واکنش منتقدان سینمایی به چاقو کشیهای اخیر در سطح کشور

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: رخ دادن چند واقعه چاقو کشی در جامعه ایران در هفته های اخیر ،باعث واکنش منتقدان مشهور سینمای ایران وتحلیلهای متفاوتی درباره این وقایع شده است . حادثه مشهور سعادت اباد و چاقو کشی در استادیوم و جشنواره تئاتر باعث شده تا منتقدان سینما به تحلیهای دراین زمینه بپردازند .

/علی معلم: چاقو از سینما رفت وبه جای آن پیژامه و آفتابه آمد/
علی معلم سر دبیر ماهنامه قدیمی ومعتبر دنیای تصویر دراین باره در جدیدترین شماره خود نوشته : یادم می آید در زمانی نه چندان دور، برخی از منتقدان از مسعود کیمیایی ایراد می گرفتند که این چاقو چرا هنوز در آثار شما هست و در جامعه نیست. نمی خواهید دست بردارید از این چاقوکشان و قهرمانان سبیل آویزان! پس کی عصر دویدن قیصر و آب منگل و کلاه مخملی ها و عربده کش ها در سینما سر می آید؟
علی معلم در یادداشت خود افزوده :حالا و در این روزها چاقو و قمه از سینما رفته و جایش را آفتابه و ب ام و و پیژامه گرفته، ولی چاقو حتی در مراسم اختتامیه ی تئاتر (به گواه روزنامه ها) بیرون می آید، در ورزشگاه فوتبال (به گواه برنامه ی نود) هل من مبارزه می طلبد و در کف خیابان سعادت آباد در حضور ده ها مرد و زن رشید و شجاع! (به گواه فیلم اش در اینترنت) بدن جوانی را می شکافد. یکی برای نبردن جایزه، یکی برای طرفداری کورکورانه از یک رنگ و یک تیم و دیگری برای تعصّبی دیگر. چاقوها در درام های سینمایی هم بهتر است نباشند. عزیزان، چاقو را غلاف کنید. هفت تیرها را بیرون نکشید، چماق ها را بکارید. انسانیتِ انسان را ارج بگذاریم.
/حادثه سعادت آبادبه روایت جواد طوسی/
جواد طوسی دیگر منتقد سینما نیز دراین باره درروز نامه شرق نوشته است :یک خبر و حادثه با همه جذابیت.های ژورنالیستی و اهمیت اجتماعی و رسانه.ای، در اثر استفاده زیاد به کلیشه تبدیل می.شود. این وضعیت می.تواند شامل حال همین جنایت رخ داده شده در میدان کاج سعادت.آباد شود اما معتقدم هنوز می.توان از جنبه.های گوناگون به چگونگی شکل.گیری این حادثه تلخ و علل و عوامل وقوع آن و رابطه قانونی «سبب و مباشر» در این زمینه پرداخت. روی همین اصل، با آنکه برای یادداشت این هفته خواب.های دیگری دیده بودم که یکی از آنها کنسرت «همایون شجریان» با بلیت ۴۵ هزار تومانی و هفت خوان ثبت نام اینترنتی.اش و خروج ناگزیر بخش قابل توجهی از طبقه متوسط کم.درآمد از این گردونه بود، ترجیح دادم روی ابعاد دیگری از همان جنایت خونین زوم کنم. می.گویند جامعه ما در حال گذار است و بعضی از دوستان و حضرات که بدجوری برای گذار از «سنت» به «مدرنیته» و هم.آغوشی با پست.مدرنیسم یقه جِر می.دهند، دوست دارند به شهر بی.در و پیکری مثل تهران بگویند «کلانشهر» یا «متروپولیس» و اصلاً فکر نمی.کنند با این قیاس مع.الفارق تن مرحوم فریتزلانگ در گور می.لرزد.

/با میزانسن این سینه چاکان جامعه پسا مدرن/
طوسی درادامه نوشته :اگر بخواهیم خودمان را با میزانسن این سینه.چاکان مدرنیته و جامعه پسامدرن تطبیق بدهیم، باید بگوییم بله تهران شهری است که یک زمانی زیر بازارچه «حموم نواب» .آدمی به اسم «سیدرسول» با یک چاقوی دسته. سفید کار زنجون زد تو شکم «اصغر هروئین.فروش» که او را معتاد کرده بود و بعد هم این زخم زدن قصاص.گونه را با غرور برای رفیقش «قدرت» تعریف کرد و گفت: «یا قمر بنی هاشم چه حالی داشت…» حالا در این جامعه گذر کرده از آن سنت زیر بازارچه، آدمی به اسم یعقوب عاشق زن شوهرداری می.شود و ترتیب جدا شدن او از شوهرش را می.دهد و بعد هم ۲۲۰ میلیون تومانِ یامُفت را خرج این خانم (طبق گفته.های خودش) می.کند تا دفتری در سعادت.آباد دایر کند. تا اینکه سر و کله رقیب دیگری به نام «یزدان» پیدا می.شود و… خون جلوی چشم را می.گیرد و دوباره چاقوی تیزی که خون را می.شناسد. ولی این.بار به جای آنکه «مسلخ» در کانون سنت و زیر بازارچه باشد، در میدان کاج سعادت.آباد است؛ منطقه.ای که از نظر اقتصادی طبقه کم و بیش مرفه و کسانی که دست.شان به دهان.شان می.رسد را پوشش می.دهد. در این جنایت که مثل رفتارشناسی اخلاقی و سنتی «سید» نمی.شود اسمش را قصاص گذاشت، ضارب مقصر اصلی است یا مضروب یا هر دو یا فردی که بر اساس حرف.های نقل.شده از سوی ضارب در روزنامه.ها می.توان او را عامل غیرمستقیم این برخورد تهاجمی و کینه.جویانه ناشی از حسادت و حس تملک.خواهی به شمار آورد؟

