واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: عمومی- گروه سلامت:همشهری آنلاین: بيش از نيمي از جمعيت ايران، افراد زير 25سال هستند كه اين زنان و مردان جوان، والدين نسل آينده خواهند بود. بنابراين بايد فرصتي داده شود تا ضمن بهرهوري از ظرفيتهاي خود، سلامت آنان نيز تامين شود. از آنجايي كه نوجواني دوران رشد سريع جسماني و افزايش نيازهاي تغذيهاي براي افزايش توده عضلاني و استخواني و ذخيرهسازي مواد غذايي در بدن است كمبودهاي تغذيهاي ناشي از مصرف ناكافي مواد غذايي در دراز مدت عوارضي چون كمبود و يا تاخير در رشد را بر جاي ميگذارد. دوره نوجواني فديه حقاللهي، كارشناس ارشد مامايي و مدير پژوهشي مركز تحقيقات بهداشت باروري بيمارستان امام خميني (ره) درخصوص جبران فقر آهن در دختران نوجوان ميگويد:چنانچه دختران نوجوان از فقر ذخاير آهن رنج ببرند، اين عارضه در دوران بارداري تشديد و سبب زايمان زودرس و تولد نوزاداني با تاخير رشد (IUGR) خواهد شد. اين در حالي است كه كم خوني براي مادر نيز عوارضي نظير خستگي، بيحالي، پرخاشگري و سرگيجه را به همراه دارد. كم خوني بهطور وسيع، بهعنوان يك مشكل مهم بهداشتي مخصوصا در كشورهاي در حالتوسعه مطرح است و در بسياري از اين كشورها نسبت عظيمي از جمعيت به آن مبتلا هستند. مهمترين و شايعترين علت كم خوني، كمبود آهن است. كم خوني ناشي از كمبود آهن مرحله پيشرفتهتر كمبود پس از تهي شدن انباشت آن در بدن است. اين مرحله به وسيله كاهش يا نبود ذخاير آهن و پايين بودن غلظت آهن سرم، درصد اشباع ترانسفرين، غلظت هموگلوبين و يا ميزان هماتوكريت مشخص ميشود.فقر آهن بيشتر نزد كودكان، دختران در سن بلوغ، زنان سالمند و زنان باردار شايع است؛ درصورتي كه در برخي بزرگسالان بهخصوص مردان، افزايش آهن مطرح است. دوران بارداري و شيردهي در دوران بارداري و شيردهي، نياز به آهن افزايش مييابد. ميانگين آهن مورد نياز در دوران بارداري و شيردهي تقريبا ۹۰۰ ميلي گرم است. از اين مقدار حدود ۴۰۰ ميليگرم مورد استفاده جنين بوده و ۳۲۵ ميلي گرم از طريق جفت و خونريزي هنگام زايمان از بدن خارج ميشود و پس از زايمان هر ماه تقريبا ۳۰ميليگرم از طريق شيردهي مورد استفاده قرار ميگيرد كه معادل ۱۷۵ تا ۱۸۰ ميليگرم در مدت ۶ ماه شيردهي ميشود. از آنجا كه طي اين مدت نياز به آهن افزايش مييابد و رژيم غذايي به تنهايي قادر به تامين آن نيست، بنابر اين مصرف ۲ ميلي گرم آهن در روز طي اين دوران به زنان باردار و شيرده توصيه ميشود. دوران نوزادي و كودكي بهعلت رشد سريع بافتها در اين دوران نياز به آهن افزايش مييابد. با توجه به اينكه شير، آهن كافي ندارد و تا ۶ماهگي تغذيه نوزاد فقط شير است تغذيه مستمر شيرخوار با شير بعد از ۶-۴ ماه اول زندگي باعث كم خوني و كمبود آهن ميشود زيرا ذخيره آهن موجود در بدن شيرخوار طي اين مدت بهعلت ميزان سريع رشد در نخستين سال زندگي، تهي ميشود. در سال اول زندگي وزن بدن و حجم خون تقريبا سه برابر و ميزان هموگلوبين خون دو برابر ميشود. از اينرو آهن ياري بايد در سال نخست زندگي آغاز شود. اين موضوع بهويژه در مورد شيرخواران نارس و نوزادان كم وزن (LBW) از اهميت بيشتري برخوردار است. دوران سالمندي در زمان سالمندي گرايش به فقر آهن به دلايل زير افزايش مييابد: كاهش اشتها، كاهش حس چشايي و بويايي، سختي تهيه غذا، مشكل هضم و دندانها.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 424]