- بانو امین، زنی از دیار باران

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: حاجیه خانم سیّده نصرت بیگم امین (معروف به بانوی ایرانی) در سال 1274 در اصفهان متولّد شد. پدر ایشان حاج سیدمحمّدعلی امین التجار اصفهانی، فردی مؤمن و سخاوتمند بود و مادرش بانویی شریف، متعبّد و خیرخواه. حاج سیدمحمّدعلی، پسر سیدحسن و نوه علاّمه مجاهد و وارسته، سید معصوم حسینی خاتون آبادی بود که از نظر نسب، بسیار شریف است. این بانوی بزرگوارعلوم گوناگون را در منزل و نزد استادان بزرگواری که به منزل ایشان می آمدند، فرا گرفت. ایشان غرق در معارف معنوی گردید و با توجه به سیر و سلوک عملی و تلاش فراوان جهت فراگرفتن علوم قرآنی، به مقامات والایی دست یافت. بانو امین پس از آنکه صرف، نحو، بلاغت، تفسیر، حدیث، فقه، اصول و فلسفه را آموخت، به مطالعات خود در سطوح عالی ادامه داد تا به درجه اجتهاد رسید. مقام والای علمی (ملکه اجتهاد)بانو امین با داشتن استعداد سرشار و تلاش شبانه روزی و اراده استوار و بردباری بسیار در برابر شداید و مشکلات، پس از سال ها تحصیل و پشت کار مداوم به دریافت اجازه اجتهاد مفتخر شد. قریب چهل سال از عمر پربار ایشان می گذشت که مورد آزمون حضرات آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی مؤسّس حوزه علمیه قم و حاج شیخ محمّد کاظم شیرازی قرار گرفت و به دریافت اجازه اجتهاد نایل آمد. ایشان از آیة الله میرزا آقا اصطهباناتی و آیة الله شیخ محمّدرضا ابوالمجد نجفی اصفهانی نیز اجازه روایی و اجتهاد دریافت کرد. مرتبت و موقعیت علمی و عرفانی ایشان به آنجا رسید که اکابر و اعاظمی از علما و عرفا حضور در محضر ایشان را مایه فیض می دانستند. وی در مقام تنها بانوی مجتهده عصر خود قرار گرفت و علما و افراد چندی از نقاط دور و نزدیک برای ملاقات و گفت وگو نزد ایشان می آمدند. نمونه های بارز آن، تشریف فرمایی مفسّر بزرگ قرآن، علاّمه سیدمحمّدحسین طباطبائی و فیلسوف تلاشگر استاد محمدتقی جعفری و علاّمه بزرگوار و مبارز شیخ عبدالحسین امینی صاحب کتاب الغدیر و بزرگان دیگری بود که با ایشان به مذاکره نشستند و گاهی به وسیله نامه با ایشان مکاتبه داشتند. یادگارهای گران قدر بانو امینکتاب هایی که از بانو امین به یادگار مانده اند، معرّف روح لطیف و متعالی ایشان هستند و می توان گفت که بهترین راه شناخت و معرفی ایشان، آثار قلمی این بانوی فاضله است. بنابر تصدیق یکی از بستگان نزدیک ایشان، «این بانو وقتی قلم به دست می گرفت و مشغول نوشتن می شد، اصلاً خط خوردگی در آن دیده نمی شد» و این خود نشانگر امدادهای غیبی و افاضات رحمانی است. به همین دلیل، همواره تأکید داشت که ناشناخته بماند و کتاب های خود را با نام «بانوی ایرانی» یا «بانوی اصفهانی» به چاپ می رساند. کتاب هایی که ایشان نگاشته و به چاپ رسیده، عبارتند از: اربعین الهاشمیه (عربی)، جامع الشتّات (عربی)، معاد یا آخرین سیر بشر، نفحات الرحمانیه فی الواردات القلبیة (عربی)، اخلاق، تفسیر مخزن العرفان (فارسی)، روش خوشبختی و توصیه به خواهران ایمانی، مخزن اللئالی در مناقب مولی الموالی، علی علیه السلام، سیر و سلوک در روش اولیاء و طریق سیر سعداء. کلام آخر بانو مجتهده سیده نصرت امین، خود نمونه ای از فضیلت ها بود و به بسیاری از چشمه های جوشان علم و معرفت دست یافت و سراسر عمر پربرکتش را صرف تحصیل و ترویج دین جدّش نمود، و آثار گران قدری را در ابعاد دینی، علمی، ادبی، فقه، اصول، و آثار عقلی و نقلی و اخلاقی از خود به یادگار گذارد. این حکیم الهی و عارف به نفحات رحمانی، نابغه دوران و مجتهده زمان پس از یک عمر خدمت خالصانه و صادقانه در بیست و سوم خرداد ماه 1362، مطابق با اول ماه مبارک رمضان سال 1403 ق، چهره در نقاب خاک کشید و به جوار رحمت الهی شتافت. یاد و خاطره اش جاودان باد. /1006 1002

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 256]