آزادترين دوره فيلمسازي‌ام بود

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس از حضور«ابراهيم حاتمي كيا» در كانون فيلم شهر‏‏؛حاتمي‌كيا: دوره «وصل نيكان» آزادترين دوره فيلمسازي‌ام بود
خبرگزاري فارس: در زمان «وصل نيكان»،«مهاجر»،«ديده‌بان» به آزاد‌ترين و راحت‌ترين شكل ممكن فيلم مي‌ساختم و امروز بسيار براي آن فضا حسرت مي‌خورم.

به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، نشست و نمايش فيلم«وصل نيكان» به كارگرداني «ابراهيم حاتمي‌كيا» روز گذشته با حضور وي و شادمهر راستين در فرهنگسراي هنر و با استقبال مخاطبان برگزار شد.
بر اساس اين گزارش، «حاتمي كيا» در شروع صحبت‌هاي خود گفت:فيلم وصل نيكان را اگر اغراق نكرده باشم حدود ده سال است كه نديدم و واقعا جزئيات كار يادم نيست و تماشاي فيلم فرصتي بود كه از كف من رفت. به هر جهت مي‌خواهم بگويم كه به لحاظ جو روحي من خودم اين فيلم را حدود ده سال است كه نديده‌ام و فقط آن روز كه آقاي راستين اين بحث را كه به من گفت بررسي فيلم از منظر معماري من تازه حواسم جمع شد كه درست مي‌گويند و در اين دوران تصاويري كه از شهر گرفته‌ام و به تعبيري چند جايي كه در قصه اسشت و محله‌هايي كه براي من تعريف سنتي داشت تا اين محله‌هاي بي نام و نشان امروزي.

* دوره «وصل نيكان» آزادترين و راحت‌ترين دوران فيلمسازي‌ام بود
كارگردان «آژانس شيشه‌اي» در ادامه جلسه در به سوال يكي از حاضران نسبت به يادداشتي كه وي با عنوان «دعا كنيد حاتمي‌كياي دوارده سال پيش را پيدا كنم» و اينكه اين روزها مگرحاتمي‌كيا كجاست؟ اظهار داشت: «وصل نيكان»،«مهاجر»،«ديده‌بان» را به آزاد‌ترين و راحت‌ترين شكل ممكن ساختم. چرا كه در آن زمان فرمانده من گفته بود يا حق نداري در سينما كار كني و يا بايد پول آن را به حساب‌ ما بريزي و من حتي حقوق خود را هم به حساب او مي‌ريختم. به‌همين دليل من بسيار آزاد و راحت كار كردم و امروز واقعا براي آن روز‌ها و فضا‌ها حسرت مي‌خورم.
اين كارگردان مطرح سينماي كشورمان با اشاره به تغيير شرايط تصريح كرد: شرايطي امروز شرايطي است ، كه بايد براي بقاي خود بجنگيم. كارگردان‌هاي تازه نفس وارد ميدان شده‌اند و تو بايد حرف تازه‌اي داشته باشي. از سوي ديگر نيز خير‌خواهان دست‌ تو را مي‌بندند و در نهايت اوج اين مسائل را در فيلم «آژانس شيشه‌اي» مي‌بينيم كه حتي به من اسلحه نمي‌دهند و من مجبور مي‌شوم تناه يك فشنگ شليك كنم و اگر هم مي‌خواستند به ما مهمات بدهند بايد بر اساس سليقه‌ي آنها نگاه مي‌كردم و اما من اصلا نمي‌خواستم به آن شيوه نگاه كنم.
كارگردان فيلم« به نام پدر» افزود: امروز من مثل كسي هستم كه تازه از خواب بيدار شده و هنوز به ‌طور واضح خود را نيافته است. من درچنين شرايطي قرار‌دادم و نمي‌توانم حدود خود را به وضوح دريابم. اين مساله نيز ربطي به خود من ندارد و برگرفته از كل جامعه است و ازجاي ديگري نشات مي‌گيرد.

* «وصل نيكان» جزو فيلم‌هاي به شدت تلخ من است
وي ادامه داد: وصل نيكان جزو فيلم‌هاي به شدت تلخ من است و به شدت هنگام ساخت آن عصباني بودم. لفظ عصبي بودن در حوزه هنر نه به معناي يك لج‌بازي غيرحسي نه، اما يك حسي نسبت به شهر داشتم كه مي‌خواستم بروز بدهم و آن موقع شهر و منطقه برايم اينگونه بود كه شهري‌ها و ما جبهه‌اي‌ها، و اين وجود داشت و واقعيتي بود كه اواخر جنگ من اين حس را داشتم هنوز و واقعه‌اي هم رخ داده بود كاملا واقعي بود.

