واضح آرشیو وب فارسی:مهر: ميلاد دردانه عالم هستي -1جهان در عطش ظهور امام زمان(عج)
خبرگزاري مهر - گروه دين و انديشه: عشق و علاقه به صلح و عدالت در درون همه انسانها وجود دارد. پيروان همه اديان براساس فطرت ذاتي خود، انتظار روزي را ميكشند كه نجات دهندهاي بزرگ، جهان را از ظلم ظالمان نجات داده و اوضاع آشفته جهان را اصلاح كند.
ولادت حضرت مهدي صاحب الزمان ( ع ) در شب جمعه، نيمه شعبان سال 255 يا 256 هجري بوده است .
در زمان ولادت حضرت مهدي، معتصم عباسي هشتمين خليفه عباسي كه حكومتش از سال 218هجري آغاز شد، سامرا، شهر نوساخته را مركز حكومت عباسي قرار داد.
اين انديشه، كه ظهور مصلح پايه هاي حكومت ستمكاران را متزلزل مي كند، بايد از تولد نوزادان جلوگيري كرد و حتي مادران بيگناه را كشت و يا قابله هايي را پنهاني به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند، در تاريخ نظايري دارد در زمان حضرت ابراهيم (ع) نمرود چنين كرد . در زمان حضرت موسي (ع) فرعون نيز به همين روش عمل متوسل شد .
در مورد نوزاد مبارك قدم حضرت امام حسن عسكري (ع) نيز داستان تاريخ به گونه اي شگفت انگيز و معجزه آسا تكرار شد .
امام دهم بيست سال در شهر سامرا تحت نظر و مراقبت بود و سپس امام يازدهم نيز در آنجا زير نظر و نگهباني حكومت به سر مي برد .
وقتي ولادت حضرت مهدي نزديك شد و خطر او در نظر جباران قوت گرفت، در صدد بر آمدند تا از ولادت اين نوزاد جلوگيري كنند و اگر متولدشد او را از ميان بردارند .
در مدت 5 يا 4 سال آغاز عمر حضرت مهدي كه پدر بزرگوارش در قيد حيات بود، شيعيان خاص به حضور حضرت مهدي ( ع ) مي رسيدند .
از جمله چهل تن به محضر امام يازدهم رسيدند و از امام خواستند حجت و امام بعد از خود را به آنها معرفي كند تا او را بشناسند و امام نيز چنين كرد .
آنان پسري را ديدند كه بيرون آمد، چون پاره ماه ، شبيه به پدر خويش . امام عسكري فرمود : پس از من ، اين پسر امام شما و خليفه من است در ميان شما، امر او را اطاعت كنيد، از گرد رهبري او پراكنده نشويد كه هلاك شده و دينتان تباه مي گردد . اين را هم بدانيد كه شما او را پس از امروز نخواهيد ديد، تا اينكه زماني دراز بگذرد . بنابراين از نايب او، عثمان بن سعيد ، اطاعت كنيد .
بدين شكل امام يازدهم، ضمن تصريح به واقع شدن غيبت كبري ، امام مهدي را به جماعت شيعيان معرفي و استمرار سلسله ولايت را اعلام داشت .
حضرت مهدي (عج) پنهان مي زيست تا پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسكري (ع) در روز هشتم ماه ربيع الاول سال 260 هجري ديده از جهان فرو بست . در اين روز بنا به سنت اسلامي ، مي بايست حضرت مهدي بر پيكر مقدس پدر بزرگوار خود نماز گزارد تا خلفاي ستمگر عباسي نتوانند جريان امامت را تمام شده اعلام و يا بدخواهان آن را از مسير اصلي منحرف كنند و وراثت معنوي و رسالت اسلامي و ولايت ديني را به دست ديگران سپارند .
در اين زمان مردم ديدند كودكي چون خورشيد تابان با شكوه هر چه تمامتر از سراي امام بيرون آمد، جعفر كذاب عموي خود را كه آماده نماز گزاردن بر پيكر امام بود به كناري زد و بر بدن مطهر پدر نماز گزارد .
بيرون آمدن حضرت مهدي و نمازگزاران آن حضرت همه جا منتشر شد . كارگزاران و مأموران معتمد عباسي به خانه امام حسن عسكري هجوم بردند، اما هر چه بيشتر جستند كمتر يافتند و در چنين شرايطي بود كه براي بقاي حجت حق تعالي، امر غيبت امام دوازدهم پيش آمد و جز اين راهي براي حفظ جان آن " خليفه خدا در زمين " نبود ، زيرا ظاهر بودن حجت حق و حضورش در بين مردم همان بود و قتلش همان .
مشيت و حكمت الهي چنين بود كه آن حضرت را از نظرها پنهان نگهدارد، تا دست دشمنان از وي كوتاه گشته و واسطه فيوضات رباني بر اهل زمين سالم بماند . اما صورت حجت خدا هرچند آشكار نيست ، اما انوار هدايتش از پس پرده غيبت راهنماي مواليان و دوستانش است.
مدت غيبت صغري بيش از هفتاد سال بطول نينجاميد كه در اين مدت نايبان خاص ، به محضر حضرت مهدي (عج) مي رسيدند و پاسخ نامه ها و سؤالات را به مردم مي رساندند . نايبان خاص كه افتخار رسيدن به محضر امام را داشته اند، چهار تن بودند كه به " نواب خاص " يا "نواب اربعه" معروفند .
غيبت كبري كه بعد از صغري آغاز شد دوران امتحان و سنجش ايمان و عمل مردم است .
در هيچ دوره اي پيوند امام با مردم گسيخته نشده است . اكنون نيز كه دوران نيابت عامه است ، عالم بزرگي كه داراي همه شرايط فقيه و داناي دين بوده و نيز شرايط رهبري را دارد ، در رأس جامعه قرار مي گيرد و مردم به او مراجعه مي كنند و او صاحب " ولايت شرعيه " است به نيابت از حضرت مهدي (عج) .
دوشنبه 21 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]