين است كه موشكهاي القسام جنبش حماس عامل مهمي در تشديد اقدامات اسرائيل عليه نوار غزه بود.
بنابراين هم آمريكا و هم اتحاد اروپا از معيارهاي دوگانه در برخورد با يك بحران بهره مي جويند. در حالي كه آنان مي دانند كه اصل بحران در ماهيت اشغالگري اسرائيل نهفته است و اگر اشغالگري پايان يابد مقاومت نيز پايان مي يابد. هنگامي كه از اتحاد اروپا پرسش مي شود كه اگر محمود عباس و تشكيلات وي از ديدگاه شما شريك شايسته براي برقراري صلح با فلسطينيها به شمار مي رود چرا به همين دولت نيم بند رام الله اجازه تشكيل نهادهاي وابسته به دولت در حال تاسيس را نمي دهيد چرا در هر 500 متر پست بازرسي اسرائيل وجود دارد و چرا اسرائيل به ساخت و ساز شهركهاي يهودي نشين در قلمرو اراضي اشغالي 1967 ادامه مي دهد و چرا به صورت روزانه ارتش اسرائيل عليه مردم بيدفاع فلسطينيها در كرانه باختري آتش مي گشايد پاسخ آنها اين است كه اگر فلسطينيها صفوف خود را به وحدت برسانند آنوقت نوبت به اسرائيل مي رسد كه بايد به نقشه راه و راههاي كميسيون چهارجانبه احترام بگذارد اما هم اتحاد اروپا و هم اسرائيل تا كنون به اين پرسش جدي و ماهوي پاسخ ندادند كه اگر رژيم صهيونيستي صلح طلب بود از سال 1993 قرن پيشين (72 ) و پس از امضاي موافقتنامه اوسلو زمينه هاي اجراي قطعنامه هاي شوراي امنيت را فراهم مي كرد و اسرائيل را براي پرهيز از ادامه سياستهاي توسعه طلبانه اش در اراضي اشغالي 1967 (46 ) تحت فشار قرار مي داد و از سوي ديگر مذاكره با سوريه براي باز پس دهي بلنديهاي جولان تداوم مي يافت حداقل اوضاع كنوني شكل ديگري به خود مي گرفت .
از اين رو و با شناخته شدن چهره طرفداران اسرائيل در آمريكا و اتحاد اروپا براي همه ناظران منطقه اي و ناظران با وجدان بين المللي آشكار شده است كه اسرائيل خواهان برقراري صلح در خاورميانه نيست . فرمول برپايي دو كشور فلسطين و اسرائيل بر مبناي قطعنامه 194 شوراي امنيت كه از سوي دولت جرج بوش مورد تاكيد قرار گرفت و همين دولت وعده داد كه در پايان دوره دوم رياست جمهوري بوش منطقه شاهد برپايي دو كشور اسرائيل و فلسطين خواهد بود و دولت باراك اوباما به سرعت و در روزهاي اوليه زمامداري اش در كاخ سفيد بر پايبندي ايالات متحده روي فرمول تشكيل دو كشور تاكيد كرد. همه اين وعده ها با اين هدف صورت مي گيرد كه براي رهبران عرب در خاورميانه اين توهم را ايجاد كنند كه روند صلح رو به جلو در حال حركت است و در سايه اين توهم امريكا به عراق لشكركشي مي كند و به صورت مستقيم در حوزه امنيت منطقه اي وارد مي شود. آيا با وجود نيروهاي امريكايي در منطقه و با گسترش سياستهاي توسعه طلبانه اسرائيل در اراضي اشغالي فلسطينيها مي توان اميدوار بود كه همين فرمول برپايي دو كشور فلسطين و اسرائيل روي آفتاب را به خود ببيند ! ناظران مستقل منطقه اي به دلايل گوناگون از جمله موازنه قواي منطقه اي و فروپاشي منظومه رسمي عرب قابل تحقق نمي دانند و روز به روز كشور فلسطين با صدها مانع جغرافيايي و سياسي و امنيتي چهار ميخ مي شود تا اگر به فرض روي آفتاب را ببيند يك كشور خلع سلاح شده يك كشور بي پيوستگي جغرافيايي و يك كشور سرشار از شهركهاي كاشته شده يهودي نشين (آنهم تحت نظارت اسرائيل ) و يك كشور فاقد حاكميت ملي در هوا زمين و آبهاي ساحلي تشكيل خواهد شد كه فاقد بديهي ترين عناصر يك كشور مستقل خواهد بود. بنابراين توقع و انتظار از آمريكا براي جانبداري از فرمول پيشنهادي خود و تحقق آن تا اطلاع ثانوي توقعي بيجا خواهد بود. بويژه در شرايطي كه بنيامين نتانياهو از هم اكنون خود را براي قلع و قمع جنبش حماس در نوار غزه آماده مي كند.
