لاغری و چاقی در گربه ها

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: از دست دادن وزن بدن در نتیجه کمبود انرژی در برابر نیازهای متابولیکی حیوان اتفاق می افتد و در حقیقت تعادل منفی انرژی وجود دارد. از دست دادن وزن زمانی در نظر گرفته می شود که از میزان طبیعی وزن بدن ١٠٪ کاهش و با از دست دادن مایعات بدن همراه باشد . لاغری در نتیجه از دست دادن بیش از حد وزن بدن به دلیل تغذیه نامناسب شدید می باشد . لاغری مفرط نیز حالتی از شدت بیماری می باشد . از دست دادن وزن ، بی اشتهایی ، خواب آلودگی و ضعف از علائم بالینی کاشکسی یا لاغری مفرط می باشد.
چاقی نیز یکی از عارضه های معمول تغذیهای در حیوانات کوچک به شمار می آید. در چاقی معمولا وزن بدن ١٥ تا ٢٠٪ یا بیشتر نسبت به حالت طبیعی بدن افزایش پیدا می کند. عدم توانایی لمس دنده ها معرف بر چاقی بدن می باشد. بر اساس مطالعات انجام یافته تخمین زده می شود که ٦ تا ١٢درصد گربه ها دارای افزایش وزن زیادی هستند. معمولا افزایش وزن و چاقی در حیوانات متعلق به صاحبانی هستند که فرد چاق یا مسن هستند و به نظر می رسد که چاقی با افزایش سن بیشتر تظاهر می کند. میزان چاقی در ماده ها بیشتر از نرها می باشد و معمولا این حالت در حیوانات عقیم دو برابر دیگر حیوانات سالم می باشد.
وضعیت هایی که ممکن است با چاقی اشتباه گرفته شود شامل : ادم عمومی زیر جلدی ، اتساع شکمی به دلیل بزرگ شدن اعضاء ، آسیب های توده ای و احتباس مایع در بدن می باشد.
عوامل:
سه عامل عمده دراز دست دادن وزن بدن حیوانات کوچک دخیل هستند.
به دست آوردن غذای ناکافی : ممکن است به دلیل کمبود رژیم غذایی ، بیماری های دهانی حلقی ، تهوع ، استفراغ ، برگردانی مواد از مری ، بی اشتهایی ، عوامل عصبی یا روانی باشد.
عوامل اختلال هضم و جذب
صرف بیش از حد انرژی : در بعضی موارد فیزیولوژیکی خاص ( آبستنی ، شیردهی ، تحرک بیش از حد ، هوای سرد ) و در بیماری هایی که میزان متابولیکی را افزایش یا باعث از دست دادن مواد غذایی بدن می شوند.
عوامل به دست آوردن ناکافی غذا :
کمبود انرژی غذایی : تغذیه با میزان ناکامی غذا – تغذیه با رژیم غذایی ضعیف الهضم– عدم تعادل پروتئین و انرژی
بیماری دهانی حلقی : اشکال در برداشت غذا ، اشکال یا جویدن دردناک یا دیس فاژی( اختلال در عصب قدامی ٥ و ٧ و٩ و ١٠ و یا ١٢ ) شکستگی های فک فوقانی یا تحتانی یا در رفتگی ها ، آبسه های ریشه دندان ، اجسام خارجی ، التهاب دهان ، التهاب حلق ، بیماری های پشت کره چشم ( آبسه – تومور ) التهاب عضلانی ( گیجگاهی ، فک پایین ، عضلات جوشی ) ، کزاز ، التهاب مری
تهوع و استفراغ ، برگرداندن مواد غذایی
بی اشتهایی
عوامل روانی : استرس ، تغییرات محیطی ، عصبانیت ، ترس
عوامل اختلال در هضم و جذب :
اختلال در هضم : نارسایی اگزوکرینی لوزالمعده ، کمبود نمک های صفراوی ، کمبود آنزیم براش بوردر
اختلال در جذب: آتروفی ویلی ها ، ژیاردیاز ، بیماری نافذ روده ( لمفوسیتیکی پلاسماسیتیکی ، ائوزینوفیلیک ، لمفوما ) ،هیستو پلاسموز ، آسیت ، افزایش فشار پورتال ، اثرات شیمی درمانی یا تشعشع بر روی مخاط معدی روده ای