* هنگام ساخت «وصل نيكان» دچار شك شدم
«حاتمي‌كيا» با اشاره به اين موضوع كه در هنگام ساخت «وصل نيكان» دچار شك شد خاطر نشان كرد: وقتي يادم كه خوب قصه يادم مي‌آيد، وصل نيكان از جمله فيلم‌هايي كه بود كه دچار شك شدم .و اين چيزي بود كه آن موقع‌ها ارزش داشت،يعني سينما صرفا متاع اقتصادي نبود بلكه حوزه‌هاي هنري اش به ما اين اجازه را مي‌داد كه محاكات شخصي حتي در طول فيلم داشته باشيم.
كارگردان فيلم «وصل نيكان» افزود: من يادم مي‌آيد وقتي كه‌ مي خواستم سكانس آخر را بگيرم همه جمع شدند و قرار بود طبق قصه عده‌اي در آن ساختمان محقر و قديمي به عنوان عروسي جمع بشوند و آماده بوديم براي فيلمبرداري كه من يكدفعه شك كردم و شكم هم اين بود كه اصلا براي چي اين سكانس بايد انجام بشود، با هيچكس هم نمي‌توانستم صحبت كنم و همه داشتند خودشان را آماده مي‌كردند و فقط من اين وسط گير كرده بودم كه با شكي كه در وجودم افتاده چه‌كار كنم،و مدير توليد را كه آقاي تخت كشيان بود به كناري كشيدم و گفتم من هيچ جوري نمي‌توانم تصوير بگيرم و به اين سكانس شك كرده‌ام. و گفتم از اين لحظه به بعد من يك فريم هم نمي‌توانم بگيرم، يعني اصلا اگر نسبت به سكانس ايمانم را از دست بدهم، نمي توانم كار كنم و اجازه گرفتم تا خيلي بي سروصدا صحنه را ترك كنم و بعد‌ها من برگشتم و جور ديگري به قصه نگاه كردم.
اين فيلمساز سينماي كشورمان تصريح كرد:اين شك حتي در طول فيلم و در سختار فيلم هم افتاد و شكل گرفت، دليلش هم طوفان تغييراي بود كه به نوعي ما در خودمان داشتيم احساس مي‌كرديم نسبت به اينكه آيا مي‌شود اين خلوت را پيدا مي‌كرد.

* ساختار «وصل نيكان» مرتبط را واقعه كربلا است
«حاتمي‌كيا» با مرتبط دانستن ساختار فيلم «وصل نيكان» با واقع كربلا اظهار داشت: مه به تعبير خودم ساختار «وصل نيكان» مرتبط را واقعه كربلا مي‌دانم كه شايد برخي بگويند چه ربطي به همديگر دارند؟، اما واقعه كربلا جوري است كه غير از نزديكان امام حسين بيش از نيمي از آن جمعيت، افرادي هستند كه بعدها ملحق مي‌شوند و نه افراد مدعي كه مي‌توانند باشند، و همين باعث شده بود كه من اين ذهنيت را دوست داشتم كه در شهر ايجاد كنم،يعني آدم‌هايي كه فكر مي‌كنيم نبايد در چنين محفلي باشند اتفاقا آنها هستند.