2 ـ طرف ديگر ماجرا كشور مصر است كه عهده دار برگزاري نشست مصالحه و آشتي ملي ميان فلسطينيها شده است . پيش از ورود به بحث مربوط به مواضع مصر اشاره به اين نكته ضروري است كه دولت مصر از تشكيل يك دولت اسلامگراي فلسطيني در حوزه امنيت ملي خود به شدت نگران است . رهبران مصر بارها و بارها از خطر گسترش اسلامگرايي در منطقه بويژه در فلسطين تحت عناويني از قبيل نفوذ ايران و نفوذ اخوان المسلمين از دريچه فلسطين و تاثير منفي آن روي امنيت ملي مصر ابراز نگراني كردند. عدم صدور مجوز براي كشتي ايراني حامل مواد امدادي در آبهاي ساحلي العريش و كنترل همه كمكهاي جنسي ايران براي نوار غزه و نيز جلوگيري از رسيدن كمكهاي مالي ايران براي بازسازي نوار غزه در چارچوب جلوگيري از گسترش نفوذ ايران در منطقه صورت مي گيرد كه دولت مصر در راس اين تلاشها قرار گرفته است . همچنين دولت مصر اجلاس كشورهاي كمك كننده به بازسازي نوار غزه را در شرم الشيخ برگزار مي كند تا به كشورهاي غربي هشدار دهد كه اگر نوار غزه به حال خود واگذار شود راه براي فعال شدن سياست ايران در فلسطين هموار خواهد شد و كشورهاي غربي بايد متكفل بازسازي غزه شوند تا امكان حضور ايران در اين زمينه به حداقل برسد. همزمان با اين سياست مصر در موضوع تونلها و قاچاق سلاح به نوار غزه نيز به صورت همزمان و هماهنگ در ميان مصر و اسرائيل تقسيم كار شده است . اسرائيل بمباران تونلهاي واقع در جنوب نوار غزه و به موازات گذرگاه رفح را به عهده گرفته و مصر با نصب تجهيزات الكترونيكي پيشرفته مشغول كشف و انهدام اين تونلهاست . اين وضعيت دولت مصر است .
جالب است بدانيم كه اسرائيل حتي به تعهدات خود با دولت مصر عمل نكرده و موضوع آزادسازي گلعاد شاليت سرباز اسير اسرائيلي در دست جنبش حماس را با موضوع آرام سازي در نوار غزه گره زده است . اين آخرين بي احترامي دولت ايهود اولمرت به رهبران مصر است . حتي مامور امنيتي اسرائيل كه به گفت و گوهاي زنجيره اي در قاهره براي انعقاد قرارداد مبادله اسراي فلسطيني با اسير اسرائيلي ادامه مي داد از سوي اولمرت بركنار شد. در همين حال و در يك نگاه عمومي به مواضع مصر از جنگ اسرائيل عليه نوار غزه تا كنون همه اميدهاي امريكا و اتحاد اروپا به مصر دوخته شده است زيرا دولت مصر چند وظيفه سنگين را بر دوش گرفته است . وظيفه اول همكاري با همه كشورهاي اروپايي براي جلوگيري از قاچاق سلاح به نوار غزه است . گذرگاه رفح مصر به اين دليل فقط به وضعيت انساني فوق العاده از سوي دولت مصر اختصاص پيدا كرده كه دولت مصر بتواند كنترل همه جانبه اي بر اين گذرگاه داشته باشد. جالب است بدانيد كه اسرائيل گذرگاههاي بيشتري را به روي نوار غزه در مقايسه با دولت مصر گشوده است . علت روشن است . تمامي كاميونهاي حامل كمكها و امداد كشورهاي گوناگون به مردم غزه در اسرائيل تحت كنترل دقيق و بازرسي قرار مي گيرد و سپس اجازه ورود به نوار غزه صادر مي شود. اين تقسيم كار ميان اسرائيل و مصر بر سر چگونگي بازسازي نوار غزه چگونگي رساندن كمكهاي انساني به نوار غزه و چگونگي كنترل تونلهاي موجود و انهدام آن به وسيله اسرائيل و مصر در اين سو و آنسوي گذرگاه رفح بسيار قابل تامل است .
