بازخواني پرونده سلاح هاي شيميايي (1)

واضح آرشیو وب فارسی:حيات: بازخواني پرونده سلاح هاي شيميايي (1)
تهران-حيات

نيمه شب است. كپسول اكسيژن تمام شده و نفس هايش به شماره افتاده اند. پسرش او را در آغوش گرفته و از رديف پله ها به زير مي آورد. هراس در چشم هاي زن و بچه موج مي زند و او زير لب بريده بريده ذكر مي گويد.
تا جلوي در حياط مي آيد و بعد روي آسفالت جلوي در دراز مي كشد و منتظر آژانس مي شوند.
ثانيه ها گويي ساعت ها مي گذرند. آژانس نمي آيد. پسر دوباره زنگ مي زند. مردي از آن سوي خط مي گويد:
"ببينيد آقا، پدر شما وضعش حساس است. اگر در مسير اتفاقي برايش بيفتد گردن ماست. چرا آمبولانس خبر نمي كنيد. ما مسووليت نمي پذيريم."
جوان سرش را به در حياط مي كوبد و بغضش مي تركد. ساعتي بعد اين همسايه ها هستند كه به دادشان مي رسند.
هرچند سال هاست كه از ايام جنگ تحميلي مي گذرد، اما هنوز هم، سايه پيامدهاي به كارگيري سلاح هاي شيميايي و ميكروبي را بر پيكر نازنين جانبازان شيميايي احساس مي كنيم.
هربار كه يكي از ايشان در مسير پرنده شدن به سمت آسمان اوج مي گيرد، اين سوال در ذهنيت نسل سوم انقلاب زنده مي شود كه اين ها چرا نفس هايشان مي گيرد؟ هميشه سرفه مي كنند؟ هرچند وقت يك بار بستري مي شوند؟ با اين حال هميشه صبور و خندانند و تا از آنها چيزي نپرسي، كمتر مي گويند؟ راستي جانبازان شيميايي تافته جدا بافته اند و يا از خودمان هستند؟ چرا به عوض آن چه داده اند، چيزي طلب نمي كنند؟
و سوال اساسي اين است كه كدام دست پليد، گل وجود اين ها را پژمرد؟
سلاح هاي شيميايي اولين بار از كجا آمدند؟
ده ها هزار نفر نظامي و غير نظامي در جنگ شيميايي عراق عليه ايران مصدوم شدند كه 55 هزار نفر از آنان در بنياد شهيد و امور ايثارگران پرونده دارند.
مهدي نيرومنش عضو انجمن مستندسازان ايران،سالها مشغول ساخت مستندهايي در خصوص جانبازان است. وي سالها پيش پيشنهاد ساخت مستندي در ارتباط با احقاق حقوق جانبازان شيميايي را با اين مضمون داده است كه يك حقوقدان به همراه يك مستندساز پابه پاي هم پرونده جانبازان شيميايي ايران را در مجامع حقوقي بين المللي به جريان بيندازند و هرجا با در بسته اي روبرو شدند از قدرت دوربين و رسانه براي افشاگري ادعاهاي اين مجامع استفاده كنند.هرچند با كم لطفي مسوولان اين طرح تاكنون اجرايي نشده است.
نيرومنش پيرامون تاريخ استفاده از سلاح هاي سمي توضيح مي دهد: استفاده از دود سمي قدمتش به اندازه تاريخ جنگ است،
در جنگ جهاني اول، اولين بار سربازان آلماني از گاز كلر در شهر "ايپر" مرز بلژيك با فرانسه استفاده كردند. در اين شهر چندين بناي يادبود براي كشته شدگان شيميايي ساخته شده است و تنها موزه جنگ شيميايي در همين شهر داير است.
پس از استفاده از گاز كلر به عنوان سلاح شيميايي در جنگ جهاني اول ،گاز خردل مورد استفاده قرار گرفت كه عوارض اين ماده ،انزجار عمومي را به همراه داشت.
سال 1923 ارتش انگلستان در سركوب شيعيان جنوب عراق ناكام ماند. "چرچيل"نخست وزير وقت انگلستان براي سركوب قيام مردم عراق دستور استفاده از گاز خفه كننده را صادر كرد. به اين ترتيب دو سال بعد(1925) پروتكل منع سلاح هاي شيميايي به تصويب رسيد و سازمان منع سلاح هاي شيميايي (OPcw) تاسيس شد.
پس از تصويب (OPcw) نيز بارها سلاح هاي شيميايي در آفريقا و آسياي شرقي مورد استفاده قرار گرفت كه مهمترين آن ويتنام بود.
نيرومنش ادامه مي دهد:آمريكايي ها در جنگ ويتنام به بهانه سم پاشي و از بين بردن حشرات با هواپيماهاي خود ازنوعي سلاح شيميايي استفاده كردند كه نزد مردم ويتنام به باران زرد شهرت يافت.
اكبر ميرزاييان متخصص بيماري هاي ريوي در مورد نحوه اثرگذاري گاز خردل (سولفورمستار) توضيح مي دهد:
گاز خردل اثراتش بر پوست به صورت خارش، سوزش، حساسيت به ويژه در فصل هاي گرم سال و تاول نمايان مي شود. خشكي قرنيه و حتي نابينايي از عوارض ديگر اين گاز مخرب است."