عوامل صرف بیش از حد انرژی:
عوامل فیزیولوژیکی : آبستنی ، شیردهی ، ورزش سنگین ، دمای سرد
از دست دادن غذای انرژی دار: دیابت ملیتوس ( گلوکز ) ، بیماری های گلومرولی ( پروتئین ها ) ، بیماری روده ( پروتئین ها ) ، سوختگی ها ( پروتئین ) ، پیودرم شدید ( پروتئین ) از دست دادن مزمن خون ( پروتئین ) ، نفوذ مایعات ( پروتئین ) ، استفراغ ( الکترولیت ، پروتئین )، اسهال ( الکترولیت ، پروتئین )
افزایش میزان متابولیکی : تب ، عفونت ، نئوپلازی ( نئوکروموسیتوما ، هیپرتیروئیدیسم )، نارسائی احتقانی قلبی ، تروما
عوامل افزایش وزن
چاقی در نتیجه جذب و ترکیب زیاد انرژی غذا ( کالری ) در برابر میزان زیاد نیازهای متابولیکی حیوان می باشد . انرژی بیش از حد به صورت چربی ذخیره می شود.
عوامل محیطی : تغذیه بیش از حد در سنین اولیه ، در معرض غذاهای بسیار پسندیده ، عدم فعالیت فیزیکی ، درجه ای از فعالیت کورتیکال ( استرس ، آشفتگی روانی )
عوامل فیزیولوژیکی : آبستنی ، افزایش پاسخ به مرکز اشتها در هیپوتالاموس
عوامل ژنتیکی
عوامل عصبی : اختلال یا تومور هیپوتالاموس ، اختلال یا تومور هیپوفیز
عوامل هورمونی : افزایش استروژن در ماده های عقیم و کاهش نسترسترون در نرهای عقیم . (عقیمی باعث کاهش فعالیت فیزیکی) - هیپوتیروئیدیسم ، هیپرآدرنوکورتیسم ، دیابت ملیتوس ، تومور سلول های بتا ( انسولینوما )
داروهای ایجاد کننده پر خوری : گلوکوکورتیکوئیدها ، استات مژسترول ( گربه ) ، درمان ضد تشنج ( فنوباربیتال ، پریمیدون )
عمومی ترین عامل چاقی در حیوانات خانگی خوردن بیش از حد غذا نسبت به میزان صرف انرژی در حالت ورزش می باشد. خوردن بیش از حد غذا در سنین کم ( ٤ – ٦ ماه اولیه زندگی ) باعث افزایش تولید سلول های چربی گردیده و حیوان را به چاقی مستعد می کند . تغذیه آزاد انتخابی ، تغذیه با غذاهای مطبوع و باقی مانده از غذاهای خانه وعکس العمل های رفتارهای نسبت به غذا و رقابت عمومی در غذا باعث ایجاد مشکلات افزایش وزنی می گردد. عدم فعالیت فیزیکی در هر حیوان عامل مهم چاقی می باشد. تعداد سلول های چرب به تدریج با گذشت سن افزایش می یابد. این واقعیت همراه با کاهش میزان متابولیسم پایه می باشد. به دست آوردن غذا تحت کنترل مراکز اشتها در هیپوتالاموس می باشد. آسیب در این مرکز ممکن است باعث پرخوری حیوان یا چاقی شود. عقیم کردن نیز در چندین مسیر باعث چاقی می شود. توستوسترن به طور طبیعی باعث تشکیل پروتئین عضلات از طریق جایگزینی اسید آمینه می گردد. در حیوانات نر عقیم عدم حضور تستوسترن اجازه می دهد که اکثر انرژی به تشکیل چربی اختصاص یابد. در حیوان ماده هورمون محرک فولیکول باعث جذب غذا می گردد. در حالیکه استروژن به نظر می رسد که از جذب غذا جلوگیری می کند. در حیوانات ماده عقیم سطوح استروس کاهش می یابد در حالیکه میزان هورمون محرک فولیکولی افزایش می یابد. این عامل ممکن است باعث چاقی در بیشتر حیوانات ماده عقیم شود. عقیم شدن باعث کاهش رفتار گردش روی ها می شود بنابراین عدم فعالیت در بدون تغییر انژری غذایی نیز باعث چاقی می شود.
