تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836124723
برای نجات دنیا فقط 10 هفته کافی است!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: دانش - دانشگاه سینگیولاریتی، دورهای 10 هفتهای است که برترین متفکرین و اندیشمندان جهان تلاش میکنند با تربیت متفاوت دانشجویانی مستعد، نسل جدیدی از رهبران جهانی را برای حل مشکلات و معضلات جهانی آماده کنند. محمود حاج‌زمان: در اتاقی مملو از روبات‌های لگو و سایر اسباب‌بازی‌های پیشرفته، یک دسته پرتو لیزر با حرکت بر روی صورت آلیسون لوئیز، جزئیات چهره وی را به رایانه منتقل می‌کند. تصویر چهره وی بر روی صفحه نمایان میشود و پس از تنظیمات دقیق، دستگاه کوچک مستقر در گوشه اتاق آماده چاپ سه‌بعدی صورت میشود. این کار ذهن اکثر دانشجویان حاضر در اتاق را به جنب‌وجوش می‌اندازد و مهم‌تر از همه باعث میشود آنها به امکانات فناوری‌های آینده و استفاده آنها برای بهبود آینده بشریت بیاندیشند. سال گذشته، دانشجویان مشغول کار کردن بر روی ایده ساخت خانه‌های ارزان‌قیمت در کشورهای در حال توسعه بودند. این ایده باعث شد که یکی از آنها حتی تحصیلات دوره دکتری خود را رها کند و برای پیش بردن پروژه راهی ناحیه ساحلی کالیفرنیا شود. همه این کارها در دانشگاهی به نام Singularity (به معنی تکینگی) واقع در کالیفرنیا انجام میشود. به گزارش نیچر، دانشگاه سینگولاریتی که دانش‌آموختگانش آن را SU می‌نامند، در حقیقت یک دانشگاه نیست و هیچ نوع مدرک یا گواهی پایان دورهای به شرکت‌کنندگان اعطا نمی‌کند. در عوض این مرکز یک کلاس تابستانی خصوصی ده هفتهای و بسیار جدی است که دانشجویان آن را افرادی با مدارک بالای دانشگاهی از هر دو زمینه دانشگاه و صنعت تشکیل می‌دهند. امسال دانشجویان این مرکز را جوان‌ترین دانش‌آموخته ام.آی.تی (انستیتو فناوری ماساچوست) و چند نفر مولتی‌میلیونر تشکیل می‌دادند. هدف این مرکز آموزش و الهام بخشیدن به رهبران آینده است تا فناوری‌های در حال ظهور را برای حل بزرگ‌ترین مشکلات جهانی، از فقر گرفته تا بیماری‌های مختلف و نابودی منابع طبیعی به کار گیرند. تجربیات گران‌قدرتجربه هیچ‌گاه ارزان به دست نمی‌آید. دانشجویان SU شهریه‌ای به مبلغ 25هزار دلار پرداخت میکنند که معادل شهریه یک یا دو سال اغلب دانشگاه‌های آمریکا است. اما دانشجویان این مرکز ایده‌های خلاقانه، ارتباطات رو به رشد و دادوستدهای بازرگانی خواهند داشت که یک عمر طول می‌کشد و ممکن است دنیا را نجات دهد؛ حداقلش این است که مقداری پول برای دانشجویان این مرکز به ارمغان می‌آورد. بنیان‌گذار این پروژه پیتر دیامندیس است که بیشتر شهرتش را مدیون تاسیس بنیاد ایکس پرایز است. این بنیاد مسابقاتی با جوایزی چند میلیون دلاری مانند مسابقه ساخت نخستین فضاپیمای خصوصی سرنشین‌دار، خودروهای کم‌مصرف، پاکسازی آلودگی نفتی و استخراج سریع و ارزان ژنوم را برگزار کرده