* سينما به مساله موشك‌باران ظلم كرد
اين فيلمساز سينماي كشورمان با تعريف از جغرافياي فيلم خود گفت: من بچه پامنار و عودلاجان هستم، و من چشم آنجا خو كردم با كوچه پس كوچه‌هاي عودلاجان.عودلاجان ما تقريبا محله‌اي بود شبيه به محله «دارو دسته نيويوركي‌ها» و دقيقا يادم مي‌آيد در گيري‌هاي را كه ما با ساير محله‌ها مثل گودعرب‌ها داشتيم. و من اين كوچه‌ها را خيلي دوست داشتم و هنوز هم بوي نم خورده‌اي كه از بارون بر روي ديوارهاي كاه‌گلي خانه‌ها مي‌خورد من را هميشه مست مي‌كرد و يكي از موضوعات جالب براي من داستان واقعي موشكي بود كه به يكي از اين‌خانه‌ها خورده بود و سالم مانده و نمي‌توانستند خارج كنند و به شدت كار سختي بود و طبيعتا مردم جمع شدند و سر جنگي اين موشك را در كوچه‌ها كشيدند و خارج كردند و دوست داشتم اين مساله را در يكي از همين كوچه‌هاي عودلاجان بسازم.
وي تاكيد كرد: واكنش شهر به جنگ واكشني خارج از ظرفيت بود و حتي به نظر من جنگ با ورود به شهر ابعادش معلوم شد،يعني دولتمردان ما كه تا زمان مي‌گفتند «جنگ ‌جنگ تا پيروزي» يكفدعه ديدند «جنگ ‌جنگ تا پيروزي» امكان پذير نيست، و اتفاقات در شهر دارد جور ديگري مي‌افتد و همين هم بچه‌هاي جنگ را عصباني كرده بود كه اين همه اتفاقات چه طور شد كه وقتي رسيد به تهران و مركز ، تا وقتي كه دزفول بود و شهرهاي كوچك از اين خبرها نبود اما به محض اينكه رسيد به مركز تصميم گيري‌ها كه جريان جنگ را كنترل مي‌كردند همان مديران پاي اين موضوع نايستاده بودند و اين در واقع نقطه عطف جنگ بود و من هم يكجوري در واكنش به اين موضوع دوست داشتم يك جوري برگردم به همان كوچه‌هايي كه به شدت برايم آشنا هستند.
كارگردان فيلم «هويت» خاطر نشان كرد: اين‌ها همه اش به نظر من نوعي لج‌بازي بود كه به آن چيزي كه دوست داريم باز‌گرديم و چقدر هم سينما به نظر من ظلم كرد كه به جز فيلم من و فيلم «سفر» آقاي رئيسيان ديگر هيچ اشاره‌اي به موشك باران نشد و من نديدم كسي راجع به موشك باران و آن نقطه عجيب و غريب تهران كه واقعا من قدرت گفتنش را نداشتم، فيلمي بسازد.

* نمي‌توانم به آپارتمان‌ها هيچ‌گونه هويتي بدهم
«حاتمي‌كيا» در ادامه اين نشست همچنين در خصوص تغيير نگاهش به شهر در فيلم «دعوت» گفت:در فيلم «دعوت» قرار بود، قصه‌ي پنج تا شش خانواده را تعريف كنيم كه هريك از اين خانواده‌ها داراي يك هويت مشخصي هستند كه بخشي از اين هويت در مكان شكل مي‌گيرد.به همين دليل خيلي آگاهانه سعي كردم كه به طبقه‌بندي افراد بپردازم و در فيلم اين تفكيك را ايجاد كنم.
وي افزود: اين تفكيك‌ها اكثرا با معماري بيان شده و شايد آنگونه در «وصل نيكان» شهر يك آيكن و نشانه اصلي است، در فيلم «دعوت» اينگونه مطرح نشده است.
اين كارگردان خاطرنشان كرد: در زمان ساخت «وصل نيكان» خيلي قدرت فهم بچه‌هاي شميران را نداشتم و در آن بيشتر به محلاتي پرداختم كه آنها را درك كرده بودم و با آنها ارتباط نزديك داشتم و نكته اصلي آنكه در گذشته اين محلات داراي نوعي هويت خاص بودند و به خوبي مي‌شد ويژگي‌هاي شخصيتي افراد را براثر محل زندگي و خانه آنها به تصوير كشيد، اما امروزه تمام شهر را آپارتمان‌ها گرفته و من به شخصه نمي‌توانم هيچ‌گونه هويتي به اين آپارتمان‌ها بدهم.

