محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798467585
بازخوانی حادثه كوی دانشگاه
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بازخوانی سناریوی كوی دانشگاه
از حادثه تا حماسه با گذشت 8 سال از حوادث 18 تیر 78 هنوز ابعاد گوناگونی از این توطئه نامعلوم باقی مانده است. در گزارش خبرگزاری فارس، به بازخوانی سناریوی حوادث كوی دانشگاه از 17 تیر تا 23 تیر ماه 78 پرداخته شده است. اصلاحیه قانون مطبوعات در تیرماه 1378، كمیسیون فرهنگی مجلس پنجم ، طرحی را با عنوان «اصلاحیه قانون مطبوعات » در چهار بند به تصویب رساند كه مواد آن عبارت بودند از: الف ) ممنوعیت فعالیت مطبوعاتی برای عوامل بیگانه ، اعضای گروهك های تروریستی و ضدانقلاب ، جاسوسان، وابستگان و سردمداران رژیم طاغوت و... ب ) منع شدن مطبوعات كشور از دریافت كمك مالی از كشورهای بیگانه ج ) ضمانت اجرایی برای مقابله با افراد دولتی یا غیردولتی كه نشریات را برای چاپ مطلب یا مقاله ای زیر فشار قرار داده یا آنها را وادار به سانسور نمایند. (در قانون مطبوعات با تأكید بر آزادی بیان و قلم و برای پیشگیری از اعمال قدرت مسئولان بر مطبوعات ، تصریح شده بود كه اگر مطبوعات دولتی یا غیردولتی از این ماده تخلف كنند به حكم دادگاه از خدمات دولتی منفصل و یا تعزیر خواهند شد.» د) لزوم التزام عملی مدیران مسئول و صاحبان امتیاز نشریات به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران . بازی خطرناك چگونه كلید خورد همزمان با ارسال اصلاحیه قانون مطبوعات به هیأت رئیسه مجلس ، مجمع روحانیون مبارز با صدور اطلاعیه ای كه در روزنامه ایران 12 تیر 78 به چاپ رسید، اعلام كرد: «طرحی توسط تعدادی از نمایندگان مجلس در دستور كار مجلس قرار گرفته كه فقط تحدید كننده مطبوعات است و سایه استبداد را بر فضای مطبوعات كشور می گستراند. اعمال محدودیت و ممنوعیت همان طور كه در گذشته نتیجه ای مطلوب در پی نداشته ، اینك نیز چنین دستاوردی نخواهد داشت .» همچنین روزنامه نشاط در تاریخ 13 تیر با انتشار بیانیه شورای شهر تهران و سردبیران 10 نشریه دوم خردادی نسبت به طرح این اصلاحیه در مجلس هشدار داد. روزنامه سلام هم در 15 تیر یعنی یك روز مانده به مطرح شدن اصلاحیه در صحن علنی مجلس ، اقدام به انتشار سند محرمانه منتسب به وزارت اطلاعات نمود و با تیتر درشت نوشت : «سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است .» انتشار این نامه توسط روزنامه سلام ، تعجب همگان را برانگیخت . روزنامه نشاط ـ ارگان غیررسمی نهضت آزادی ـ در واكنش به انتشار این نامه نوشت : «خطر ریسك (انتشار نامه محرمانه وزارت اطلاعات ) به اندازه ای بود كه حتی سعید حجاریان نیز صلاح را در آن دانست كه چنین بازی خطرناكی را به موسوی خوئینی ها بسپارد. سعید حجاریان به سردبیرانش توصیه كرده بود كه فتیله را پایین بكشند و اگر خبری یا نامه ای افشاگرانه در دست دارند، آن را به همكاران دیگری كه احتمالاً حاشیه امنیتی قوی تری دارند، بسپارند.» به صحنه آوردن مدیر مسئول روزنامه سلام ـ آقای موسوی خوئینی ها ـ با هدف ایجاد هزینه ای غیرقابل پرداخت و در نتیجه عدم تصویب اصلاحیه قانون مطبوعات صورت پذیرفت اما با شكایت وزارت اطلاعات و تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ، پرونده اتهامی وی به دادگاه ویژه روحانیت ارجاع داده شد و با احتساب حكم تعلیقی سال 1372، روزنامه سلام تا تعیین تكلیف نهایی تعطیل شد. جریان دوم خرداد كه بخش هایی از آن تجدیدنظرطلب نام گرفته بودند با