است. دیامندیس این ایده را از کتاب آینده‌نگری به نام ریموند کورزویل با عنوان «تکینگی نزدیک است» الهام گرفت. وی در این کتاب توصیف کرده که چطور فناوری‌های شتابان، بهبودهایی باورنکردنی در توانایی بشر برای زندگی طولانی‌تر و بهتر به ارمغان می‌آورند. کورزویل نهایت این پیشرفت را تکینگی می‌نامد: لحظه‌ای که رایانه‌ها یک میلیارد بار قدرتمندتر از هوش بشر امروزی هستند و با ایجاد دگردیسی عمیقی در توانایی بشر، باعث بیداری دنیا می‌شوند. لحظه‌ای که از نظر وی در حدود سال 2045 / 1424 اتفاق می افتد. پیش‌گویی‌هایی مانند این باعث ناراحتی اغلب دانشمندان میشود. اما همین تصور شتاب‌گیری فناوری‌ها باعث شد تا این ایده به ذهن دیامندیس خطور کند که باید به طرز صحیحی به دنیا نگاه کرد و این چنین شد که این مدرسه تابستانی را بنیان گذاشت. دیامندیس قبلا اردوگاه تابستانی دیگری را پایه‌گذاری کرده بود: دانشگاه فضایی بین‌المللی در استراسبورگ فرانسه که هدف آن، تربیت رهبران آینده آژانس‌های فضایی دنیا بود. مرکز SU نیز مشابه این مرکز است، اما حوزه گسترده‌تری را تحت پوشش قرار می‌دهد. در سال 2008 / 1387 گروهی که شامل دیامندیس و کورزویل بود، جلسه‌ای برگزار کردند تا به این ایده جامه عمل بپوشانند. آنها سلیم اسماعیل، رئیس قبلی کارخانه ایده‌های یاهو (Yahoos Ideas Factory) را به عنوان مدیر اجرایی طرح برگزیدند و در تابستان 2009 / 1388 نخستین دوره کلاس‌های خود را با 40 دانشجو برگزار کردند. آن‌چه آنها شکل دادند، دورهای بود که به طرز موثری آموزش‌های آکادمیک را دگرگون می‌کرد. دیامندیس می‌گوید: «سیستم آموزشی در طی 200 سال گذشته، در حقیقت مانند مته‌ای است که حفره بسیار عمیقی را درباره موضوعی خیلی کوچک ایجاد می‌کند. ما سعی داریم تا آن را تغییر دهیم. دانشجویان به جای شیرجه زدن در یک گودال عمیق، افق‌های ذهن خود را گسترش می‌دهند و به جای فراگیری تاریخچه تخصص خود، آینده تمام دنیا را تصور میکنند.» نتیجه کار تاکنون بازخوردهای زیادی داشته که تا حدودی به دلیل ساختار منحصربه‌فرد مدرسه، اسم تحریک‌کننده و ارتباطات بانفوذ آن است. برای مثال گوگل یک میلیون دلار به مدرسه کمک کرده است. در مراسم افتتاح سال گذشته مدرسه، لری پیج (از بنیان‌گذاران گوگل) گفت: «اگر من یک دانشجو بودم، دلم می‌خواست اینجا مدرسه‌ام باشد.» این دوره حتی توجه دولت‌مردان آمریکا را نیز به خود جلب کرده است. اما تاثیرات این مرکز در میان جامعه دانشگاهی متفاوت است. اندرو مینارد، رئیس مرکز تحقیقات ریسک دانشگاه میشیگان پدر خصوص دورهای که هر لحظه ریسک غلتیدن به وادی شبه‌علم را دارد، تردیدهای جدی دارد. اما این احتمال را هم رد نمی‌کند که برای حل بزرگ‌ترین مشکلات دنیا، لازم است از چارچوب محافظه‌کاری معمول محیط‌های دانشگاهی خارج شد. وی می‌گوید: «شاید لازم باشد دانشمندان و مهندسان به تخیلات خود اجازه دهند تا اندکی