آشكار است كه دولت مصر به دليل قرارداد كمپ ديويد با اسرائيل و نيز به دليل هراس دولت قاهره از رشد اسلامگرايي در فلسطين و مخاطرات آن بر حوزه امنيت خود و نيز به دليل آنچه گسترش نفوذ ايران در منطقه خوانده مي شود هماهنگي بيشتري با اسرائيل و اتحاد اروپا و آمريكا براي اجراي ماموريتهاي خود دارد.
در مقابل اين پرسش در برابر رهبران مصر مطرح مي شود كه آيا بهتر نبود رهبران مصر از وجود جريان مقاومت در فلسطين بويژه مقاومتي كه موفق شد استراتژي نظامي اسرائيل را براي شكستن مقاومت جنبش حماس درهم بشكند براي تقويت قدرت مذاكراتي خود و نيز افزايش ضريب قدرت فلسطينيها براي گرفتن امتياز بيشتر از رژيم صهيونيستي حتي امتيازهاي مرحله اي از قبيل وجود جناح تندرو فلسطين در مقابل جناح تندرو اسرائيلي به رهبري بنيامين نتانياهو به منظور برقراري موازنه قوا در فلسطين استفاده كند. بويژه آنكه رهبران مصر مي دانند كه نه اسرائيل و نه آمريكا در ميان مدت آماده پذيرش ايجاد دو كشور اسرائيل و فلسطين نيستند تنها پيامد سياست جاري مصر علاوه بر بدنامي در ميان افكار عمومي جهان عرب و پشت پا زدن به تاريخچه اي سرشار از مقاومت و فداكاري براي مسئله فلسطين از سوي مصر قرباني كردن تنها نيروي مقاومت فلسطين كه براي شكستن روحيه زياده خواهي اسرائيل در آينده ضرورتي اجتناب ناپذير حتي در استراتژيهاي كلان مصر در خاورميانه خواهد بود.
اجازه دهيد اين وضعيت را با اين پرسش فرموله بندي كنم كه اگر دولت مصر به هر دليل موفق شود جنبش حماس را به پذيرش معادلات جديد وادار كند و كل سرزمين فلسطين را از وجود هر گونه مقاومت ضدصهيونيستي پاكسازي كند در مقابل اسرائيل به هيچ يك از تعهدات امريكا و اتحاد اروپا و كميسيون چهارجانبه و انتظارات دولت مصر پاسخ مثبت ندهد و در مقابل سركوب بيشتر يهودي سازي بيشتر قدس شهركهاي يهودي نشين بيشتر در كرانه باختري و يا حتي اشغال مجدد نوار غزه از سوي اسرائيل (در سايه فرضيه عدم وجود مقاومت ) از سوي اسرائيل به اجرا گذاشته شود چه سرنوشتي براي ملت فلسطين و جانبداري و بلكه هماهنگي عملي مصر با اين سياست اسرائيل رقم خواهد خورد !
