با روش های مختلف سفید کردن دندان ها آشنا شوید!

واضح آرشیو وب فارسی:آپام:
روش های سفید کردن دندان ها

زیبا شو: روش‌های زیادی برای سفید کردن دندان وجود دارد که شامل خمیر دندان‌های سفید‌کننده، ژل‌‌ها، دهانشویه‌ها و قالب‌های مخصوص و روش‌های درمانی که در مطب دندانپزشکان انجام می‌پذیرد، می‌شود. سفید کردن دندان‌ها برای دندان‌های افرادی که دندان‌ها و لثه‌های سالم دارند و هیچ‌گونه ترمیمی روی دندان‌های آنها وجود ندارد، ایده‌آل می‌باشد. افرادی که دارای دندان‌هایی با زمینه‌ زرد رنگ هستند بهترین پاسخ را به این روش‌ها می‌دهند. ولی این روش‌های زیباسازی برای همه افراد توصیه نمی‌‌گردد. خمیر دندان‌های سفیدکننده همه خمیر دندان‌ها لکه‌های روی سطح دندان‌ را از بین می‌برند؛ زیرا حاوی مواد ساینده خفیفی هستند. بعضی از خمیر دندان‌های سفیدکننده حاوی مواد و عوامل شیمیایی بیشتری هستند که لکه‌های اضافی و بیشتری را از روی دندان‌ها پاک کرده و آنها را پولیش می‌کنند. خمیر دندان‌ها فقط لکه‌های سطحی دندان را از بین می‌برند، در صورتی که خمیر دندان‌های سفیدکننده حاوی پراکساید یا پراکساید هیدروژن هستند و لکه‌های عمیق‌تر را نیز از بین می‌برند و رنگ دندان‌ها را سفید می‌کنند. خمیر دندان‌های سفیدکننده فقط دندان‌ها را یک درجه روشن می‌کنند؛ در صورتی که دندانپزشک می‌تواند دندان‌ها را ۳ تا ۸ برابر سفید کند. نوارها و ژل‌های سفیدکننده ژل‌های سفیدکننده دندان حاوی پراکساید هستند و با یک برس کوچک به‌طور مستقیم روی سطح دندان‌ها کشیده می‌شوند و باید روزی دو بار به مدت ۱۴ روز از آنها استفاده کرد. نتایج اولیه در عرض چند روز قابل مشاهده است و نتیجه نهایی بعد از ۱۴ روز حاصل خواهد شد. نوارهای سفیدکننده دندان، نوارهای نامرئی و بسیار نازکی هستند که با یک لایه از ژل سفیدکننده پراکساید پوشیده شده‌اند و باید روزی دو بار به مدت ۳۰ دقیقه (در ۱۴ روز) استفاده شوند. سفیدی دندان‌ها بعد از این ۱۴ روز، در صورتی‌که روزانه مسواک زدن را فراموش نکنید، تا چهار ماه ثابت خواهد بود. شستشو دهنده‌های سفیدکننده این نوع از سفیدکننده‌های دندان مثل شستشو دهنده‌های دیگر موجب از بین رفتن بوی بد دهان و بیماری‌های لثه و جرم دندان می‌شوند و علاوه بر آن، حاوی پراکسید هیدروژن نیز هستند که دندان‌ها را سفید می‌کنند. تولیدکنندگان آن معتقدند بعد از ۱۲ هفته می‌توان نتایج استفاده از آن‌را مشاهده کرد؛ فقط کافی است روزی دو بار به مدت یک دقیقه قبل از مسواک زدن داخل دهان غرغره شوند؛ اما برخی از پژوهشگران معتقدند که تأثیر آن به اندازه سایر محصولات نیست؛ زیرا فقط مدت اندکی با دندان‌ها در تماس هستند (چیزی حدود ۲ الی ۵ دقیقه که در مقایسه با نوارهای سفیدکننده که بیش از ۳۰ دقیقه روی دندان‌ها می‌مانند، زمان بسیار اندکی است). پوشش و قالب سفیدکننده دندان این قالب‌ها حاوی پراکسید هستند که معمولاً بیمار باید دو ساعت در شبانه‌روز به مدت چهار هفته یا بیشتر