ماه عروج زمين تا آسمان

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: ماه عروج زمين تا آسمان
فرهنگي. معارف . ماه رمضان
عطر معنوي رمضان، ماه ميهماني نور به مشام مي‌رسد، از ساعاتي ديگر بانگ ربنا اننا سمعنا... جان و روح عاشقان را لبريز از عشق به ذات لايزال الهي مي كند.

بانگي كه بندگان با شنيدن صداي مناديي كه خلق را به ايمان فرا مي‌خواند، با گوش جان اجابت كرده و ايمان مي‌آورند.

ربنا فاغفرلنا ذنوبنا... بانگ نيايش بنده با خالق است كه با زاري به درگاهش از آن يگانه عالم مي‌خواهد كه زشتي‌هاي كردار او را بپوشاند و هنگام جان سپردن او را با نيكان محشور گرداند.

ربنا و اتنا ما وعدتنا.... بانگي كه پروردگار را از آنچه به رسول خود وعده داده است، نصيب مي‌خواهد زيرا بنده و عبدش معتقد است كه وعده‌هاي خداوند تخلف ناپذير است.

رمضان در لغت از رمضاء به معناي شدت حرارت گرفته شده و به معناي سوزانيدن است و به علت اينكه در اين ماه گناهان انسان بخشيده مي‌شود، به اين ماه مبارك رمضان گفته اند.

پيامبر اكرم (ص) نيز در اين رابطه مي‌فرمايد: انما سمي الرمضان لانه يرمض الذنوب يعني ماه رمضان به اين نام خوانده شده است، زيرا گناهان را مي سوزاند.

رمضان نام يكي از ماه‌هاي قمري و تنها ماه قمري است كه نامش در قرآن آمده است و يكي از چهار ماهي است كه خداوند متعال جنگ را در آن حرام كرده است بنا بر روايات، در اين ماه كتاب‌هاي آسماني قرآن كريم، انجيل، تورات، صحف و زبور نازل شده است.

حضرت امام صادق (ع) نيز مي‌فرمايد: كل قرآن كريم در ماه رمضان به بيت المعمور نازل شد، سپس در مدت بيست سال بر پيامبراكرم(ص) و صحف ابراهيم در شب اول ماه رمضان و تورات در روز ششم ماه رمضان، انجيل در روز سيزدهم ماه رمضان و زبور در روز هيجدهم ماه رمضان نازل شد.

از اين رو، روزه در تمام اديان به معناي پرهيز و ترك آمده است و مردم تمامي اديان با اين عبادت به خداشناسي، تزكيه نفس، تعديل اراده در امور دنيوي ، رعايت اصول اخلاقي، بهداشتي و اجتماعي دعوت مي‌شوند.

خداوند در آيه ‪ ۱۸۳‬سوره بقره خطاب به مسلمانان مي‌فرمايد:اي اهل ايمان بر شما روزه گرفتن نوشته شد چنانكه بر امت‌هاي گذشته نوشته شده بود و اين دستور براي آن است كه شما پاك و پرهيزكار شويد.

اين آيه نشان از اين است كه در دين يهود روزه وجود داشته و در بين مسيحيان رايج و مسلمانان به گرفتن آن الزام و دعوت شده اند.

در ديگر مذاهب همچون زرتشت، بودا و كنفسيوس، نيز روزه از بهترين و مقدس ترين عبادت‌ها براي تزكيه نفس به شمار مي‌رود.

در تورات آمده است كه حضرت موسي (ع) چهل روز وشب روزه داشته وقول حضرت موسي (ع) آمده است: هنگام آمدنم، لوح‌هاي سنگي يعني لوح‌هاي عهد يا ده فرمان را كه خداوند با شما بست، دركوه چهل شب و روز ماندم و غذا و آب ننوشيدم.

درتورات سفرتثنيه فصل نهم شماره ‪ ۹‬نيز آمده است كه قوم يهود غالبا در موقعي كه فرصت مي‌كردند و مي‌خواستند اظهار عجز و تواضع درحضور خدا نمايند، روزه مي‌گرفتند تا به گناهان خود اعتراف كرده و به واسطه روزه و توبه رضاي خداوند را به دست آورند.

كليميان نيز در طول سال شش روزه واجب دارند كه مهم‌ترين و مقدس‌ترين آن كه دستور تورات است، روزه كيپور است كه ‪ ۲۵‬ساعت به طول مي‌انجامد.

ارامنه كليساي حواريون ارتدكس نيزدر روزه گرفتن داراي آداب و رسوم خاصي هستند به گونه‌اي كه پيروان اين مذهب چهل روز روزه گرفته و در اين مدت از خوردن گوشت و هر نوع فرآورده‌هاي حيواني پرهيز مي‌كنند.

آخرين روز اين روزه مصادف با عيد پاك صليب كشيدن حضرت عيسي (ع) است كه با خوردن نوشيدني و نان فطير آن را به اتمام مي‌رسانند.

حضرت مسيح نيز چنان كه در انجيل آمده، چهل روز و شب روزه داشته است.

درانجيل لوقا نيز آمده كه حواريون ياران حضرت عيسي نيز روزه مي‌گرفتند.

به عقيده بسياري از اقليت‌هاي مذهبي، روزه يكي از اركان و نماد مشترك مهم در اديان الهي و زميني است كه فلسفه معنوي‌اش مبارزه با نفس اماره، ستايش خداوند و آماده‌سازي براي انجام كارهاي نيك و پرهيز از هر گناه جسمي است.