کاهش میزان متابولیسم پایه و عدم فعالیت در حیوان هیپوتیروئیدی نیز باعث چاقی می شود. توزیع جدید ذخایر چربی بدن و کاتابولیسم عضلانی حیوانات مبتلا به هیپوآدرنوکورتیئیسم را به ظاهر چاق می سازد. میزان پایین گلوکز خون نیز حیوان را نحریک به استراحت می کند بنابراین بیماران مبتلا به سلول های جزایر لوزالمعده نیز با افزایش بیش از حد وزن مواجهه هستند.
داروهای خاصی ( گلوکوکورتیکوئیدها ، استات مژسترول ، فنوباربیتال ) نیز قادر به ایجاد حالت پرخوری هستند و درصورتیکه حیوان مورد ارزیابی قرار نگیرد چاقی اتفاق می افتد.
پاتوفیزیولوژی :
پاتوفیزیولوژی از دست دادن وزن : با از دست دادن وزن بدن با هرعاملی باعث نارسایی انرژی بدن نسبت به احتیاجات متابولیکی حیوان می گردد. در مراحل اولیه از دست دادن وزن میزان متابولیسم پایه کاهش می یابد. سپس بطور ناگهانی افزایش می یابد. در حالت تب ، میزان متابولیسم پایه به ازای هر درجه سلسیوس افزایش دمای بدن ١١تا ١٣ ٪ افزایش می یابد و احتیاجات پروتئین ( اسید آمینه ) ١٠٪ بالا می رود. در این زمان تخلیه ذخایر چربی و پروتئین بدن صورت می گیرد بطوریکه اسید آمینه ها در کبد جهت گلوکونئوژنز بسیج می شوند. اسید آمینه های بسیج شده جهت ساخت گلوکز بدون آمین می شوند و نیتروژن به همراه ادرار با ایجاد یک تعادل منفی ، نیتروژن دفع می شود. در خلال این مرحله ممکن است ناهنجاری هایی در رشد و ترمیم بافتی ایجاد شود. متعاقب تخلیه بافتی ، تغییرات بیوشیمیایی ظاهر می شوند. میزان کل پروتئین سرم ( مخصوصا آلبومین ) کاهش می یابد و علائم بالینی هیپوپروتئینی ظاهر می شود ( از دست دادن توده عضلانی ، آسیت ). کمبودهای ویتامین و معدنی نیز ظاهر می گردند. در مقابل گرسنگی بدن حیوان طبیعی بوده و میزان متابولیسم پایه به طور اولیه کاهش می یابد که سعی بر ذخیره انرژی می باشد. حیوانات سرطانی با لاغری مفرط دارای افزایش میزان متابولیسم پایه می شوند. این افزایش متعاقب مصرف انرژی سلولی همراه با بی اشتهایی ، تب پیوسته و عفونت که باعث کمبود مشخص انرژی خالص می شود.
در حیوانات مبتلا به ناراحتی احتقانی قلبی حالتهای بی اشتهایی و از دست دادن وزن معمول می باشد ( لاغری مفرط قلبی ) و این حالت بدلیل داروهایی مصرفی است که جذب غذا را کم می کند و گروهی دیگر از داروها که از دست دادن مواد معدنی را افزایش می دهد. نارسایی ناقص دستگاه معدی روده ای و کبد که باعث اختلال در جذب مواد غذایی و کاهش تولید آلبومین توسط کبد می شود و همچنین باعث افزایش احتیاجات کالری دار و سختی در تنفس می شود.