* مدت‌هاست كه ديگر از ساخت فيلم لذت قبل را نمي‌برم
كارگردان «به رنگ ارغوان» با اشاره به اين نكته كه جزو معدود افرادي است كه َعلم خود را نگه داشته‌ است تاكيد كرد: امروز براي رسيدن به اين مراسم، از ترس ماندن در ترافيك مدام از كوچه و پس كوچه آمدم و مدام راهم را دور كردم تا به مقصد برسم. اكنون شرايط فيلمسازي نيز دقيقا به همين شكل درآمده است و مجبوريم براي اينكه حرفمان را بزينم راه خود را دور كنيم. تازه الحمدالله، من جزو افرادي هستم كه مدعي‌ام تا حدي عَلم خود را نگه داشته‌ام. اما واقعيت آن است كه مدت‌هاست كه ديگر آن لذتي كه از ساخت فيلم مي‌برديم، وجود ندارد. و خدا را هم شكر مي‌كنم كه هيچوقت به فيلمسازي به‌عنوان مساله‌اي درآمد‌ زا نگاه نكرده‌ام، اما اكنون بعد از ساخت اين همه فيلم و سريال، حتي اگر يك سال نتوانم فيلم بسازم، كميتم لنگ خواهد بود.
وي افزود: خدا را شكر هيچ‌گاه فيلمسازي به‌عنوان مساله‌اي درآمد‌زا مورد نظرم نبوده است، اما اكنون بعد از ساخت 15 فيلم و دو سريال، اگر يك سال نتوانم فيلم بسازم، كميتم لنگ خواهد بود، اما يك فيلمساز فرنگي دو فيلم مي‌سازد و حداقل زندگي خود را مي‌چرخاند.
حاتمي‌كيا با تاكيد بر اينكه فيلم «دعوت را بسيار دوست دارد» خاطر نشان كرد: من ابتدا مي‌گفتم كه مهم نيست اما به هرحال زندگي خرج دارد، البته اين حرف‌هاي من به آن معنا نيست كه بخواهم به فيلم «دعوت» ايراد بگيرم. من اين فيلم را خيلي دوست دارم، اما به هرحال اين‌ها مشكلات كار ‌و پيچ‌وخم‌هايي است كه فيلمساز را از آرامش خارج مي‌كند.

* اجازه نمي‌دهم اموال بيت‌المال در فيلم من باشد
به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، اين فيلمساز دفاع مقدس با ديگر با انتقاد از تفكر حاكم در اين عرصه بيان داشت: از زماني كه تشكيلات هوشيار شد و به اين نتيجه رسيد كه فيلم‌هاي جنگي را هدفدار كند، اين بلا به سر ما آمد و نتيجه‌ اين هدف‌داري فيلم‌ها و سريال‌هايي شد كه همر سال در هفته دفاع مقدس مي‌بينيم.
حاتمي‌كيا تاكيد كرد: در صورت فراهم شدن شرايط ، من بازهم فيلم جنگي خواهم ساخت و انتظارات من از آنها هم قطعا چيز عجيب و غريبي نخواهد بود. برعكس‌دوستان من هيچ‌وقت انتظار نادشته و نخواهم داشت كه به من F14 بدهند، هرچند كه در فيلم برخي دوستان هست. اما من به خودم اجازه نمي‌دهم اموال بيت‌المال در فيلم من باشد.

*به همان اندازه كه دلتنگ ساخت فيلم جنگي هستم كينه‌ دارم
به گزارش فارس،كارگردان فيلم«روبان قرمز» با ديگر با تايكد بر علاقه نسبت به ساخت فيلم دفاع مقدس گفت: من به‌شدت دلتنگ ساخت فيلم جنگي هستم، اما به همان اندازه كه دلتنگم، كينه‌مند هم هستم و اگر روزي پس از آنكه فيلمي ساختم عزيزي بخواهد به من بگويد كه روي قسمتي از آن خط بكش و فيلمت را اينجور بساز، برايم بسيار سخت خواهد بود. چرا كه دوست نداررم شخصي پائين تر از من بگويد چگونه فيلم بسازو به همين دليل بود كه در ديدار با مقام معظم رهبري به مذاح گفتم كه درجه‌هاي ما را بدهيد چرا كه اين مساله اينقدر براي من سخت است كه حتي جرات نمي‌كنم به طرف اين موضوع بروم و به همين دليل فعلا عطايش را به لقايش بخشيده‌ام.

