محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852338780
بهترین درسهای زندگی
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: شاکر و سپاسگزار بودن، یک عادت است؛ بهترین عادتی که میتوانیم داشته باشیم زیرا پرسودترین روش نگریستن به زندگی میباشد.بنابراین بیایید دعاهای‌مان را به‌جای شروع با درخواست و طلب چیزی، با سپاس‌گزاری و قدردانی آغاز نماییم. هیچ دلیلی وجود ندارد که هر روز نتوانیم سپاس‌گزاری کنیم. برخی مواقع ما به محرومیت از یک نعمت یا تهدید شدن آن یا تصورِ نداشتن نعمت خاصی، احتیاج داریم تا متوجه‌شویم که از چه‌چیزی غافل بوده‌ایم و چه نعمت‌هایی را نمی‌دیدیم. یکی از بزرگترین خلبانان جنگ جهانی اول، برای چندین روز روی یک الوار در دریا شناور بود، بعد از نجات از او پرسیدند بزرگترین تجربه‌اش چه بود، او گفت: «فهمیدم که اگر آب قابل آشامیدن و غذا و خاک زیر پا داشته باشیم، هرگز درباره‌ی هیچ‌چیز شکایت و اعتراض نخواهیم کرد.»ما عادت کرده‌ایم که با آنچه نداریم، سرگرم باشیم و آن‌را وسیله‌ی خوشبختی خود بدانیم. ما عادت کرده‌ایم به لذت‌نبردن و لذت‌بردن و دیدن آنچه را که داریم، فراموش کرده‌ایم.ای‌کاش دو جمله‌ی«فکر کنید» و «شکر کنید» را در همه‌جا می‌نوشتیم؛ در خانه‌های‌مان، در محل کارمان و... نشان‌دادن مراتب قدردانی و سپاس‌گزاری نسبت به دیگران، بیان و تجلی بالاترین ادب و مهربانی و تواضع و احترام است و این کار، یکی از راه‌های مطمئن ایجاد و تداوم دوستی‌های خالص و استوار میباشد. «ویلیام جیمز» می‌گوید: «ژرف‌ترین قانون انسانی، شوق و اشتیاق تقدیر و قدرشناسی است و این‌کار، آسان‌ترین راه خشنودی و راضی‌کردن دیگران میباشد.»در میان انبوه برکات و نعمت‌های بی‌شماری که در اطراف ما وجود دارد، انسان‌هایی نیز هستند که همواره زندگی‌مان را غنی‌تر و پربارتر می‌نمایند. اگر از ما خواسته شود لیستی از افرادی که بسیار ممنون و سپاسگزار آنان هستیم را تهیه کنیم، ابتدا این‌کار شاید سخت باشد ولی با فکرکردن به افراد اطراف‌مان، به‌تدریج تهیه‌ی آن آسان‌تر و طولانی‌‌تر می‌شود. اگر این‌کار برای ما مشکل است، بهتر است کار ساده‌تری انجام دهیم و آن، تهیه‌ی لیستی است از انتقادها و شکایت‌های از اطرافیان‌مان. از کسانی که به‌جای تشکر از آنان، با خشم و قدرنشناسی و نفرت، رفتار کردیم نیز میتوانیم لیستی تهیه کنیم.اگر بتوانیم این عادت را جایگزین کار مشکل سپاس‌گزاری قراردهیم و احساس ناتوانی و عدم اطمینان از انجام تشکر را از خود دور کنیم، احساس بهتری به 2نفر می‌دهیم: نفر اول، شخصی که از او تشکر می‌کنیم و نفر دوم، خود ما؛ این پیروزی دوجانبه است.قدرشناس و سپاسگزار بودن از دیگران، یک‌چیز است و تشکر کردن از آنان، چیز دیگر.هرگز متوجه شده‌اید که ما اغلب فقط درباره‌ی خوبیهای کسانی حرف می‌زنیم که حضور ندارند؟ چرا قدردانی‌مان از شخص موردنظر را به دیگران می‌گوییم؟ چرا به خود او نمی‌گوییم؟ چرا احساس قدرشناس و سپاسگزار بودن خود را از بین می‌بریم؟به‌نظر می‌رسد وقتی کسی از دنیا می‌رود، هرکسی چیزی درباره‌ی خوبیهای او می‌گوید. اغلب تعجب می‌کنم و با خود می‌گویم او در زمان حیاتش، چه‌مقدار از این تعریف‌ها و خوبی‌ها را به گوش خود شنیده است؟آیا تاکنون وقت خود را صرف بیان قدردانی و سپاس‌گزاری کرده‌ایم؟ آیا باید کسی از دنیا برود تا متوجه شویم او چه‌قدر برای ما مهم بوده است؟ ما بایست از افراد خاص و ویژه در زندگی‌مان هرچه بیشتر تشکر کنیم. لزومی ندارد که فقط سپاسگزار دوستان و آشنایان باشیم بلکه از غریبه‌ها و مردم اطراف‌مان که تعداد و خدمت‌شان به ما، بیشتر از نزدیکان ماست نیز باید قدردانی کنیم. تشکر از یک کارگر پمپ‌بنزین، یک خدمه‌ی هتل، یک نظافت‌چی خیابان و... همه به ارزش ما نزد خودمان می‌افزاید، ما را بزرگ می‌کند و شاید مدت‌ها و سال‌ها، در ذهن کسی که از او تشکر کرده‌ایم، بمانیم و برای او، یک موجود منحصربه‌فرد و مهربان شویم. آنان برای زندگی خود کار می‌کنند ولی ما از کارشان نفع می‌بینیم. ما اغلب طوری با آنان برخورد می‌کنیم که گویی انتظار تشکر از ما را ندارند و چنان بی‌تفاوت عمل می‌کنیم که گویی تشکر کردن و یک لبخند سپاس‌گزارانه، هزینه‌ی چندهزاردلاری دارد.یک کلمه‌ی «متشکرم»، 2ثانیه طول می‌کشد و یک لبخند، شاید انرژی زیادی از ما نگیرد اما با این‌کار کوچک، چندین ساعت یا چندین روز یک نفر را پر از انرژی کرده‌ایم.همه‌ی افراد، نیازمند این هستند که از آنان تشکر شود. شاید این نیاز، شبیه نیاز ما به غذا و استراحت باشد. این نیاز، واقعی است و اگر برآورده نشود، نبود و خلأ آن، عوارضی به‌همراه دارد. مورد سپاس و تشکر قرارگرفتن نیز باعث اشباع می‌شود و هنگامی که هر فردی از لحاظ روحی و عاطفی اشباع شود، آرام می‌گیرد و از زندگی‌اش لذت می‌برد. آن کسی که سپاس‌گزاری می‌کند نیز از بودن خود لذت می‌برد.حس تشکر و سپاس‌گزاری که در ما نسبت به اطرافیان وجود دارد، باید به‌طور حتم با زبان بیان شود. یک درخت در بهار، با شکوفه‌های خود، تشکرش را از هوای بهاری اعلام می‌کند. ما انسان‌ها نیز باید حس درونی خود را به‌طور کامل آشکار کنیم. تشکر همراه با خود، امید، انرژی، نشاط، مثبت‌بینی، آرامش، تشویق، دوستی و محبت می‌آورد. آیا همین کافی نیست که این عادت را در عادت‌های مختلف دیگرمان وارد کنیم؟ تشکر، چه از دیگران و چه از خداوند، بیان‌گر دیدن نعمت است و این عمل به‌خصوص برای انسان که همه‌چیز را از خداوند گرفته، به‌معنی دیدن همه‌چیز است. تشکر کردن، اولین عکس‌العمل یک ساخته‌شده به‌عنوان انسان از یک سازنده به‌عنوان خداوند است.اما برخی از ما اگرچه با زبان، ناشکری خود را بیان نمی‌کنیم ولی اعمالی از خود نشان‌می‌دهیم که بازتابی از ناسپاسی است. ما انسان‌ها از اوضاع و شرایط گله می‌کنیم، در هر موقعیتی که هستیم، احساس می‌کنیم چیزی نداریم و یا چیزهایی هست که باید داشته باشیم تا خوشبخت شویم. ما حتی داشته‌های بسیار ارزشمند خود را به‌عنوان داشته‌های معمولی و پیش‌پاافتاده‌ی زندگی تلقی می‌کنیم غافل از این‌که همین داشته‌های به‌ظاهر غیرمهم ما، برای عد‌ه‌ی بسیاری، بزرگترین آرزوی دنیاست؛ داشته‌هایی مانند این‌که زندگی می‌کنیم، بیمار نیستیم، زندانی نیستیم، فرزند داریم، خانواده داریم، می‌بینیم، راه می‌رویم، به خداوند ایمان داریم، برای دیگران کارهای خوب انجام می‌دهیم، زمین هر روز برای ما می‌چرخد و این‌که حالا هستیم درصورتی‌که چند دهه‌ی قبل، اصلاً حتی یک سلول هم نبودیم و شاید چند دهه‌ی بعد هم اصلاً وجود نداشته باشیم. shadkami.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 420]
-
گوناگون
پربازدیدترینها