70 تا 80 درصد روان پريشي‌ها درمان پذير هستند يك روانپزشك: آموزش مهارت‌هاي زندگي بروز روان پريشي‌ها را كاهش مي‌دهد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: 70 تا 80 درصد روان پريشي‌ها درمان پذير هستند يك روانپزشك: آموزش مهارت‌هاي زندگي بروز روان پريشي‌ها را كاهش مي‌دهد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بهداشت و درمان - خانواده

«روان پريشي» دسته‌اي از بيماري‌هاي روانپزشكي است كه در آنها ارتباط فرد با واقعيت قطع مي‌شود و بيمار قدرت قضاوت و افتراق واقعيت از غير واقعيت را از دست مي‌دهد.

دكتر همايون اميني، دانشيار دانشگاه علوم پزشكي تهران در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ايسنا علوم پزشكي تهران با بيان اين مطلب افزود: در اين گروه از بيماري‌ها حتي ممكن است فرد نسبت به بيماري خود نيز آگاهي نداشته باشد و در واقع بينش لازم را در موارد گوناگون از دست مي‌دهد.

وي ادامه داد: بيماري‌هاي روان پريشي درصد كمي از بيماري‌هاي پزشكي را شامل مي‌شوند و تنها پنج درصد بيماري‌هاي روانپزشكي در اين مقوله قرار دارند و در كل جمعيت شيوعي در حدود يك درصد دارند.

اين روانپزشك تصريح كرد: روان پريشي‌ها به پنج دسته تقسيم بندي مي شوند: دسته اول اسكيزوفرني و بيماري‌هاي مرتبط با اسكيزوفرني هستند. دسته دوم روانپريشي‌هاي خلقي هستند يعني فرد افسردگي شديدي كه واقعيت سنجي‌اش دچار اختلال مي‌شود؛ بنابراين در فرد مبتلا به دو قطبي نيز امكان ابتلا به روان‌پريشي وجود دارد.

وي ادامه داد: دسته سوم، روان پريشي‌هاي كوتاه و گذرا هستند كه با درمان يا بدون آن بهبود مي‌يابند. در دسته چهارم فرد به دنبال ابتلا به يك بيماري جسمي دچار يك سري علائم روان پريشي مي‌شود؛ به طوري كه با درمان بيماري جسمي علائم روان پريشي هم مرتفع مي‌شود. دسته ديگر هم روان پريشي‌هاي مرتبط با مصرف مواد روانگردان هستند. براي مثال گروهي از آمفتامين‌ها و محرك‌ها (كه در جامعه تحت عنوان شيشه يا اكس شناخته مي‌شود) سبب بروز علائم روان پريشي مي‌شود.

دكتر اميني افزود: بسته به نوع بيماري، روان پريشي در همه گروه هاي سني ديده مي شود ولي معمولاً به طور شايع در دهه دوم و سوم بروز مي‌كند و همچون عمده بيماري‌هاي پزشكي علت دقيق و قطعي براي اين بيماري شناخته شده نيست و مجموعه عواملي دست در دست هم داده و سبب بروز آن مي‌شوند.

وي در ادامه گفت: براي مثال در بيماري همچون اسكيزوفرني جنبه ژنتيك و ارثي اهميت فوق العاده دارد و در واقع فرد به دنبال بيماري دچار آسيب پذيري ‌شده و شرايط محيطي، خانوادگي، اقتصادي، اجتماعي و استرس‌هاي همراه زندگي سبب نمود آن آسيب پذيري به صورت بيماري مي‌شود.

اين عضوهيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران در گفت‌و‌گو با ايسنا تأكيد كرد: نكته مهم در پيشگيري از اين بيماري‌ها شرايط تربيتي فرد در خانواده و بعد از آن در مدرسه است. با آموزش فرد در خانواده و آموزش مهارت‌هاي زندگي در مدارس مي توان توانايي او را در مقابله با استرس‌هاي دوران نوجواني، جواني و ميانسالي افزايش و احتمال بروز بيماري را كاهش داد.

دكتر اميني اظهار داشت: در بسياري از موارد انتظار خانواده‌ها از درمان، ريشه كني است؛ در حالي كه در بسياري از بيماري‌هاي طبي همچون ديابت و پرفشاري خون هم به درمان به معناي ريشه‌كني نمي رسيم و بيماري اين افراد تا پايان عمر همراه آنها بوده و درمان‌هاي آن صرفاً كنترل كننده است و تنها از عوارض و بيماري‌هاي بعدي همچون سكته مغزي و قلبي پيشگيري مي‌كند.

وي افزود: در بيماري‌هاي رواني نيز در برخي موارد درمان باعث ريشه‌كني بيماري مي‌شود و در بسياري از موارد كنترل بيماري مي تواند عوارض خانوادگي، اجتماعي، تحصيلي و شغلي را كاهش دهد.

انتهاي پيام
سه شنبه 10 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 181]