واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: براي مثال طبق آخرين آمار مركز مديريت توسعه ملي اينترنت ، تا پايان سال 89 بيش از 24 ميليون و 550 هزار نفر در ايران از اينترنت استفاده كردهاند كه ضريبنفوذ 32/66 درصدي اينترنت در ايران را نشان ميدهد. اما نكتهاي كه عمداً يا سهواً از ديد بسياري از مسئولين پنهان مانده سرعت، قيمت و نوع استفاده كاربران از اينترنت است. بهطوري كه بر اساس همين آمار 41 درصد كاربران مشتركين GPRS هستند كه از طريق موبايل به اينترنت متصل ميشوند و در نتيجه كيفيت و سرعت اتصال اين كاربران با نوع گوشي و نرمافزارهاي مورد استفاده در آن ارتباط مستقيم دارد. به علاوه حدود 29 درصد كاربران از اتصال dial up بهره ميگيرند و حدود 30 درصد باقيمانده به اينترنت پرسرعت (ADSL) دسترسي دارند. اين درحالي است كه اتصال اينترنت پرسرعت به دليل محدوديتهاي قانوني براي كاربران خانگي كه بخش اعظم كاربران اينترنت را تشكيل ميدهند، تنها 128 كيلوبيت بر ثانيه (معادل 8/12 بايت در ثانيه) سرعت دارد و اغلب پهناي باند آن محدود است. از طرفي خدمات اينترنت پرسرعت داراي كيفيت پايين بوده و هزينه آن زياد است. براي روشن شدن موضوع اين سرعت را با سرعت چندين مگابايتي اينترنت خانگي در كشورهايي مانند فرانسه، ايالات متحده، ژاپن و سوييس كه با قيمت بسيار كمتر و حتي رايگان در اختيار كاربران قرار ميگيرد، مقايسه كنيد. در حال حاضر بسياري از ارايهكنندگان خدمات اينترنتي در ايران، اتصال 128 كيلوبيت بر ثانيه با ترافيك نامحدود را با قيمتي در حدود 40 هزار تومان در اختيار كاربران خانگي قرار ميدهند. البته از چندي قبل شركت مخابرات براي ارايه خدمات ارزان قيمت اقدام كرده و خدمات مشابه را با قيمتي حدود 10 هزار تومان عرضه ميكند. با وجود اين به دليل عدم پشتيباني مناسب و عدم ارايه اين خدمات در بسياري از مناطق و شهرها هنوز هم بسياري از كاربران مجبورند از خدمات گران قيمت شركتهاي خصوصي يا اتصال dial up استفاده كنند. از طرفي اتصال ADSL با وجود اينكه يكي از شيوههاي متداول اتصال به اينترنت است، نيازمند نصب تجهيزات خاص در مركز تلفن بوده و كاربران بايد در شعاع 5/5 كيلومتري مركز مخابرات باشند. با افزايش فاصله كاربران از مركز مخابرات، سرعت اتصال آنها كاهش مييابد. به علاوه به دليل محدوديت نسبي حجم اطلاعات مبادله شده در اتصال ADSL، اين شيوه براي بسياري از كاربردهاي اينترنت مانند برگزاري كنفرانسهاي ويديويي، ميزباني وب، برقراري تماسهاي VOIP (تلفن اينترنتي) و نظارت تصويري مناسب نيست. البته درحال حاضر به دليل سرعت وپهناي باند بسيار پايين اتصال dial up و عدم دسترسي به ساير فناوريهاي پرسرعت اتصال به اينترنت مانند Leased Line، اينترنت ماهوارهاي، فيبر نوري و غيره براي انجام امور مذكور از شيوه اتصال ADSL استفاده ميشود. علاوه براين ، اتصال dial up داراي نقاط ضعف بسياري است كه از اين بين ميتوان به اشغال شدن خط تلفن و اضافه شدن هزينه تماس تلفني به هزينه اينترنت، قطع شدن اتصال به دليل تماسهاي تلفني يا فاكس ارسال شده روي خط تلفن مورد استفاده و ظرفيت بسيار پايين تبادل اطلاعات و در نتيجه مدت زمان طولاني باز شدن صفحات اشاره كرد. به اين ترتيب كاربران ايراني كه از اتصال dial up يا حتي اينترنت پرسرعت خانگي استفاده ميكنند، با توجه به رويكرد جهاني وب كه به سمت توليد و انتشار محتواي چندرسانهاي پيش ميرود ، امكان دسترسي به بخش بزرگي از جريان اطلاعات را از دست ميدهند. به اين ترتيب حدود 59 درصد از كاربران اينترنت كه معمولاً از طريق سيستمهاي كامپيوتري و نه از طريق گوشيهاي موبايل قصد اتصال به اينترنت را دارند، پس از انتظار طولاني براي ارائه خدمات اينترنتي توسط مخابرات يا راهاندازي اتصال ADSL توسط شركتهاي خصوصي و صرف هزينههاي سنگين ماهيانه اشتراك و قبوض تلفن كه پس از اجراي طرح هدفمندسازي يارانهها افزايش چشمگيري يافته، بالاخره ميتوانند با سرعتي بين چندصد بيت تا حداكثر 12 كيلوبايت برثانيه به اينترنت متصل شوند و تنها به بخشي از جريان عظيم اطلاعات دسترسي يابند. با توجه به اين كه كاربران مذكور اغلب از اينترنت به منظور دريافت يا به اشتراكگذاري محتوا استفاده ميكنند، پهناي باند و سرعت فعلي پاسخگوي نياز آنها نيست و در نتيجه در مقايسه با كاربران ساير نقاط جهان بايد زمان و هزينه بسيار زيادتري را صرف دريافت محتواي مشابه كنند. اگر تمام اين عوامل را به فيلتر بودن اكثر سايتهاي علمي و آموزشي و مهارت پايين كاربران در تنظيم نرمافزار و تجهيزات سختافزاري كامپيوتر بهمنظور ارتقاي سرعت آن بيافزاييم ، نتيجه آن سرخوردگي كاربران و عدم دستيابي به نتيجه موردنظر ميشود و هر روز كشور عزيزمان را از سيل اطلاعات جاري جهان دورتر ميكند. بهطور كلي بايد گفت : اينترنت بايد بستري باشد كه در آن افراد اجتماع به سهولت و با آرامش اهداف علمي را دنبال كنند و خود بهعنوان يك عامل سركوبكننده تلقي نشود. امروزه در جوامع پيشرفته يكي از مهمترين منابع درآمد زا خدمات تجارت الكترونيك است كه با توجه به پهناي باند موجود در كشور تقريباً غير ممكن است. علاه بر آن با اين روند امكان آموزش مجازي و آنلاين نيز براي استادان و دانشجويان فراهم نميشود. سال ها پيش در مقالهاي خواندم كه شاخص رشد فرهنگ يك ملت برمبناي مصرف كتاب و خميردندان در آن جامعه محسوب ميشود؛ اگر امروز بخواهم يك فاكتور ديگر را به آن اضافه كنم، بهطور يقين ميزان استفاده از اينترنت خواهد بود. اميدوارم كه افراد متخصص و مسئول براي اين مشكل يك راهحل جدي اتخاذ كنند و در كنار آن شيوههايي را براي آموزش افراد جامعه در استفاده بهينه از آن درنظر بگيرند. تهرام پ.پ/1666
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 527]