/کراننبرگ باید به ایران بیاید/

این منتقد قدیمی درادامه تاکید کرده : اگر مقصر را شخص ضارب بدانیم، باید به ریشه.ها بیشتر توجه کنیم؛ به عواملی چون رفاه بیش از حد و حدود ظرفیت.پذیری آدم.ها، فروپاشی اخلاقیات و قیود خانوادگی، خصایص ناشی از نوکیسگی به.گونه.ای که فکر کنی با پول می.توانی به همه چیز دست پیدا کنی و هر خواسته نامشروع را جامه عمل بپوشانی. اینجاست که می.بینی در این گذر ناقص و الکن ماهیت آن خشونت بدوی از بین نرفته و فاعل به جغرافیای مدرن نیز رخنه کرده است. کار به جایی رسیده که فیلمساز مورد علاقه.ام «دیوید کراننبرگ» باید به این کلانشهر گل و بلبل ما بیاید و «تاریخچه خشونت» و «قول.های شرقی۲» را بسازد.
قاعدتاً در صبح روز حادثه افراد این جامعه با اهداف متفاوتی از خانه.هایشان بیرون آمده.اند؛ انجام کاری اخلاقی یا ضداخلاقی یا محدود شدن در سیکل معمول روزمرگی و…یعقوب» نیز شاید به یاد «بورخس» قبضه چاقو را از کشوی میزش برداشته تا نیتش را عملی کند. اصل مهار شدن این حس و رفتار مهاجم و آنارشیستی است که کاملاً ارتباط با قراردادهای اجتماعی و عرفی یک جامعه دارد. خانم فرزانه روستایی در یادداشت خود در شماره روز یکشنبه این هفته برای مرگ آن جوان پیراهن قرمز (یزدان) روی آسفالت میدان کاج سعادت.آباد خواستار اعلام عزای عمومی شده بودند. عده.ای دیگر کم.کاری آن دو مامور حاضر در محل را عامل بروز و تکوین این واقعه دانسته.اند (یعنی سبب اقوی از مباشر) و فرمانده پلیس پایتخت هم آب پاکی را ریخت و گفت: «بضاعت پلیس بیش از این نیست.» واقعاً حکایتی است؛ زمانی همین جناب شهردار فعلی تهران با سلام و صلوات طرح حضور به موقع ماموران پلیس و نیروی انتظامی در سطح شهر برای ایجاد نظم و امنیت عمومی و پیشگیری از وقوع جرم را در زمان تصدی فرماندهی نیروی انتظامی تهران بزرگ اعلام کرد و این اتفاق (لااقل در شکل نمایشی.اش) افتاد و ماموران حاضر به یراق را با اتومبیل.های بنز صفر کیلومتر در نقاط مختلف شهر تهران می.دیدیم. خوب طی این سال.ها چه اتفاقی افتاده که این بضاعت اندک شده است؟ از یک جنبه نیز می.توان آن شخصی را که با خونسردی کامل از شکل.یابی این قضیه تا جان کندن «یزدان» فیلم گرفته ولی درصدد برنیامده تا کار مثبت دیگری به عنوان یک شهروند برای جلوگیری از مرگ فرد مضروب انجام دهد هم مقصر دانست. به عنوان معترضه عرض می.کنم که کم.کم باید یک جشنواره هم برای ساخت و تولید این گونه فیلم.ها راه بیندازیم که الحمدلله همه حوزه.ها و سوژه.ها را شامل می.شود؛ از مراسم جشن و عروسی و لهو و لعب بگیر تا قتل و جنایت و مراسم اعدام و سنگسار و… و صحنه.های پورنو. اما در انتها می.خواهم با طرح یک سوال برای خودم دشمن.تراشی کنم. ما که آب از سرمان گذشته است… آیا نباید حسابی هم برای همان زنی باز کرد که بدواً قاپ ضارب را دزدیده و بعد زمینه رقابت عاشقانه ضارب و مضروب را فراهم کرده و آنها را به جان هم انداخته؟ بله مثل اینکه باید بپذیریم همیشه پای یک زن در میان است. یک نگاهی به «قطام» و همسر دوم «مختار» پسر «ابوعبیده ثقفی» که این روزها در سریال «داوودخان میرباقری» حضور هرازگاه دارد، بیندازید. به قول جناب «باستانی.پاریزی» در هر قصه شگفت. تاریخی و اجتماعی ردپای یک زن به روشنی رویت می.شود. روضه.ام را با شعری از حکیم طوس خاتمه می.دهم و آمادگی.ام را برای هرگونه شورش بی.دلیل یا بادلیل فومینیست.های مقیم مرکز علیه خود اعلام می.کنم: مکن هیچ کاری به فرمان زن /که هرگز نبینی زنی رایزن

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 299]