اعلام حكم توقیف روزنامه سلام دچار غافلگیری شدند و به هشدار و تهدید روی آوردند. روزنامه های موسوم به زنجیره ای در اقدامی هماهنگ ، تعطیلی روزنامه سلام را مهمترین سوژه خبری خود قرار دادند و ازآن به عنوان «اقدامی غیرقانونی »، «مقابله با دولت » و «مخالفت با توسعه سیاسی » یاد كردند. روزنامه نشاط با عبارت معناداری در زیر تصویر مدیر مسئول روزنامه سلام نوشت : «آیا محافظه كاران هزینه به صحنه آوردن آقای موسوی خوئینی ها را محاسبه كرده اند؟» و روزنامه صبح امروز با مدیر مسئولی سعید حجاریان ، در نخستین روز توقیف روزنامه سلام تصریح كرد: «باید به یاد داشته باشیم كه بازی دموكراسی ، اگرچه بازی نامیده می شود، ولی اگر قواعد آن را پذیرفتیم ، دیگر بازی نیست . رأی مردم به جمهوری اسلامی ، رأی به دموكراسی است و اگر این قاعده چه در مطبوعات و چه در انتخابات در هم شكسته شود، آنگاه سیاست ورزی به پایان می رسد.» نویسنده مذكور سپس با تهدید تلویحی مبنی بر افشای اسناد دیگری ، نوشت : «آیا اگر كسی توانست اسناد دیگری از طرح های سعید اسلامی به دست آورد، آیا باید به مجازات هشدار دادن به مردم ، به خاطر آن از ادامه فعالیت سیاسی باز ماند. به سهم خود از مردم می خواهیم هر اطلاعاتی كه از سعید امامی و محافل سراغ دارند به روزنامه بفرستند.» هماهنگی روزنامه های پنجشنبه 17 تیر در اختصاص تیترها و سرمقاله های خود به عواقب غیرقابل پیش بینی و كنترل توقیف روزنامه سلام ، نشان از آن داشت كه یك تیم پشت پرده، هدایت این جریان را برعهده دارد؛ چرا كه خبر توقیف روزنامه سلام ساعت 10 شب اعلام گردید و آن زمانی بود كه اكثر روزنامه می بایست با انجام مراحل نهایی ، صفحات روزنامه ها را به چاپخانه می فرستادند تا در توزیع فردا صبح خود دچار مشكل نشوند. روز پنجشنبه 17 تیر، 10 روزنامه زنجیره ای با تیترهایی چون «محدودیت مطبوعات خشم مردم را شعله ور خواهد كرد»، «زمان حامل حوادث خشونت بار است »، «نظام باید هزینه های سنگینی بپردازد»، «دانشجویان ساكت نخواهند نشست »، «ورود به قلعه چپ گرایان یك ریسك خطرناك برای محافظه كاران است »، «مقابله با دولت و مخالفت با توسعه سیاسی » و «پایان سیاست ورزی »، درصدد القای فضای بحرانی و ناآرامی به جامعه برآمدند تا در همان شب علیرضا نوری زاده ، مفسر رادیو بی بی سی در تقدیر از عملكرد مطبوعات اصلاح طلب بگوید: «ما باید سرافراز باشیم كه پرچمداران جامعه مدنی در ایران یعنی نشریات نشاط ، صبح امروز، خرداد، همشهری و ایران ، مراكز قدرت را نشانه رفته اند و با زیر سؤال بردن مشروعیت و مقبولیت نظام اسلامی ، چالشی جدی فراروی حاكمان اسلامی گشوده اند.» آتش تهیه مقامات و رسانه های غربی حادثه 18 تیر در حالی رقم خورد كه رسانه های غربی از هفته ها قبل آتش تهیه خود را ریخته بودند. نشریه آمریكایی «میدل ایست اكونومیك دایجست » در هفتم تیر نوشته بود: «بیشتر ناظران در تهران بر این اعتقادند كه تابستان امسال شاهد یك آزمون حیاتی قدرت و حتی شاید دور نهایی رویارویی جدی بین جناح محافظه كار و اصلاح گرایان خواهد بود. اصلاح طلبان یك تابستان سیاسی داغ را در پیش روی دارند تا جناح محافظه كار را از میدان مبارزه خارج نمایند.» و «گری سیك »، مشاور امنیت ملی در دولت های كارتر و ریگان و از مسئولان سازماندگی عناصر ضدانقلاب و تجدیدنظرطلب ایرانی ، در اظهاراتی اعلام كرد: «برای آنها كه خواستار توسعه سیاسی هستند زمان بسیار خطرناك است . در طی دو سال گذشته علی رغم وجود حمایت تبلیغاتی و فیزیكی ، این افراد در نگاه