3 ـ اگر از دولت مصر به دلايل گوناگون از جمله غلبه منافع ملي اش بر منافع ملت فلسطين (پس از فروپاشي منظومه رسمي عرب ) و نيز ديگر ملاحظات بين المللي مصر از جمله مشروط بودن كمكهاي سالانه امريكا به مصر به همراهي قاهره با سياستها و توصيه هاي واشنگتن كه عمدتا در جهت افزايش ضريب امنيتي اسرائيل صورت مي گيرد بگذريم چگونه مي توان سياست دولت و تشكيلات خودگردان فلسطين به رهبري محمود عباس را در شرايط كنوني توجيه كرد ملاحظه فرمائيد كه در اسرائيل فرمولي وجود دارد كه بارها و بارها طي موجوديت 60 ساله رژيم صهيونيستي تكرار شده است . اين فرمول روي اين اصل استوار است كه هر گاه در جبهه اعراب آستانه مقاومت و مخالفت با اسرائيل بالا مي رود افكار عمومي اسرائيل به سمت انتخاب يك دولت تندرو هدايت مي شود. اين اقدام افكار عمومي اسرائيل خود جوش و يا ناشي از غريزه انساني براي افزايش ضريب ايمني در برابر مخاطرات پيش رو نيست بلكه بدنه سياسي رژيم صهيونيستي با فرمولهاي ويژه از قبيل وحشت آفريني در صفوف مردم نسبت به وجود آدمهاي خطرناك در ميان فلسطينيها براي نابودي اسرائيل اين وضعيت را مديريت مي كنند . براي بسياري از ناظران سياسي آشكار بود كه پيروزي حزب الله در جنگ 33 روزه اسرائيل عليه لبنان و نيز پيروزي نسبي جنبش حماس در جنگ جنون آميز اسرائيل عليه غزه منجر به اين خواهد شد كه افكار عمومي اسرائيل با هدايت بدنه سياسي رژيم صهيونيستي به سوي گزينش يك دولت افراطي هدايت شود و اين دولت مسئوليت اعاده امور به نقطه صفر را به دوش مي گيرد و بر پايه واقعيتهاي تحميل شده جديد خود موضوع صلح را مطرح مي كند تا امتيازهاي بيشتري براي اسرائيل در هر گونه راه حل مسالمت آميز به دست آورد. اين فرمول شناخته شده اسرائيل طي چند دهه اخير است حال اين پرسش مطرح مي شود كه چرا دولت محمود عباس از همين فرمول براي پيشبرد هدفهاي مرحله اي خود بهره نمي جويد چرا دولت محمود عباس همه امتيازهاي مردم فلسطين از قبيل وجود مقاومت سرسختانه را به حراج گذاشته و خود را از داشتن پشتوانه اي به عظمت و قدرت جنبش حماس محروم كرده است آيا واقعا دولت و تشكيلات محمود عباس به وعده هاي رژيم صهيونيستي در مورد پذيرش فرمول دو كشور بر مبناي قطعنامه هاي شوراي امنيت بويژه در مورد وضعيت قدس اطمينان پيدا كرده است آيا دولت محمود عباس براي اخذ تضمين هاي لازم جهت افزايش اعتماد به كارآمدي روش در پيش گرفته شده نياز به نشانه هاي محلي از سوي اسرائيل مثلا در شكل پايان دادن به ساخت و ساز شهركهاي يهودي نشين و برچيدن شهركهاي غيرقانوني كاشته شده در كرانه باختري و پايان دادن به موضوع يهودي سازي شهر بيت المقدس و برچيدن ديوار حائل نژادي نيست كدام دولت مسئول در برابر ملت و سرنوشت كشور و سرزمينش آنهم سرزمين اشغال شده اش و كشور معلق و ملت آواره خود را از پشتوانه اي به نام جنبش مقاومت مشروع عليه اشغالگران آنهم مقاومتي كه توانست به حجم تهاجم وحشيانه اسرائيل عليه نوار غزه مقاومت كند و اسرائيل را از ورود به مركز غزه باز دارد محروم سازد آيا اين عاقلانه است در حالي كه برخي كشورهاي اروپايي براي مذاكره با جنبش حماس خود را آماده مي كنند دولت رام اله در جهت تضعيف اين جنبش چه در چارچوب توافقات قاهره و چه در سياستهاي اتخاذ شده طي جنگ اسرائيل عليه غزه حركت كند آيا اين ديدگاه دولت محمود عباس جنبه راهبردي دارد در حالي كه مقاومت اسطوره اي مردم غزه در برابر ماشين نظامي اسرائيل مسئله فلسطين را در مقياس بين المللي و در ميان افكار عمومي جهان مطرح كرد و در مقابل رژيم صهيونيستي را به دليل ارتكاب جنايات جنگي بيشمار به دادگاههاي رسيدگي به جنايات جنگي سوق مي دهد دولت محمود عباس همچنان از پايبندي به روندهاي اسلو سخن به ميان آورد و از ايستادگي در كنار مقاومت ملت خود براي ايجاد يك جبهه عريض و طويل از اقيانوس آرام تا خليج فارس و بهره گيري از آن در مجامع جهان جهت كسب امتيازات و دستاوردهاي سياسي جنبش مقاومت فلسطين در نوار غزه پرهيز كند
