تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821000942
تعطیلات زیاد، به نفع دانشآموزان یا به ضرر آنها؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > آموزش - شیرزاد عبداللهی ممکن است خیلیها در واکنش به خبر تعطیلی پنجشنبههای دبستانها، موضع منفی بگیرند و بگویند که ما به اندازه کافی در کشورمان تعطیلات داریم و به اندازه کافی وقت بسیاری از روزهای آموزشی مدارس و دانشگاه‌های ما زایل می‌شود، دیگر چه نیازی به اضافه کردن یک روز تعطیل دیگر به بقیه وجود دارد؟ در جواب باید گفت که این سخنان هم درست است و هم به جاست؛ چرا که علاوه بر روزهای تعطیلات رسمی در ایران، مدارس ما روزهای تعطیل اضافه‌ای نیز دارند که مخصوص به خودشان است، به طوری که اگر ما تعطیلات رسمی و غیر رسمی، تعطیلات پیش از نوروز، هنگام امتحانات، بازدید مسئولان از مدارس و. . . را حساب کنیم، می‌بینیم که دانشآموزان ما به جای اینکه 9 ماه به مدرسه بروند، در حقیقت پنج ماه می‌روند. یکی از استدلال‌هایی که در این مورد وجود دارد این است که به معلمان یک روز تعطیل مضاف بر دیگر روزهای تعطیل بدهند، در حالی که باید گفت اکنون در بسیاری از مدارس ما این کاربه صورت درون مدرسه‌ای و غیررسمی انجام می‌شود؛ به صورتی که مثلاً در برنامه درسی یک روز چهار زنگ را به ورزش اختصاص می‌دهند و بنابر این بقیه دبیران به استراحت می‌روند. اما ازسوی دیگر، شاید تعدادی نیز معتقد باشند که بهتر است به جای اینکه یک روز تعطیل به بقیه تعطیلات موجود اضافه کنیم، بیاییم و مثلاً روزهای پنجشنبه را به یک برنامه بدون درس و آموزش اختصاص دهیم و همراه با یک برنامه شاد و همراه با خلاقیت یک نوع استراحت مفید را برای دانشآموزان، پیش‌بینی کنیم. به نظر نگارنده، این نکته بسیار قابل توجه است و می‌شود درباره آن فکر کرد، اما باید گفت که در این حالت هیچ مشکلی از مشکلات عدیده آموزش و پرورش ما حل نخواهد شد، بلکه به نظرمن اگر به جای این یک روز اضافه تعطیل که از آن سخن به میان آمده است، کل روزهای هفته را هم تعطیل کنیم، به نفع دانش آموزان و معلمان و خانوادهها خواهد بود؛ چرا که در نظام آموزش و پرورش ما بر خلاف آموزش و پرورش موجود در دنیا به جای اینکه به دانش آموزان، حل مسئله، چگونگی پرسش و انتقادکردن، رشد قوای فکری و. .. آموزش داده شود، بر تنها نکته‌ای که تأکید می‌شود حافظه دانشآموزان است و معلمان بدون هیچ برنامه‌ریزی خاصی حجم زیادی از مطالب را به ذهن دانشآموزان می‌ریزند، بنابراین جلوی هرگونه بروز خلاقیت را در آنها از بین می‌برند. بنابر این مسائل اشاره شده، مادامی که وضع آموزش و پرورش ما اینچنین است، تعطیلات بیشتر برای دانشآموزان یک غنمیت محسوب می‌شود. نکته دیگر این است که اگر مسئولان آموزشی ما به جای اینکه تأکیدشان را روی مسائلی چون تعطیلات بیشتر بگذارند، آن را خرج غنی‌سازی مطالب آموزشی و مدرن‌کردن آنها کنند، بهتر است؛ به طوری که اگر آموزش و پرورش دنیا را بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که در کشورهای خارجی دانش آموزان با خوشحالی به مدرسه می‌روند و با ناراحتی از آن خارج می‌شوند؛ چرا که آنقدر زمانی که در مدرسه به سر می‌برند برایشان جذاب است که دوست ندارند از آن خارج شوند. اما در ایران این مسئله برعکس است؛ چرا که آموزش موجود در مدارس ما همراه با هیچ جذابیت و نشاطی نیست و به جای اینکه دانشآموزان نسبت به محیط مدرسه احساس علاقه کنند، احساس می‌کنند وارد زندان شده‌اند، بنابراین از بیشتر شدن تعطیلات، بسیار هم استقبال می‌کنند. در صورتی که بنابر تحقیقی که نگارنده در مورد نظام آموزش و پرورش کشور ژاپن انجام داده است، در مدارس آنها هدف از آمدن دانش آموزان به مدرسه دوست شدن آنها با هم است؛ یعنی معلمان آنجا نمی‌خواهند فقط یکسری معلومات باربط و بی‌ربط را وارد ذهن بچه‌ها کنند، بلکه می‌خواهند کاری کنند که مدرسه نیز به یک محل زندگی برای دانشآموزان تبدیل شود. به عنوان مثال در مدارس ابتدایی ژاپن، به دانشآموزان یاد می‌دهند که چطوری زباله‌ها ر ا دفع کنند، چگونه در حفظ محیط زیست بکوشند، به چه صورت نظافت فردی را رعایت کنند و از این قبیل. در حالی که در مدارس ابتدایی ما دانشآموزان فقط در حال حفظ کردن مطالب هستند و نتیجه‌اش فقط خسته شدن دانشآموزان است. البته خیلیها فکر می‌کنند اضافه‌کردن مربیان خلاقیت می‌تواند در این قضیه مفید باشد، در حالی که به نظر من به جای اینکه به تعداد این معلمان اضافه کنیم، بهتر است طوری به همه معلمان آموزش دهیم که درس‌دادنشان همراه با بازی و شادی و خلاقیت باشد. علاوه بر این ما شاهدیم که در مدارس ما کمبود زیادی در مورد وسائل کمک آموزشی و خلاقیت‌زا وجود دارد که واقعاً باید فکری به حالش کرد. بنابراین باید گفت راه حل مشکلات آموزش و پرورش ما، اضافه‌کردن یک روز تعطیل به باقی تعطیلات نیست، بلکه تغییر وکم‌کردن محتوای کتاب‌ها و البته تغییر روش‌های آموزشی است. کارشناس مسائل آموزش وپرورش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 231]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها