امروز تولد سينماگر آرمان‌ها

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: خبرگزاري فارس: فردا ابراهيم حاتمي‌كيا چهل و ششمين سالروز تولدش را جشن مي‌گيرد. به گزارش خبرگزاري فارس، فردا سالروز تولد ابراهيم حاتمي‌كيا فيلمساز برجسته سينماي دفاع مقدس و غمخوار رزمندگان آرمانگراي دفاع مقدس است. بنا بر اين گزارش، حاتمي‌كيا متولد دوم مهر 1340 در تهران است. وي فارغ‌التحصيل فيلمنامه نويسي از دانشكده سينما و تئاتر دانشگاه هنر است و فعاليت سينمايي را از سال 1360 به عنوان فيلمبردار در گروه تلويزيوني «روايت فتح» آغاز كرده است. «حاتمي كيا» با ساخت فيلم «هويت»در سال 1364 به جرگه فيلمسازان حرفه‌اي پيوست اما ساخت فيلم «ديده بان»در سال 1367 و گرفتن جايزه ويژه هيئت داوران از هفتمين جشنواره بين المللي فيلم فجر براي بهترين كارگرداني بود كه نام اين فيلمساز را بر سر زبان‌ها انداخت. «مهاجر»و «وصل نيكان» همچون معبري بودند كه حاتمي كيا را در سال 1371 به «از كرخه تا راين» متصل كردند كه اولين فيلم انتقادي حاتمي كيا در مورد دفاع‌مقدس بود و پس از آن حاتمي كيا اين لحن انتقادي را در آثارش تا به امروز حفظ كرده كه البته بافراز و نشيب‌هايي نيز همراه بوده است.او پس از سفري به آن سوي مرزها در «خاكستر سبز»،گاه با لحني مستقيم انتقادي مانند«آژانس شيشه‌اي»داستانش را تعريف مي‌كرد و گاه چون«روبان قرمز» با تكيه بر داستاني نمادين،مضامين مورد علاقه اش را بازگو مي‌كرد. هويت، مهاجر، وصل نيكان، از كرخه تا راين، خاكستر سبز، بوي پيرهن يوسف، برج مينو، آژانس شيشه‌اي، روبان قرمز، موج مرده، ارتفاع پست، به رنگ ارغوان و به نام پدر، 14 فيلمي است كه وي در سينماي ايران به ثبت رسانده است و در صدد ساخت پانزدهمين فيلم خود با نام «دعوت» است كه متفاوت‌ترين فيلم او به شمار مي‌آيد. «حاتمي‌كيا» همچنين دو مجموعه تلويزيوني «خاك سرخ» و «حلقه سبز» را در تلويزيون كارگرداني كرده است. ابراهيم حاتمي‌‌كيا اخيرا" اظهار داشته است: همواره در برخورد با نظامي كه خودم در شكل‌گيري و نگهداري‌اش دخيل بوده‌ام و حساسيت به ارزش‌هايش براي من مساله است، دلم مي‌لرزد و از اين بابت سرم هم بالاست اما به همان نسبت، به خودم حق مي‌دهم كه برخي مسائل را نقد كنم. ابراهيم حاتمي‌كيا با انتقاد از شرايط توليد فيلم در عرصه سينماي جنگ، عقيده دارد: اين انصاف نيست. واقعا فعاليت در اين عرصه سخت‌مان است و براي فيلمسازي در سينماي جنگ خون به جگر مي شويم. وي مي‌گويد: اين كه به جنگ نگاه ارتجاعي بشود، به گذشته برگرديم و صرفا خاطره نوستالژيك داشته باشيم، نگاه عقب افتاده‌اي است. ما بايد چيزي را درمورد جنگ بگوئيم كه براي آيندگان تعريف شود. متاسفانه برخوردها صحيح نيست. من وقتي به يك مسول نظامي توضيح مي‌دهم كه من اين فيلم را ساخته‌ام، آن فيلم را كارگرداني كرده‌ام، به من مي‌گويد بله اين‌ها درست اما... اين «اما» كه به ميان مي‌آيد معنايش اين است كه برو ته صف بايست. وي متذكر مي‌شود: پس از شهادت آقا مرتضي (آويني) من در روايت فتح بودم و آنجا هم مي‌گفتم كه بحث جنگ را نوستالژيك نكنيم. توي فيلمساز، بيا بسيجي زمان حال را بگو و حالا نقبي به گذشته هم بزن. امروز بازماندگان از جنگ نفس مي كشند، زندگي مي‌كنند. يكي مهندس است، يكي دكتر است و يكي هم خلاف شده... گفتن اين‌ها هيچ اشكالي ندارد. من البته تا حالا هم تلاش خودم را كرده‌ام. حاتمي كيا معتقد است: يك نقاش، روزي رنگ‌هاي روشن را بر مي‌دارد و يك روز رنگ تيره را و حق نداريم اين حق را از او بگيريم چون مردم اين وكالت را به هنرمند داده‌اند كه چيزهايي كه فكر مي‌كند، برايشان بگويد. انتهاي پيام/ش

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 425]