آيا اين سخن هميشگي جمهوري اسلامي ايران بويژه سخنان مقام معظم رهبري آيت الله خامنه اي كه رژيم صهيونيستي جز زبان زور به زبان ديگري عادت ندارد كارآمدي خود را در مقاومت دليرانه حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه اسرائيل عليه لبنان و شكسته شدن اسطوره شكست ناپذيري ارتش اسرائيل نشان نداد آيا اسرائيل ديگر جرات مي كند به جنوب لبنان حمله كند و آيا اسرائيل به همين نوار غزه در صورت تقويت بنيه مقاومت جنبش حماس و جهاد اسلامي و ديگر عناصر مقاومت مي تواند مجددا ريسك كند و به نوار غزه حمله كند آيا دولت محمود عباس مي تواند در مقابل موج ترورها دستگيريها شليك به تظاهر كنندگان مصادره اراضي فلسطينيها در كرانه باختري كه از سوي اسرائيل طي سالهاي اخير به صورت پيوسته ادامه داشته واكنش نشان دهد در مقابل آيا محمود عباس نمي بيند كه واحدهاي قسام بلافاصله پس از هر عمليات نظامي اسرائيل عليه نوار غزه اقدام به واكنش مناسب مي كنند بي آنكه اسرائيل به خود جرات دهد عمليات وسيعي شبيه آنچه در ماههاي دسامبر و ژانويه گذشته انجام داد به اجرا بگذارد
4 ـ تهران در همين روزها شاهد برگزاري نشستي در حمايت از مردم فلسطين بود . اين اجلاس با حضور دهها نماينده نيروهاي مقاومت از سراسر منطقه برگزار شد. پرسشهايي از قبيل آنچه در بالا آمد مي تواند براي حاضران در اجلاس تهران مطرح شود. نيروهاي مقاومت فلسطيني در پاسخگويي به پرسشهاي فوق با عمل خود پاسخ خود را داده اند. مشكل در ميان نيروهاي فلسطيني ديگر است .
ترديد وجود ندارد كه سابقه سياستهاي اوسلو و روندهاي آن به نتايج مطلوب نرسيده است . يكي از عوامل رشد نيروهاي مقاومت طي سالهاي اخير ناشي از ناكامي روند اوسلو است . اجلاس تهران بدنه نيروي مقاومت منطقه اي را دربر داشت ولي اجلاسهاي منطقه اي يا بين المللي ديدگاه لايه هاي رهبري سياسي كشورها را بازتاب مي دهد. اين ديدگاهها اكنون به دليل سرسختيهاي اسرائيل به بن بست رسيده است . از اين رو نوبت به بدنه نيروي مقاومت رسيده است . نيروي مقاومت بايد خود را براي مديريت مرحله آينده آماده كند از پراكندگي و اختلاف نظر بپرهيزد و نسل مقاوم امروز را نسبت به كارآمدي روشهايش و پيروزي قطعي آن به آينده اميدوار سازد.
دولت جديد رژيم صهيونيستي هنوز تشكيل نشده دچار بحران سياسي شده و احتمال ناكامي نتانياهو مطرح شده و اينكه وي به يك ائتلاف دست راستي لرزان تن خواهد داد
هم آمريكا و هم اتحاديه اروپا و كميسيون چهارجانبه برپايه فرمول برخورد دوگانه عمل مي كنند
اصل بحران خاورميانه در ماهيت اشغالگري اسرائيل نهفته است
مصر به شدت از تشكيل يك دولت اسلامگراي فلسطيني نگران است و به هر نحو با آن مخالفت مي كند
مصر و رژيم صهيونيستي به طور همزمان و هماهنگ سياست ضربه زدن به مردم فلسطين را دنبال مي كنند
محمود عباس مردم فلسطين را در مقابل اسرائيل به حراج گذاشته است
سياستهاي سازشكاران منطقه به بن بست رسيده و از اين رو نيروهاي مقاومت بايد خود را براي مديريت مرحله آينده آماده كنند

شنبه|ا|17|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]