فراتر بروند.» کاغذ‌یادداشت‌های چسب‌دارساختار SU ساده است. این دوره با پنج هفته سخنرانی درسی و گردش‌های علمی آغاز میشود که دانشجویان را با ده زمینه پیشرو، از فناوری نانو گرفته تا زیست‌فناوری آشنا می‌کند. گردش‌های دوره امسال شامل بازدید از آزمایشگاه تحقیقاتی روباتیک Willow Garage در منلوپارک و شرکت ماشین‌های الکتریکی تسلا در پالوآلتو بود. دانشجویان این فرصت را یافتند تا سیستم جراحی روباتیک داوینچی را -وسیله‌ای که به پزشکان اجازه می‌دهد برای جراحی‌های دقیق از بازوهای مصنوعی استفاده کنند- امتحان کنند و همچنین کار با یکی از پیشرفته‌ترین شبیه‌سازهای پرواز دنیا را در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا تجربه کنند. در پنج هفته آخر دوره، دانشجویان در گروه‌هایی تقسیم شدند تا با پنج زمینه آب، غذا، انرژی، فضا و چرخه برتر (Upcycle) -ایده تبدیل زباله به یک چیز مفید- سروکله بزنند. ماموریت آنها کنترل قدرت فناوری‌های رو به رشد و خلق یک ایده تجاری یا غیرتجاری است که بتواند زندگی یک میلیارد نفر را در طی یک دهه بهبود بخشد. اگر شما در هفته هفتم دوره امسال سری به این مرکز می‌زدید، می‌توانستید دانشجویانی را ببینید که تا دیروقت مشغول کار بر روی توسعه پروژه‌های خود بودند. در و دیوار مرکز اجتماعات اصلی دانشگاه با کاغذ یادداشت‌های چسب‌داری که تصور دانشجویان را درباره آینده ترسیم می‌کرد، پوشیده شده بود. در یک اتاق دانشجویانی از اتیوپی تا رومانی در خصوص دموکراتیزه کردن انرژی مشغول بحث بودند. در اتاقی دیگر، دانش‌جویی شیلیایی مشغول جروبحث در خصوص رساندن آب آشامیدنی به محلات پرجمعیت بود. هنگامی‌که بحث به راه‌های بهتر انتشار اطلاعات رسید، دیامندیس گفت: «اگر شما بخواهید با افرادی که گوگل‌ارث را ساختند صحبت کنید، من می‌توانم شما را به آنها معرفی کنم.» دانشجویان به نشانه تایید تنها سری تکان دادند که نشان می‌داد چنین ارتباطات غیرمعمول و شگفت‌آوری برای آنها عادی است! دانشجویانی از سراسر جهانگستردگی ملیت دانشجویان شایان توجه است. بیش از 1600 نفر با 85 ملیت مختلف برای دوره تابستانی امسال ثبت‌نام کرده بودند. داوطلبان بر اساس توانایی‌های دانشگاهی، تجربیات کارآفرینی یا رهبری و فداکاری آنها برای حل مشکلات عظیم بشریت بررسی می‌شوند. دیامندیس و اسماعیل انتخاب نهایی را انجام می‌دهند و سعی میکنند که 25 تا 30 درصد دانشجویان، زن و 20 تا 25 درصد از کشورهای در حال توسعه باشند، و گستردگی خوبی از متخصصان و ملیت‌های مختلف انتخاب شوند. نتایج گزینش امسال، انتخاب 78 دانش‌آموز از 35 کشور مختلف بود. یکی از این افراد، دیوید دارلیمپل است. پنج سال پیش که وی تحصیل خود را در کمبریج آغاز کرد، جوان‌ترین شخصی بود که وارد دوره تحصیلات تکمیلی ام.آی.