اين متخصص بيماري هاي ريوي ادامه مي دهد: "افرادي كه مثلا در سن 20 سالگي در جبهه حضور داشته اند و دچار عوارض خفيف شيميايي شده اند، با گذشت سال ها و ورود به فصل ميانسالي و پيري ،زندگي شان دچار پيشرفت عوارض شيميايي مي شود و نيازمند درمان هاي جدي تري مي شوند. خيلي از اين افراد در ايام جواني درصد جانبازي نگرفته اند، ولي در سن 40 سالگي يك جانباز شيميايي نيازمند درمان محسوب مي شوند و برنامه ريزان امور جانبازان شيميايي بايد به چنين مواردي توجه خاص داشته باشند.
نوع ديگري از سلاح هاي مخرب كه در جنگ تحميلي توسط صدام به كار گرفته شد، گاز اعصاب بود. مهدي نيرومن مي گويد: "گاز سارين (گاز اعصاب) در يك لحظه تنفس را مختل كرده و تمامي اعضاي بدن را از كار مي اندازد و مرگ به صورت آني اتفاق مي افتد. در فيلم هاي مستند فاجعه حلبچه ديده مي شود كه فرد فرصت پياده شدن از ماشين را نيز نيافته است.
اصولا خردل براي فلج كردن پشت خط و پر كردن بيمارستانه به كار مي رود و گاز اعصاب براي حمله و كشتار دسته جمعي نيروهاي خط مقدم .
نيرومنش ادامه مي دهد: به عنوان مثال در بزرگترين جنايت جنگي از لحاظ استفاده از سلاح هاي شيميايي كه در تاريخ عصر گاه هفتم تيرماه 1366 در منطقه سردشت رخ داد، 9 بمب خردل استفاده شده بود. 113 نفر شهيد و چند هزار نفر شيميايي پيامد استفاده از اين سلاح هستند.در همين منطقه دختران 22 و 23 ساله اي هستند كه جانباز شيميايي 70 درصدند. اين ها در زمان بمباران نوزاد بوده اند.
رسالت شما پرسشگري است
محمد بلوري جانباز شيميايي 47 ساله از اصفهان با ورق زدن آلبوم خاطراتش مي گويد: "از روز اول عمليات والفجر 8 در منطقه مستقر بودم. در گردان زرهي با استفاده از پدافند خشايار
(نفربر50BTR) بين منطقه و لب اروند نيرو جابه جا مي كردم. آن موقع 17 سال داشتم و دايما متوجه بوهاي خاصي بودم كه در منطقه پخش مي شد، بوهايي چون بوي سير، قير، كاكائو، سبزي تازه، اتفاقا بوهاي خوبي هم بودند. ذرات اين گازها در ريه ام نشست.
بعد از عمليات حمام گرفتم، با اين حال پوست بدنم سوزش عجيبي داشت. همرزمم وقتي پيراهنم را بالا زد، متوجه شد پشتم سوخته است. فرداي آن روز با قطار به تهران اعزام شدم. ظرفيت تمام بيمارستان ها تكميل بود، به همين دليل استاديوم آزادي را با تغيير كاربري براي مجروحين شيميايي تدارك ديده بودند. سه، چهار روزي بستري شدم و مرخصم كردند. تا سال 79 عوارض پوستي اذيتم مي كرد. الان هم دچار تنگي نفس و سرفه هستم.
بلوري تاكيد مي كند رسالت ما روايت جنگ به اشكال مختلف تصويري، مكتوب و شفاهي است. رسالت شما نسل سوي ها پرسشگري است.
شما بايد مطالبه كنيد تا امسال من پاسخگو باشند.
سكوت تلخ
جعفر اصلاني دانشيار دانشگاه علوم پزشكي بقيةالله با طرح سوالي به ظاهر ساده كه هنوز هم مجامع بين المللي در برابرش سكوت مي كنند، مي پرسد: "چه كسي بمب ها را در اختيار صدام گذاشته بود؟" و پس از مكث كوتاهي پاسخ مي دهد: "بمب هاي اعصاب و خردل را كه خود عراق به تنهايي نمي توانست توليد كند. پس از مدتي يك تاجر هلندي به جرم فروش سلاح شيميايي به عراق در مجمع بين المللي محكوم شد، ولي به طور حتم پشت اين شخص كسان ديگري بودند. مواد اوليه سلاح ها توسط كشورهاي غربي تدارك ديده مي شد.
پس از وقوع جنايت به ويژه در منطقه سردشت گروه هاي بازديد متعددي از طرف سازمان منع سلاح هاي شيميايي مجروح هاي ما را در ايران و كشورهاي اروپايي (كه براي درمان رفته بودند) ديدند، حتي نمونه هايي از سلاح هايي را كه مورد استفاده قرار گرفته بود، تهيه كردند، اما هيچ يك از اين سازمان ها صراحتا عنوان نكرد كه عراق از اين مواد استفاده كرده است، فقط گفتند كه در جنگ عراق و ايران گزارش استفاده از اين قبيل سلاح ها تاييد مي شود.
پايان پيام
جمعه 14 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات]

[مشاهده در: www.hayat.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]