يك روانشناس:كنار گذاشتن افكار منفي در كاهش افسردگي موثر است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: يك روانشناس:كنار گذاشتن افكار منفي در كاهش افسردگي موثر است
خبرگزاري دانشجويان ايران - كرمانشاه اونقدر بي قرار وبي تاب بود كه مي شد اضطراب و نا اميدي رو تو نگاش احساس كرد، يه روز با مادرش با هزار بدبختي رفته بود پيش دكتر روانشناس، دكتر بهش گفته بود كاهش اشتها يا اضافه وزن داشته، يا بي ميل به زندگي شده يا نه و.... همش توفكر بود و با خودش و فكراش نمي تونست كنار بياد، مدام خودش رو سرزنش مي كرد، نگران بود، از گذشته و اتفاقاتي كه شايد در آينده ممكن بود براش بيفته، يا... دكتر جهانگير كرمي روانشناس در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) منطقه كرمانشاه، با بيان اينكه افـسردگي اختلالي است كه قادر است افكار، خلق و خو، احـساسات، رفـتــار، سلامتي جسماني و روحي فرد را تحـت الشـــعاع قرار دهد، گفت: هر انساني در مقاطع خاصي از زنـدگي خود به افسردگي دچار مي گردد. وي با اشاره به نشانه ها و علايم افسردگي، غم و اندوه پايدار، اضطراب، احساس پوچي، احــساس نا اميدي و بدبيني، احساس گناه، احسـاس بي ارزشي و در ماندگي، احساس تيره بختي، كاهش سطح انرژي و احساس خستگي، دشواري در تمركز، ياد آوري و تصميم گيري، عدم توانايي در انديشيدن و بي خوابي و يا افزايش ميزان خواب را از مهمترين اين علائم ذكر كرد. وي از دست دادن اشتها و كاهش وزن يا پر خوري و افزايش وزن، عدم تمايل به ملاقات با ديگران يا وحشت از تنها ماندن، حضور يافتن دشوار و غير ممكن در فعاليتهاي اجتماعي، احساس بي ارزش بودن و ناعادلانه بودن زندگي، احساس شكست، احساس سربار بودن، از دست دادن علاقه و ميل به فعاليتهاي معمولي در زندگي و يا سرگرميهايي كه پيشتر براي فرد لذت بخش بوده اند، زود رنجي و تحريك پذيري و يا كند شدن حركات و واكنش ها، بي تفاوتي، افت اعتماد به نفس و سرزنش مدام خود را نيز از ديگر علايم افسردگي برشمرد. كرمي با تاكيد بر اينكه وراثت، محيط هاي نا ايمن و خطرناك، محيطهاي آشفته، درگذشت همسر، فرزند، والدين و دوستان، ضربه هاي روحي شديد در كودكي و يا بزرگسالي و از دست دادن حمايتهاي اجتماعي در پي طلاق، دوري از دوستان و قطع رابطه و از دست دادن شغل از علل و عوامل ايجاد افسردگي به شمار مي روند، اظهار داشت: شرايط ناسالم اجتماعي مانند فقر، بي خانماني و خشونت در جامعه، بيماريهاي مزمن مانند سرطان، ديابت و ايدز، شكست و ناكاميها و تجارب ناخوشايند نيز از ديگر علل ايجاد افسردگي هستند. وي با بيان اينكه افسردگي با توجه به مدت و شدت بروز علائم متفاوت مي باشد، افسردگي ها را به پنج دسته تقسيم كرد و گفت: در نوع افسردگي اساسي اختلال در خلق ديده مي شود كه معمولا دو هفته بطول مي انجامد و احساس دلتنگي و حزن مفرط و از دست دادن ميل و لذت از فعاليتهاي دلپذير و احساس گناه و بي ارزشي از نشانه هاي آن مي باشد. وي افزود: اين نوع افسردگي خطرناك بوده و مي تواند به خود كشي منجر گردد. كرمي در رابطه با افسردگي مزمن بعنوان دومين نوع از افسردگي، اظهار داشت: شدت علايم آن از افسردگي اساسي كمتر بوده، اما دوره آن طولاني و ممكن است دو تا پنج سال بطول انجامد، ولي علايم آن معمولا ناتوان كننده نمي باشد، با اين وجود در عملكرد مناسب و احساس خوشايندي فرد تاثير گذار است. وي در خصوص نوع ديگر افسردگي، گفت: هرگاه انسان عزيزي را از دست مي دهد، شغلش را از دست داده و يا تغيير مي دهد و يا آگاه مي گردد كه بيماري لاعلاجي دارد كاملا طبيعي است كه احساس استرس، اندوه و خشم مي كند، اما در نهايت امر افراد خود را با شرايط پديد آمده وفق مي دهند، ولي برخي قادر به چنين عملي نمي باشند. هنگامي كه واكنش فرد به يك موقعيت و يا حادثه سبب افسردگي در وي مي گردد به آن اختلال در سازگاري مي گويند. اين روانشناس در تعريف نوع ديگر افسردگي، با بيان اينكه به تغييرات غير قابل پيش بيني خلق( از شيدايي تا افسردگي) اختلال دو قطبي مي گويند، افزود: در اين حالت از افسردگي در يك زمان فرد رفتار برونگرايي مفرط، پر حرفي و خود بزرگ بيني از خود بروز مي دهد و در دوره اي ديگر افسرده مي گردد. وي با اشاره به افسردگي فصلي بعنوان نوع ديگري از اين بيماري، افزود: افسردگي فصلي معمولا در زمستان شيوع مي يابد و علت آن نيز كاهش تابش نور خورشيد است، اين افسردگي سبب سردرد، تحريك پذيري و كاهش سطح انرژي مي گردد. كرمي با اشاره به راهبردهايي براي غلبه بر افسردگي، گفت: تعيين كردن اهداف قابل دسترس براي خود، مديريت زمان و الويت بندي، ورزش و فعاليت بدني منظم، جايگزين كردن افكار مثبت به جاي افكار منفي، سپري كردن مدتي از وقت خود با ديگران و يك دوست صميمي و پرداختن به سرگرميهاي مورد علاقه در اين خصوص مفيد است.وي گفت: به افراديكه در معرض خطر علائم افسردگي قرار دارند توصيه مي شود به دوستان و خانواده خود اجازه دهند در روند بهبودي به آنها كمك كنند، ميان احساسات دروني خود و واقعيتهاي عيني تفاوت قائل شوند، اعتماد بنفس خود را افزايش داده و به خاطر داشته باشند كه هيچ فردي مسئول شادي آنها نمي باشد. كرمي تاكيد كرد: خوشبختي و نيل به شادي در زندگي هدف نامعقولي نيست، اما فرد بايد ابتدا مفهوم خوشبختي را براي خود معنا كرده و سپس با برنامه ريزي و ايجاد سلسه مراتب و پيروي از آنها به خوشبختي مطلوب خود دست يابد . انتهاي پيام
شنبه 19 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2688]