محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803152597
گفت و گو استراتژی جدید غرب در افغانستان
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - سال 2008 را باید بدترین سال جنگ افغانستان نامید چرا که کشته شدن بیش از 4000 افغانی که یک سوم آنها را افراد غیر نظامی تشکیل می دادند بزرگ ترین فاجعه ای بود که پس از سال 2001 و در هنگامه بیرون راندن نیروهای طالبان بر سر مردم افغانستان فرود آمد. اما دیگر زمان پایان همه خونریزی ها فرا رسیده است چنان که رویدادهای پیش روی نظامیان خارجی باید استراتژی جدیدی را در افغانستان پیاده کند. در غیر این صورت افغانستان به جهنمی دوباره تبدیل می شود. این روزها سران کشورهای غربی و رهبران نظانی آنها در حال رایرنی و بحث های طولانی برای به کارگیری استراتژی جدید در افغانستان هستند. چرا که آنها پس از نزدیک به هفت سال تکاپو در سرزمین سرسخت افغانستان به این باور رسیده اند که در همه این سالها نبرد و تقابل نظامی کاری بیهوده بو. ایالات متحده و سایر هم پیمانان او امروز اذعان می کنند که برای حل بحران افغانستان باید روشی غیر از اسلحه و بمباران را به کار بگیرند که این امر صرفا با ایجاد توافقی ملی حتی با نیروهای طالبان صورت خواهد گرفت. البته گفت و گوهای صلح از سوی آنها فقط در رابطه با شورشیان طالبان معنا خواهد داشت و القاعده در این دایره جایی ندارد. دیوید مک کرنان فرمانده نظامیان آمریکا خود نیز چندی پیش در میان صحبت هایش به این مساله اشاره کرد:" من می خواهم که به نتیجه ای سیاسی دست یابم." او این روزها به شدت مراقب است که در میان کلامش بتواند وجه تمایزی میان نیروهای شورشی افغان که طالبان در میان آنها جای دارد با نیروهای القاعده که تعریفی دقیق از تروریسم برای آمریکایی ها هستند داشته باشد. به طوری که حتی هنگامی که از او درباره آینده دولت افغانستان پرسیدند او پاسخ داد:" تا زمانی که القاعده در میان آنها قرار ندارد کاری نداریم." به طور حتم مفهوم پیروزی در افغانستان برای آمریکایی ها که از همان ابتدای جنگ آن را سرلوحه خود قرار داده بودند این روزها تعابیر دیگری یافته است. اگر زمانی برای آمریکا و هم پیمانانش پاک کردن کوچک ترین نشانه های طالبان از شهرها و روستاهای افغانستان با بمب و گلوله موفقیتی بزرگ به شمار می رفت ، امروز پیروزی برای آنها در توافق، توسعه اقتصادی و ساختارهای ملی نمود دارد. در این میان فرانسه به عنوان یکی از هم پیمانان آمریکا بیش از هر گروه دیگری سعی در برآوردن گفت و گوهای توافق ملی در افغانستان دارد چنان که بزرگان فرانسه ضمن حمایت از روند مذاکرات ملی در غیاب راهکارهای نظامی سعی دارند به هر طریقی افغانستان را در کنار ثبات و امنیت منطقه فرو بنشانند. آنها در این مسیر به همراهی همسایگان افغانستان امید بسته اند. چنان که برنارد کوشنر وزیر امور خارجه فرانسه با فراخواندن وزرای خارجه کشورهای افغانستان ، پاکستان، ایران، چین، ازبکستان، تاجیکستان و ترکمنستان به پاریس سعی دارد در 14 دسامبر سال جاری در اجماعی منطقه ای به راهکاری مفید برای تثبیت موقعیت افغانستان در منطقه دست یابد. البته هندوستان نیز از دیگر دعوت شدگان این همایش است که حضورش با وقوع فاجعه بمبئی در ابهام قرار دارد. خاویر سولانا رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا با شماری از سران آمریکا، روسیه و انگلستان در این همایش شرکت خواهد داشت. همه این تلاش های جهان نشان از تغییر تفکری عمیق دارد. نخستین نشانه های این دگرگونی افکار در قبال افغانستان را می توان در میان صحبت های رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا که باراک اوباما رییس جمهوری منتخب او را در کابینه اش باقی نگاه داشته است مشاهده کرد. او 10 اکتبر امسال در گفت و گو با شبکه الجزیره عنوان کرد که ایالات متحده آماده مذاکره با نیروهای