واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سوره مباركه علق(از آیه15 الی19)
سجده كن و تقرب جویبه دنبال بحثی كه در آیات گذشته پیرامون طغیانگران كافر و مزاحمت آنها نسبت به پیامبراكرم(ص) و نمازگزاران آمده بود، در آیات پایانی این سوره، آنها را زیر رگبار شدیدترین تهدیدها گرفته می فرماید:كلا:چنان نیست كه او می پندارد( گمان می كند می تواند پا برگردن پیامبر(ص) به هنگام سجده بگذارد و او را از این برنامه الهی بازدارد).لئن لم ینته لنسفعا بالناصیه: اگر دست از این غرور و جهل خود برندارد، مو جلوی سر او را گرفته و به سوی عذاب می كشانیم.ناصیة كاذبة خاطئة: همان پیش سر دروغگوی خطاكار.لنسفعا: از ماده "سفع" به گفته مفسران به معنای گرفتن و به شدت كشیدن است.ناصیة موی پیش سر است. و گرفتن ناصیه، در جایی گفته می شود كه بخواهند كسی را با ذلت و خواری به سوی كاری برند، زیرا هنگامی كه موی پیش سر كسی را می گیرند قدرت هرگونه حركت از او سلب می شود و چاره ای جز تسلیم ندارد. تعبیر بهناصیة كاذبة خاطئة اشاره به شخصی است كه صاحب این ناصیه است كه هم دروغگو بود و هم خطاكار همچون ابوجهل.در روایتی از ابن عباس آمده است كه روزی ابوجهل نزد رسول خدا(ص) آمد در حالی كه حضرت نزدیك مقام ابراهیم مشغول نماز بود، صدا زد مگر من تو را از این كار نهی نكردم! پیامبر(ص) بر او بانگ زد و او را از خود راند.ابوجهل گفت: ای محمد! بر من بانگ می زنی و مرا می رانی! تو نمی دانی قوم و عشیره من در این سرزمین از همه بیشتر است، در اینجا آیه بعد نازل شد:فلیدع نادیه: این جاهل مغرور تمام قوم وعشیره خود را صدا زند و از آنها یاری بطلبد.سندع الزبانیة: ما هم مأموران دوزخ را صدا می زنیم.تا معلوم شود كه این غافل بی خبر كاری از او ساخته نیست و در چنگال مأموران عذاب همچون پركاهی در وسط یك طوفان سهمگین است.نادی از ماده" ندا" به معنای مجلس عمومی است و در اینجا منظور جماعتی است كه در آن محل جمع می شوند یا به تعبیر دیگر قوم و دوستانی است كه امثال ابوجهل در كارهای خود به نیروی آنها تكیه می كردند.زبانیة جمع "زبنیة" دراصل به معنی مأمورین انتظامی، از ماده" زبن" به معنی دورساختن است و دراینجا به معنی فرشتگان عذاب و مأموران دوزخ است.در آخرین آیه این سوره كه آیه سجده است می فرماید:كلا: چنان نیست كه او می پندارد و اصرار بر ترك سجده تو دارد.لا تظعه واسجد واقترب: هرگز او را اطاعت مكن و به درگاه پروردگارت سجده كن و به او تقرب جوی.ابوجهل ها كوچكتر از آنند كه بتوانند مانع سجده تو شوند و یا در راه پیشرفت اسلام سنگ بیندازند.ای رسول (ص) با توكل بر پروردگار و عبادت و سجده در این مسیر گام بردار و هر روز به خدای خود نزدیك شو.از این آیه به خوبی استفاده می شود كه سجده باعث قرب انسان در درگاه خدا است و لذادر حدیثی از رسول خدا(ص) می خوانیم كه فرمود:" نزدیك ترین حالت بنده به خدا زمانی است كه در سجده باشد."البته می دانیم طبقروایات اهل بیت عصمت علیهم السلام چهار سجده واجب در قرآن داریم، كه عبارتند از سوره های:" سجده"، " فصلت"، "النجم" و "علق" و بقیه سجده های قرآن مستحب می باشند.منبع:تفسیر نمونه ، ج 27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 375]