پاتوفیزیولوژی افزایش وزن :
علی رغم عوامل استعدادی ، چاقی در نتیجه افزایش جذب بیش از حد احتیاجات غذایی ایجاد می شود. بنابراین دو حالت در چاقی تشخیص داده می شود. در حالت اولیه یا دینامیک انرژی بیش از حد جذب می شود که در حالت ورزش می تواند مصرف شود. در این مرحله تعادل مثبت انرژی ، مازاد انرژی به صورت چربی ذخیره می شود . در مرحله دوم یااستاتیک چاقی ، جذب رژیم غذایی به طور واقعی کاهش می یابد به طوریکه هنوز وزن بدن متعادل است . کاهش اشتها نیز در نتیجه این عوامل می باشد.
فیدبک منفی مرکز اشتها نسبت به ذخایر چربی
افزایش سطوح انسولین در پلاسما حیوانات چاق . انسولین به طور مستقیم بر روی مرکز اشتها اثر گذاشته و جذب غذا را کاهش می دهد.
کاهش در توسعه گرما بدلیل غذا همراه با تغذیه در حیوانات چاق و متعاقبا افزایش انرژی قابل مصرف . بطوریکه غذای کمتری نیاز به مصرف می باشد.
علائم بالینی :
علائم بالینی کاهش وزن : به طور اولیه حیوان ممکن است با علائم بالینی توسعه از دست دادن وزن حضور پیدا کند. حیوانات مبتلا به دیابت ملیتوس نیز ممکن است دارای افزایش تشنگی و پلی اوری باشند . گربه های مبتلا به هیپر تیروئیدی نیز دارای تاکی کاردی و یک ریتم گالوپ قلبی و گربه های مبتلا به سندرم اختلال در جذب و ترکیب غذا با اسهال پیدا می شوند. علی رغم عامل اولیه علائم همراه با کاهش وزن بدلیل توسعه اختلال در جذب مواد غذایی می باشد. با تداوم تخلیه بافتی ، دمای بدن و میزان ضربان قلب جهت ذخیره انرژی کاهش می یابد. سپس تمام بافتها با کاهش شدید فعالیت روبرو شده ، سپس کاهش دمای بدن ، افت فشار خون و مرگ نیز اتفاق می افتد.کاهش وزن در حیوانات مبتلا به بیماری بدخیم ( لاغری مفرط در سرطان ) نیز معمولا همراه با بی اشتهایی ، استفراغ ، اسهال و یا اختلال شدید عضو می باشد.
علائم بالینی اختلال تغذیه ای :
کاهش وزن ، ترس ، تحریک پذیری ، افسردگی روحی ، ضعف ، تغییر در تحرک ، هیپوترمی ، برادی کاردی ، افت فشار خون ، کاهش رشد ، بهبودی ضعیف زخم ، تاخیر دوره نقاهت ، بی اشتهایی ، دهیدراتاسیون ، کاهش توده عضلانی ، کم رنگ مخاط ( کم خونی ) ، پوست خشک بدون قوه ارتجاعی و چین دار ، موهای خشک بدون درخشندگی و شکننده ، ناهنجاری های جنسی ( فقدان چرخه تولید مثلی ، آتروفی تخمدان ها ) ، بیماری اطراف دندانی ، ادم یا آسیت ( هیپوپروتئینمی ) ، افزایش حساسیت به عفونت و بیماری ، علائم کمبود مواد معدنی ( کمبود روی باعث بی اشتهایی ، استفراغ ، کاهش بهبودی زخم ، نازک شدن پوشش مویی ) ، علائم کمبود ویتامین ( کمبود تیامین -ویتامین - B1باعث بی اشتهایی ، فلجی ، انقباض گردن در گربه )
علائم بالینی افزایش وزن :معمولا صاحبان حیوانات ظاهرا از مشکلات افزایش وزن آگاه نیستند و حیوانات به دلیل مشکل چاقی ظاهر می شوند. معمولا حیوانات چاق دارای ترس ، بدون تحریک پذیری ، تحرک متغیر و درجات مختلفی از تنگی نفس هستند. راحت ترین راه تشخیص چاقی توسط معاینات فیزیکی می باشد. چربی بیش از حد ممکن است در اطراف سینه ، شکم ، تیغه های ایلیاکی و قسمت بطنی شکمی تجمع یابد. سمع صداهای سینه افزایش صداهای برونکووزیکولار را مشخص می کند . حیوان ممکن است تاکی پنه ، دیس پنه یا حتی سیانوزه شود. در عکس های رادیو گرافی از سینه تصویر ریه ظاهرا کوچک و در دم دارای چگالی بیشتر می باشد. تصویر قلبی نیز ظاهرا بزرگ و قسمت مدیاستینوم وسیع و دیافراگم به طور قدامی بر آمده می باشد. در الکترو کاردیوگرام تعدادی از حیوانات چاق دارای کمپلکس QRS کوچکتر از حد انتظار می باشند ( کمتر ٥/٠ – ٧/٠ میلی ولت ) تغییرات گازهای خونی نیز ممکن است شامل هیپوکسی و هیپر کاپنه باشد.