* چون از انسان‌ها حرف مي زنم، مردم از فيلم‌هايم استقبال مي‌كنند
حاتمي كيا همچنين با اشاره به دليل استقبال مردم از فيلم‌هايش گفت:الحمدالله كه طي اين سال‌ها، سينما محاكات من بود با زمانه‌ام. من دراين زمان و در اين فضا زنده‌ام و نفس مي‌كشم و همه اينها در فيلم من نيز ديده مي‌شود. من از انسان حرف مي‌زنم و شايد يكي از دلايلي كه موجب موفقيت آثار من در ميان مردم شده، همين مورد باشد.
وي افزود: زماني عده‌اي به من مي‌گفتند كه تو شعارگوي نظام هستي، من در پاسخ اين افراد مي‌گويم كه اصلا بلد نيستم كه طبق قاعده كار كنم. واقعيت اين است كه من فقط براساس آن چيزي كه فكر مي‌كنم فيلم مي‌سازم.
در ادامه اين جلسه شخصي از حاتمي‌كيا پرسيد كه دليل تفاوت 180 درجه‌اي نگاه حاتمي‌كيا در«آژانس شيشه‌اي» به نسبت فيلم‌هاي«موج مرده» و «به نام پدر» چيست؟ كه وي پاسخ داد: اكنون شرايط سني من نيز تغيير كرده و بچه‌هاي من بزرگ شده‌اند و ترجيح مي‌دهم بيشتر آنها حرف بزنند.
اين كارگردان سينماي ايران تصريح كرد: اين مسائل برگرفته از فعل و انفعالات ما در جامعه است و به هيچ عنوان نفي گذشته نيست و اگر نخواهيم از اين حرف برداشت، سياسي داشته باشيم، هيچ ابايي ندارم كه بگويم روزي به آن شيوه فكر مي‌كردم و اكنون طرز فكر من اين‌گونه شده است و اكنون، من به غير از ذات احديت ممكن است كه به همه‌چيز شك كنم. اكنون خاكريز‌هاي جنگ ريخته شده و ملت ايران و عراق نيز رابطه‌اي دوستانه يافته‌اند پس من فيلمساز چگونه مي‌توانم اين تغييرات را نبينم. و يكي از دلايل توفيق فيلم‌هاي من اين بوده است دنبال احوالات آدم‌ها بوده‌ام، هر جند كه «به نام پدر» عده اي از دوستان صاحب قلم را عصباني كرد.

* من درحال آزمون و خطا هستم
به گزارش فارس، در بخشي از اين جلسه يكي زا حاضران در خصوص «دعوت» و نقدهاي منقدين سوالي پرسيد كه حاتمي‌كيا در پاسخ اظهار داشت: بحثي كه در زمان اين فيلم با منتقدان پيدا كردم، اين بود كه من فيلمسازم و حق دارم آنگونه كه دلم مي‌خواهد فيلم بسازم. من تاكنون راهي را پيش رفته بودم كه نوعي تعريف از من داده بود. من فيلمسازم و به جهت اعتبار فيلمسازي اين اجازه را دارم. اين مانند پدري است كه اگر همه كودكان او سفيد‌پوست باشند، همه به محض ديدن فرزند سياه‌پوست او اعتراض مي‌كند. حرف من اين كه يك ذره صبر داشته باشيد و ببينيد چه اتفاقي دارد مي افتد، مگر قرار است همه فيلم‌هاي من در يك مسير باشد.
كارگردان فيلم«دعوت» با دفاع از فيلم خود تصريح كرد: فيلم من 5/1 ميليارد تومان فروخت كه نه فيلم مبتذلي بود و نه فيلمي رقص و آوازي و حتما حرفي براي گفتن داشته است. و از دوستان خواستم كه اجازه بدهيد من راهم را بروم، حال ممكن است اين حرف از نظر كسي كه من را تعقيب مي‌كند، نشانگر من نباشد و آن هم به آن دليل است كه تازه وارد اين فضا شده‌ام و قطعا اين‌كار در ابتدا سخت است و من درحال آزمون و خطا هستم. البته من به تماشاگر هم حق مي‌دهم كه بگويد نبايد اين‌كار را مي‌كردي، اما آن به اين معنا هم نيست كه ديگر چنين فيلم‌هايي نسازم. من فكر مي‌كنم كه دايره‌هاي جديدي را بايد باز كنيم كه يكي از اين دايره‌ها براي من «دعوت» شده است.

