احكام قضا و كفاره روزه از منظر آيت الله نوري همداني(1)

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: * كفاره روزه (مساله 1657) كسي كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد به دستوري كه بعدا گفته مي شود دو ماه روزه بگيرد، يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها بدهد، و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد، هر چند مد كه مي تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد، بايد استغفار كند، اگر چه مثلا يك مرتبه بگويد استغفرالله و احتياط واجب آن است كه هر وقت بتواند كفاره را بدهد. (مساله 1658) كسي كه مي خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، بايد سي و يك روز آن را پي در پي بگيرد و اگر بقيه آن پي در پي نباشد اشكال ندارد. (مساله 1659) كسي كه مي خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، نبايد موقعي شروع كند كه در بين سي و يك روز، روزي باشد كه مانند عيد قربان، روزه آن حرام است. (مساله 1660) كسي كه بايد پي در پي روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يك روز روزه نگيرد، بايد روزه ها از سر بگيرد و همچنين اگر وقتي شروع كند كه در بين آن به روزي برسد كه روزه آن واجب است، مثلا به روزي برسد كه نذر كرده آن روز را روزه بگيرد، بايد روزه ها را از سر بگيرد. در صورتي كه از اول متوجه اين موضوع بوده و يا شك داشته است. (مساله 1661) اگر در بين روزه هايي كه بايد پي در پي روزه بگيرد عذري مثل حيض، يا نفاس، يا سفري كه در رفتن آن مجبور است، براي او پيش آيد، بعد از برطرف شدن عذر واجب نيست روزه ها را از بگيرد. بلكه بعد از برطرف شدن عذر بجا مي آورد. (مساله 1663) اگر روزه دار دروغي را به خدا و پيغمبر(ص) نسبت دهد، كفاره جمع كه تفصيل آن در مساله پيش گفته شد، بنابر احتياط بر او واجب است. (مساله 1667) اگر روزه دار كاري كه حلال است و روزه را باطل مي كند، انجام دهد، مثلا آب بياشامد و بعد كار ديگري كه حرام است و روزه را باطل مي كند انجام دهد، مثلا غذاي حرامي بخورد دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير كند كافي است. (مساله 1668) اگر روزه دار آروغ بزند و چيزي در دهانش بيايد. چنانچه عمدا آن را فرو ببرد. روزه اش باطل است. و بايد قضاي آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مي شود. و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن خون يا غذايي كه از غذا بودن خارج شده، به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد، بايد قضاي آن روز را بگيرد و بنابر احتياط كفاره جمع هم بر او واجب مي شود. (مساله 1669) اگر نذر كند كه روز معيني را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل كند، بايد يك بنده آزاد نمايد يا دو ماه پي در پي روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد. (مساله 1670) كسي كه مي تواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفته كسي كه مي گويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب مي شود. (مساله 1671) كسي كه عمدا‌ روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، يا پيش از ظهر براي فرار از كفاره سفر نمايد، كفاره او ساقط نمي شود بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتي براي او پيش آمد كند، بنابر احتياط كفاره بر او واجب است. (مساله 1672) اگر عمدا روزه خود را باطل كند. و بعد عذري مانند حيض يا نفاس يا مرض براي او پيدا شود. كفاره بر او واجب نيست. (مساله 1673) اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل كند بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست. (مساله 1674) اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست. (مساله 1681) انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهي كند، ولي لازم نيست فورا آن را انجام دهد. (مساله 1682) اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد، چيزي بر آن اضافه نمي شود. (مساله 1683) كسي كه بايد براي كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، اگر به شصت فقير دسترسي دارد، نبايد به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، ولي چنانچه انسان اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مي دهد يا به آنها مي خوراند مي تواند براي هر يك از عيالات فقير اگر چه صغير باشند، يك مد به آن فقير بدهد. (مساله 1684) كسي كه قضاي روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا كاري كه روزه را باطل مي كند انجام دهد، بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است بدهد و اگر نمي تواند بنابر احتياط واجب بايد سه روز پي در پي روزه بگيرد. * جاهايي كه فقط قضاي روزه واجب است (اشاره به برخي از موارد توضيح المسايل) (مساله 1686) اگر غير آب چيزي ديگري را در دهان ببرد و بي اختيار فرو رود يا آب داخل بيني كند و بي اختيار فرو رود، قضا بر او واجب نيست. (مساله 1687) مضمضه زياد براي روزه دار مكروه است. واگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيرون بريزد. (مساله 1688) اگر انسان بداند كه به واسطه مضمضه بي اختيار، يا از روي فراموشي آب وارد گلويش مي شود، نبايد مضمضه كند. (مساله 1689) اگر در ماه رمضان، بعد از تحقيق يقين كند كه صبح نشده و كاري كه روزه را باطل مي كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده قضا لازم نيست. (مساله 1990) اگر انسان شك كند كه مغرب شده يا نه، نمي تواند افطار كند ولي اگر شك كند كه صبح شده يا نه، پيش از تحقيق هم مي تواند كاري كه روزه را باطل مي كند انجام دهد. فراهنگ ** 1883

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 288]