اثرات چاقی در دستگاه های مختلف و علائم بالینی آن:
عمومی : تمایل به خواب ، بدون تحریک پذیری ، ترس ، عدم فعالیت ، افزایش خطر عوارض بی هوشی یا جراحی.
عضلات و اسکلتی : بیماری دیسک پیش مهره ای- آرتریت – بیماری سائیدگی مفصل ، پارگی رباط Cruciate قدامی.
قلبی عروقی : هیپوکسی عضله قلبی ، چربی دار شدن عضله قلبی ، افزایش قلبی ، افزایش بار ، آریتمی ، تحرک متغیر ، نارسایی قلبی.
تنفسی : کاهش فعالیت ریوی ، کاهش ظرفیتی کل و حیاتی بدن ، کاهش میزان ذخیره بازدمی ( هیپوکسی ، آلوئولار ، کاهش تهویه ، دیس پنه )
پوششی : گرمای متغییر ( به دلیل خاصیت چربی بیش از حد زیر جلدی )
آندوکرین : انسولین، گلوکز متغیر، افزایش خطر دیابت ملیتوی، افزایش خطر افت فشار خون ( به دلیل هیپرانسولینمی )
معدی روده ای: اختلال کبدی صفراوی ( لیپیدوز کبدی در گربه ) و امکان افزایش خطر التهاب لوزالمعده ، افزایش خطر یبوست و نفخ
تولید مثلی: افزایش خطر سخت زایی ، کاهش فعالیت دستگاه تولیدمثلی
ایمنی : افزایس حساسیت به عفونت ( مخصوصا عفونت ویروسی ) ، افزایش عفونت زخم و ایجاد شکاف

روش تشخیص کاهش وزن :
به طور عمومی اکثر صاحبان حیوانات از کاهش وزن حیوان خودآگاه می باشند و حیوان با علائم دیگر نیز مشهود است( افزایش تشنگی ، بی اشتهایی ، تغییر در رفتار ). از طریق تاریخچه و معاینات فیزیکی درگیری دستگاه های بدن مشخص می گردد.ممکن است کسب آزمایشات بیشتری نیز مورد نیاز باشد. در کاهش وزن با منشاء معدی رودهای ( شامل کبد و لوزالمعده ) ، گره های لنفاوی ، ریه و مغز استخوان نیز بایستی به طور دقیق جهت فرآیند نئوپلاستیکی مورد ارزیابی قرار گیرند.
روش تشخیص افزایش وزن :
بایستی از طریق تاریخچه و معاینات فیزیکی عامل افزایش وزن تشخیص داده شود. رژیم غذایی حیوان را می توان از طریق سوالات زیر مورد ارزیابی قرار داد. چندبار در روز حیوان تغذیه می کند ؟ آیا غذا در دسترس حیوان است ؟ چه مقدار و چه نوع غذا داده می شود ؟ چه مقدار پروتئین و چربی در رژیم غذایی می باشد؟ چه وقت و چه نوع مواد غذایی حیوان دریافت می کند ؟ آیا غذای خانگی قسمتی از رژیم غذایی حیوان است ؟ چه کسی به حیوان غذا می دهد ؟ نوع و مقدار تحرک فیزیکی حیوان از جمله سوالات دیگر می باشد.
