پيروزي از آن شماست

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: رژيم بعث عراق در 31 شهريور 1359 هجري خورشيدي با پشتيباني كشورهايي كه با پيروزي انقلاب اسلامي منافع آنها به خطر افتاده بود به خاك ايران حمله و طولاني ترين جنگ در تاريخ بعد از جنگ جهاني دوم را رقم زد. فداكاري و رشادت هاي مردم و رزمندگان اسلام تحت رهبري خردمندانه امام خميني(ره) ماندگارترين و افتخارآميزترين حماسه تاريخ كشور را به وجود آورد. جنگ هشت ساله ايران و عراق با فراز و نشيب هاي زيادي همراه بود و قطعنامه هاي مختلفي نيز در اين مدت صادر شد، اما اين قطعنامه ها يكسويه و به نفع رژيم بعث عراق بود، به همين دليل جمهوري اسلامي آنها را نمي پذيرفت تا سرانجام توسط شوراي امنيت قطعنامه 598 صادر شد و بعلت نكات مثبتي كه در اين قطعنامه گنجانده شده بود از سوي جمهوري اسلامي اعلام شد كه ايران جاي بحث و مذاكره در اين قطعنامه را مي‌بيند و آن را نه رد و نه قبول مي كند اما در نهايت بعد از بحث ها و مذاكرات مختلف ايران موافقت خويش را در پذيرش آن اعلام كرد و مهر پايان بر جنگ تحميلي زده شد. متن اين قطعنامه با اين مقدمه آغاز شد كه : شوراي امنيت، با تأييد مجدد قطعنامه(1986 ميلادي) 582 خود، با ابراز نگراني عميق از اين كه علي رغم در خواست هايش براي آتش بس، منازعه بين ايران و عراق به شدت سابق با تلفات شديد انساني و تخريب مادي ادامه دارد، با ابراز تأسف از آغاز و ادامه منازعه، همچنين با ابراز تأسف از بمباران مراكز صرفاً مسكوني غيرنظامي، حملات به كشتيراني بي طرف يا هواپيماهاي كشوري، نقض قوانين بين المللي انسان دوستانه و ديگر قوانين ناظر بر درگيري مسلحانه، بويژه كاربرد سلاح هاي شيميايي برخلاف الزامات پروتكل 1925 ژنو، با ابراز نگراني عميق نسبت به احتمال تشديد و گسترش بيشتر منازعه، مصمم شد به تمامي اقدامات نظامي بين ايران و عراق خاتمه بخشد، معتقد شد كه مي بايد يك راه حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پايدار بين ايران و عراق به دست آيد. همچنين در ادامه اين قطعنامه آمده است : با يادآوري مفاد منشور ملل متحد، به ويژه تعهد همه دولت هاي عضو به حل اختلافات بين المللي خود از راه هاي مسالمت آميز به نحوي كه صلح و امنيت بين المللي و عدالت به مخاطره نيفتد، با حكم به اين كه در منازعه ميان ايران و عراق زمينه صلح حاصل شده است، در10 بند خواسته هاي قطعنامه را از دو كشور مطرح مي كند: 1ـ خواستار آن است كه به عنوان يك قدم اوليه جهت حل و فصل(مناقشه) از راه مذاكره، ايران و عراق يك آتش بس فوري را رعايت كرده، به تمامي عمليات نظامي در زمين، دريا و هوا خاتمه داده و تمامي نيروهاي خود را بدون درنگ به مرزهاي شناخته شده بين المللي بازگردانند. 2ـ از دبيركل درخواست مي كند كه يك تيم ناظر ملل متحد را براي بررسي، تأييد و نظارت بر آتش بس و عقب نشيني نيروها اعزام نمايد و همچنين از دبيركل درخواست مي نمايد با مشورت طرفين درگير، تدابير لازم را اتخاذ نموده، گزارش آن را به شوراي امنيت ارائه نمايد. 3ـ مصرانه مي خواهد اسراي جنگي آزاد شده و پس از قطع مخاصمات فعال كنوني، براساس كنوانسيون سوم ژنو 12 اوت 1949 بدون تأخير به كشور خود بازگردانده شوند. 4ـ از ايران و عراق مي خواهد با دبيركل در اجراي اين قطعنامه و در تلاش هاي ميانجيگرانه براي حصول يك راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه مورد قبول دو طرف در خصوص تمام موضوعات موجود، منطبق با اصول مندرج در منشور ملل متحد، همكاري نمايند. 5ـ از تمامي كشورهاي ديگر مي خواهد كه حداكثر خويشتنداري را مبذول دارند و از هرگونه اقدامي كه مي تواند منجر به تشديد و گسترش بيشتر منازعه شود احتراز كنند و بدين ترتيب اجراي قطعنامه حاضر را تسهيل نمايند. 