كيارستمي در رتبه‌ي ششم كارگردانان بزرگ گاردين

واضح آرشیو وب فارسی:پی سی سیتی: كيارستمي در رتبه‌ي ششم كارگردانان بزرگ گاردين
فرارو

«عباس كيارستمي» در مكان ششم بهترين كارگردانان معاصر سينماي جهان ازنگاه روزنامه گاردين قرار گرفت.

روزنامه گاردين در گزارشي فهرست 40 كارگردان بزرگ معاصر سينماي دنيا را منتشر كرد كه «عباس كيارستمي» كارگردان سرشناس سينماي ايران،برنده نخل طلاي جشنواره كن در مكان ششم و بالاتر از بسياري از چهره‌هاي نامدار سينما قرار گرفته است.

كيارستمي كه خالق آثار سرشناسي چون «طعم گيلاس»، «كپي برابر اصل»، «باد مار خواهد برد»، «زير درختان زيتون» و «بليت‌ها» است كه در سال 1997 با فيلم «طعم گيلاس» موفق به دريافت جايزه نخل طلاي كن شد. وي تاكنون جوايز سينمايي متعددي چون هوگو طلايي جشنواره شيكاگو، يوزپلنگ افتخاري جشنواره لوكارنو، جايزه كوروساوا جشنواره شيكاگو، خوشه طلايي جشنواره وايادوليد و جايزه ويژه هيات داوران جشنواره ونيز را كسب كرده است.

اهميت جايگاه كيارستمي در اين فهرست زماني بيشتر مشخص مي‌شود كه بدانيم كارگردانان بزرگي چون «تارانتينو»، «ميازاكي»، «كراننبرگ»، «آلمادوار»، «هانكه»، «آنگ لي»، «گاسپار نوئه»، «فون ترير»، «‌گاس ون سنت»‌ و «ديويد فينچر» در رتبه‌هاي پايين‌تر از او قرار دارند.

رتبه اول اين فهرست در اختيار «ديويد لينچ»، كارگردان سرشناس آمريكايي و خالق آثار سرشناسي چون «مرد فيل‌نما»، «مخمل آبي» و «جاده مالهلند»، «بزرگراه گمشده» و «كله پاك‌كن» است كه اگرچه فيلم‌هايش موفقيت چنداني در گيشه سينماها کسب نکرده‌اند، اما هميشه مورد توجه منتقدين و اهالي سينما بوده‌اند.

رتبه دوم متعلق به «مارتين اسكورسيزي» 68 ساله است كه در سال 2008 پس از هفت‌بار نامزدي اسكار، سرانجام جايزه بهترين كارگرداني را براي «مردگان» كسب كرد. وي در سال 1976 جايزه نخل طلاي كن را براي فيلم «راننده تاكسي» كسب كرد و در سال 1986 بهترين كارگردان كن شد. اسكورسيزي كه دوبار جايزه بهترين كارگرداني گلدن گلوب را كسب كرده است، در سال 1990 شير نقره‌اي و در سال 1995 شير طلاي افتخاري جشنواره ونيز را گرفت. از معروف‌ترين ساخته‌هاي وي مي‌توان به «خيابان‌هاي پايين شهر»، «راننده تاكسي»، «نيويورك، نيويورك»، «گاو خشمگين»، «رفقاي خوب»، «تنگه وحشت»، «آخرين وسوسه مسيح»، «دار و دسته نيويوركي» و «هوانورد» اشاره كرد.

در مكان سوم فهرست بهترين كارگردانان معاصر سينماي جهان «برادران كوئن» قرار دارد كه در سال 1948 اولين فيلم مشترك خود را بانام «خون ساده» ساختند. از ميان تمام فيلم‌سازاني كه تاكنون جايزه بهترين كارگردان جشنواره كن را كسب كرده‌اند، «جوئل كوئن» با سه جايزه پيشتاز است. اين كارگردان سرشناس در سال 1991 با فيلم «بارتون فينك»، در سال 1996 با فيلم «فارگو» و در سال 2001 با فيلم «مردي كه آنجا نبود» سه‌بار اين عنوان را به‌دست آورد كه اين ركورد تاكنون شكسته نشده است. وي تاكنون هفت‌بار نامزد نخل طلاي كن بوده است.

«استيون سودربرگ»،‌ فيلم‌ساز نام‌آشناي آمريكايي است كه در سال 2001 براي فيلم «ترافيك» جايزه اسكار بهترين كارگرداني را دريافت كرد و در سال 1989 جوان‌ترين برنده جايزه نخل طلاي جشنواره كن نام گرفت، در مكان چهارم ديده مي‌شود.

در رتبه‌هاي پايين‌تر فهرست روزنامه گاردين از بهترين كارگردانان معاصر سينماي جهان به نام‌هاي بزرگي برمي‌خوريم كه ازجمله آنها مي‌توان اشاره كرد به: هايائو ميازاكي(8)، ديويد كراننبرگ(9)، وونگ كار واي(14)، پدرو آلمادوار(15)، كوئنتين تارانتينو(17)، مايكل وينتربوتم(20)، مايكل هانكه(22)، الكساندر سوكوروف(26)، آنگ لي(27)، مايكل مور(28)، گاسپار نوئه(32)، لارس فون ترير(37)، ديويد فينچر(39)، گاس ون سنت(40).

به قول وودی آلن خودمون کلا رتبه بندی کارگردان ها وفیلم ها بی معنی و مسخره است.