* من را از جامعه جدا نكنيد
حاتمي‌كيا افزود: ممكن است، من در فيلم‌هاي ديگرم به مسائل ديگري نيز بپردازم. اما نكته‌ مهم آن كه، درد بي‌درمان ما آن است كه همه چشم‌ها به طرف ما است، درحالي‌كه بايد علت‌ها را در جاي ديگري جست‌وجو كنيم، لذا من را از جامعه جدا نكنيد چرا كه فيلمساز همواره با مشخصات جامعه فيلم مي‌سازد.
وي خاطرنشان كرد: «دعوت» فيلمي از حاتمي‌كياي سال 87 است، مرا از جامعه جدا نكنيد. من با مشخصات جامعه‌ام فيلم مي‌سازم و اكنون حال‌خوشي ندارم. اما حداقل سعي دارم كه صورت‌ خود را با سيلي‌سرخ نگاه دارم. پس شما چرا براي فيلمسازي كه به گفته خود شما واكنش‌هاي او برگرفته از جامعه است، از جامعه جدا مي‌كنيد و به‌طور مستقل مورد تحليل قرار مي‌دهيد. پس به من به‌عنوان يك فيلمساز حق بدهيد كه حوزه‌هاي ديگر را هم امتحان كنم.

* سينماي جنگ را سه‌طلاقه نكرده‌ام
به گزارش خبرنگار سينمايي فارس،اين كارگردان در ادامه با انتقاد از رفتار دوگانه منتقدان با فيلم‌هايش گفت: هنگامي كه من فيلم جنگي مي‌ساختم، همواره به من مي‌گفتند كه چرا دست نمي‌كشي و حال هم كه به سبك ديگري فيلم ساخته‌ام، باز به من مي‌گويند چرا اين‌گونه است، زماني كه فيلم‌«از كرخه تا راين» را ساختم احمد طالبي نژاد من را با باندار چوك مقايسه كرد و هميشه اينكه چرا جور ديگري فيلم نمي‌سازي و آخرينش هم فيلم دعوت بود كه بازهم گفتند كه چرا جور ديگري نساختي، البته حق مي‌دهم جون لحن «دعوت» لحن متفاوتي است.
«حاتمي‌كيا» بار ديگر تاكيد كرد: من قطعا بازهم خواهم گشت و از دنياي آشناي خودم حرف خواهم زد،من بچه‌هاي جنگ را سه‌طلاقه نكرده‌ام كه بخواهم بگويم من ديگر پشت سرم را هم نگاه نمي‌كنم، ولي قطعا معضلات و مشكلات متعددي در پي جنگ در جوامع ايجاد مي‌شود و بايد اين‌ها را گفت و بيان كرد اما تحمل سيستم تحمل پائيني است و زود مي‌خواهد به نتيجه برسد و متاسفانه حرمت نگه نمي‌دارد.
وي ادامه داد: اين حرمت نگه نداشتن متاسفانه آدم را مي‌ترساند و يك‌جاهايي آدم مي‌گويد اگر من زبان باز كنم به حرف زدن اصلا حريمي نگه نمي‌دارند و اتفاقات ديگري مي‌افتد اما در كل بايد از اين دنياي جنگ گفت و صحبت كرد چرا كه تازه تبعات جنگ پس از آن نمايان مي‌شود راستش را بخواهيد هيچ وقت من سينماي جنگ را تعطيل نكرده‌ام.و امروز كه دارم اينجا حرف مي‌زنم هنوز هم جلسات هفتگي با بچه‌هاي جنگ جلسه دارم و صحبت‌هاي آنان را مي‌شنوم، اما مهم اين است كه احساس كنم كدام‌شان را بايد الان گفت چرا كه من نمي خاوهم كه فقط فيلم بسازم و علاقه به اينكه فيلمسازي صرف براي من باشد كه نان داني براي من باشد خدا آن روز را نياورد و تا ابد هم نياورد .
كارگردان فيلم«بوي پيراهن يوسف» در خاتمه صحبت‌هايش اظهار داشت: دلم مي‌خواهد آن بخشي از جنگ را بگويم كه احساس مي كنم گفتنش براي جامعه امروز ما پاسخگوي بسيار از حرف‌ها است و هر موقع اين اتفاق افتاد من هم از آن حرف خواهد زد.

حاشيه‌هاي نشست:
پس از پايان نشست حاضران در سالن به يك‌باره دور حاتمي‌كيا حلقه زدند و سوالات متعددي را از وي پرسيدند كه بخش مهمي از اين سوالات اختصاص به فيلم«به رنگ ارغوان» و حواشي مربوط به آن داشت كه حاضران تقريبا جوابي روشن از حاتمي‌كيا شنيدند.
حاتمي‌كيا براي اينكه بتواند خود را به موقع به نشست برساند با موتور آمده بود كه در پايان مراسم تجمع حضاران براي ديدند صحنه سوار موتور شدن او بسيار جالب توجه بود!
انتهاي پيام/ا

سه|ا|شنبه|ا|8|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]