محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827933087
چگونه مواظب عکاسها باشیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - پیام فروتن بحث شکل و محتوا در طول تاریخ هنر همواره مطرح بوده و هست. این که کدامیک در الویت قرار دارد و ارزش واقعی با کدام است؟ با این حال قرائتهای پست مدرنیستی از هنر هیچگاه آنها را از یکدیگر جدا ندانسته و ماهیت هریک را در تعامل با دیگری بررسی کرده است. تئاتر هم از این قاعده مستثنی نیست. با این حال گویا جشنواره تئاتر فجر در این دوره، ارزش واقعی را بر محتوا دانسته و یکی از شروط اصلی پذیرش آثار را بر محتوای آثار استوار کردهاست. حال این محتوا چه میتواند باشد؟ بر اساس چه ضوابطی تعیین میشود؟ و اصولا تا چه حد تابع سلایق فردی است؟ اینها پرسشهایی است که باید به آن پاسخ گفت. اما در این میان آنچه بدیهی به نظر میرسد نقش بازبینان جشنواره در انتخاب محتوایی و حتی شکلی آثار جشنواره است. از یکی از کارگردانان که در جشنواره امسال حضور دارد، نکته جالبی را شنیدم. گویا بازبینان از او خواسته بودند، در طراحی میزانسنها و چینش بازیگران بر روی صحنه به گونهای عمل کند که اگر احیانا عکاس مغرضی در میان تماشاگران وجود داشت، نتواند تصاویر شائبه برانگیزی را ثبت کند. یعنی بازیگران را در زاویهای قرار دهد که عکاس به هیچ وجه نتواند عکسی جنجال برانگیز از چگونگی قرارگیری آنها نسبت به یکدیگر برداشت کند! بدین ترتیب به نظر می رسد پس از رشته دراماتورژی که در دهه 60 میلادی در فرانسه به وجود آمد، این بار نوبت ایجاد یک رشته دیگر دانشگاهی و یک تخصص تازه تئاتری است. رشته و تخصصی که میتوان نام فتودراماتورژی را بر آن گذاشت!بدین ترتیب باید علاوه بر دستیار کارگردان، شخصی با تخصص یاد شده، همواره در کنار کارگردان وجود داشته باشد و میزانسن های او را از زوایا و کنجهای مختلف بررسی و آنالیز کند. در این صورت متخصص مزبور میتواند میزانسنهای خطرزا و شبههناک را به کارگردان یادآوری کرده و آنها را اصلاح کند. این گونه است که دیگر نه از محتوا میتوان رد پایی پیدا کرد و نه از نظام شکلی اثر. همه چیز بر هم می ریزد و ساختمانی به وجود میآید که با هیچ چسبی نمیتوان اجزایش را به یکدیگر متصل کرد. در نهایت شکلی از تئاتر ایجاد میشود که مطلقا از بطن اثر و جوهره آن برنمیخیزد و تابع محدودیتهای بیرونی است. جالب آن که این محدودیتها نیز غالبا به واسطه سوء تفاهم ایجاد میشوند. نگاهمان به اجرای اخیریست که با جارو جنجال همراه شد، کارگردان و عوامل اجرایی اثر به دادسرا احضار شدند و از ادامه اجرایشان جلوگیری به عمل آمد. در حالی که از شورای بازبینی گرفته تا شخص وزیر ارشاد از این اجرا حمایت به عمل آوردند. با این حال شائبه ایجاد شده به حقیقتی مسلم تبدیل شد و کار از کار گذشت.در این میان و در آستانه برگزاری جشنواره تئاتر فجر به مسئولان این جشنواره پیشنهاد میکنیم، به جای آن که خود و صدها تن از هنرمندان تئاتر را گرفتار این تخصص جدید کنند، بهتر نیست همان چند عکاس مغرض را به سالنها راه ندهند و از عکاسی آن ها جلوگیری به عمل آورند؟! بی شک در زمانی که بهره وری و صرفه جویی، شعار روز شده است، این شیوه، روش معقولتر و منطقی تری به نظر میرسد. 52144
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 466]
-
گوناگون
پربازدیدترینها