تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805289021
دیکتاتور دوست هایی که دموکراسی خواه شدند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آفریقا - بدبخت ملتی که از رهبر جدید خود با بوق و کرنا استقبال می کند و هم او را با هو کردن بدرقه می کند تا با بوق و کرنا دوباره از رهبری دیگر استقبال کند. رابرت فیسکحمام خون، اشک و جای خالی دموکراسی . غروب خونین دیکتاتوری همواره مولود طلوع شیرین دموکراسی نیست. آیا به پایان عصر دیکتاتوری در جهان عرب رسیده ایم؟ بی شک کشتی خاورمیانه این روزها لرزه و ارتعاشی را احساس می کند. امرای عرب، شیوخ و پادشاهانی مانند نمونه کهنسالش در عربستان سعودی و نمونه جوان آن در اردن، روسای جمهور پا به سن گذاشته مانند حسنی مبارک مصری و جوان از جنس بشار اسد سوری همه و همه لرزه هایی را احساس می کنند. همه از یک چیز می ترسند: مبادا ماجرای تونس تکرار شود.افزایش نرخ مواد غذایی در الجزیره هم مردم را به کوچه و خیابان کشاند. در عمان هم حوادثی یکسان تجربه می شود. البته در هیچ کدام از این کشورها آمار تلفات قربانیان به گرد پای تونس هم نرسید که رئیس دولتش وادار به فرار به ریاض پایتخت عربستان سعودی شد. همان شهری که یک روز ایدی امین به آن پناهنده شد. زمانی که این اتفاق می تواند در تونس جامه عمل بر تن کند، در هر کشور دیگری هم این احتمال وجود دارد، اینطور نیست؟ همگان در غرب و در روزهایی که زین العابدین بن علی بر مسند ریاست جمهوری در تونس تکیه داده بود، این کشور را مهد آرامش و ثبات می دانستند. آلمانی ها، فرانسوی ها و حتی انگلیسی ها هم در معادلات دیپلماتیک، دیکتاتور تونس را دوست و رفیق اروپای متمدن می خواندند. دلیل آن هم یک چیز بود : وی توانسته بود بر آن تعداد از اسلام گراهای دو آتشه در کشورش فائق آید. تونسی ها نمی توانند این بخش حتی کوچک از تاریخ را فراموش کنند،ولو آنکه ما این فراموشی را از آنها بخواهیم. اعراب یک شعار داشتند و آن هم این بود که دو سوم جمعیت تونس یعنی هفت میلیون از ده میلیون نفر برای سرویس امنیتی و مخفی بن علی کار می کنند. بنابراین جای اندک تعجبی ندارد که همین جمعیت می توانند به خیابان ها بریزند و مقابل همان مردی قد علم کنند که ما تا یک هفته پیش دوستش داشتیم و تحسینش می کردیم. با این اوضاف خود را کنترل کنید و زیاده از حد هیجان زده نشوید. بله،جوان های تونسی با توسل به اینترنت هم را خبر کرده و انقلاب را شکل دادند. اما مسئولیت تشکیل دولت اتحاد ملی بر عهده محمد قانوچی است . مردی که در بیست سال گذشته کنار دست بن علی حرکت کرده است. مردی که دستان خود را در دست رئیس جمهور متواری گذاشت تا خواست غربی ها را پیاده کند و نه اراده مردمانش را. بیم من از این است که تونس هم می رود تا همان داستان قدیمی را تجربه کند. بله،دموکراسی در تونس میل باطنی ما هم است اما اندازه نگه دار که اندازه نکوست. دموکراسی خوب است اما دموکراسی زیادی نه. میل و علاقه ما برای برقراری دموکراسی در الجزیره در اوایل قرن نوزدهم را به یاد می آورید؟ دور نخست انتخابات برگزار شد. نوبت به دور دوم که رسید و احتمال موفقیت اسلام گراها افزایش یافت، ما از دولت نظامی حمایت کردیم که انتخابات را معلق کرد، اسلام گراها را به خاک و خون کشید و جنگ داخلی را به نظاره نشستیم که 150 هزار نفر در آن جان خود را از دست دادند. مطالبه ما از جهان عرب هم حکمرانی قانون ،نظم و ثبات سیاسی است . حتی در دولت مفسد حسنی مبارک مصری هم ما همین مطالبات را داریم.حقیقت این است که جهان عرب آنقدر سخت ، غیرعادی ، فاسد و بی نظم و ترتیب است که ارائه نسخه ای برای آن بسیار سخت می نماید. به یاد داشته باشید که بن علی همین هفته گذشته معترضانی را که به خیابانها ریخته بودند " تروریست " خواند. جهان عرب تا آن اندازه ناتوان از به ثمر نشاندن حرکت های سیاسی است که تا کنون چندین تظاهرات اعتراض آمیز در این منطقه هم در نطفه خفه شده است . رهبران یا همان خودکامه گان عرب تنها یک شغل برای خود تعریف می کنند: مدیریت مردم، کنترل مردم، وادار کردن آنها به تحسین غرب و البته متنفر کردن انها از ایران. هفته گذشته که تونس در آتش و التهاب سوخت، هیلاری کلینتون چه می کرد؟ وی در تور خاورمیانه ای خود به پادشاهان و شاهزاده گان مفسد عربی دستور داد که تحریم ها علیه ایران را تشدید کنند، که مقابل جمهوری اسلامی بایستند، که خود را برای مشاهده حمله آمریکا به سومین کشور مسلمان در ده سال گذشته مهیا کنند. گویا آتشی که واشنگتن و لندن در افغانستان و عراق به راه انداختند، کفایت نمی کند. جهان اسلام که در میانه مدیترانه و هند واقع است، در حقیقت چیزی بیش از یک بلوا و هیاهوی جمعی است . عراق دولتی دارد که تحت نظر همسایگان اداره می شود، حامد کرزی دیگر یک شهردار ساده کابل نیست، پاکستان درست بر لبه بدبختی و مصیبت ایستاده است و مصر هم به تازه گی از انتخاباتی نفس گیر و آمیخته به تقلب سربرآورده است. لبنان و اما لبنان. لبنان طفلک هم این روزها دولت ندارد . جنوب سودان هم شاید شمعی نیمه افروخته شود اما چندان بر روی آن هم حساب نکنید.مشکل ما در غرب همان مشکل تکراری و قدیمی است. ما واژه " دموکراسی " را بر زبان می آوریم، انتخابات عادلانه را فریاد می زنیم و مقدمات را برای شرکت اعراب در انتخابات فراهم می کنیم تا بر روی برگ رای خود نام آنهایی را حک کنند که ما می خواهیم. بیست سال پیش در الجزیره ، رای دهندگان این کار را نکردند. در فلسطین هم این اتفاق رخ نداد. در لبنان هم خبری از محقق شدن آرزوهای ما نبود. آنها خلاف میل ما عمل کردند و همین کافی بود تا تحریم شان کنیم، تهدیدشان کنیم، در خصوص ایران به آنها هشدار دهیم و از آنها بخواهیم در برابر جنایات اسرائیل دهانشان را ببندند. داستان بن علی هم از همان قوانین سابق تبعیت می کند. تمام دیکتاتورها می دانند که نفس حکومتشان زمانی به شماره می افتد که آرام آرام بند از پای مخالفان خود بگشایند. اعراب هم از همین قاعده تبعیت می کنند. روزنامه های اعراب بسیار زودتر از آنکه بن علی عزم خود را برای تبعید خودخواسته جزم کند نسخه فرار مردی را منتشر کردند که سالها کفشش را واکس زده و سنگش را بر سینه کوبیده بودند . سومدیریت، فساد، دیکتاتوری ، فقدان احترام به حقوق بشر ، عباراتی بودند که روزنامه نگاران عرب برای بن علی به کار بردند. به ندرت اشعار جبران خلیل جبران در دنیای سیاست مصداق پیدا می کند. این بار اما باید این شعر را با طلا نوشت : بدبخت ملتی که از رهبر جدید خود با بوق و کرنا استقبال می کنند و هم او را با هو کردن بدرقه می کنند تا با بوق و کرنا دوباره از رهبری دیگر استقبال کنند. تونسی ها بن علی را هو کردند تا زیر بیرق محمد الغنوشی سینه بزنند. بی شک در تونس قیمت کلاهای خورای سیر نزولی را طی خواهد کرد. این روغن پخت و پز و بهای بالای آن بود که این انقلاب را به راه انداخت . بنابراین قیمت کالاها در تونس، الجزیره و مصر سیرکاهش پیدا خواهد کرد. اما چرا این کالاها باید این قیمت های صعودی را تجربه می کردند؟ الجزیره مادر گاز و نفت است و باید در قد و قامت عربستان سعودی ، ثروت را تجربه کند. اما این کشور بیشترین نرخ بیکاری را در خاورمیانه به خود اختصاص داده است . نه از امنیت اجتماعی در این کشور خبری است و نه از حقوق بازنشستگی . دلیل آن هم مشخص است : ژنرال های ارتش الجزیره ثروت عمومی را در سوئیس بایگانی می کنند! قساوت نیروهای امنیتی همچنان ادامه خواهد داشت. قطار شکنجه بیگناهان و معترضان همچنان حرکت خواهد کرد. ما همچنان رابطه حسنه خود را با دیکتاتورها ادامه می دهیم. همچنان ارتش آنها را مجهز می کنیم و از آنها می خواهیم که با اسرائیل پیمان صلح امضا کنند. دیکتاتورها هر آنچه را که ما دیکته می کنیم بی چون و چرا انجام خواهند داد. بن علی فرار کرد. اکنون در تونس به دنبال دیکتاتوری قابل انعطاف می گردیم. مردی که رسانه ها بتوانند از او با عنوان پرطمطراق :" قدرتمندی خیرخواه" یاد کنند.باران تیرباران همچنان در تونس ادامه خواهد داشت تا لحظه ای که ثبات سیاسی تامین شود. گمان من این نیست که روزگار دیکتاتوری در جهان عرب به پایان رسیده است. باید آینده را به نظاره بنشینیم. 48ایندیپندنت هفدهم ژانویه / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 489]
-
گوناگون
پربازدیدترینها