محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826645021
این گزینهها با نظرات مجلس همخوانی ندارند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > آموزش - رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، نامهای برای رئیس دولت دهم فرستاد که حکایت از نارضایتی بخشی از مجلس نسبت به وزرای پیشین آموزش و پرورش و علوم دارد امید کریمی: تا هفت روز دیگر، محمود احمدی نژاد، دومین کابینه خود را معرفی میکند. کابینه‌ای که از مدتها پیش حرف و حدیث‌ها و دلخوری‌ها و چالش‌های فراوانی پشت سر خود داشته است. او البته سعی دارد این دلخوری‌ها را از بین ببرد و به همین دلیل دوشنبه شب با فراکسیون اصولگرایان مجلس جلسه داشت. اما پیش از این جلسه، علی عباسپور تهرانی، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، نامهای برای رئیس دولت دهم فرستاد و در آن از او خواست در انتخاب وزرای آموزشی تأمل بیشتری داشته باشد. او البته در این نامه پیشنهادی به احمدینژاد نداد، اما نوشتار و جملات نامه حکایت از نارضایتی بخشی از مجلس نسبت به وزرای پیشین آموزش و پرورش و علوم است: «آغاز برنامه بیست ساله چشم‌انداز تقریباً با آغاز به کار دولت نهم مصادف بود و عملکرد این دولت علیرغم حرکتهای قابل تقدیری که برای آموزش کشور انجام داد از کاستیهایی برخوردار بود که باید در دولت دهم رفع و نگرانیها در مورد عدم رسیدن به اهداف چشم‌انداز مرتفع شود.» آموزش و پرورش بی‌سیاستاو کاستی‌ها را از آموزش و پرورش شروع کرده است: «این کاستی‌ها را در آموزش و پرورش می‌توان تغییر شدید مدیریتی در این وزارتخانه، نبودن مدیریت لازم بر منابع مالی و انسانی، عدم توجه به امر پرورش، کسریهای مکرر اعتباری، عدم توانمندی در اجرای قوانینی چون قانون احیاء معاونت پرورشی، تصمیماتی که موجب در هم ریختگی در روند آموزشی کشور می‌شود، نبود سیاست مدون در استفاده از توانمندی مراکز تربیت معلم، تعطیلی تدریجی مدارس غیردولتی، بالا بودن آمار افت تحصیلی به خصوص در مقطع سال اول دبیرستان و. . . برشمرد.» این انتقاد کلی عباسپور از آموزش و پرورش در حالی است که از دولت دوم هاشمیرفسنجانی تا دولت اول محمود احمدی نژاد، همه مجالس، از وزیران آموزش و پرورش ناراضی بودند. ضمن اینکه معلمان هم دل خوشی از وزیرشان نداشتند. تنها خاطره خوش از مدیریت ارشد آموزش و پرورش در 20 سال گذشته به دوران محمدعلی نجفی باز می‌گردد. عباسپور در گفت‌وگو با «خبر» درباره فرد شایسته وزارت آموزش و پرورش، به بدنه مدیریتی و تخصصی این وزارتخانه اشاره میکند: «میان مدیران داخل آموزش و پرورش، افراد توانمندی هستند که بتوانند سروسامانی به این وزارتخانه بدهند. لازم نیست از جای دیگری وزیر برای آنها انتخاب شود.» او همچنین می‌گوید: از وزیر آموزش و پرورش نمی‌توان انتظار زیادی داشت: «وزیر جدید باید تلاش کند اوضاع وزارت آموزش و پرورش از این که هست بدتر نشود. بعد هم باید بتواند توجه مجموعه دولت و مجلس را به آموزش و پرورش جلب کند. این بزرگترین کاری است که وزیر آموزش و پرورش می‌تواند انجام دهد.» با این اوصاف مشخص است که علیرضا علی احمدی، دومین وزیر آموزش و پرورش دولت نهم، به مذاق کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خوش نمی‌آید. چه اینکه او در زمستان 87 و اوایل بهار امسال، تا آستانه استیضاح هم پیش رفت، اما با پادرمیانی علی لاریجانی، از این مهلکه گریخت. طبق گمانه زنی‌ها او، یکی از گزینههای احمدینژاد برای آموزش و پرورش است. خودش هم گفته که علاقهمند است در دولت دهم در آموزش و پرورش بماند. عباسپور درباره این علاقه‌مندی و احتمال رأی اعتماد مجلس به علی احمدی برای آموزش و پرورش، پاسخ روشنی نمی‌دهد و می‌گوید که فعلاً نمی‌خواهد در این باره نظری بدهد، اما می‌گوید: «من فقط یک رأی دارم، نظر دیگر نماینده‌ها و کلیت مجلس را نمی‌دانم، اما این گزینهها با این نقطه نظرات همخوانی ندارند.» غیر از علی احمدی، حسین مظفر گزینه وزارت آموزش و پرورش است. حسین مظفر در دولت اول سیدمحمد خاتمی، وزیر آموزش و پرورش