تی می‌شد. دارلیمپل که اکنون 19 ساله است، برای تز دکترای خود زبان برنامه‌نویسی مناسب‌تری را برای هوش مصنوعی ابداع کرده است. او می‌گوید: «مرکز SU نخستین قانون آموزش را دنبال می‌کند: مردم جذاب‌تر از دوره هستند.» لوئیز که اسکن چهره بر روی وی انجام شده، طراحی است که کتاب وی با عنوان "Switch Craft" در سال 2008 / 1387، الکترونیک و خیاطی را با هم پیوند داد تا دسترسی به فناوری را ساده‌تر سازد. در میان سایر دانشجویان می‌توان به لاندونر زین جعفر 22 ساله اشاره کرد که با این سن کم، فهرست بلندبالایی از شرکت‌های تازه‌کاری را دارد که پشتیبان مالی آنها را برعهده دارد. سانتیاگو بیلینکینز که با شرکت Officienet و فروش محصولات خود به شرکت آمریکایی Staples (مشهورترین سازنده گیره کاغذ دنیا) در سن 35 سالگی میلیونر شده است، می‌گوید: «وقتی من جوان بودم، می‌خواستم ثروتمند شوم و یک دانشمند دیوانه باشم. اکنون من اینجا هستم تا برنامه خود را تکمیل کنم!» نتیجه کار حتی اگر چیز خاصی هم نباشد، اما به برگزاری میهمانی شام آخرش می‌ارزد. با این حال سازمان‌دهندگان SU امیدوارند که به چیزی بیش از این دست یابند: رئیس‌جمهورهای آینده، برندگان جایزه نوبل و مدیران عامل برجسته. اسماعیل می‌گوید: «ما در اصل، بستری ازلی از رهبران آینده را خلق کرده‌ایم.» بسیاری از این دانشجویان توانایی پرداخت شهریه 25هزار دلاری را ندارند. بیش از نیمی از آنها از طرف خود SU یا سایر تامین‌کنندگان مالی بورسیه می‌شوند. البته میلیونرها طبیعتا شهریه خودشان را پرداخت میکنند. به گفته اسماعیل این دانشگاه در مجموع حدود 1.1 میلون دلار در سال از دانشجویان و تامین‌کنندگان مالی خود جمع‌آوری می‌کند. اما هزینه استفاده از تسهیلات ناسا، استفاده از 9 استاد تمام وقت و همچنین هزینه طراحی برنامه آموزشی که هر سال از نو نوشته میشود، بالغ بر 2.5 میلیون دلار است. این سازمان بخش اعظم این کسری بودجه را از سود حاصل از برگزاری دوره‌های اجرایی خود تامین می‌کند. در این دوره‌ها که در پاییز برگزار می‌شوند، میزبان 45 نفر در دوره‌های 4 یا 9 روزه هستند که برای شرکت در آنها باید به ترتیب 6500 و 15000 دلار پرداخت کرد. آرمان‌گرایی فنیدر طی تابستان، شرکت‌کنندگان این دوره از سخنان 160 سخنران بهره‌مند شدند. از میان آنها می‌توان به لیندا آوی، بنیان‌گذار شرکت خصوصی ژنتیک 23andMe؛ دین کامن، مخترع ریه مصنوعی قابل کنترل با ذهن Segway؛ و رالف مرکل، استاد محاسبات کوانتومی و نانوفناوری اشاره کرد. اما برجسته‌ترین سخن‌رانان در زمینه فناوری اطلاعات بودند، جایی‌که وینت سرف، یکی از بنیان‌گذاران اینترنت و جان گیج، مدیر تحقیقات پیشین شرکت سان برای دانشجویان سخن می‌گفتند. در طی ده هفته دانشجویان فقط می‌توانند از میان سیلی از سخنرانی‌ها، تنها برداشتی گسترده ولی مختصر از موضوعات را به دست آورند؛ اما آنها همچنین می‌توانند رودررو با افرادی گفتگو کنند که همه چیز را در مورد فناوری‌های داغ روز می‌دانند. تونی لیو از کره‌جنوبی می‌گوید: «افراد زیادی با یک ماموریت به اینجا می‌آیند، این‌که با تنها فردی در دنیا که میتواند به سوالات آنها جواب دهد، ملاقات کنند.» لیو که مهندسی الکترونیک خوانده و برای دفتر امور فضای خارج از جو سازمان ملل کار کرده، ارتباطاتی را از قبل با برخی از این افراد داشته است؛ اما می‌گوید: «قبلا من در داخل حلقه نبودم، اما اکنون هستم.» یکی از حرف‌هایی که دییامندیس در دوره امسال به دانشجویان گفت، این است: «ما می‌توانیم روزی را تصور کنیم که نهایتا انرژی به رایگان و همه جا موجود است.» تقریبا تمام استادان و دانشجویان این اشتیاق و خوش‌بینی فنی را دارند. این نگرشی است که باعث میشود غیرممکن‌ها، ممکن به نظر برسند و افکار خلاقانه و نو را به وجود می‌آورد. اما همچنین میتواند به پیچیدگی‌ها و مشکلات بیشتری نیز منجر بشود. سام تورپ، زیست‌فناور استرالیایی و سازمان‌دهنده رقابت رکودشکنی شیرینی‌پزی در سال 2009 / 1388 می‌گوید: «افرادی اینجا وجود دارند که هیچ‌گاه در هیچ زمینه‌ای در زندگی شکست نخورده‌اند، اما اکنون با بزرگ‌ترین مشکلات بشر روبه‌رو می‌شوند. درک پنهانی در این خصوص که هر چیزی یک راه‌حل فنی ساده ندارد، وجود دارد.» تصور آرمانی در مورد فناوری حاکم در SU، باعث ناخشنودی بعضی افراد شده است. جیمز کاسیو، مسئول ارشد سازمان غیرانتفاعی اخلاقیات و فناوری‌های نوظهور، این دوره را به خاطر وفور این تصور که «ما می‌توانیم به این چیزها خیلی زود جامه عمل بپوشانیم» مورد نقد قرار می‌دهد. به گفته وی این خوش‌بینی باید با اندکی شکاکی و احتیاط خنثی شود. وی می‌افزاید که بحث‌های غیرفنی به نظر نمی‌رسد که بتوانند به قلب موضوعات دشوار اجتماعی دست یابند. وی می‌گوید: «به نظر می‌رسد جلسات اقتصادی درباره سرمایهگذاری است. همچنین ظاهرا جلسات سیاسی درباره این است که چطور از موانع توسعه فنی اجتناب کنیم.» از ایده تا عملیک راه برای ارزیابی عملکرد SU بررسی پروژه‌های کلاسی است. یکی از محصولات دوره قبل GetAround است، شرکتی که با سرمایهگذاری اولیه SU آغاز به کار کرد و در ظاهر به موسسات کرایه خودروی مانتن‌ویو اجازه می‌داد در ساعات غیراداری خودروهای خود را کرایه دهند. این ایده خوبی است و شاید فکر کنید خیلی شبیه به الگوی تغییر شیفت است که پیش از این استفاده شده؛ اما اسماعیل متذکر میشود که این تصور اشتباه است. پروژه اصلی که توسط این دانشجویان ارائه شده بود، نگرشی نسبت به آینده‌ای با ناوگان‌های خودگردان بود که مالکیت خصوصی ندارد. سخت‌ترین کار برای رسیدن به این هدف، تغییر دادن فرهنگ مردم از فرهنگ مالکیت ماشین به فرهنگ دسترسی به خودرو است. شرکت GetAround ابزاری برای آغاز این دگردیسی است. به همین ترتیب، چاپ سه‌بعدی میتواند اندکی بیشتر از یک اسباب‌بازی جالب به نظر برسد. دانشجویان در این مرکز یاد می‌گیرند تا ذهن خود را نسبت به توسعه شتابان ببندند. همان‌طور