واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - دکتر محمود شوری، تحلیلگر مسائل روسیه در مرکز تحقیقات استراتژیک به نظر می رسد که نوعی درگیری لفظی میان تهران و مسکو در گرفته است، با پذیرش این موضوع تا چه اندازه می توان به چشم انداز روابط دو کشور مهم و همسایه ایران و روسیه در عین گرمی روابط روسیه و غرب امیدوار بود؟ لحن کنایه ای که در روابط ایران و روسیه طی چند ماه اخیر شکل گرفته است تا حدودی به انتظارات زیاد ایران از روسیه باز می گردد. تهران نمی توان این مساله را هضم کند مسکو هم یک قدرت بزرگ مانند قدرت های دیگر است و مجموعه ای از منافع را برای خود تعریف کرده است. بخشی از منافع روسیه در ارتباط با وضعیت بین المللی است که خود را در متن آن تعریف می کند، شکل گرفته است. ایران حوزه منافع روسیه را که در ارتباط با نظام بین المللی برای خود تعریف کرده است از یک سو و منافعی را که در ارتباط با ایران تعریف کرده است را با هم یکسان فرض کرده و گاها نادیده می گیرد که این دو حوزه با یکدیگر متمایز هستند. روسیه در حوره منافع مرتبط با ایران یک نوع رفتار را ابراز می کند و در حوزه منافع اش با نظام بین المللی رفتاری دیگر دارد. به نظر می رسد که تهران طی سال های اخیر رویکرد افراطی نسبت به روسیه داشته و انتظار آن را داشت که به دلیل نوع روابطی که میان دو کشور پس از فروپاشی شوروی سابق برقرار شده، مسکو در مورد ایران دست به اقدامات خاصی بزند. باید همه را به واقع بینی در حوزه روابط ایران و روسیه دعوت کرد؛ باید بپذیریم که روسیه منافع خاص خود را دارد. با پذیرش این موضوع می توان رابطه ای منطقی و قابل قبول با روسیه برقرار کرد. در این راستا نباید روسیه را صرفا دوست ایران دانست همان طور که نوع رابطه میان دو کشور قبل از فورپاشی شوروی چندان دوستانه و خوب نبود. ما در دهه های اخیر رابطه جدیدی را به عنوان کشورهایی که نوع نگاه متفاوتی نسبت به نظام بین المللی دارند، بنا گذاشتیم. نوع نگاه روسیه و ایران نسبت به ساختار نظام بین المللی در برخی جهات همسو بوده و اکنون در برخی جهات متفاوت شده است. باید این مساله را به لحاظ منطقی پذیرفت که روس ها می توانند دیدگاه خود را نسبت به مسائل بین المللی داشته باشند در عین حال که دو کشور رابطه متعادلی با یکدیگر داشته باشند. به نظر می رسد که تا حدودی انتظار ایران از روسیه زیاد است و این مساله باعث نوعی سرخوردگی در سطح افکار عمومی و مسئولین ایرانی نسبت به رابطه با روسیه ایجاد شده است. آیا این سرخوردگی در نوع همکاری و همراهی ایران و روسیه در مساله هسته ای تاثیرگذار خواهد بود؟ اگر نوع روابط میان دو کشور کنترل نشود و همچنان سطح انتظارات ایران از روسیه بالا باشد و با این سطح انتظار نسبت به روسیه برخورد شود طبیعتا شاهد تاثیرات منفی بر روابط دو کشور خواهیم بود اما به نظر می رسد که هر دو طرف در مدت کوتاهی به نوعی عقلانیت باز می گردند و متوجه می شوند که ضرورتی ندارد در این شرایط یکدیگر را برنجانند. آیا نیروگاه بوشهر در این میان به گروگانی در دست روس ها تبدیل می شود؟ لفظ گروگان گیری خیلی مورد پسند نیست، به نظر می رسد که اگر لحن تند میان دو کشور جدی تر شده و ادامه پیدا کند، بعید نیست که بر راه اندازی نیروگاه بوشهر نیز تاثیرگذار باشد. در هر حال روس ها ابزارهای کمی برای بازی در حوزه روابط بین المللی دارند و می خواهند از این ابزارهای اندک بیشترین استفاده را ببرند. طبیعی است اگر در رابطه روسیه با ایران خللی وارد شود، طرف روس از همه ابزارهای در اختیار استفاده خواهد کرد. روسیه در هر حال موافق قطع نامه های پیشین علیه ایران و موافق پیش نویس قطع نامه جدید بوده است. تا چه اندازه روابط فعلی میان تهران و مسکو، روسیه را به رای مثبت بر علیه ایران در نشست آتی شورای امنیت ترغیب می کند؟ روس ها تا جایی که می توانستند قطع نامه را ضعیف کرده اند، از این پس موضع حمایتی از قطع نامه را حفظ خواهند کرد. این رویکرد را روس ها به دو دلیل دنبال می کنند؛ اول برای پاسخ به اقدام ایران در کنار گذاشتن روسیه از فرایند مذاکره هسته ای برای مبادله سوخت هسته ای و دوم برای تعریف و تثبیت نقش روسیه در حوزه امنیت بین المللی. به بیان دیگر روس ها تلاش دارند خود را در قبال با مسئولیت های بین المللی مسئولیت پذیر نشان دهند. بر این اساس به نظر می رسد که روسیه از قطع نامه بعدی علیه ایران حمایت خواهد کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]