واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: اولین ماهواره مخابراتی دنیا 51 سال قبل در 21 مرداد 1339 پرتاب شد تا فصلی نو در ارتباطات رادیویی و تجهیزات مخابراتی را آغاز کند و راهی به سوی توسعه ارتباطات بی سیم موبایل، اینترنت، ارتباطات مستقیم فرستنده های رادیویی و تلویزیونی و شبکه های موقعیت یاب ماهواره ای بگشاید.
به گزارش خبرنگار مهر، امروزه دنیای فناوری ارتباطات و اطلاعات بخش مهمی از توسعه خود را مرهون اجرامی مصنوعی است که در مدار پیرامون زمین در حرکتند و همانند یک پل رادیویی، در هر ثانیه میلیونها داده را میان ایستگاههای زمینی در نقاط مختلف دنیا تبادل می کنند.
اولین ماهواره مخابراتی دنیا در بیش از نیم قرن قبل در 12 آگوست 1960 همراه با موشک "ثور- دلتا" توسط ناسا پرتاب شد.
این ماهواره که ECHO 1نام داشت در حقیقت یک توپ بادشدنی به قطر30 متر و ترکیبی از یک لایه پلی استری فلزی شده "میلار" به ضخامت 0.127 میلیمتر بود که می توانست امواج رادیویی را بازتابش کند.
هدف این ماهواره، بررسی امکان برقراری ارتباط با استفاده از یک پل رادیویی مداری در مناطق مختلف زمین بود.
این کره، به محض اینکه از اتمسفر زمین خارج شد توانست امواج رادیویی را که از یک ایستگاه زمینی فرستاده شده بود به دستگاههای الکترونیکی گیرنده بازتابش کند.
این ماموریت موفق توانست اولین ارتباط مستقیم را بین دو ایستگاه رادیویی ناسا یکی از کالیفرنیا و دیگری در فلوریدا برقرار کند.
از این ماهواره بعدها برای بازتابش امواج رادیویی، تلفنی و تلویزیونی استفاده شد. به خاطر حجم بالای این ماهواره، همچنین امکان اندازه گیری دقیق تراکم اتمسفر در مدار پایین و فشار خورشیدی میسر شد.
ماهواره مخابراتی و شبکه های ارتباطی
شبکه های مخابراتی، شبکه هایی هستند که در بسامدهای رادیویی برای ارتباطات از راه دور اطلاعات، از اتصالات ماهواره های رادیویی میان ایستگاههای فرستنده- گیرنده زمینی و قمرهای مصنوعی مدارگرد استفاده می کنند.
این اقمار مصنوعی همانند پلهای رادیویی ماهواره ای برای فرستنده های برنامه های رادیویی و تلویزیونی، سیستمهای مکان یابی و موقعیت یابی رادیویی عمل می کنند.
امروزه این ماهواره ها در عرصه مخابرات (تلفن، تلویزیون و پردازش از راه دور اطلاعات) کاربردهای وسیعی دارند.
این سیستمها در فقدان زیرساختهای زمینی، اغلب به عنوان تنها راه حل کاربردی در مخابرات و ارتباطات اینترنتی به شمار می روند.
ایده ماهواره ها و قمرهای مصنوعی از کجا آغاز شد
این فناوری نیز همانند بسیاری از دستاوردهای علمی و فناورانه درون مایه های داستانی دارد. به طوریکه "آرتور سی. کلارک"، نویسنده معروف داستانهای علمی تخیلی و یکی از فیلمنامه نویسان اودیسه فضایی 2001 اثر "استنلی کوپریک" ایده سیستمهای ماهواره ای را ارائه کرد.
کلارک در 1945 نوشت که یک قمر مصنوعی در مدار استوایی که با شعاع حدود 42 هزار و 424 کیلومتر از مرکز زمین حرکت می کند باید سرعت زاویه ای دقیقاً برابر با سرعت زمین داشته باشد تا بتواند نسبت به زمین تقریباً در حالت بی حرکت باقی بماند و به این ترتیب بتواند یک پل رادیویی را میان دو نیمکره ای که برای آن قابل رویت هستند بسازد.
ایده کلارک به طور شگفت انگیزی نوآورانه بود. به طوریکه اتحاد جماهیر شوروی سابق تنها در سال 1957 توانست "اسپاتنیک" را به عنوان اولین قمر مصنوعی در مدار قرار دهد.
سه سال بعد از "اسپاتنیک"، اولین ماهواره مخابراتی با عنوان ECHO 1در 12 آگوست 1960 (21 مرداد 1939) پرتاب شد و پس از آن ماهواره های Courier 1B (1960) و "تل استار" (1962) در مدار قرار گرفتند.
تشکیل سازمان جهانی توسعه مخابرات از راه ماهواره
INTELSATدر سال 1964 به عنوان اولین سازمان غیر دولتی جهانی برای توسعه تجاری سازی مخابرات از راه ماهواره تاسیس شد.
بیش از 120 کشوری که در این سازمان عضو بودند در ترویج استفاده از ماهواره ها سرمایه گذاری کردند و توانستند سود قابل توجهی به دست آورند.
تمام استفاده کنندگان این سیستم (اعضا و غیر اعضا) باید تعرفه های استفاده از این ماهواره ها را برپایه نوع خدمات (تلفنی، تلویزیونی و انتقال اطلاعات)، توانایی به کار گرفته شده بر روی ماهواره و دوره زمانی خدمات پرداخت می کردند.
در 18 جولای 2001 سازمان INTELSATدر پی فرایند آزاد سازی و خصوصی سازی، مخابرات جهانی به یک سازمان خصوصی تبدیل شد و با بیش از 200 سهامدار از بیش از 145 کشور دنیا زیر نظر سازمان بین المللی ماهواره های مخابراتی" (ITSO) به کار خود ادامه داد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 275]