که کورزویل می‌گوید، با نرخ پیشرفت سال 2000، پیشرفت‌های قرن بیست‌ویکم تنها معادل 100 سال نخواهد بود، بلکه معادل 20هزار سال پیشرفت است. از نظر دانشجویان چاپگر سه‌بعدی اساسا اقتصاد جهانی را تغییر می‌دهد و با حذف ترابری کالاها، قدرت و ثروت از دست تولیدکنندگان در می‌آورد و آن را در اختیار طراحان قرار می‌دهد. دانش‌آموخته سال گذشته SU، دوین فیلدر تحصیلات دکترای خود در بوداپست مجارستان را رها کرد تا بر روی پروژه‌ای که وی و گروهش آن را آکاسا (Acasa) می‌نامیدند، کار کند. این پروژه فناوری شکل‌دهی بتن را دنبال می‌کرد تا از آن برای ساختن و به نوعی چاپ خانه‌ها در کشورهای در حال توسعه استفاده کند. آنها آینده‌ای را پیش‌بینی میکنند که در آن یک خانه ساده تنها طی یک روز و نیم و با مبلغ 4000 دلار ساخته میشود. در حال حاضر، فیلدر در تلاش برای جلب منابع مالی برای انجام تحقیقات لازم و توسعه طرح است. محصول پروژه‌های دوره امسال، شامل یک طرح تجاری برای یک مغازه و رستوران است که تنها غذاهایی را می‌فروشد که از گیاهان کشت‌شده در محیط بدون خاک و غذاهای دست‌کاری‌شده ژنتیکی تهیه شده‌اند. گروه دیگری پیشنهاد کرده که توده‌ای ابرمانند از ماهواره‌های ارزان‌قیمت در مدارهای کم‌ارتفاع زمین مستقر شوند تا بتوانند با اتصال به یکدیگر، تمام خدمات فضایی ممکن را انجام دهند. پروژه دیگری که توسط دیمیتری تسلیاخویچ، فیزیک‌دان نظری از بلاروس و دانشجوی SU آغاز شده، قصد دارد که سکوهای پرتاب موشک ارزان‌تر و دوست‌دار محیط‌زیستی را خلق کند که توسط لیزرهای مایکروویو زمینی هدایت می‌شوند. اگرچه تمام ایده‌های پروژه‌ها جدید یا امکان‌پذیر نیستند، اما برخی از آنها توجه‌برانگیزند. بسیاری از دانشجویان با سرمایه‌گذارانی که از سوی SU برای حضور در نمایشگاه پایان دوره دعوت شده‌اند ملاقات، و نظر مساعد آنها را برای سرمایهگذاری جلب کرده‌اند. چه سرمایهگذاری پیدا شود و چه نشود، تمام دانشجویان میگویند که از نظر ذهنی و روحی برای «نجات دنیا» تقویت شده‌اند. بر اساس گفته اسماعیل، 60 درصد از دانشجویان می‌خواهند که فورا پروژه‌های خود را دنبال کنند. همچنین حدود نیمی از دانشجویان می خواهند در ناحیه ساحلی کالیفرنیا باقی بمانند و از ارتباطاتی که در آنجا به دست آورده‌اند، استفاده کنند. تقریبا نیمی از دانش‌آموختگان سال گذشته نیز کالیفرنیا را ترک نکرده‌اند. خروجی این مرکز تا چندین سال مشخص نخواهد شد، تا زمانی‌که دانشجویان کار خود را به سمت اهداف بهتر و بزرگ‌تر ادامه دهند. انتظار این است که نتیجه فعالیت‌های آنها باعث کامیابی بشریت شود. جعفر می‌گوید: «به ما گفته‌اند که وظیفه ماست که دنیا را تغییر دهیم؛ این مسولیت ماست. من اینجا را ترک می‌کنم و با خود می گویم: خدایا! حالا من باید واقعا کاری بکنم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 488]
-
گوناگون
پربازدیدترینها