6ـ از دبيركل درخواست مي نمايد كه با مشورت با ايران و عراق، مسأله تفويض اختيار به يك هيأت بي طرف براي تحقيق راجع به مسئوليت منازعه را بررسي نموده و در اسرع وقت به شوراي امنيت گزارش دهد. 7ـ ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نياز به تلاش هاي بازسازي با كمك هاي مناسب بين المللي پس از خاتمه درگيري تصديق مي گردد و در اين خصوص از دبيركل درخواست مي كند كه هيأت كارشناسان را براي مطالعه موضوع بازسازي و گزارش به شوراي امنيت تعيين نمايند. 8ـ همچنين از دبيركل درخواست مي كند كه با مشورت با ايران و عراق و ديگر كشورهاي منطقه، راههاي افزايش امنيت و ثبات منطقه را مورد مدافه قرار دهد. 9ـ از دبيركل درخواست مي كند كه شوراي امنيت را در مورد اجراي اين قطعنامه مطلع نمايد. 10ـ مصمم است براي بررسي اقدامات بيشتر جهت رعايت و اجراي اين قطعنامه در صورت ضرورت جلسات ديگري مجدداً تشكيل دهد. در 26 تير 1367 نامه‌اي از سوي آيت الله خامنه‌اي (مقام معظم رهبري) رئيس جمهور وقت ايران به خاوير پرز دكوئه‌يار دبير كل وقت سازمان ملل متحد ارسال شد. در اين نامه جمهوري اسلامي ايران رسماً قطعنامه 598 شوراي امنيت راجع به جنگ تحميلي راپذيرفت‌. در بخشي از اين نامه آمده بود: ... همان طور كه به خوبي استحضار داريد، آتش جنگي كه به وسيله رژيم عراق در 22 سپتامبر 1980 با تجاوز عليه تماميت ارضي جمهوري اسلامي ايران آغاز گرديد، اينك ابعاد غيرقابل تصوري به خود گرفته است كه كشورهاي ديگر و حتي غيرنظاميان بي گناه رانيز درشعله‌هاي خود گرفته است‌. قتل 298 نفر انسان بي‌گناه كه با ساقط ساختن هواپيماي ايرباس جمهوري اسلامي ايران به وسيله يكي از كشتي‌هاي جنگي آمريكايي درخليج فارس به وقوع پيوست‌، نمونه‌اي بارز در اين خصوص است‌. در چنين موقعيتي‌، تلاشهاي جنابعالي براي اجراي قطعنامه 598 (1987) حائز اهميت ويژه‌اي است‌. جمهوري اسلامي ايران پيوسته كمك و پشتيباني خود رانسبت به شما در حصول به اين هدف مبذول داشته است‌. در اين زمينه ما مصمم گرديديم كه رسماً اعلام داريم جمهوري اسلامي ايران به خاطر اهميت حفظ جان انسانها و برقراري عدالت و صلح و امنيت منطقه‌اي وبين‌المللي‌، قطعنامه (1987) 598 شوراي امنيت را مي‌پذيرد... امام خميني(ره) نيز در پيام مهمي دراين باره فرمودند:‌ ...و اما در مورد قبول قطعنامه كه حقيقتا مسأله بسيار تلخ و ناگواري براي همه و خصوصا براي من بود اين است كه من تا چند روز قبل معتقد به همان شيوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و كشور و انقلاب را در اجراي آن مي‌ديدم، ولي به واسطه حوادث و عواملي كه از ذكر آن فعلا خودداري مي‌كنم و به اميد خداوند در آينده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامي كارشناسان سياسي و نظامي سطح بالاي كشور ـ كه من به تعهد و دلسوزي و صداقت آنان اعتماد دارم ـ با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع كنوني آن را به مصلحت انقلاب و نظام مي‌دانم و خدا مي‌داند كه اگر نبود انگيزه‌اي كه همه ما و عزت و اعتبار ما بايد در مسير مصلحت نظام و مسلمين قرباني شود، هرگز راضي به اين عمل نمي‌بودم و مرگ و شهادت برايم گواراتر بود، اما چاره چيست؟ همه بايد به رضايت حق تعالي گردن نهيم ... و نكته‌اي كه تذكر آن لازم است در قبول اين قطعنامه فقط مسئولين كشور ايران با اتكاي خود تصميم گرفتند. تصميم امروز فقط براي تشخيص مصلحت بود... بدانيد كه پيروزي از آن شماست. سرانجام در 23 سال پيش در چنين روزي (27 تير 1367) دبير كل سازمان ملل متحد رسما پذيرش قطعنامه 598 را از سوي ايران به اطلاع شوراي امنيت رساند. به اين وسيله ايران اسلامي كه در يك جنگ تحميلي تمامي امكانات انساني و مادي خود را براي دفاعي مقدس به ميدان آورده بود، پس از هشت سال قطعنامه 598 سازمان ملل متحد را پذيرفت تا حسن نيت خود را در اين مرحله نيز به اثبات رساند . ك/1 380/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 435]