تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 14 مهر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):هرگاه كسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان او مى آيد و آ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1820783366




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

آغاز زندگی یک مصری


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان:
 زندگی روزمره مصریان

 زندگی روزمره مصریان
تصویری از یک خانواده مصری
 زندگی روزمره مصریان
چهره هایی از مصریان زندگی یک مصری، در دوران باستان، کوتاه و سخت بود. کودکان تازه به دنیا آمده حتی به سال اول حیات خود هم نمی رسیدند. نرخ مرگ و میر نوزادان بسیار بالا و احتمالا حدود 60 تا 70 درصد بود و مرگ و میر مادران در حین زایمان هم چیزی در همین حدود بود. برای همین کودکانی که به یک سالگی می‌رسیدند موهبتی استثنایی از سوی خدایان تلقی می‌شدند. پس از 5 سالگی، آموزش دختران و پسران از هم جدا می‌شد. پسران خانواده های ثروتمند به مدرسه می‌رفتند. پسران خانواده های فقیر هم به کمک کردن به پدرانشان می‌پرداختند. آموزش پسران تا 12 یا 16 سالگی طول می‌کشید که سنی بود که پس از آن دیگر آنها را بالغ می‌شمردند و آنها می‌توانستند به کار کردن برای خود مشغول شوند. از این سن به بعد می‌توانستند ازدواج کنند اما معمولا قبل از 17 تا 20 سالگی اولین زن خود را نمی گرفتند. مردان می‌توانستند بیش از یک زن داشته باشند اما چون شرط تامین زندگی زنان و کودکان اجباری بود معمولا جز ثروتمندان کسی چند زن اختیار نمی کرد. اغلب مردان تا زمان مرگ کار می‌کردند و سن متوسط مرد کارگر فقیر حدود 30 سال بود. گذشتن از مرز چهل سالگی آن چنان عجیب و مبارک شمرده می‌شد که به فرد چهل ساله جایزه ای می‌دادند که شامل غلات و سبزیجات سالانه بود. به این ترتیب مرد چهل ساله باز نشسته می‌شد و بدون کار اما با رفاه کمتری زندگی می‌کرد. زندگی دختران بسیار با پسران تفاوت داشت. سراسر زندگی آنها بر محور خانه و خانواده می‌گشت. در چهار سالگی دختران آموزش خانه داری نزد مادرانشان را شروع می‌کردند و دوختن، غذا پختن و تمیز کردن خانه را یاد می‌گرفتند. ساعاتی که صرف این کار می‌شد به مراتب بیشتر از ساعات آموزش پسران بود. دختران در سن 12 یا 13 سالگی ازدواج می‌کردند، اما شواهدی بر ازدواج در سن 8 یا 9 سالگی هم وجود دارد. از هر عروسی انتظار می‌رفت که در سال اول ازدواج فرزندی به دنیا آورد. عمر زنان هم بسیار کوتاه بود و در میان فقرا از 30 سالگی هم در نمی گذشت. زنان بازنشستگی نداشتند و مراقبت از آنها به عهده پسرانشان بود و اگر نداشتند بر عهده دختران و دامادها بود؛ البته اگر دختر به خانه ثروتمندی به شوهر رفته بود. در غیر این صورت اغلب با گدایی به زندگی خود ادامه می‌دادند.  بازگشت





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 518]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن