تحليل دو استاديار دانشگاه از تهديدهاي فناوري اطلاعات؛ جاسوسان جيبي سربازان دشمن

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: تحليل دو استاديار دانشگاه از تهديدهاي فناوري اطلاعات؛ جاسوسان جيبي سربازان دشمن
* ترحمي يوسفي

انگار هر چه زمان مي گذرد حريم خصوصي انسانها تنگ و تنگتر مي شود و حال، ورود به آن راحت و راحتتر گشته است، بدون اينكه

آدمها حتي خودشان چيزي بدانند.
و حالا تمام دنياي آدمها شده است يك جعبه كوچك جادويي. تلفن همراه، اينترنت و ... و ديگر نمي دانند كه چقدر اين دنيا تارهايي بين خودشان و روابط خانوادگي و اجتماعي يشان تنيده است. آن قدر كه ديگر حتي حاضر نيستند كسي را به خلوت خود راه دهند و حال خود خرسند از اينكه مثلاً با آن سردنيا در ارتباطند بدون اينكه حتي بدانند كه چقدر در دنيايي عجيب با تارهايي نامرئي محصور گشته اند.
آن قدر در دنياي فناوري اطلاعات غرق گشته اند كه حتي ديگر نمي دانند چقدر حريم خصوصي شان مورد تجاور قرار گرفته است.
انگار هر چه در دنياي انفورماتيك جلوتر مي روند بيشتر و بيشتر حريم خصوصي شان مي شكند بدون اينكه حتي خود چيزي بدانند.
و حال تهديدهاي حاصل از فناوري اطلاعات بر حريم خصوصي را از ديدگاه يك متخصص رمزشناسي (رمز نگاري، تحليل رمز)، امنيت داده ها و ارتباطات مي بينيم.
آقاي عباس قائمي بافقي، استاديار دانشگاه فردوسي مشهد اين تهديدها را به سه دسته تقسيم كرده كه شايد ما هنوز اصلاً برخي از آنها را هم نمي شناسيم.
1- به محض آنكه كارت شبكه را بر روي رايانه خود نصب مي كنيد و به محض آن كه يك گوشي تلفن با امكان بلوتوث تهيه مي كنيد، بايد منتظر مهمان ناخوانده باشيد، حتي اگر ارتباط با شبكه برقرار نكرده باشيد و يا آن كه بلوتوث شما خاموش باشد. در واقع بلوتوث شما يك جاسوس جيبي است كه حركت شما از يك محل به محل ديگر را پيوسته به اطراف گزارش مي دهد. يك كارشناس خبره مي تواند بودن اينكه شما خبر داشته باشيد از راه دور وارد دستگاه شما شود، تصاوير محفوظ در آن را ببيند، دفتر تلفن آن را ورق بزند و مشخصات موجود در تلفن شما را براي خودش پياده كند. برخي معتقدند كه بلوتوث در آينده مي تواند با دستكاري اندكي به دوربين مدار بسته متحركي تبديل شود كه اصلاً تحت كنترل دارنده آن نخواهد بود.
2- جنبه ديگري از تهديدهاي حريم خصوصي، برنامه هاي مخرب مانند ويروس، كرم، بمب منطقي، اسب تروا و در پشتي است، كه مي توان آنها را سربازان پياده براي حمله به حريم خصوصي دانست.
همه اينها بدون اجازه و به سرعت در سيستمها منتشر شده و مي توانند به جمع آوري و انتشار اطلاعات شخصي افراد گماشته شوند. متأسفانه بسياري از برنامه هاي به ظاهر سالم نيز به عنوان يك ستون پنجم در سيستم هاي رايانه اي حضور پيدا كرده و به نقض حريم خصوصي مبادرت مي كنند. با توجه به نبود دسترسي به كد برنامه هاي كاربردي از يك سو و گسترش حجم روز افزون آنها از سوي ديگر، امكان اطمينان از صحت عملكرد آنها وجود ندارد.
3- جنبه ديگر استفاده از دوربينهاي متعدد است كه به دلايل مختلف مانند كنترل ترافيك، امكان تبادل تصوير از طريق اينترنت، استفاده در بازيهاي رايانه اي و ايجاد امنيت در مكانهاي عمومي مانند فروشگاهها، تفريحگاهها، فرودگاه و مترو نصب شده است.
اگر چه اين اطلاعات عمومي و بي اهميت به نظر مي آيد، اما قرار گرفتن آنها در كنار يكديگر و افزوده شدن حجم زياد اطلاعات كه به طريقهاي مختلف به دست آمده است با به كارگيري ابزارهاي توانمند پردازش اطلاعات و داده كاوي مي تواند اسراري را برملا كند كه شايد به ذهن صاحب آن نيز خطور نكرده باشد.
او به عنوان يك متخصص دو عامل را دليل اين بحرانها مي داند:
جنبه اول: امكانات سخت افزاري و نرم افزاري كه در دست صاحبان قدرت قرار دارد و ما يا از آن بي خبر بوده يا ناگزير به تن دادن به آن هستيم.