داشتن خود، شجاعت به خرج داده اند و شجاعت آنها در روزهای آینده به نمایش گذاشته خواهد شد.» و «ایلینا روزلهتین »، عضو جمهوری خواه مجلس نمایندگان آمریكا در جمع مراسم راهپیمایی منافقین در 31 خرداد اعلام كرده بود: «تنها راه حل باقیمانده برای تغییر در ایران ، تغییر حكومت مذهبی است . شما هدفی درست ، یعنی سرنگونی حكومت اسلامی را دنبال می كنید.» و «گری هاكرمن » سخنران دیگر این مراسم خاطرنشان كرد: «زمان آن فرا رسیده كه وزارت خارجه آمریكا با حمایت مستقیم از نهضت ملی ایران ، سرنگونی حكومت اسلامی را پیگیری كند.» پرده اول سناریو اولین تجمع در اعتراض به توقیف روزنامه سلام ساعت 21 در برابر خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران شكل گرفت . برپاكنندگان این تجمع دو فرد غیر دانشجو یعنی منوچهر محمدی و اكبر محمدی بودند كه پس از دستگیری ، درباره چگونگی دریافت كمك مالی و ارتباط با عناصر خارجی و طراحی تجمعات اعتراض آمیز اعترافات قابل تأملی داشته اند. این دو نفر با ورود به خوابگاه دانشجویان ، جلسه ای را با تنی چند از اعضای دفتر تحكیم برگزار می كنند و سپس با فراخوان تعدادی از دانشجویان در محوطه خوابگاه با شعار «طرح سعید امامی ملغی باید گردد» دست به تظاهرات می زنند. در گوشه دیگر خوابگاه یعنی جلوی سینمای كوی دانشگاه ، فردی به نام فرح شفیعی كه از افراد مرتبط و نزدیك به مدیریت وقت كوی دانشگاه بود، در حالی كه به همراه چند نفر دیگر، تراكت ها و پلاكاردهایی از قبل آماده شده در اختیار داشتند، به بهانه توقیف روزنامه سلام و محكومیت طرح اصلاح قانون مطبوعات در محوطه كوی دانشگاه تجمع می كنند و با سردادن شعارهایی تحریك آمیز خواستار اجتماع دانشجویان در محوطه خوابگاه ها می شوند. در همین حال عناصری از انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشكی تهران با حضور در خوابگاه گلستان ، دانشجویان را به شركت در تجمع ترغیب می نمایند. ساعت 22 تجمع فرح شفیعی با منوچهر محمدی در هم ادغام می شود و آماده حركت و خروج از محوطه خوابگاه می شوند. در این هنگام خبر بازپس گیری شكایت وزارت اطلاعات علیه روزنامه سلام در جمع دانشجویان اعلام می شود و در حالی كه انتظار می رفت تا حدودی موج اعتراضات فروكش نماید، اما تعدادی از اعضای دفتر تحكیم ، این خبر را به منزله عقب نشینی محافظه كاران مطرح كرده و خواستار خروج جمعیت 300 نفره دانشجویان از محوطه خوابگاه شدند. با گذشت دقایقی و در حالی كه ممانعتی برای خروج تجمع كنندگان از كوی صورت نمی گیرد، اجتماع كنندگان از كوی خارج شده ، به سمت خیابان كارگر حركت می كنند و در این میان افرادی مشكوك با شعارهای تحریك كننده و ضدارزش های الهی نظام و پرتاب سنگ ، جو را ملتهب می نمایند. تماس فرماندهان نیروی انتظامی با مسئولان وزارت كشور جهت كسب تكلیف بی نتیجه می ماند و هیچ یك از مدیران ارشد وزارت كشور در دسترس نمی باشند. پرتاب سنگ به همراه شعارهای توهین آمیز و ساختارشكنی كه از سوی برخی افراد نفوذ كرده در جمع دانشجویان در برابر نیروهای انتظامی داده شد، باعث تحریك عوامل انتظامی و وادار كردن آنان به اشتباه و قرار گرفتن در مسیر سناریویی می شود كه از پیش طراحی شده بود و آن تعقیب و درگیری با تظاهرات كنندگان و كشیده شدن به داخل خوابگاه دانشجویان بود. در زمانی كوتاه ، تجمع و راهپیمایی به شورش ضدامنیتی تبدیل می شود و در حالی كه مدت زمان حضور نیروی انتظامی در محوطه كوی دانشگاه براساس گزارش های وزارت كشور، اطلاعات و نهاد ریاست جمهوری بین 12 تا 20 دقیقه بیشتر نبوده است ، اما معاونت دانشجویی وزارت علوم میزان تخریب را 800 اطاق و 2400 تخت اعلام می نماید و این در حالی بود كه قبل از ورود نیروی انتظامی به محوطه خوابگاه دانشجویان، صدای شكستن شیشه و پرتاب اشیا و وسایل دانشجویان از پنجره خوابگاه ها به بیرون شنیده می شد كه این حركت سازمان یافته پس از خروج نیروهای انتظامی هم تا صبح ادامه یافت به گونه ای كه بسیاری از اتاق ها، میزها و وسایل مطالعه دانشجویان ، تخت خواب ها، یخچال ها، كیوسك های مطبوعاتی و تلفن و درب و پنجره خوابگاه ها تخریب و دچار آسیب های جدی شدند. شعله های خشم كور درگیری های پراكنده كه از نیمه شب آغاز شده بود، تا صبح روز جمعه ادامه یافت و افراد نقابدار مستقر در كوی و پشت بام های مشرف به خیابان كارگر با پرتاب سنگ و اشیای سخت و سردادن شعارهایی علیه اركان نظام ، درصدد تهییج دانشجویان از یك سو و شدت عمل نیروهای انتظامی و امنیتی در برخورد با دانشجویان در سوی دیگر بودند. حدود ساعت 11 صبح ، بالاخره جلسه شورای تأمین استان در استانداری تشكیل می شود و حادثه شب گذشته را بررسی می نماید. حوالی ظهر روز جمعه به نیروهای انتظامی دستور داده می شود كه از صحنه خارج شوند. در این میان برخی چهره های سیاسی جهت ابراز همدردی با دانشجویان وارد كوی دانشگاه می شوند. مجید انصاری ، موسوی لاری ، دكتر معین ، فائزه هاشمی ، خانم كروبی ، مصطفی تاج زاده ، عبدالله نوری ، درودیان ، اكبر گنجی ، ابراهیم اصغرزاده و... از جمله این افراد بودند. فضای دانشگاه همچنان متشنج است و سخنان برخی از این چهره های سیاسی كه به ظاهر برای آرام كردن دانشجویان به داخل كوی رفته بودند، شعله های خشم آنان را شعله ورتر می سازد به گونه ای كه بار دیگر گروه هایی سازمان یافته از محوطه كوی خارج شده و در خیابان كارگر ضمن ضرب و شتم مردم و ایراد خسارت به اموال عمومی ، درگیری های پراكنده ای را با نیروهای انتظامی مستقر در اطراف كوی دانشگاه شكل می دهند. روزنامه های شنبه 19 تیر كار هدایت آشوب ها را بر عهده گرفتند. روزنامه خرداد در تیتر درشت صفحه اول خود نوشت : «كوی دانشگاه به خون كشیده شد» و روزنامه نشاط هم افزود: «دفتر تحكیم وحدت یك هفته عزای عمومی اعلام كرد.» و سپس پلاكاردهایی با مضمون پنج شهید به نام های ذاكری ، سهرابی ، امامی ، رهبری و نادری ، در میان دانشجویان توزیع گردید. در دانشگاه های امیركبیر، علم و صنعت ، صنعتی شریف و شهید بهشتی تجمع هایی صورت گرفته و عوامل بر پا كننده این تجمعات خواستار حركت دانشجویان به سمت كوی دانشگاه شدند. افراد حاضر در این تجمعات ، در مسیر حركت خود به سمت میدان انقلاب و دانشگاه تهران اقدام به سردادن شعارهایی چون «می كشم می كشم آن كه برادرم كشت »، «توپ تانك مسلسل دیگر اثر ندارد»، «عزاعزاست امروز، دانشجوی آزاده صاحب عزاست امروز»، «خاتمی ـ خاتمی واكنش واكنش » و «دانشجوی مبارزه حمایتت می كنیم » كردند كه در این میان سینما ملت ، بانك های تجارت و سپه ، چند اتوبوس واحد، پمپ بنزین ، محل برگزاری نماز جمعه ، یك بیمارستان و چند دستگاه خودرو سواری و موتور سیكلت تخریب و یا دچار آتش سوزی شدند. در این میان پیاده نظام هایی از عناصر نهضت آزادی ، حزب ملت ، نیروهای ملی ـ مذهبی ، سلطنت طلبان و افراد وابسته به كانون نویسندگی خود را به تظاهر كنندگان رساندند و با توزیع اعلامیه ها و بیانیه هایی سعی در تهییج و گسترش دامنه آشوب ها در سطح شهر داشتند. در این روز تعدادی از نیروهای حزب اللهی ، بسیجی و زنان محجبه توسط