خداحافظ وجدان قرن بيستم روسيه!افشاگر جنايت‌هاى استالين درگذشت

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: خداحافظ وجدان قرن بيستم روسيه!افشاگر جنايت‌هاى استالين درگذشت
ايسنا- الكساندر سولژنيتسين - نويسنده نام‌دار روسيه و برنده‌ نوبل ادبيات - كه در كتاب‌هايش ترس و وحشت حاكم در اردوگاه‌هاى كار اجبارى زمان استالين را به تصوير كشيده است، در سن 89 سالگى درگذشت.سولژنيتسين يكشنبه، 12 مرداد بر اثر ايست قلبى در خانه‌اش در نزديكى مسكو از دنيا رفت. الكساندر ايسايويچ سولژنيتسين كه هشت سال از عمر خود را در اردوگاه كار اجبارى «گولاگ» در اتحاد جماهير شوروى سابق گذراند، در آثار غيرداستانى و رمان‌هايش از شرايط نهفته در نظام زندان‌هاى شوروى كه ميليون‌ها نفر را اسير خود كرده بود، پرده برداشت. به گزارش رويترز، اين افشاگرى‌ها اگرچه موجب خشم مقامات روسيه شد و سال‌ها تبعيد را براى او به‌همراه داشت، با اين‌ حال، شهرت بين‌المللى فراوانى براى سولژنيتسين به ارمغان آورد. آثار اين نويسنده‌ موجب شد تا ميليون‌ها نفر در سراسر جهان به اين واقعيت اذعان كنند كه شجاعت و صداقت يك فرد چگونه مى‌تواند سرانجام موجب شكست نظام قدرتمند يك امپراتورى شود. او اولين رمان كوتاه خود را در سال 1962 با نام «يك روز در زندگى ايوان دنيسوويچ» منتشر كرد. اثر غيرداستانى سه‌گانه «مجمع‌الجزاير گولاگ» در دهه 1970، كه در آن از خشونت شوروى زمان استالين پرده برداشت، موجب شگفتى ميليون‌ها نفر شد كه در نتيجه آن، بسيارى از متفكران چپ‌گرا، بويژه در اروپا، از حمايت اتحاد جماهير شوروى دست برداشتند. نخستين دستاورد حضور در اردوگاه‌هاى كار اجباري، كتاب «روزى از زندگى ايوان دنيسوويچ» بود سولژنيتسين در كتاب «اولين دايره»، بار ديگر زندانيان يكى از اردوگاه‌هاى كار اجبارى زمان استالين را به تصوير كشيد. رمان «بخش جراحي» كه در سال 1967 منتشر شد، ديگر اثر داستانى بود كه بر اساس زندگى اين نويسنده نوشته شد، كه موضوع آن، درمان سرطان وى در تاشكند ازبكستان بود. سولژنيتسين در سال 1970، افتخار كسب جايزه‌ نوبل ادبيات را به‌دست آورد. آكادمى نوبل پس از اين اين انتخاب، «قدرت اخلاقى سولژنيتسين را كه وى به كمك آن، سنت‌هاى حياتى ادبيات روسيه را دنبال مى‌كرد»، مورد تمجيد قرار داد.

با اين حال، مقامات شوروى از سفر او به استكهلم براى دريافت اين جايزه ممانعت كردند و همسرش - ناتاليا - از طرف سولژنيتسين، اين جايزه ارزشمند را دريافت كرد. سولژنيتسين در شرح ‌حالى كه پس از آن براى آكادمى نوبل نوشت، آورد: «در طى تمام سال‌هاى منتهى به 1961، من نه تنها متقاعد شدم كه نبايد هرگز حتى يك خط از نوشته‌هايم را چاپ‌شده ببينم؛ بلكه واهمه داشتم كه به آشنايان نزديكم اجازه دهم تا نوشته‌هايم را بخوانند؛ چون مى‌ترسيدم كه اين نوشته‌ها علنى شوند.» به دنبال اعلام خبر مرگ سولژنيتسين، دميترى مدودف - رئيس‌جمهور روسيه- در پيامى درگذشت او را به خانواده‌اش تسليت گفت.

همچنين نيكولا ساركوزى - رئيس‌جمهور فرانسه - در پيامى به سولژنيتسين اداى احترام كرد. وى در پيام خود آورده است: «سولژنيتسين يكى از بزرگ‌ترين وجدان‌هاى قرن بيستم روسيه بود كه ايده‌ها، سرسختى‌ها و زندگى پرماجرا، از او يك شخصيت داستانى ساخت كه وارث داستايوفسكى است. او متعلق به مشاهير تاريخ جهان است و به او اداى احترام مى‌كنم.» سال گذشته، ولاديمير پوتين - رئيس‌جمهور وقت روسيه - بالاترين نشان ملى اين كشور را در مراسمى به سولژنيتسين اعطا كرد.

پس از مرگ نجيب محفوظ - نويسنده نام‌دار مصرى - در سال 2006، سولژنيتسين سال‌خورده‌ترين برنده‌ در قيد حيات نوبل ادبيات در جهان نام گرفت.
دوشنبه 14 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]