طالبان برای رسیدن به صلح است اما در هیچ یک از این مذاکرات و توافق ها القاعده حضور نخواهد داشت. حامد کرزای رییس جمهوری افغانستان نیز با ارائه پیشنهاد حضور نماینده ای از طالبان در انتخاب ریاست جمهوری سال آینده این کشور سعی داشت به طریقی راه گفت و گو با طالبان را در پیش بگیرد. حتی گفته می شود او در این زمینه از مقامات عربستان سعودی نیز درخواست کمک کرده است. او تا جایی پیش رفت که حتی صحبت از حمایت از ملاعمر به میان آورد. کرزای که تنها راه نجات مملکت خود را در رویه ای غیر نظامی می بیند در برابر حمله هواپیماهای آمریکایی به نواحی مرزی افغانستان و کشته شدن شمار فراوانی از مردم افغان موضعی جدی گرفت و در کنفرانس خبری خود در 27 نوامبر با خشم فریاد زد:" اگر چه ما توان ایستادگی در برابر آمریکا را نداریم اما هر گاه بتوانیم آنها را متوقف و از کشورمان بیرون می کنیم." دیگر صدایی که این روزها برای گفت و گو با طالبان به گوش می رسد پیشنهاد اویس احمد قانی فرمانده ایالت سرحد شمالغربی پاکستان است. از ابتدای جنگ افغانستان او همواره در حال نزاع بر اثبات این موضوع بوده که " عناصر طالبان نیروهایی داخلی و خودی هستند که فقط دغدغه حمایت از سرزمین خود را در سر دارند و نگران حضور نیروهای خارجی هستند. همه شورش های انها نیز به این دلیل است. خواسته های خرد و ناچیز طالب ها را نباید با تحرکات و اقدامات تروریستی گروه القاعده یکی دانست." البته برای آغاز گفت و گو با طالبان هنوز موانعی وجود دارد که هر گونه مذاکره ای را مخدوش می کند. نخست این که طالبان باید خودش درباره نتایج مذاکرات صلح متقاعد شود. اگر زمانی آنها به این باور برسند که جنگ راه عادلانه ای است از هیچ تلاشی برای نبرد دریغ نمی کنند. باید آنها را به درستی مجاب کرد چرا که در غیر این صورت هر احساس تهدیدی نیروهای فراوانشان را راهی شرق و غرب و حتی نزدیکی کابل می کند. البته در این میان مهم ترین خواسته آنها خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از سرزمین افغانستان خواهد بود که این مساله برای آمریکا چندان خوشایند نیست. جنگ بدون پیروزی خواسته ای نیست که آنها در این هفت سال به دنبالش بودند. با این حال زبیدالله مجاهد سخنگوی طالبان در مصاحبه با شبکه الجزیره گفت:" مجاهدین افغان تا آنجا به مبارزه خود ادامه می دهند که دیگر هیچ نیرویی خارجی در افغانستان نباشد و کشورمان آزاد و مستقل شود." بی تدبیری دیگری که همچون مانعی بزرگ سر راه مذاکرات صلح افغانستان جای دارد انتصاب دیوید پترائوس به سمت فرمانده کل نظامیان آمریکا در خاورمیانه بود. پترائوس با باورها و برآوردهای غیر واقعی اش می تواند روند مذاکرات را مختل کند. پترائوس که مدعی کاهش شمارخشونت ها درعراق طی دوران فرماندهی او در این کشور است سعی دارد این بار تصویری غیر حقیقی از افغانستان ارائه دهد که این مساله به مذاق طالب ها چندان خوشایند نخواهد بود. پترائوس باور دارد که می تواند به پیروزی دیگری نظیر موفقیت عراق در افغانستان نیز دست یابد ولو این کار را به مدد گلوله های آتش انجام دهد. به زعم همه، باورهای پترائوس خواب خوشی است که فقط رویای ریاست جمهوری 2012 یا 2016 را در سر او می پروراند و به غیر آن ماحصلی برای افغانستان و آرامش آن ندارد. والبته مانع سوم می تواند خود باراک اوباما رییس جمهوری جدید آمریکا باشد. او در هنگام برگزاری نشست های تبلیغاتی اش پیش از انتخاب بر لزوم پیگیری جنگ با القاعده در نواحی مرزی افغانستان و پاکستان اصرار داشت به گونه ای که ادعا می کرد این کار را با توافق یا بدون توافق نیروهای اسلامی حاضر در منطقه نیز انجام می دهد. که به طور حتم هر گونه اقدامی در این باره اشتباه بزرگی است که آتش پشتون ها را روشن می کند و ناآرامی پاکستان را بیشتر! ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 387]
-
گوناگون
پربازدیدترینها