واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: در دو دهه اخیر، به دنبال شیوع روبه افزایش چاقی میان کودکان، فشارخون بالا به یکی از بیماری های مهم این گروه سنی تبدیل شده است. در کودکان چاق رابطه ای مستقیم میان وزن و فشارخون سیستولیک مشاهده می شود. براساس مطالعات اپیدمیولوژیکی که نتایج آن به تازگی منتشر شده، علاوه بر کودکان، نوجوانان نیز با شیوع ۵ درصد به فشارخون بالا مبتلا هستند... فشارخون بالا ممکن است ثانویه به بیماری دیگری بروز کند یا به شکل فشارخون اولیه (فشارخون بالا با علت نامشخص) باشد. فشارخون ثانویه که در مقایسه با فشارخون اولیه شیوع بیشتری در کودکان دارد، در اغلب موارد به دنبال بیماری های کلیوی، کوآرکتاسیون آئورت یا بیماری های آندوکرین بروز می کند. در اغلب مبتلایان به فشارخون اولیه، سابقه خانوادگی فشارخون بالا یا بیماری قلبی عروقی گزارش شده است. امروزه چنین نتیجه گیری می شود که مبتلایان به فشارخون اولیه اغلب چاق هستند و شیوع فشارخون بالا در آنها با افزایش شاخص وزن به قد افزایش می یابد. ● تشخیص و کنترل فشارخون براساس برنامه ملی کنترل فشارخون بالا در کودکان و نوجوانان، کنترل فشارخون در کودکان باید از سن ۳ سالگی شروع شود. هنگام اندازه گیری فشارخون کودکان، حتما باید از کاف مناسب با اندازه دور بازوی کودک استفاده شود. در صورت استفاده از کاف بزرگ تر، فشارخون کمتر از میزان واقعی آن و در مورد کاف های کوچک تر، فشارخون بالاتر از میزان واقعی محاسبه خواهد شد. به علاوه، توصیه شده که قبل از اندازه گیری فشارخون، باید کودک از مصرف محرک هایی نظیر کافئین و داروهای دیگر اجتناب کند و ترجیحا برای کاهش اضطراب در محیط غیردرمانی قرار گیرد. همچنین، قبل از اندازه گیری فشارخون حداقل به مدت ۵ دقیقه در وضعیتی قرار گیرد که بازویش در امتداد قلبش باشد. به هرحال در برخی از موارد لازم است که فشارخون کودکان حتی در سنین کمتر از ۳ سالگی اندازه گیری شود. ● درمان های غیردارویی و دارویی درمان های غیردارویی: در کودکان و نوجوانان نیز مانند بزرگسالان درمان اولیه فشارخون شامل در پیش گرفتن رژیم غذایی مناسب و ورزش است. کاهش وزن، به خصوص در کودکان چاق، اغلب کودک را از درمان های دارویی بعدی بی نیاز می کند. مداخلات غیردارویی که برای بزرگسالان توصیه شده اند (شامل افزایش مصرف میوه و سبزیجات، جایگزین کردن غذاهای کم چرب و محدودیت مصرف سدیم) در کودکان و نوجوانان نیز سودمند هستند. توصیه های اخیر در مورد مصرف سدیم ۲/۱ گرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ سال و ۵/۱ گرم در روز برای کودکان بالای ۸ سال است. انتظار می رود که کاهش مصرف سدیم روزانه، کاهش فشارخونی معادل ۱ تا ۳ میلی متر جیوه ایجاد کند. سایر مداخلات نظیر قطع مصرف دخانیات همراه با ورزش نیز موثرند. به بیماران باید توصیه کرد که روزانه ۲۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش کنند و فعالیت های کم تحرکی نظیر تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری را به حداقل برسانند. در مورد کودکانی که به فشارخون بالای کنترل نشده یا فشارخون شدید مبتلا هستند، باید محدودیت هایی در فعالیت های ورزشی اعمال شود. اخیرا توصیه شده که کودکان با فشارخون شدید از شرکت در ورزش های رقابتی اجتناب کنند. درمان های دارویی: دارودرمانی در مورد کودکانی توصیه می شود که به فشارخون بالای ثانویه مبتلا هستند و نیز فشارخون آنها با ورزش و رژیم غذایی کنترل نشده است. داروهایی که اخیرا برای درمان فشارخون بالا در کودکان پیشنهاد شده