جنبه دوم: ملاحظات فرهنگي در فضاي سايبر در سازماندهي و نگهداري اطلاعات خصوصي است. شايد تغيير ساختار زندگي و معماري ساختماني نقش بيشتري در نقض حريم خصوصي داشته تا آسيبي كه از سوي توسعه ساختمانهاي مرتفع حاصل شده است.
حريم خصوصي مفهومي است كه شامل اطلاعات و غير اطلاعات مي شود با پيشرفت فناوري اطلاعات در دنياي حاضر، بحث حريم خصوصي در مورد اول كه بحث اطلاعات باشد بيشتر مصداق پيدا مي كند.
هر انساني در حقيقت نزد خود اطلاعاتي دارد كه مايل نيست ديگران از آن مطلع شوند، بنابراين اگر اين اطلاعات به نوعي مربوط به خود شخص باشد حريم خصوصي آن شخص محسوب مي شود.و آن جاست كه ضرورت مديريت بر حريم خصوصي انسانها پر رنگ مي نمايد.
آقاي محمد لگزيان، متخصص سيستمهاي اطلاعات مديريت و استاديار دانشگاه فردوسي مشهد، مديريت بر حريم خصوصي را اين گونه تعريف مي كند:
توانايي اينكه فرد يا گروه بتواند در حقيقت اطلاعات فردي و شخصي و گروهي خودشان را حفظ بكنند و در حقيقت بخشي از اطلاعات كه مدنظر آنان است از طريق انتخابي و گزينش آشكار و منتشر شود.
وي معتقد است كه حريم خصوصي انسانها همانند پياز لايه لايه است كه هر لايه حساسيت خاص خود را مي طلبد و فرد بايد در حفظ آن كوشا باشد.
لايه اول حريم خصوصي شامل امور جهاني و نفساني فرد است. هر چيزي كه در نقطه مقابل آن باشد حريم عمومي است.
لايه دوم شامل روابط خانوادگي افراد و بخشي از روابط اجتماعي آنهاست.
لايه سوم روابط اجتماعي كه شامل روابط دوستي، شغلي، سكونتي، اقتصادي، تفريحي و هر فعاليت ديگري كه توسط فرد در جامعه صورت مي گيرد.
ضمن اينكه بايد توجه داشته باشيم كه روحيات افراد چه در زندگي فردي و چه در زندگي سازماني در افشا يا در حقيقت اخفا كردن حريم خصوصي شان يكسان نيست.
برخي از افراد به شدت در حفظ و مخفي كردن اطلاعات يا حريم خصوصي شان تأكيد مي كنند مثلاً بعضي از افراد دوست ندارند كسي در رابطه با گذشته شغلي و كاري شان چيزي بداند. در مقابل بعضي ها نه تنها به اطلاعات خود حساسيتي ندارند بلكه در صورت داوطلبانه ترجيح مي دهند كه كل زندگينامه و رزومه خود را در دسترسي همگان قرار دهند. اما در عين حال اين باعث نمي شود كه در بحث توجه به حريم خصوصي افراد و ارزش گذاري و بازبيني اطلاعات مورد توجه سازمانها يا بي توجهي سازمانها قرار بگيرد.
وي به عنوان يك مدير، حفظ حريم خصوصي افراد و جامعه را در درجه اول برعهده سازمانها مي داند.
ما به عنوان سازمان بايد مكانيزمهاي اجرايي خودمان را نظارت كنيم و حافظ و نگهدارنده خوبي براي حريم خصوصي افراد باشيم هر چند كه افراد خودشان حساسيت هم نداشته باشند.
لگزيان در درجه دوم بعد از سازمانها حفظ حريم خصوصي افراد را بر عهده خودشان مي داند.
وي معتقد است مردم و شهروندان چه آنهايي كه به عنوان مشتري فناوري جديد هستند و چه آنهايي كه به عنوان سازمانهاي مربوط اطلاعات را مي گيرند، هر دو بايد در جهت حفظ حريم خصوصي افراد تلاش كنند.
حريم خصوصي اشخاص تا جايي كه خصوصي باشد بخشي از حقوق شخصي تلقي مي شود كه تنها توسط خود شخص قابل تصرف است همان طور كه تصرف انسان در مال، حقوق و ... به دست خود اوست.
تصرف در حريم خصوصي او نيز به دست خود اوست. انسان مي تواند مال خود را حفظ كند و از حقوقي كه عرف و شرع براي او تعيين كرده بهره مند شود.
درنقطه مقابل همان طور كه كسي نمي تواند در مورد حقوق افراد بدون اذن و اجازه او تصرف كند در حريم خصوصي افراد نيز بدون اذن و اجازه خود فرد نمي توان در دنياي ديجيتال وارد شد.امروز در سيستم دنياي ديجيتال و الكترونيكي هم، حريم خصوصي تعريف شده است. هيچ گونه اطلاعات شخصي ما بدون اجازه افراد حق انتشار ندارد. بخشي از آن مربوط به افراد مي شود كه طبق آن خواسته ها و مقررات و نظام نامه هايي كه تأكيد مي كنند افراد در حفاظت از اطلاعات شخصي خودشان تلاش كنند يا رعايت كنند، مثل اينكه افراد پين كارت الكترونيكي خود را در دسترس ديگران قرار ندهند و ... .
شنبه 9 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 413]