مكتب خلقت ندارد چون حسين آموزگاري - اين چراغ آسماني نور انسان ساز دارد لذت شوري از جنس شعور براي حسين (ع)

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: مكتب خلقت ندارد چون حسين آموزگاري - اين چراغ آسماني نور انسان ساز دارد لذت شوري از جنس شعور براي حسين (ع)
اجتماعي. محرم. عزاداري
يادش بخير آن سالها، آن سالهاي دور كه انگار رنگ خاطره، زيبايي‌اش را دوچندان كرده است، آن سالهايي كه به ايام محرم، عزاداري‌هاي زيباي پر از عمق عشق و ايمان را تجربه مي‌كرديم، ايام پر از آواي آشناي گلي گم كرده ام مي‌جويم او را .

سالها پيش، يك هفته مانده به ماه محرم، مادر سراغ بقچه لباسها مي‌رفت و لباس‌هاي مشكي‌ها را يكي يكي درمي آورد، كنار مادر مي‌نشستيم و مي پرسيديم: مادر، تاسوعا، عاشورا نزديكه؟
و او با حزن و اندوه، سري به علامت تاييد تكان مي‌داد و به گل قالي خيره مي شد و ما كه شوري آغشته به غم در دلهايمان خانه كرده بود، با اينكه مي دانستيم امسال هم ما را براي عزاداري به تكيه خواهد برد براي تاكيد بيشتر و اطمينان باز از او مي‌پرسيديم.

و عاشورا مي‌آمد و ما با همه اشتياق كودكي در لذت سوگواري سرور شهيدان عالم، غرق مي‌شديم، لذتي از جنس عشق و ذوق و اعتقاد كه در رگهايمان مي جوشيد و عجيب كه در اين شور غم، مسرور بوديم.

پرسش ما از بزرگترها درباره قيام عاشورا گرچه با پاسخهايي ساده همراه بود، اما به دلمان مي‌نشست و باورمان مي‌شد. پسرها لباس مشكي و دخترها چادر مشكي به بر مي‌كردند و همراه پدر و مادر و پا به پاي آنها در تكايا سينه زنان اشك مي‌ريختيم.

خوردن چاي در استكان كمرباريك هيات كه متبرك به نام حسين(ع) بود، لذتي ديگر داشت و به محض نشستن واعظ بر منبر، سكوت را مهر لبانمان و اشك را مهمان ديدگانمان مي‌كرد.

شبهايي كه با نوحه چه سان روم خيمه خسرو خوبان -اي راحت جان سقاي طفلان آغاز مي‌شد و با دودمه‌اي اهل حرم مير و علمدار نيامد، علمدار نيامد ادامه مي‌يافت و با واحدنوس برمشامم مي‌رسد هر لحظه بوي كربلا - بر دلم ترسم بماند آرزوي كربلا پايان مي‌گرفت.

با رسيدن شام غريبان و برچيدن بساط عاشوراي حسيني(ع)، غمي غريب سراغمان مي آمد كه نمي‌دانستيم به خاطر غربت حسين(ع) است يا پايان سوگواري مردي از سلاله پاك پيامبر(ص) و ياران با وفايش.

اين شبها خاطرات كودكي را مرور مي‌كنم، براي دختر كوچكم آنها را بازمي گويم، فكر مي‌كنم شايد برايش جالب باشد، البته برايش بسيار جذاب و شنيدني است و باز مي‌خواهد بشنود.

از تفاوت‌هاي شيوه عزاداري اين سال‌ها با دوران كودكي ما مي‌پرسد، سعي مي كنم با پاسخ‌هاي متناسب او را قانع كنم، اما سخت قانع مي‌شود و در آخر مي گويد دوست داشتم كودك آن زمان بودم.

اين شبها، كساني كه در محلات شلوغ تهران زندگي مي‌كنند ، تعريف ديگري از آنچه به نام عاشورا و زير بيرق حسيني(ع) جريان مي‌يابد، در ذهن دارند.