در سخناني از جعفر بن ابيطالب در حضور نجاشي درداستان هجرت حبشه همچنين در اين مورد آمده است كه روزه سال‌ها قبل از هجرت در اسلام وجود داشته، اگر چه به صورت غير فرض و يا در هر ماه سه روز بوده است.

در پاره‌اي روايات - اگر چه از نظر سند چندان معتبر نيست - نيزآمده است:
روزه ماه رمضان در مكه فرض شده است، چنانكه در داستان اسلام عمرو بن مره جهني كه درسال‌هاي اول بعثت مسلمان شد، آمده است كه رسول خدا (ص) او را به سوي قومش فرستاد و چون به نزد ايشان آمد بدان‌ها گفت: من فرستاده رسول خدايم به سوي شما و شما را به بهشت مي‌خوانم و از دوزخ برحذر مي‌دارم و به جلوگيري از خونريزي و صله رحم و پرستش خدا و ترك بت‌ها و حج خانه خدا و روزه ماه رمضان يكي از دوازده ماه دستور مي‌دهم و هر كس كه پذيرفت بهشت از آن اوست.

روزه در بين مسلمانان تنها به ايام ماه مبارك رمضان محدود نمي‌شود، بلكه ماه‌هاي رجب و شعبان از جمله ماه‌هاي سفارش شده از سوي خداوند و پيامبر اكرم (ص) براي گرفتن روزه مستحب است.

با حلول اين ماه مسلمانان با شور و اشتياق و دادن اطعام و افطاري به نيازمندان، شب زنده داري و عبادت، تلاوت قرآن، دعا، استغفار، دادن صدقه و روزه داري روح و جان خود را از سرچشمه فيض الهي سيراب مي‌كنند.

درخصوص فضايل ماه رمضان درآيه ‪ ۱۸۵‬سوره بقره آمده است: ماه رمضان ماهي است كه قرآن براي هدايت انسان‌ها در آن نازل شده است.

پيامبر اكرم (ص) نيز درباره فضيلت اين ماه مي‌فرمايد:اي مردم! ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما روي آورد، ماهي كه نزد خدا از همه ماه ها برتر و روزهايش بر همه روزها و شب هايش بر همه شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهي است كه شما در آن به ميهماني خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته ايد، نفس‌هاي شما در آن تسبيح و خوابتان در آن عبادات، عملتان در آن مقبول و دعايتان در آن مستجاب است.

حضرت فاطمه (س) نيز مي‌فرمايد: خداوند روزه را براي استواري اخلاص، واجب فرمود.

از ماه رمضان به عنوان بهار قرآن ياد شده است، چنان كه حضرت امام باقر (ع ) مي‌فرمايد:هرچيزي بهاري دارد و بهار قرآن ماه رمضان است.

رسولي محلاتي دركتاب زندگاني حضرت محمد(ص) درخصوص روزه داري مسلمانان آورده است: گفته‌اند در ماه شعبان سال دوم هجري،روزه ماه رمضان بر مسلمانان واجب شد و فاصله ميان تغيير قبله وفرض روزه ماه رمضان - به گفته برخي - يك ماه بود و مسلمانان موظف شدند تا ماه رمضان را روزه بگيرند.

در آغاز چنان بود كه چون شب فرا مي‌رسيد، افطار مي‌كردند و مي‌خوابيدند و يا افطار نكرده به خواب مي‌رفتند تا غروب روز ديگر افطار بر آنان حرام بود چنانكه جماع با زنان نيز در تمام اين ماه بر آنها حرام بود.

اين حكم در سال پنجم نسخ شد و خوردن و آشاميدن و مفطرات ديگر تا طلوع فجر و سپيده صبح بر آنان حلال شد و به دنبال آن زكات فطر نيز واجب شد و رسول خدا (ص) روز اول ماه شوال را عيد قرار داد و نماز عيد خواند.

ماه مبارك رمضان در روايات اسلامي ماه خدا و ميهماني امت پيامبر اكرم(ص) خوانده شده و خداوند متعال از بندگان خود در اين ماه در نهايت كرامت و مهرباني پذيرايي مي‌كند.

اين ماه، در ميان مسلمانان از احترام، اهميت و جايگاه ويژه‌اي برخوردار بوده و ماه سلوك روحي آنان است و مومنان با مقدمه‌سازي و فراهم كردن زمينه‌هاي معنوي درماه‌هاي رجب و شعبان هر سال خود را براي ورود به اين ماه شريف و پربركت آماده مي‌كنند.

از ديگر فضايل آن است كه شب قدر برتر از هزار ماه است و فرشتگان در اين شب به اذن خدا فرود مي‌آيند و جميع مقدرات بندگان را در طول سال تعيين مي كنند.

وجود اين شب در اين ماه مبارك، نعمت و موهبتي الهي بر امت پيامبر گرامي اسلام (ص) است و مقدرات يك سال انسان‌ها براساس لياقت‌ها و زمينه‌هايي كه خود آن‌ها به وجود آورده‌اند تعيين مي‌شود و انسان در چنين شبي با تفكر و تدبر مي‌تواند به خود آيد و اعمال يك سال خود را ارزيابي كند و با فراهم آوردن زمينه مناسب بهترين سرنوشت را براي خود رقم زند.
دوشنبه 11 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 187]