آن‌را روی دندان‌های خود قرار دهد. البته این زمان به میزان تغییر رنگ دندان‌ها و درجه سفیدی مورد علاقه دندان‌ها بستگی دارد. سفید شدن دندان‌ها با هر یک از روش‌های ذکر شده، دائمی نخواهد بود و با خوردن غذاها و میوه‌های رنگی و عدم مراقبت از دندان‌ها دوباره روبه زردی خواهد رفت (با پرهیز از خوردن و نوشیدن مایعات و غذاهایی که موجب لکه‌دار شدن دندان‌ها می‌شود، ممکن است سفیدی دندان تایک سال حفظ شود). درجه سفیدی دندان از فردی به فرد دیگر فرق دارد و این تفاوت ناشی از تفاوت در رنگ و جنس دندان‌ها، نوع سفیدکننده و مدت زمان استفاده از آنهاست. عوارض جانبی گاه سفید کردن دندان‌ها عوارض جانبی به همراه خواهد داشت که این عوارض عبارتند از: حساسیت موقت دندان‌ها و سوزش خفیف بافت نرم دهان؛ به خصوص لثه‌ها. این حالت اغلب در مراحل اولیه سفید کردن دندان‌ها ایجاد می‌شود، ولی موقتی است و ظرف یک الی ۳ روز برطرف خواهد شد. با رعایت نکات زیر می‌توانید حساسیت را کاهش و آن‌ را از بین ببرید: استفاده کمتر از قالب سفیدکننده دهان: می‌توانید به جای دو مرحله یک ساعته، دو مرحله ۳۰ دقیقه‌ای از این قالب‌ها استفاده کنید. دو الی سه روز سفید کردن دندان را متوقف کرده و اجازه دهید دندان‌ها با شرایط جدید وفق پیدا کند. از دندانپزشک خود بخواهید از مواد سفیدکننده حاوی فلوراید استفاده کند. از خمیر دندان‌های مخصوص دندان‌های حساس استفاده کنید. این خمیر دندان‌ها حاوی نیترات پتاسیم هستند و اعصاب دندان را تسکین می‌دهند. اگر هنگام استفاده از سفیدکننده‌ها متوجه شدید حساسیت دندان‌های‌تان به شدت افزایش یافته یا رنگ لثه‌ها تغییر کرده است و دندان هنگام خوردن غذاهای سرد یا گرم واکنش نشان می‌دهد، حتماً با یک دندانپزشک مشورت کنید. تفاوت سفید کردن دندان‌ها در خانه با دندانپزشکی تفاوت‌های بسیاری میان این دو روش وجود دارد که عبارتند از: قدرت سفیدکننده: سفیدکننده‌هایی که در منزل استفاده می‌شوند، به نسبت سفیدکننده‌های دندانپزشکی قدرت کمتری دارند و تقریباً حاوی ۱۰ درصد پراکساید هستند که معادل ۳ الی ۲۲ درصد پراکسید هیدروژن است. ولی سفیدکننده‌هایی که در دندانپزشکی استفاده می‌شوند، حاوی غلظت‌های مختلف پراکسید هیدروژن از ۱۵ الی ۴۳ درصد می‌باشند. پوشش سفیدکننده: معمولاً پوشش‌ها و قالب‌هایی که توسط افراد بدون نسخه پزشک از داروخانه تهیه می‌شود، دقیقاً مناسب و سایز دندان نیستند و گاه‌ حتی با لثه و بافت آن تماس پیدا می‌کنند که خود مشکلاتی به همراه خواهد داشت؛ ولی زمانی که این قالب‌ها توسط دندانپزشک با توجه به سایز دهان و دندان‌ها به‌طور اختصاصی ساخته می‌شوند، تماس ژل سفیدکننده با دندان‌ها بیشتر خواهد بود و به‌دلیل سایز دقیق مانع از تحریک لثه‌ها خواهد شد و عامل سفیدکننده به‌طور مستقیم با دندان‌ها تماس خواهد داشت. اقدامات حفاظتی اضافی: در دندانپزشکی، پزشک از یک ژل و یا لاستیک به صورت سِپَر روی لثه‌ها استفاده می‌کند و به این ترتیب