اوباش با چاقو و سنگ و پنجه بكس مورد هجوم قرار گرفتند. در میدان انقلاب ، چهار راه مخبرالدوله و بلوار كشاورز، چادر تعدادی از خانم ها توسط اوباش برداشته شد و سه تن از این بانوان كه مقاومت از خود نشان داده بودند توسط تیغ موكت بری بشدت مجروح شدند. در دیگر سو، رسانه های بیگانه و اپوزیسیون خارج كشور كه در رؤیای «ختم انقلاب » دست افشانی و پایكوبی می كردند، با ارسال اخبار و گزارش های كذب ، سعی در كشانیدن دامنه آشوب ها به شهرهای دیگر داشتند. خبرنگاران و عكاسان روزنامه های دیلی تلگراف ، ال موندو، كیودو، ال پائیس ، لیبراسیون ، فیگارو، پروفیل ، ایشن ایج ، نیویورك تایمز، واشنگتن پست ، كوریره دلاسرا به همراه شبكه های تلویزیونی سی .ان .ان ، ان .بی .سی ، فاكس نیوز، سی .بی .اس ، بی .بی .سی ، الجزیره و خبرگزاری های رویترز، فرانسه ، آسوشیتد پرس ، یونایتدپرس ، فرانس پرس ، در روزهای 20،21و22 تیر بالاترین حجم اخبار، گزارش ها و تصاویر خود را به سراسر دنیا ارسال كردند، به گونه ای كه بسیاری از سران كشورهای دنیا خود را آماده فرستادن پیام تبریك برای پادشاه و یا رئیس جمهور آینده ایران نموده بودند. در این میان ، تعدادی از فریب خوردگان اپوزیسیون خارج كشور هم با بستن چمدان هایشان برای ورود به ایران لحظه شماری می كردند. در انتظار حماسه حوادث تلخ و عبرت آموز 18،19،20،21و22 تیر به كندی و تلخی می گذشت . روزهایی كه فرزندان انقلاب خون دل های فراوانی خوردند و به دستور مقتدایشان سیاست صبر و سكوت و تحمل را پیشی گرفته بودند. در روز 22 تیر، پیام هشدار دهنده و آرامش بخش رهبر معظم انقلاب التیامی بر زخم هایی بود كه از حرامیان بر پیكره دوستداران و پیروان خمینی كبیر(ره ) رسیده بود. مقتدای دل مردم ایران در آن روز فرمود: «ملت رشید و غیور ایران ، مردم عزیز تهران . در دو روز گذشته كه جمعی از اشرار با كمك و همراهی برخی از گروهك های سیاسی ورشكسته و با تشویق و پشتیبانی دشمنان خارجی در سطح تهران ، به فساد و تخریب اموال و ارعاب و عربده جویی پرداخته و موجب سلب امنیت و آسایش مردم شده اند، دشمنان زبون و حقیر اسلام و انقلاب گمان كرده اند انقلاب و مردم مؤمن و انقلابی به آنان اجازه خواهند داد كه با فتنه انگیزی خود راه سلطه آمریكای جنایتكار را بر میهن عزیز ما هموار كنند.گروهك های وابسته و معاند، طبق تحلیل اربابان و معلمان خود، گمان كرده اند مردم ایران از اسلام و انقلاب دست برداشته اند و به خیال باطل خود می خواهند از انقلاب اسلامی انتقام بگیرند ولی غافل از اینكه ملت مؤمن و شجاع و هوشیار به آنان و اربابان و پشتیبانان آنان اجازه ادامه شرارت را نخواهند داد و نظام مقتدر اسلامی ، آنان را بشدت منكوب خواهد كرد... فرزندان بسیجی ام باید آمادگی های لازم را در خود حفظ كنند و با حضور خود در هر صحنه ای كه حضور آنان لازم است ، دشمنان زبون را سركوب و منكوب سازند.» و سپس در آوردگاه 23 تیر سال 1378، اقیانوسی از یك ملت بیدار دل ، روانه كوچه و خیابان های كشوری به نام ایران شد تا بار دیگر اثبات نمایند كه رهبری انقلاب و مردم هوشیار و هوشمند این نظام ، از چه ظرفیت های بی بدیل و شگفت آوری در تبدیل تهدیدها به فرصت ها برخوردارند. راهپیمایی میلیونی و حماسی ملت ایران در 23 تیر نشان داد كه از حادثه تا حماسه راهی نیست به شرط آنكه گوش و دل را به امیر كاروان سپرده باشی و برای چنین ملتی سرافراز، هماره چنین بوده و هست و خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 490]
-
گوناگون
پربازدیدترینها