بود. با این حال به نظر میرسد، علی احمدی به مجلس معرفی شود. او از دوستی 30 ساله با احمدینژاد گفته که با این حساب تکلیف مشخص است. دانشگاه متورم در شش سال گذشته، دانشگاه‌های ایران در رخوت سیاسی کم سابقه‌ای بودهاند. این رخوت در دولت نهم بدتر شد و عملاً هیچ جنب و جوشی در دانشگاه‌ها وجود نداشت، تنها یک بار دانشجویان دانشگاه امیرکبیر چالشی را با احمدینژاد داشتند. انجمن‌های اسلامی هم چندباری خبرساز شدند، اما غیر از اینها هر خبری در دانشگاه‌ها بود، در حوزه مشکلات صنفی و بعضاً اخلاقی جا می‌گرفت. اما جالب اینجاست که عباسپور در نامه‌اش به رئیس دولت دهم، از او خواسته است وزیری را انتخاب کند که ضمن حفظ نشاط سیاسی دانشگاه‌ها، از اغتشاش جلوگیری کند. او درباره اینکه در چهار سال گذشته دانشگاه‌ها، هیچ تحولی نداشتهاند، می‌گوید: «دانشجوها حرکتی نداشتند، اما اگر هم چیزی بوده به اغتشاش کشیده شده است. چون وزیر علوم و رئیس دانشگاه نمی‌توانند کنترل کنند و آنها را به مسیر درست ببرند. اگر آیین نامه‌های مصوب شورایعالی انقلاب فرهنگی درباره تشکل‌های دانشجویی را اجرا می‌کردند و به آنها پایبند بودند، اغتشاش بوجود نمی‌آمد. در چهار سال گذشته هر حرکتی دانشجوها کردهاند، غیرقانونی بوده است. اعتنا نکردن به این مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی باعث این اتفاقات شده است.» به عقیده رئیس کمیسیون آموزش مجلس، تنش‌های سیاسی در دانشگاه‌های علوم پزشکی که تحت نظارت وزارت بهداشت است، کمتر بوده که نشان می‌دهد باقری لنکرانی، وزیر بهداشت در این زمینه عملکرد بهتری داشته است. افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها از جمله مواردی است که محمدمهدی زاهدی، وزیر علوم به آن افتخار میکند. اما عباسپور می‌گوید: این افزایش ظرفیت هرچند براساس انتظارات قانون چهارم برنامه توسعه بوده است، اما به بدترین نحو ممکن اجرا شده؛ «افزایش ظرفیت باید مطابق با امکانات باشد. ما نمی‌توانیم دانشجو بگیریم، بگوییم چون قانون گفته، باید امکان افزایش ظرفیت را هم داشته باشیم. این افتخار نیست که 360 هزار دانشجوی پیام نور را در مدت کوتاهی به بیش از یک میلیون نفر رسانده‌اند. همان موقع هم پیام نور با مشکل امکانات مواجه بود، اما افزایش ظرفیت داشت. آقای علی احمدی همان موقع که رئیس پیام نور بود، گفت که بیشتر از یک میلیون نفر دانشجو دارد، اما الان تکذیب کرده است و می‌گوید 800 هزار نفر. این تعداد هم زیاد است.» جالب اینجاست که محمود فرشیدی، وزیر سابق آموزش و پرورش، به خاطر چالش‌هایی که با پیام نور داشت از دولت نهم رفت و علی احمدی جانشینش شد. اشاره دیگر رئیس کمیسیون آموزش مجلس، به بازنشستگی استادان دانشگاههاست. در آغاز دولت نهم، چند استاد به نام دانشگاه تهران بازنشست شدند. تحلیل نهادهای دانشگاهی از این بازنشستگی، پیشینه سیاسی استادان بود. این اتفاق در آخرین سال دولت نهم افتاد و به دیگر دانشگاه‌ها هم رسید. ضمن اینکه بازنشستگی‌ها همیشه با سروصدا و کشمکش فراوان روبه‌رو بود. عباسپور می‌گوید: اگر این روند ادامه داشته باشد، مجلس برخورد میکند «بازنشستگی اساتید، نقطه تأسف وزارت علوم دولت نهم است. ما اساتید ارزنده‌ای داشتیم که بازنشسته شدند. امیدواریم در دولت جدید این اتفاق نیفتد. اگر این روند باشد، تصمیم داریم با وضع قانون، مانع شویم و دخالت کنیم.»هرچند موارد بسیار دیگری در کارنامه وزارت علوم دولت نهم وجود دارد که عباسپور چیزی درباره‌اش ننوشته است، اما این توصیفات هم نشان از نارضایتی کمیسیون آموزش از وزیر علوم دولت نهم دارد. وزیری که از معدود همکاران احمدینژاد بود که خطر استیضاح را از دو مجلس هفتم و هشتم لمس نکرد. اکنون محمدمهدی زاهدی، جدی‌ترین گزینه برای وزارت علوم و تحقیقات و فناوری است. او چندی پیش و در روز تحلیف احمدی نژاد، در جمع رؤسای دانشگاه‌ها، چنان حرف زد که گویی برای چهار سال دیگر وزیر خواهد ماند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 728]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها