نزديك‌ترين هنر به لحاظ شكل بياني به فلسفه همان است؛تقدير گروه تئاتر ليو از بابك احمدي

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: نزديك‌ترين هنر به لحاظ شكل بياني به فلسفه همان است؛تقدير گروه تئاتر ليو از بابك احمدي

ايسنا :‌ در نخستين جلسه از برنامه شش ماه اجراهاي مونولوگ گروه تئاتر كه با اجراي نمايش در تالا‌ر استاد انتظامي برپا بود، گروه تئاتر ليو از بابك احمدي تقدير كرد. لوح تقدير و هديه گروه تئاتر ليو توسط هما روستا به بابك احمدي اهدا شد. اين برنامه به دليل قطعي برق مجموعه خانه هنرمندان ايران با كمي تاخير و با استقبال بسيار هنرمندان و دانشجويان تئاتر آغاز شده بود؛ هنرمنداني چون حميد امجد، ژيلا‌ اسماعيليان، محمد رحمانيان، محمد چرم‌شير، رضا بابك، آناهيتا اقبال‌نژاد، فريندخت زاهدي و ... ‌

‌ بابك احمدي - نويسنده و روشنفكر- با اظهار خرسندي از حضور خود در جمع هنرمندان تئاتر گفت: هنر همان صندلي راحتي است كه دقايقي پيش در اجراي رضا بهبودي شاهد آن بوديم و ما را به يك دنياي عجيب و فرهنگي شگفت‌انگيز برد و در آن ذهن درهم و آشفته‌اي را به نمايش گذاشت كه همانا همه ما درحال دست‌وپا زدن در آن هستيم. او اضافه كرد: هنر با نامتعارف‌بودن دكور، اشيا و بدن مي‌تواند چيزي را بگويد كه ما اهل فلسفه با همان اشكال قديمي و تكراري حد و توان نزديك‌شدن به آن را نداريم و به همين دليل بايد از شما تشكر كنم كه امروز فرصت حضور در اين جمع را به من داديد. احمدي در ادامه سخنان خود گفت: مي‌توان امروز و در بحث و از منظر فلسفي به تئاتر و تعاريف اين دو رسيد، چه‌بسا كه نفس ديالوگ به مكالمه و گفت‌وگو ترجمه شده است و يك نوع ردوبدل كردن فكر، كلا‌م و بيان بهتر نفس ميان يك يا چند آدم است، به همين دليل هم در مكالمات سقراطي، ديالوگ‌ها نقش مهمي را ايفا مي‌كنند و تئاتر به خوبي اين تقسيم انديشه ميان آدم‌ها را نشان مي‌دهد. او سپس به مقوله و تعريف آن اشاره كرد و افزود: ما در فلسفه كار را با ديالوگ شروع كرده‌ايم اما ديالوگ‌هاي سقراطي به معناي كشف حقيقت نيستند زيرا كه كشف حقيقت به معناي تقسيم‌شدن خرد است و ديالوگ واقعي بر اين مبنا شكل مي‌گيرد كه من و ديگري نمي‌دانيم و از طريق صحبت‌كردن بيشتر با يكديگر متوجه مي‌شويم. او اضافه كرد: فرم واقعي فلسفه يك نوع تك‌گويي است كه در حد اعلا‌ي آن يك فيلسوف عقايد خود را در قالب كتاب تئوري‌هايش مطرح مي‌كند، اما در تئاتر چيزي به نام مونولوگ نداريم. چون در نهايت هر مونولوگي يك نوع گفت‌وگو با ديگران است. ‌

احمدي با توضيح گونه‌هاي مونولوگ در عرصه تئاتر و بررسي آن در نمايشنامه‌هاي مختلف، گفت: در يك شكل از مونولوگ كه در بخش‌هايي از نمايشنامه اتفاق مي‌افتد، آدمي با خودش حرف مي‌زند و طرف مقابل او حضور دارد، ولي او از حضورش بي‌اطلا‌ع است. درحالت ديگر هم كه در بخش‌هايي از نمايشنامه شاهد آن هستيم، شنونده پنهان است ولي گوش مي‌دهد و اين مونولوگ در واقع خطاب به تماشاگر است و تك‌تك تماشاگران را با خودش همراه مي‌كند و اين‌گونه ثابت مي‌شود كه تئاتر همواره شنونده دارد و عده‌اي آدم در برابر آن هستند. ‌ احمدي سپس به تفاوت ميان اجراي تئاتر و روخواني يك متن اشاره كرد و افزود: تئاتر در دو شكل و شكل مي‌گيرد و موقعيت، مكان، نور، بازيگر، صدا و... تئاتر را مي‌سازد و قصد دارد شما را وارد دنيايي كند تا به او گوش دهيد. در واقع در دنياي تئاتر، ارزش‌ها به مبارزه طلبيده مي‌شود، پس تحت هيچ شرايطي اين رفتار مونولوگ يا تك‌گويي محسوب نمي‌شود چون در نهايت يك خطابه اجتماعي است. او تاكيد كرد كه هنر در بسته بودن مطلق وجود ندارد و ادامه داد: يك متن نمايشي تنها با خوانده‌شدن ارزش ندارد و مونولوگ هم بدين‌گونه است زيرا زماني كه ما فكر مي‌كنيم و با ديگران ديالوگي نداريم، مدام به غرايز و آرزوهاي واقعي خودمان برمي‌گرديم و جلوي كسي نقش بازي نمي‌كنيم اما هنر اين دريچه را به ما مي‌دهد تا اين مونولوگ را بدل به يك ديالوگ كنيم. البته مونولوگ در ذات خود بهتر از ديالوگ بيانگر منطق گفتاري است. اين مدرس فلسفه متذكر شد: هنر نمي‌تواند بدون مخاطب زنده بماند، چون در نهايت‌ بايد دريچه‌اي رو به مخاطب باز كند و هنر به ما ياد مي‌دهد كه چگونه اين دريچه را باز كنيم و دشمني با هنر از سوي آدم‌هايي كه اجازه بازشدن اين دريچه را نمي‌دهند، تنها نشانگر يك فضاي نظامي است، درحالي‌كه ما در هنر با كسي جنگ نداريم بلكه مي‌خواهيم به تفاهمي برسيم كه آرمان نهايي ما يعني را مطرح كند. احمدي خاطرنشان كرد: داشتن يك تئاتر و سينماي آزاد هدف اصلي هر هنري است تا بتواند در خلا‌ل آن حرف بزند و تجربه‌هايش را به ما بگويد و ديدن اين نمايش و حضور در اين جمع هديه‌اي براي من بود تا دنياي اطراف خودم را از خلا‌ل متني كه محمد چرم‌شير نوشته بود، بهتر بشناسم و براي آزادي بهتر بينديشم، اين نمايش در واقع ما را به دنيايي برد كه بفهميم وقتي به مونولوگ برمي‌خوريم، يعني يك مستبد جلوي بازشدن دريچه‌ها را بسته است. ‌

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
يکشنبه 10 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 336]