- سايه حماسه حسيني برسر انقلاب اسلامي

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

اشاره: حوادث و وقايع مهم تاريخي بسته به اهميت شان تنها در يك مقطع مشخص و گذرا مهم جلوه نمي كنند، هستند وقايع مهم تاريخي كه امواج خروشان برآمده از آنها جاودانه و بدون فروكش و آرامش است تا جايي كه مي توانند صدها سال بعد از خود خالق وقايعي از جنس خود باشند و به شكل زنده و پويا در تاريخ حضور داشته باشند و به ايفاي نقش بپردازند. اين وقايع، فرازماني سير و عمل مي كنند و تاكنون هيچ گاه تلاش بدانديشان بر محو و نابودي آنها نتيجه نداده است. در صدر اين وقايع، واقعه عظيم و جاودان عاشورا قرار دارد كه در طول تاريخ حدود 1400 ساله منشأ قيام هاي ضد ظلم فراواني بوده و كساني كه در طي اين تاريخ طولاني از تفكر و انديشه و مشي به كار گرفته شده در عاشورا آسيب ديدند و براي مقابله با آن كمر همت بستند، نتوانستند اندك لطمه اي به آن وارد كنند و عاشورا همچنان به عنوان درخشان ترين و برجسته ترين حركت براي مقابله با سلسله ظالمان و جباران بر ترك آفرينش به گونه اي دست نيافتني مي درخشد و پيوسته الهام مي بخشد و دعوت به قيام و مبارزه در برابر زورمداران و چپاولگراني كه به احكام الهي بي اعتنا هستند، مي كند. انقلاب اسلامي ايران ملهم از اين واقعه بي بديل است كه با مشي عاشورايي امام راحل(ره) پيروز و تثبيت شد و گواهي شد بر اينكه تبعيت از مشي حضرت سيدالشهدا (ع) به پيروزي و رستگاري منتهي مي شود. پس از گذشت سي سال از انقلاب اسلامي سايه حماسه جاويدان حسيني بر سر انقلاب اسلامي همچنان سايه گستر است. مرور هر باره اين حماسه و درس آموزي و سرمشق قرار دادن آن ضامن تداوم اين سايه گستري است. اين نوشتار به دنبال بررسي سه عنصر فرصت، استقامت و عزت در اين حماسه است تا در دوره حساس كنوني انقلاب اسلامي با دريافت رهيافتي نو از عاشورا براي غلبه بر مشكلات و فتنه هاي دشمن مجدداً بنيه خود را تقويت كند. فرصت پس از سپري شدن دوره خلفا و رويارويي حضرت امير (ع) با معاويه و شهادت حضرت علي (ع) و ادامه راه آن بزرگوار توسط امام حسن (ع) و صلح آن امام همام كه نتيجه سستي، بي بصيرتي و دنياطلبي اطرافيان آن حضرت بود، معاويه پايه هاي حكومتش را محكم ساخت و با بيعت گرفتن از بزرگان براي يزيد به عنوان جانشين خود عملاً به حكومت وراثتي روي آورد و به آن مشروعيت بخشيد. حكومت و قدرت معاويه كه از تاريك ترين و سياه ترين دوره هاي حكومت در تاريخ اسلام است از آن رو ميسر شد كه مردم به سفارش پيامبر (ص) عمل نكردند و مشغول به امور دنيوي شدند. اين نكته مهم را امام حسين (ع) در گفت وگو با مروان بن حكم اينگونه نقل فرمود: لقد سمعت جدي رسول الله (ص) يقول: «الخلافه محرمه علي ال ابي سفيان فاذا رأيتم معاويه علي منبري فابقروا بطنه» و قدراه اهل المدينه علي المنبر فلم يبقروا فابتلاهم الله بيزيد الفاسق. از جدم رسول خدا شنيدم كه مي فرمود: خلافت بر خاندان ابوسفيان حرام است و اگر روزي معاويه را بالاي منبر من ديديد بكشيد، ولي مردم مدينه او را بر منبر پيامبر (ص) ديدند و نكشتند و خداوند آنان را به يزيد فاسق مبتلا و گرفتار كرده است. مرگ معاويه در نيمه ماه رجب شصتم هجري مقدمه اي بود براي به خلافت رسيدن يزيد. پس از مرگ معاويه، يزيد با فرستادن نامه به استانداران و فرمانداران نقاط مختلف اطلاع مرگ معاويه آغاز حكومت و خلافتش را اعلام كرد. يزيد با ارسال نامه اي به وليدبن عتبه استاندار مدينه به وي دستور داد تا از شخصيت معروف حاضر در مدينه كه در زمان معاويه حاضر به بيعت با يزيد نشده بودند، بيعت بگيرد. اين سه نفر عبارت بودند از: امام حسين (ع) ، عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبير. اين درخواست متكبرانه يزيد فرصتي شد براي اينكه امام حسين (ع) آشكارا با حكومت يزيد مخالفت كند و از بيعت با وي خودداري ورزد و عملاً وارد مسيري شود كه به كربلا و عاشورا ختم شد. امام حسين (ع) مي توانست با اين موضوع به گونه ديگري برخورد كند تا هم با يزيد بيعت نكند و هم عاشورايي پيش نيايد، اما حضرت از اين صحنه به عنوان فرصتي براي مخالفت علني با حكومت ناحق يزيد استفاده كرد. استقامت امام حسين (ع) هنگامي كه راه مخالفت با يزيد را برگزيد با مخاطرات و موانع و مصائب آن آگاه بود. يكي از اولين موانعي كه پيش پاي حضرت قرار گرفت و قابل پيش بيني بود، نصايح و مواعظ دوستان و آشنايان بود كه غالباً از سر خيرخواهي ابراز مي شد و هر يك به نوعي حضرت