تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805407199
سینمای ایران و راه های جهانی شدن
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جهانی شدن سینمای ایران محل بحث بسیار دارد و وقتی می توان مدعی وجهه جهانی این سینما شد كه تك جرقه های روشن این عرصه محصول برنامه ریزی و رویكرد عام به اهالی این حیطه باشند نه به واسطه حركت فردی یا حمایت های خاص. جهانی شدن سینمای ایران از موضوعاتی است كه هر چند وقت یكبار به واسطه درخشش یك فیلم یا یك سینماگر مطرح شده و با گردش بر سر زبان ها دوباره روانه بایگانی تكرار می شود؛ یك بایگانی كه برای روز مبادا و بدون سوژه ماندن عرصه سخنوری تعبیه شده و معمولاًدر هر حیطه هم وجود دارد. جهانی شدن سینمای ایران از موضوع هایی است كه هر چند وقت یكبار برجسته می شود، مورد نقد و تحلیل قرار می گیرد، آسیب شناسی مقطعی می شود و. .. در نهایت همراه با موجی كه آمده اند باز هم به بایگانی می رود. اما این روزها صحبت از جهانی شدن سینمای ایران نه به خاطر درخشش سینمای ایران در خارج از مرزها و نه به خاطر بالا بردن تب مجازی اسكار در كشورمان است تا با این كار به خود بقبولانیم بختی هر چند جزئی برای قرار گرفتن بین پنج فیلم نهایی برای خود قائل هستیم! این موج اخیر از جایی شكل گرفته كه در هفته اخیر دو تن از كارگردانان ایرانی در یك مقطع دست به كار پروژه هایی بین المللی شده اند. مجید مجیدی فیلم جدید خود «كشمیر شناور» را در هند می سازد. این فیلم به تهیه كنندگی شركت UTV تولید می شود، تمام لوكیشن ها در هند است و در تولید آن تلفیقی از عوامل ایرانی و هندی مشاركت خواهند كرد. ضمن اینكه تمام بازیگران هندی هستند. مجیدی معتقد است چنین پروژه هایی به افزایش تولید مشترك ایرانی و هندی می انجامد و فیلمسازان مستعد ایرانی را برای رسیدن به مخاطب گسترده تر تشویق می كند. به علاوه او مطمئن است كه جز مبادلات فنی و فرهنگی، این پروژه ها به هر دو طرف ایرانی و هندی سود می رساند و سینمایی با وجهه بین المللی بنیان می نهد. عباس كیارستمی نیز نخستین فیلم فرانسوی زبان خود را با بازی ژولیت بینوش و سامی فری نیمه اسفندماه در ایتالیا كلید می زند. فیلمنامه را خود كیارستمی نوشته و داستان آن درباره صاحب یك گالری هنری (بینوش) است كه در نشستی هنری برخوردی كوتاه با یك نویسنده میانسال دارد. داستان فیلم بین فلورانس و توسكانی در ایتالیا روی می دهد و كمپانی MK۲ آن را تهیه می كند. فیلم ابتدا قرار بود به زبان انگلیسی ساخته شود اما با توجه به بازیگران انتخاب شده، كیارستمی فیلم جدید خود را به زبان فرانسوی كارگردانی می كند. این اولین فیلم اوست كه خارج از ایران و در جزیره توسكانی ایتالیا ساخته می شود. با توجه به این اتفاقات در عرصه سینمای كشور، صحبت بر سر این است كه آیا می توان این دو نمونه را شاهدی برای جهانی شدن سینمای ایران گرفت و مدعی شد سینمای ملی ما كه همیشه داعیه آن را داشته ایم با چنین اتفاقاتی كه تابع جریان سازی یا ادامه روند برنامه ریزی شده خاصی نیست، جهانی شده است؟ نكته همین جاست كه هر چند كیارستمی و مجیدی نمایندگان سینمای ایران در جهان هستند، به این دلیل كه ایرانی هستند و فعالیت هایشان هر یك به نوعی جهانی شده، نمی توانند دلیلی بر شكل گیری یك روند رو به رشد در سینمای كشورمان باشند. مجیدی فیلمسازی بود كه پله های رشد را یكی یكی با موقعیت هایی كه در اختیارش قرار گرفت و البته اطمینانی كه به او شد طی كرد. ضمن اینكه خود او نیز به بهترین نحو پاسخ این اعتماد را داد. فیلم «بچه های آسمان» او به عنوان نماینده سینمای ایران به آكادمی اسكار ارائه شد و این بخت را پیدا كرد كه در فهرست پنج فیلم غیرانگلیسی زبان اسكار قرار بگیرد، هر چند موفق به دریافت این جایزه نشد. خود این موضوع تأثیری بسزا در جهانی شدن مجیدی داشت، اما به گونه ای متفاوت از كیارستمی. در چنین موقعیتی بود كه مجیدی در تكامل آثارش توانست به مفاهیمی جدیدتر در سینمای خود برسد و نگاه خاص خود را به غرایز انسانی در فیلم «بید مجنون» به تصویر بكشد كه تلفیقی از تعبیر اسلامی و قرآنی از پرداختن به غرایز و نگاه خاص او را به همراه داشت. شاید اگر فیلمساز دیگری چنین مضمونی را محور كار خود قرار می داد، به خاطر حساس بودن سوژه و. .. گارد گرفتن و حاشیه های ساخته شده او را در این مقطع از سینما دور می كرد. ولی مجیدی خودی بود و این موقعیت اهمیتی ویژه داشت و به او فرصت آزمون و خطا را در حیطه ای گسترده می داد. واقعیت این است كه سینمای ایران هنوز صاحب یك برنامه ریزی ریشه ای و چند ساله در جنبه های مختلف و از جمله حضور در محافل جهانی و جهانی شدن نشده است. تا وقتی هم كه این سینما تابع یك برنامه ریزی یكسان در رویكرد به همه اعضا نشود، نمی تواند ادعا كند اتفاقات این حوزه محصول برنامه ریزی درازمدت و در واقع برآمده از درون سیستم است. جالب اینكه سال هاست برنامه ریزان سینمای ایران به این روند عادت كرده اند كه در سایه باشند و در سایه بمانند و همین كه موقعیتی خاص و ویژه نصیب فیلم یا سینماگری شد، دست حمایت و دوستی خود را از سایه بیرون بیاورند و اعلام حضور كنند. سینمای ایران نیاز به شفافیت و ابهام زدایی دارد تا همه بتوانند آن را از آن خود بدانند و به حق مدعی آن شوند. تحلیل: روزنامه ابرار
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 941]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها