واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تهيه و تنظيم: نسرين آدينه همه ما مىتوانيم از راه تنظيم هيجانها و رفتار خويش، کارها و موقعيتهايى را شناسايى کنيم که موجب رنج، گرفتارى و پريشانى هستند يا به عکس موجب آرامش و آسايش ما مىشوند. از راه تجزيه و تحليل انگيزهها و توانايىهاى خود مىتوان به جاى پذيرفتن فعل پذير هر آنچه که پيش مىآيد دست به کار انتخابهاى فعال شد. مشکلاتى که گريبانگير آدميان مىشود بسيار گوناگوند ولى با اين همه تجربههاى روانشناسان چند توصيه همگانى به دست مىدهد. نخست آنکه شما بايد احساسات خود را بپذيريد خشم، اندوه، ترس و احساس دست نيافتن به آرمانها يا هدفها، همگى هيجانهاى ناخوشايندى است و انسان ممکن است بکوشد با انکار آنها، از اضطراب در امان بماند. ممکن است گاهى براى اجتناب از اضطراب سعى کنيم با موقعيتها برخوردى عارى از هيجان داشته باشيم. چنين برخوردى به نوعى گسلش يا خونسردى تصنعى مىانجامد که آسيبزاست. ممکن است بکوشيم همه هيجانها و عواطف خويش را بازدارى کنيم. اين کار نيز موجب مىشود ديگر نتوانيم شادىها و غمهايى را که بخشى از ارتباطهاى ما با مردم است چيزهايى طبيعى و بهنجار بدانيم. در بسيارى از موقعيتها دست دادن هيجانهاى ناخوشايند در واقع واکنشى بهنجار است. هيچ علتى ندارد که از احساس غربت يا احساس خشم نسبت به کسى که به عهد خود وفا نکرده شرمسار باشيم. اين هيجانها طبيعى است و اذعان به وجود آنها بهتراز انکار آنهاست. وقتى نتوان هيجانى را مستقيما ابراز کرد. (نمونه؛ شايد عاقلانه نباشد بر سر رئيس خود فرياد بزنيم.) براى رهايى از فشار روانى حاصل، بهتر است راهى را براى برونريزى آن هيجان پيدا کرد. پيادهروى طولانى کوبيدن بر توپ تنيس يا در ميان گذاردن مسئله با دوست و رفيق همدل مىتواند خشم را فرو نشاند. اگر شما بپذيريد هيجانى که به شما دست مىدهد حق طبيعى شماست در آن صورت وقتى راه بر ابراز مستقيم هيجانها بسته باشد مىتوانيد راههاى غيرمستقيم يا جانشين براى ابراز آنها بيابيد. مسئله ديگرى که مىتواند به بهداشت روانى شما کمک کند اين است که ببينيد در چه زمينههايى آسيبپذيريد. شناسايى موقعيتهايى که آدمى را گرفتار خشم مىکند يا واکنش تندى در او بر مىانگيز مىتواند وى را در برابر فشار روانى محافظت کند. اگر آدمها معنيى خشم شما را بر مىانگيزند از آنان اجتناب کنيد. بسيارى از مردم وقتى با فشار کار روبرو شدند احساس اضطراب شديدى مىکنند. با برنامهريزى و فاصلهگذارى دقيق بين کار و فعاليت مىشود از احساس درماندگى در دقايق آخر کار جلوگيرى کرد. با اختصاص وقت بيشتر از آنچه براى رسيدن به کلاس يا سر وعدهها لازم مىدانيد يکى از علل فشار روانى را از بين مىبريد. نکته بعد آنکه سعى کنيد استعدادها و رغبتهاى خود را بپرورانيد. آدمهاى بىحوصله و ناخشنود به ندرت رغبتهاى فراوان دارند. بايد به اين امر توجه داشت که احساس شايستگى ناشى از دستيابى به مهارتها نقش فراوان در بيشتر کردن عزتنفس دارد. سعى کنيد با ديگران رابطه صميمانه برقرار کنيد. هسته اصلى بيشتر اختلالهاى روانى - عصبى احساس انزوا و تنهايى مىباشد. آدمى موجودى اجتماعى و نيازمند پشتيبانى است. چنانچه همه توجه خود را به مشکلات خودتان معطوف کنيد؛ ممکن است گرفتار دلمشغولى ناسالمى درباره خود شويد. از راه در ميان نهادن مشکلات خود با ديگران غالبا چشمانداز روشنترى از مشکلات به دست مىآيد. توجه و علاقه به رفاه حال ديگران بر احساس ارزشمندى آدمى مىافزايد. هيشه تلاش کنيد به موقع از ديگران کمک بخواهيد. اگر چه عمل کردن به اين توصيهها مىتواند سلامت روان را بيشتر کند اما خودشناسى و خوديارى هم محدوديتهايى دارد. برخى مشکلات را نمىتوان به تنهايى حل کرد. به جز اين گرايش به خود فريبى سبب مىشود نتوان مشکلات را به صورت عينى ديد و علاوه بر اين، ممکن نيست کسى همه راه حلهاى احتمالى هر مسئله و مشکلى را بداند. وقتى متوجه مىشويد در حل و فصل مشکلى توفيق نداريد وقت استعداد حرفهاى از روانشناس بالينى يا مشاوره با روانپزشک است. به خاطر داشته باشيد آمادگى براى کمکخواهى از ديگران نمايانگر رشد يافتگى روانى است نه نشانه ضعف. نبايد آن قدر دست نگهداريد تا احساس درماندگى کنيد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 420]