نتایج اطلاعات اولیه و ثانویه ممکن است در تعیین یک عامل اندوکرینی برای تشخیص چاقی کمک کند. ( هیپوتیروئیدیسم ، هیپرآدرنوکورتیسیسم ، دیابت ملیتوس ، انسولینوما )
درمان و مدیریت
درمان کاهش وزن : درمان لاغری مستقیما بر اساس تصحیح عامل اولیه و ایجاد مجدد تعادل مثبت انرژی - نیتروژن می باشد. برای تحریک اشتها ، تغذیه از طریق سوند و تزریقی صورت می گیرد.
درمان افزایش وزن : درمان چاقی بستگی به عوامل زیر دارد:
تشخیص دقیق و کنترل هر گونه عامل بیماری متابولیکی که می تواند با چاقی ارتباط داشته باشد.
تنظیم یک برنامه رژیم غذایی مناسب
گزارش دقیق و مداوم صاحب حیوان
ایجاد امکانات با هرنوع مواد غذایی توسط صاحب حیوان
مهمتر از تعداد سلول های چربی که در خلال رشد توسعه پیدا می کنند مشکل بیشتر از دست دادن وزن و نگهداری وزن بدن در میزان پایین می باشد. بنابراین پیشگیری از چاقی در خلال رشد امر بسیار مهمی می باشد. موقعی که حیوان چاق می شود یک برنامه دقیق جهت کاهش وزن مورد نیاز می باشد . قبل از شروع برنامه کاهش وزن ، معاینه فیزیکی و آزمایشات کامل ( شمارش کامل خونی ، تابلوی بیوشیمیایی ، تجزیه ادرار ) بایستی انجام گیرد. هر گونه عامل که با چاقی یا بیماری که به عنوان اثرات چاقی می توانند ظاهر شوند را بایستی در مد نظر قرار داد.
پنج روش ممکن در کاهش وزن وجود داد :
روان درمانی: نیاز به رضایت صاحب حیوان دارد.
تحرک:بستگی به وضعیت درمانی دارد.
رژیم غذایی: معمولا تغییراتی مورد نیاز می باشد.
جراحی: توصیه نمی شود.
داروها:توصیه نمی شود. برای کاهش اشتها از آمفتامین ها استفاده نکنید یا از هورمون تیروئید که باعث افزایش میزان متابولیسم بدن می گردد. ( هیدرواپیاندروسترون ( DHEA ) یک داروی ممکن می باشد. )
در حال حاضر جراحی و داروها توصیه نمی شود. عمل روان درمانی نیز برای صاحب حیوان مشکل می باشد. بایستی اثرات جانبی چاقی و استرس را به صاحب حیوان تاکید کرد. بطوریکه یک کاهش وزن مطلوب باعث فعال شدن و هوشیاری و سلامت حیوان می گردد. افزایش تحرک نیز بایستی با دقت صورت گیرد زیرا ممکن است هر گونه مشکل قلبی تنفسی و عضلات و اسکلتی بروز نماید. میزان گردش روزانه بایستی افزایش یابد بطوریکه تجاوز از ١٠ ٪ کل انرژی خورده شده می تواند در یک ورزش متوسط استفاده شود ( تقریبا یک ساعت ) که روزانه انجام گیرد. درمان چاقی نیاز به توجه به این مسئله دارد که جذب انرژی بایستی از صرف انرژی کمتر باشد . درمان چاقی بوسیله رژیم غذایی می تواند در یکی از دو روش زیر صورت گیرد.
محدودیت متوسط انرژی غذایی (تامین ٧٠٪ گربه سانان مورد نیاز می باشد)
محدودیت کل انرژی ( گرسنگی ، درگربه ها استفاده نمی شود )
محدودیت متوسط انرژی روشی است که در کاهش وزن حیوانات کوچک به کار می رود. مراحل زیر را برای یک برنامه کاهش وزن اجرا کنید :
1 - گربه را وزن نمایید. میزان کاهش وزن را در نظر بگیرید و زمان مورد نیاز برای به دست آوردن هدف را تعیین نمایید. وزن بدن در یک میزان ثابت ٣ ٪ در هفته برای٦ هفته اول و حدود ٢ ٪ به از هر هفته در ٨هفته بعدی می باشد. اکثر حیوانات بین ٨ تا ١٠ هفته بعد به وزن مطلوب می رسند.