اند، عبارتند از مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، بلوک کننده های گیرنده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، بلوک کننده های کانال کلسیمی و دیورتیک ها. انتخاب داروی مناسب برای شروع درمان فشارخون بالا در کودکان به نظر پزشک درمانگر و وضعیت کودک بستگی دارد. به عنوان مثال یک بتابلاکر یا آنتاگونیست آلفا بهترین انتخاب در بیماران با سطح بالای کاتکولامین ها هستند. اما در بیماران دیابتی، یک مهارکننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین بهترین انتخاب است. فاکتورهای دیگری که در زمان انتخاب داروی فشارخون باید مورد نظر باشند عبارتند از بروز علایم فشارخون بالا، عوامل مسبب فشارخون ثانویه، آسیب ارگان های اصلی و بروز فشارخون پایدار به دنبال درمان های غیردارویی فشارخون. مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین مختلفی در کودکان مورد مطالعه قرار گرفته اند که کاپتوپریل در راس آنها قرار دارد. انالاپریل، لیزینوپریل و رامیپریل نیز در مطالعات کوچک متعددی شرکت داده شده اند. مطالعات نشان داده که در درمان فشارخون بالای بزرگسالان، اثربخشی این گروه دارویی وابسته به نژاد است. در یک متاآنالیز منتشر شده از سوی اداره کل غذا و داروی آمریکا که نتایج ۶ مطالعه کوچک را مورد بررسی قرار داد، مشاهده شد که این اختلاف در مورد کودکان و نوجوانان نیز وجود دارد. داروهای مورد مطالعه عبارت بودند از بنازپریل، انالاپریل، فوزینوپریل، لیزینوپریل، کوئیناپریل و رامیپریل. بلوک کننده های کانال کلسیمی نیز به میزان گسترده ای در کودکان تجویز می شوند. نیفدیپین، ایسرادیپین، آملودیپین و نیکاردیپین بیشترین استفاده را در این گروه سنی داشته اند. نیفدیپین کوتاه اثر معمولا برای درمان حملات فشارخون کاربرد دارد. یافته های علمی که کاربرد نیفدیپین با قابلیت رهش کنترل شده را موردتایید قرار دهند، محدود هستند، ولی همان مطالعات محدود نشان داده اند که تجویز این دارو با دوز کمتر از ۱۲۰ میلی گرم در روز در کودکان به خوبی تحمل می شود. مطالعات گذشته نگر در مورد ایسرادیپین در دست است. در میان این داروها، آملودیپین به دلیل نیمه عمر طولانی تر و قابلیت مصرف یکبار در روز آن محبوبیت بیشتری دارد. به علاوه مصرف سوسپانسیون آملودیپین در این گروه ارجح است. نیکاردیپین داخل وریدی به طور وسیعی برای درمان فشارخون شدید تجویز می شود. به جز در مورد فشارخون بالای مرتبط با بیماری های کلیوی، شواهد علمی در مورد مصرف بلوک کننده های گیرنده آنژیوتانسین در کودکان با فشارخون بالا محدود هستند. در یک مطالعه مصرف کاندزارتان ۸ میلی گرمی در کاهش فشارخون ۱۱ کودک ۶ تا ۱۸ ساله اثربخش اعلام شد. در مطالعه دیگری نیز مصرف والزارتان ۲۰ ،۴۰ و ۸۰ میلی گرمی در ۹۰ کودک یک تا ۵ ساله موثر شناخته شد. در همین مطالعه اثرات والزارتان بر رشد کودکان نیز بررسی شد. وزن گیری و رشد قدی و نیز تکامل مهارت های زبانی و قابلیت های حرکتی در این کودکان مطابق کودکان طبیعی بود. در درمان فشارخون بالای کودکان، مصرف طولانی مدت بتابلاکرها به دلیل تداخل شان با مشکلات زمینه ای نظیر دیابت، آسم و اختلال های متابولیسم چربی ها مورد بحث است. بیشترین مصرف بتابلاکرها در فشارخون بالای کودکان در مواردی توصیه می شود که بیماری شدید است یا درمان با چند دارو ضرورت دارد. به علاوه، تجویز دیورتیک نیز به بیماران با مشکلات کلیوی و نیازمندان به درمان چند دارویی محدود می شود. هفته نامه سپید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 434]