قبل از شروع درمان لثه‌ها را کاملاً پوشش داده و از آنها محافظت می‌کند؛ در صورتی که در خانه، لثه‌ها به‌طور کامل از عوارض احتمالی محافظت نخواهد شد. هزینه: هزینه سفیدکردن دندان‌ها در خانه به نسبت مطب بسیار ارزان‌تر است. نظارت: دندانپزشک با معاینه دندان‌ها و بررسی تاریخچه پزشکی دندان‌های بیمار در می‌یابد که چه چیزی موجب تغییر رنگ دندان‌ها شده است و با توجه به این موضوع و وسعت این تغییر رنگ، درمان مناسب را انتخاب می‌کند. به‌طور کلی می‌توان گفت در خانه هیچ نظارتی روی دندان‌ها صورت نمی‌گیرد؛ ولی در دندانپزشکی، پزشک روی سلامت لثه و دندان‌ها نظارت خواهد داشت. سفید کردن دندان‌ها در بعضی شرایط اصلاً مناسب نیست و یا با موفقیت کمتری همراه است. این شرایط عبارتند از: سن و مسائل مربوط به بارداری: سفید کردن دندان‌ها برای افراد زیر ۱۶ سال توصیه نمی‌شود؛ زیرا عصب دندان آنها با افزایش سن، رشد خواهد کرد. سفید کردن دندان‌ها در این شرایط موجب تحریک و حساس شدن آنها می‌شود. همچنین سفید کردن دندان‌ها در زنان باردار و شیرده نیز توصیه نمی‌شود. دندان‌های حساس: افرادی که دارای دندان‌ها یا لثه‌های حساس هستند و یا لثه‌های آنها به هر دلیلی بیمار است، باید قبل از تصمیم به سفید کردن دندان‌ها با پزشک مشورت کنند. افرادی که به پراکسید (عامل سفیدکننده) نیز حساسیت دارند، نباید از این محصولات برای سفید کردن دندان‌ها استفاده کنند. لثه‌های ناسالم، دندان‌های کرم خورده، ریشه‌ها (دندان‌های خراب شده و به ریشه رسیده): قبل از سفید کردن دندان‌ها باید تمامی مشکلات آنها برطرف و دندان‌های خراب را درمان کرد؛ در غیر این صورت مواد سفیدکننده به درون حفره‌های دهان راه‌ یافته و شرایط را بدتر می‌کنند و موجب پوسیدگی بیشتر می‌شوند. استفاده از سفیدکننده بر روی ریشه‌ها نیز بی‌فایده خواهد بود؛ زیرا ریشه‌ها فاقد لایه مینای دندان هستند. توجه داشته باشید دندان‌هایی که با مواد و کامپوزیت پر شده‌اند، سفید نمی‌شوند و رنگ طبیعی این مواد تغییر نخواهد کرد. انتظارات غیر واقعی افراد از سفید کردن دندان‌ها هیچ گاه برآورده نخواهد شد و مثلاً هیچ‌گاه دندان‌های شما آنقدر سفید نخواهد شد که سفیدی آن خیره کننده باشد. افراد سیگاری نیز هیچ‌گاه به نتیجه دلخواه نخواهند رسید؛ مگر اینکه سیگار را ترک کنند. دندان‌های زرد، پاسخ خوبی به سفید کردن داده و کاملاً سفید می‌شوند؛ ولی دندان‌های قهوه‌ای به نسبت دندان‌های زرد، نتیجه کمتری می‌گیرند و دندان‌های خاکستری و تیره با استفاده از مواد سفیدکننده هیچ تغییری نخواهند کرد. دندان‌هایی که به‌دلیل آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین تغییر رنگ داده و خاکستری شده‌اند، خیلی سخت‌ رنگ آنها روشن خواهد شد و گاهی تا شش ماه طول می‌کشد.
بهمن ۱۸, ۱۳۹۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آپام]

[مشاهده در: www.apam.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]