را از اجراي تصميمش باز مي داشت. برخي از اين افراد عبارت بودند از: «عمر اطراف» يكي از فرزندان اميرالمومنين(ع)، ام سلمه همسر گرامي پيامبر اعظم (ص)، محمد حنيفه فرزند ديگر حضرت امير (ع)، عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبير و ابن عباس اما به غير از سخنان بازدارنده اين افراد حوادثي نيز در طول مسير مكه تا كربلا رخ داد كه هر يك مي توانست مانع اجراي تصميم امام شود، اما امام با مقاومت در برابر آنها اجازه نداد عزمش را سست كنند، حوادثي مانند شهادت مسلم بن عقيل سفير امام (ع) به سوي مردم كوفه، شهادت قيس بن مسهر، محاصره شدن توسط سپاه حر، جدا شدن بخش قابل توجهي از ياران امام حسين (ع) از حضرت در منزل زباله پس از اطلاع از شهادت حضرت مسلم (ع). بي توجهي سپاه كوفه به سخنان آن حضرت، شهادت تعداد قابل توجهي از ياران حضرت در آغاز حمله سپاه كوفه به سپاه حضرت، شهادت نزديكان امام از بني هاشم يكي پس از ديگري، شهادت حضرت علي اكبر (ع) شهادت حضرت اباالفضل(ع)، يكه و تنها شدن حضرت در برابر سپاه كوفه، وضعيت حزن انگيز و مصيبت بار اهل حرم در زماني كه حضرت عازم ميدان بود، هيچيك از اين موارد و مصائب بزرگ نتوانست مقاومت حضرت را براي حركت در مسير انتخاب شده در هم شكند. امام (ع) از ابتدا يزيد را براي اين منصب ناشايست مي دانست و تا انتها بر اين نظر پاي فشرد و تسليم نشد. يكي از جاهايي كه توجه به آن مي تواند سر و منشأ اين مقاومت ناشكستني را آشكار كند، آنجاست كه در زمان اعزام جناب مسلم به كوفه پس از خطاب چند جمله به مسلم فرمود:« و انا ارجوأن اكون أنا و انت في درجه الشهداء» اميدوارم من و تو در رتبه شهدا باشيم. هنگامي كه براي مسلم در مسير كوفه مشكلي پيش آمد و با ارسال پيامي به امام (ع) درخواست مي كند در اعزام وي به كوفه تجديدنظر كند، حضرت (ع) اينگونه پاسخ مي دهد:« مي ترسم انگيزه تو در نوشتن اين نامه و استعفا و اعتذار از مأموريتي كه به تو محول كردم، چيزي جز ترس نباشد، ولي ترس را كنار بگذار و آن مأموريتي را كه بر تو واگذار كردم انجام ده. والسلام عزت زمانيكه توسط سپاه حر راه بر كاروان امام حسين (ع) بسته شد و حر گفت دستور دارد تا كليه راه ها را بر امام (ع) ببندد تا اينكه حضرت (ع) به خواسته يزيد گردن نهد، معلوم شد كه يزيد و فرماندهانش به دنبال آن هستند تا با شكستن مقاومت حضرت (ع) وي را وادار به تسليم كنند تا عزت حضرت (ع) مخدوش شود. اين قضيه با مقاومت امام حسين (ع) همچنان به نفع آن حضرت باقي ماند تا اينكه حضرت (ع) در روز عاشورا در دومين سخنراني اش در زيباترين و رساترين كلام آن را بيان كرد و بزرگترين شكست را بر يزيديان وارد ساخت و آن را به عنوان برجسته ترين اثر از خود براي ابد برجاي گذاشت آنجا كه فرمود: «الا ان الدعي بن الدعي قد ركز بين اثنتين: بين السله و الذله و هيهات من الذله!» آگاه باشيد كه اين فرومايه (ابن زياد) و فرزند فرومايه، مرا در بين دو راهي شمشير و ذلت قرار داده است و هيهات كه ما زير بار ذلت برويم. اگر گفته شود همه عاشورا با تمامي زشتي و زيبا يي هايش در همين فراز جمع شده است حرف گزافي نيست اين كلام پر صلابت و قدرتمند كه سرشار از معرفت و شجاعت است در هر نقطه اي از تاريخ به گوش هر آزاده اي برسد او را در مسير عاشورائيان قرار مي دهد. اين طنين رسا فريادي است كه براي هميشه تاريخ را به تسخير خود در آورده و كابوسي است براي تمامي مستكبران و جباران كه از رويارويي با آن درمانده اند و انقلاب اسلامي در ديروز و امروز كه فتنه از هر سو و به ويژه از ناحيه همراهان نا اهل و بازي خورده عليه اش باريدن گرفته است با گوش سپردن به اين طنين حيات بخش ميراث دار عاشورا باقي مانده است. شيخ كاظم ازري زيباترين تعبير را از اين حس عزتمداري امام حسين (ع) بيان مي دارد آنجا كه سرود: قدغيرالطعن منهم كل جارحه الا المكارم في امن من الغير نيزه ها تمام اعضا و جوارح آنها را تغيير داد مگر مكارم و اراده و شخصيت شان را كه اين صفات آنان از تغيير و تحول در امان است. معرفت عميق پيدا كردن نسبت به اقيانوس معارف عاشورا و مكتب حسيني از سوي مردم ايران كه عاشق مكتب و مرام امام حسين (ع) هستند، مي تواند ارزشمندترين ضامن بقاي ساده حماسه حسيني بر سر انقلاب اسلامي ايران باشد. ايران اسلامي با داشتن حسين (ع) و عاشورا اجازه نمي دهد عزتش بازيچه دست آموزان اجنبي و بازي خوردگان آنان قرارگيرد. يا حسين. /1001/ /div>

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]