انواع و اقسام اصوات گوشخراش، سازهاي الكترونيكي، اكوهاي رنگارنگ تنظيم نشده و طبل‌هاي سپرده شده به دست كودكان تا نيمه‌هاي شب، آسايش را از ساكنان محل سلب كرده است.

ترافيك ناشي از ازدحام و تعدد هيات‌هايي كه در كوچه‌ها و خيابان‌هاي فرعي بعضا با انگيزه چشم و همچشمي به پا شده اند، موجبات نارضايتي افراد بسياري را فراهم آورده است.

بعضا شيوه‌هاي برپايي اين هيات‌ها نيز نارضايتي را به دنبال دارد، اما به احترام حسين(ع) سكوت پيشه مي‌كنند.

چگونگي برپا كردن هياتي را به چشم ديده ام و ناخودآگاه اشك از چشمانم سرايز شد، جواناني بوده‌اند كه داربست‌هاي هيات را به پا مي‌كردند و با مانع درخت روبرو شدند و براي حذف درخت با هر آنچه در دست داشتند به جان مخلوق خداوند رحمان افتادند، تا بالاخره داربست را به پا كردند. از خود پرسيده ام، آيا اينگونه آزردن با راه و رسم حسين(ع) منطبق است؟ در بسياري از اين هيات‌ها و خيمه‌هايي كه مي‌توان گفت خلق الساعه هستند، فردي به عنوان واعظ و يا روحاني كه به عنوان سخنران در فضيلت و منقبت ائمه اطهار(ع) سخن بگويد وجود ندارد و فقط جواناني كه از اصول ابتدايي مداحي و حتي صداي خوش بي‌بهره اند، به مدد ساز و دهل و كتابي در دست از حسين(ع) و مصيبت‌هايي كه بر سرش آمد، مي‌گويند.

مضامين و ملوديهاي رايج در اين هيات مقوله ديگري است كه بعضا اسباب تحريف مذهب و تقليل شان والاي اهل بيت(ع) و امام حسين(ع) را فراهم مي‌آورد، به گونه‌اي كه شايد اين مصيبت عظيم نيز كم از آن ظلم كثير كه بر ايشان رفت، نباشد.

همه اين موارد را به مسايلي چون عدم رعايت پوشش مناسب به هنگام حضور در عزاداري‌ها از سوي جوانان بايد افزود.

اين موضوعات در حالي رخ مي‌دهد كه اگر امكان حضور در چند مجلس معروف كه مداحان و سخنرانان بنام در آن با تشريح فلسفه قيام عاشورا حاضران را از بركات قيام عاشورا سيراب مي‌كنند، نباشد، كمتر اين بخت كه بتوان مجلسي در خور شان مقام والاي اهل بيت پيامبر(ص) يافت، نصيب كسي مي‌شود.

به نظر مي‌رسد امر ساماندهي هيات‌هاي مذهبي كه لزوم توجه به آن در اين سالها بيش از پيش احساس مي‌شود، بيشتر در بعد امنيتي و انتظامي خلاصه شده است و ابعاد مختلف فرهنگي آن به بوته فراموشي سپرده شده است.

كنترل، تحديد و كاناليزه كردن هيات‌هاي مذهبي كه در طول سال فعال نبوده و فقط در اين ايام پديد مي‌آيند، امري است كه نه تنها زمينه بروز بسياري از انحرافات اخلاقي و ديني را از بين مي‌برد، بلكه مي‌تواند شرايط استفاده مناسب نسل جوان را از فرهنگ عاشورا پديد آورد.

در شرايطي كه نسل جديد در سيطره ابزارهاي ارتباطي چون رايانه، اينترنت، ماهواره و تلفن همراه قرار دارد، ضروري است در چنين مناسبت‌هايي با استعانت از وجود روحانيان و وعاظ آشنا به فنون برقراري ارتباط با جوانان، جرعه‌اي از چشمه جوشان مكتب حسيني(ع) را به آنان نوشانيد.
دوشنبه 16 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 192]