مفهومی که از رتبه بندی در ذهنمون وجود داره مشخصه ...
بر اساس یک معیار کمی (نه کیفی) چندین شرکت کننده رو رتبه بندی میکنیم
مثلا قد شرکت کنندگان بر اساس سانتی متر
مصرف بنزین در صد کیلومتر در ماشین های شرکت کننده در مسابقه
معدل در بین دانشجویان کلاس
میزان فروش یک البوم یا یک فیلم بر اساس ریال/دلار

این رتبه بندی ها معنا داره و ارزش هم داره گاهی اما سر این "گاهی" جدل و مناقشه بسیار هست
مثلا اگر اگر مرحوم فردین این سالهای اخر فیلمی بازی میکردند قطعا فروش بسیار بالایی میداشت
یا مثلا طرفدارای اقای افتخاری همیشه به این مساله افتخار میکنن که البوم های موسیقی ایشون پرفروش ترین البومهای موسیقی ایرانه
بنابراین این "گاهی" جای صحبت فراوان داره ..
اما لااقل معیارش مشخصه و بحث پذیره

نوع دیگه ی رتبه بندی که مد نظر الن و شما و احیانا من هست اینهاییست که معیار اونها معلوم نیست و اگر هم باشد کمی نیست کیفیست و بر خلاف نوع قبلی که خود شرکت کنندگان در مسابقه به رقابت با هم میپرداختند
این بار طرفداران این شرکت کنندگان هستند که به رقابت میپردازند
مثلا یه نظرسنجی گاردین به راه میندازه مردم از سراسر دنیا با ایمیل یا اس ام اس یا هر طریق دیگه ای کارگردان مورد علاقه شون رو اعلام کنند:

به نظر شما بهترین کارگردان تاریخ سینما کیست ؟

شرکت کننده اول (که کارگردان نیست بلکه مردم معمولی مثل من و شماست ) معیارش از بهترین کارگردان
تعداد زیاد فیلم های ساخته شده توسط ایشون هست و به فلان کارگردان رای میده
یه نفر دیگه براش تعهد و اصالت مهمه اون یکی براش جرات و جسارت براش مهمه
بنابراین یه نظرسنجی قاطی پاتی خواهد بود که شاید چیز خاصی را اثبات نکند ...

اما این حقیقت به نظر من انکار ناشدنی هست که اگر یک کارگردان در نظر سنجی های مختلف با معیار های مختلف که درزمان های مختلف انجام شده همیشه جز 10 نفر برتر بوده حق هست که بگیم جز 10 کارگردان مطرح و محبوب تاریخ سینماست ...

من هم با رتبه بندی بدون معیار کمی اس ام اسی ! موافق نیستم اما رتبه بندی ای که در سایت آی ام دی بی میبینیم با وجود اینکه خیلی از فیلمهاش از نظر من شایسته بالا بودن رو ندارند و بر عکس خیلی از فیلمهای با ارزش در جایگاه خودشون نیستند رو تنهاجز در یک مورد قبول دارم و اون هم این هست که توزیع رای دهنده ها یکنواخت نیست هم از نظر زمانی هم از نظر جغرافیایی ...
برای مثال ممکنه درصد بالایی از رای دهنده ها فیلمهای 40 سال پیش اروپا یا غرب رو ندیده باشند و همین باعث میشه رای ها رو غیر واقعی کنه ..
اما با این وجود
وجود این نظر سنجی های متعدد با ارزشه ...

در مورد اقای کیارستمی که البته کارگردان بسیار خوب و هنرمندیه عرض کنم نمیدونم ایا مثلا مثل حاج قربانی سلیمانی اخرین بخشی موسیقی مقامی ما که استاد چیره دست دوتار بوده و به اون اندازه ای که در فرانسه و اروپا به حق شناخته شده بود تا به نسبت ایران ایا اقای کیارستمی هم همینطوره و من و ما خوب و زیاد درکش نکرده ایم هنرش رو یا اینکه واقعا خوش به حالش :p

وودی آلن هیچ وقت در مراسم اسکار شرکت نکرد به این دلیل که معتقد بود رقابت در عرصه هنر مضحکه
و من هم به شدت به این معتقدم و دمش گرم انصافا! فیلم یا خوبه یا بد. همین
اگر که کارگردانی طیِ نظرسنجی های مختلف در زمانهای مختلف انتخاب بشه فقط میشه گفت که این کارگردان محبوب ترینه اما نمیشه گفت بهترینه
خیلی فرق هست بین دو واژه محبوب ترین و بهترین
اکثریت دلیل بر حقانیت نیست و ممکنه هنر یک کارگردان 10 ها سال بعد شناخته بشه
تو این نظرسنجی هم من موندم تو انتخاب دیوید لینچ
سبک کارِ لینچ چه ربطی به تارانتینو داره مثلا؟! معیار دقیقا چی هست؟
حداقل باید چند کارگردان رو که سبک کارشون به هم نزدیکه انتخاب می کردن. همچین نظرسنجی ای قابل قبول تر بود

پ.ن: من هم همین مساله رو با کیارستمی دارم. یا خوب درکش نکردیم یا ... نمی دونم! این حاج قربان رو دوستی هِی می گفت محشره بی نظیره فلانه بهمانه ...من اصلا محلش نذاشتم! :دی
برام جالب شد برم گوش بدم.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پی سی سیتی]

[مشاهده در: www.p30city.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]