2 - میزان جذب انرژی ٧٠٪ گربه برای به دست آوردن وزن مطلوب بدن کاهش داده می شود.
3 - یک غذای مناسب برای کاهش وزن انتخاب می شود.
4 - تداول کنترل رژیم غذایی برای رسیدن به وزن مطلوب
محاسبه میزان غذای مورد نیاز برای یک گربه ٧ کیلوگرمی که بایستی ٥ کیلوگرم شود و میزان زمان مورد نیاز برای دستیابی به این هدف
تعیین انرژی مورد نیاز برای گربه چاق

( ٧٠ + [ وزن بدن کیلوگرم × ٣٠] ) ٤/١ = میزان انرژی مورد نیاز گربه

٥= وزن مطلوب Kg ٧ = گربه چاق

کیلو کالری روزانه ٣٠٨ = ( ٧٠ [ ٥ × ٣٠] ) ٤/١ = میزان انرژی مورد نیاز
تعیین جذب انرژی روزانه برای کاهش وزن با محدودیت متوسط ( ٧٠ ٪ برای گربه )

کیلو کالری روزانه ٢١٦ = ٧/٠ × میزان انرژی مورد نیاز ٣٠٨ = میزان انرژی مورد نیاز

بدست آوردن میزان انرژی غذایی برای از دست دادن وزن

کیلو کالری به ازای ١٥ اونس کنسرو ٢٩٤ = غذای کنسرو گربه سانان
محاسبه میزان غذایی که بایستی هر روز جهت کاهش وزن خورانده شود

216 = میزان انرژی روزانه جذب برای کاهش وزن ٢٩٦ = انرژی غذایی

کنسرو در روز ٧/٠ = ٢٩٦ ÷ ٢١٦
٧/٠ کنسرو به ٢ تا ٢ قسمت مساوی تقسیم و روزانه ٢تا ٤ بار خورانده شود.
تعیین زمان مورد نیاز برای کاهش وزن
مازاد چربی بدن ٢ = ( ٥ ) وزن مطلوب - ( ٧ ) وزن گربه چاق
کل کالری میزان سوختن انرژی ١٥٤٠٠ = کیلوکالری ٧٧٠٠ × ٢
کاهش انرژی ٩٢ = ( ٢١٦ ) انرژی غذای خورده شده - ( ٣٠٨ ) میزان انرژی مورد نیاز وزن مطلوب
تعداد روز مورد نیاز جهت کاهش وزن روز ١٦٢ = ٩٢ ÷ ١٥٤٠٠
محدودیت کامل انرژی شامل بستری کردن و گرسنگی می باشد.. این حالت در گربه ها توصیه نمی شود .
مراقبت از بیمار:
پیشگویی بیماران با کاهش وزن بستگی به چکونگی سرعت عامل تعیین شده و کنترل و چگونگی سرعت تعادل مثبت انرژی مجدد در بدن بستگی دارد. کاهش وزن ٢٠تا ٥٠ ٪ در بدن لاغر معمولا کشنده است.
افزایش وزن بدن ، حیوان را به سایر مشکلات مستعد می کنند هدف کاهش وزن از دست دادن آرام و ثابت وزن می باشد. ( ١-٣٪ کل وزن بدن به ازای هر هفته )
زمانی که وزن مطلوب به دست آمد ، ماهانه حیوان را بایستی وزن کرد . اگر حیوان مجددا افزایش وزن پیدا کرد میزان تغذیه بایستی به اندازه ١٠٪ کاهش یابد یا حیوان بایستی مجددا در کاهش رژیم غذایی قرار گیرد.
در بیماران دیابتی چاق در برنامه کاهش وزن ، گلوکز خون را بایستی هر هفته اندازه گیری نمود بطوریکه به نظر رسد نیازمندی های انسولین کاهش می یابد پیشگویی کاهش وزن زمانی خوب است که صاحب حیوان با برنامه رضایت کامل داشته باشد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 428]